Door Ted Snider, Antiwar.com, Maart 7, 2024
Op 13 juni 2022 sprak de Russische president Vladimir Poetin aangekondigd dat Rusland en Oekraïne “een overeenkomst hadden bereikt in Istanbul” en dat de overeenkomst door beide partijen was geparafeerd. Op 17 juni hield Poetin de ontwerpovereenkomst omhoog liet het zien aan een delegatie van Afrikaanse leiders.
Vertegenwoordigers van beide partijen bij de onderhandelingen hebben bevestigd dat vrede binnen handbereik was en zelfs dat de ontwerpovereenkomst tot stand was gekomen. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov steunde het verhaal van Poetin. gezegde dat “we in maart en april 2022 gesprekken hebben gevoerd. We waren het over bepaalde dingen eens; alles was al geparafeerd.”
Maar dit is niet alleen een Russisch verhaal. Voormalig adviseur van het kabinet van de president van Oekraïne Oleksiy Arestovych, lid van de Oekraïense delegatie in Istanbul, zegt dat de onderhandelingen succesvol waren. Een tweede lid van het Oekraïense onderhandelingsteam, Oleksandr Chalyi, de voormalige vice-minister van Buitenlandse Zaken, heeft ook meldt dat zij “het zogenaamde Istanbul Communique hadden afgesloten. En midden april waren we heel dichtbij, eind april, om onze oorlog af te ronden met een vreedzame oplossing.”
Tussenpersonen in de gesprekken van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken aan de vice-voorzitter van de Turkse regeringspartij aan de toenmalige Israëlische premier Naftali Bennett en voormalig bondskanselier van Duitsland Gerhard Schröder hebben hun getuigenis uit de eerste hand aangeboden ter ondersteuning van het verhaal.
Maar ondanks al het overweldigende bewijsmateriaal dat door getuigen wordt aangevoerd, hebben tegenstanders betoogd dat er geen sprake was van vrede. Sommigen, die gebruik maken van de lange tijd in diskrediet gebrachte methode om de geest van Poetin te kennen, hebben betoogd dat als de Russische president werkelijk een ontwerpovereenkomst had gehad, hij die ook zou hebben gepubliceerd.
Maar op 1 maart The Wall Street Journal onthuld dat het “ontwerp-vredesverdrag” bestond. Het ontwerp dat Poetin zijn publiek voorhield, was geen bedrog. The Wall Street Journal meldt dat zij, “en anderen die bekend zijn met de onderhandelingen”, het hebben “bezichtigd”. En de ontwerpovereenkomst die zij hebben bekeken vertoont een zeer sterke gelijkenis met de overeenkomst die Poetin en de afgevaardigden bij de gesprekken beweerden.
Het zeventien pagina's tellende document bekeken door de Blog was gedateerd 15 april 2022. Die datum komt overeen met de timing van het Istanbul Communiqué dat Poetin omhoog hield. Oleksandr Chalyi zei bijvoorbeeld dat ze “half april, eind april heel dichtbij waren om onze oorlog met een vreedzame oplossing af te ronden.”
Think De Wall Street Journal'In de verslaggeving bevatte de ontwerpovereenkomst vier kernpunten.
De eerste was dat Oekraïne vrij was om het lidmaatschap van de Europese Unie na te streven. De tweede was dat Oekraïne niet zou worden toegelaten tot de NAVO. De derde was dat er militaire grenzen aan Oekraïne zouden worden gesteld, en de vierde betrof overeenkomsten over cultuur en grondgebied.
Het eerste punt is in overeenstemming met het lang verkondigde beleid van Rusland. Toen Poetin tijdens de Valdai International Discussion Club-bijeenkomst van 5 oktober 2023 werd gevraagd of het beleid van Moskou om geen bezwaar te maken tegen de toetreding van Oekraïne tot de Europese Unie was veranderd, antwoordde Poetin beantwoord“We hebben nooit bezwaar gemaakt of een negatieve houding geuit tegen de plannen van Oekraïne om lid te worden van de Europese economische gemeenschap – nooit.” In overeenstemming met dat standpunt “stelt het ontwerpverdrag dat Oekraïne het lidmaatschap van de Europese Unie [zou] mogen nastreven.”
Het tweede punt, dat Oekraïne niet mag toetreden tot de NAVO, wordt door alle partijen consequent als de sleutel aangemerkt. Het voorstel van 17 december 2021 over veiligheidsgaranties dat Rusland aan de Verenigde Staten en de NAVO presenteerde, had als centrale uitgangspunt dat de NAVO niet zou uitbreiden naar Oekraïne. De leider van het Oekraïense onderhandelingsteam in Istanboel, Davyd Arakhamiia, zegt dat het “belangrijkste punt” voor Rusland was dat Oekraïne “toezegde dat we niet tot de NAVO zouden toetreden.” Hij zegt dat Rusland “bereid was de oorlog te beëindigen als we instemden met neutraliteit.”
Naftali Bennet meldt hetzelfde. “Zeg me dat je je niet bij de NAVO aansluit”, zegt Bennett, terwijl Poetin tegen Zelenski zei: “Ik zal niet binnenvallen.” Schröder zegt dat Oekraïne bereid was het “NAVO-lidmaatschap” op te geven.
Misschien wel het meest gezaghebbend: de Oekraïense president Volodimir Zelenski zei op 27 maart 2022 dat een belofte om zich niet bij de NAVO aan te sluiten ‘het eerste fundamentele punt voor de Russische Federatie was’, voordat hij eraan toevoegde: ‘En voor zover ik me herinner, begonnen ze hierdoor een oorlog.’
Toen de conceptovereenkomst voor het eerst was gerapporteerd door Fiona Hill en Angela Stent Buitenlandse Zakenhadden ze al gezegd dat de contouren van de overeenkomst inhielden dat “Oekraïne zou beloven geen NAVO-lidmaatschap na te streven.” Het ontwerpakkoord getoond door Poetin zei dat Oekraïne “permanente neutraliteit” in zijn grondwet moet teruggeven.
Het derde punt met betrekking tot de beperkingen op de militaire en veiligheidsgaranties van Oekraïne komt ook overeen met eerdere rapporten. Schröder zegt dat Oekraïne bereid was het “NAVO-lidmaatschap” op te geven in ruil voor “compromis” veiligheidsgaranties. Hill en Stent meldden dat Oekraïne, in ruil voor het afzien van het NAVO-lidmaatschap, “in plaats daarvan veiligheidsgaranties van een aantal landen zou ontvangen.” Zelenski bevestigt dat Oekraïne bereid was in te stemmen met het inruilen van een garantie van ‘neutraliteit’ voor ‘veiligheidsgaranties voor Oekraïne’.
The Wall Street Journal meldt dat “[d]e verdrag gegarandeerd moest worden door buitenlandse mogendheden, die op het document vermeld staan als onder meer de VS, Groot-Brittannië, China, Frankrijk en Rusland.” Dit account komt overeen meldt door Russische media dat het ontwerp dat Poetin onthulde “Rusland, de VS, Groot-Brittannië, China en Frankrijk… als garanten” vermeldde. De Blog vervolgt met te zeggen dat “deze landen de verantwoordelijkheid zouden krijgen om de neutraliteit van Oekraïne te verdedigen als het verdrag zou worden geschonden. Maar zolang het verdrag stand hield, zouden de garanten verplicht zijn om ‘internationale verdragen en overeenkomsten te beëindigen die onverenigbaar zijn met de permanente neutraliteit van Oekraïne’, inclusief eventuele beloften van bilaterale militaire hulp.”
Het ontwerp-vredesverdrag bekeken door de Blog gaat verder met het bespreken van beperkingen en restricties die militair aan Oekraïne worden opgelegd. Er staat dat buitenlandse wapens, “inclusief raketwapens van welk type dan ook”, en “strijdkrachten” uit het buitenland van Oekraïens grondgebied zouden worden verboden. Ook dit was een sleutelpunt in het voorstel over veiligheidsgaranties dat Poetin vóór de oorlog aan de Verenigde Staten en de NAVO afleverde. Niet alleen zou Oekraïne niet in de NAVO kunnen zijn, de NAVO zou ook niet in Oekraïne kunnen zijn: er zou geen sprake kunnen zijn van inzet van wapens of troepen in Oekraïne. Arestovych bevestigt ook dat “we demilitarisering hadden besproken” in de “overeenkomst van Istanbul”.
De meest opvallende mate van overeenstemming tussen het document The Wall Street Journal zag en het document dat Poetin onthulde gaat over de discussie over de limieten voor de Oekraïense strijdkrachten. De rekeningen convergeren naar het nummer.
De Blog impliceert dat de twee partijen hadden ingestemd met maxima voor de omvang van de Oekraïense strijdkrachten, maar nog niet waren overeengekomen wat die maxima zouden moeten zijn. Dat komt overeen met eerdere berichten van Oekraïense en Russische bronnen. Oleksiy Arestovych meldde dat het akkoord van Istanbul voor 90% was voorbereid en dat wat overblijft “de kwestie was van de hoeveelheid Oekraïense strijdkrachten in vredestijd.” Hij zegt: “President Zelenski zei: ‘Ik zou deze kwestie indirect samen met de heer Poetin kunnen beslissen.’”
De Blog zegt dat “Moskou wilde dat de strijdkrachten van Oekraïne beperkt zouden blijven tot 85,000 man”, maar dat Kiev “250,000 man wilde hebben.” Russische mediaberichten van het door Poetin voorgehouden document geven exact dezelfde cijfers: “Moskou stelde voor om het aantal militairen te beperken tot 85,000 en het aantal leden van de Nationale Garde tot 15,000. Kiev heeft ondertussen voorgesteld dat zijn strijdkrachten over maximaal 250,000 man zouden beschikken.” De ontwerpovereenkomst de Blog Saw zegt dat Moskou Oekraïne maximaal 342 tanks wilde toestaan, terwijl Kiev er 800 wilde hebben. Russische mediaberichten over het door Poetin voorgehouden document geven precies dezelfde cijfers: “Moskou stelde voor dat Oekraïne 342 tanks zou mogen hebben… Kiev, ondertussen , was voorstander van het hebben van 800 tanks.” De Blog beschikt over nieuwe informatie dat Moskou 519 artilleriestukken heeft voorgesteld, terwijl Oekraïne om 1,900 artilleriestukken vroeg. Russische media voegen eraan toe dat “Moskou suggereerde … 1,029 gepantserde voertuigen, 96 meervoudige raketwerpers, 50 gevechtsvliegtuigen en 52 ‘hulpvliegtuigen’,” terwijl Kiev “voorstander was van … 2,400 gepantserde voertuigen, 600 meervoudige raketwerpers, 74 gevechtsvliegtuigen, en 86 'hulpvliegtuigen'.
Het vierde punt, over territorium en cultuur, onthult ook een intrigerend toeval. Eerdere rapporten, onder meer van Hill en Stent, zeiden dat “Rusland zich op 23 februari zou terugtrekken in zijn standpunt, toen het een deel van de Donbas-regio en de hele Krim controleerde.” Er is overeenstemming over de Krim, met The Wall Street Journal melden dat het ontwerp-vredesakkoord dat het zag, zegt: “Het Krim-schiereiland, dat al bezet is door Rusland, zou onder de invloed van Moskou blijven en niet als neutraal worden beschouwd.” Maar de Blog versie, een eerste onthulling, zegt dat “de toekomst van het gebied in Oost-Oekraïne dat in 2014 heimelijk door Rusland werd binnengevallen en bezet, niet in het ontwerp was opgenomen, waardoor het aan Poetin en Zelenski werd overgelaten om de confrontatie aan te gaan met face-to-face gesprekken.” De Blog De berichtgeving komt daarom overeen met eerdere berichtgeving, met als extra verrassing dat Rusland open heeft gestaan om zich verder naar het oosten terug te trekken dan de vooroorlogse linie van 23 februari en misschien niet “een deel van de Donbas”, maar de hele Donbas-regio naar Oekraïne terug te sturen. in een terugkeer naar het akkoord van Minsk.
De Blog zegt dat de toekomst van de Donbas “aan Poetin en Zelenski werd overgelaten om in persoonlijke gesprekken af te ronden.” Eerder werd gemeld dat Poetin na de gesprekken in Istanbul een ontmoeting met Zelenski voorstelde. En Arestovych zegt: “De overeenkomsten van Istanbul waren een protocol van intenties en waren voor 90% voorbereid op een rechtstreekse ontmoeting met Poetin. Dat zou de volgende stap in de onderhandelingen zijn.”
Wat de taalrechten van etnische Russen in de Donbas na de oorlog betreft, zegt The Blog rapporteert dat “Moskou er ook op aandrong dat de Russische taal op gelijke voet zou functioneren als het Oekraïens in de regering en rechtbanken”, maar identificeert dat als “een clausule die Kiev niet had ondertekend, volgens het conceptdocument.” Arestovych is het ermee eens dat taalrechten werden besproken en zei: “we hadden gesproken over kwesties met betrekking tot de Russische taal.” Maar optimistischer lijkt hij die discussies in de categorie ‘90% voorbereid’ te plaatsen en niet in de categorie ‘wat er nog over is’.
Hoewel de bedoeling van The Wall Street Journal Het rapport lijkt bedoeld te zijn om aan te tonen hoe “bestraffend” de Russische voorwaarden waren en om het Westen te herinneren “aan de compromissen die Rusland Oekraïne zou kunnen proberen te dwingen te accepteren als de westerse militaire steun opdroogt”. De betekenis van het rapport zou ergens anders kunnen liggen.
Deze nieuwe berichtgeving van de Blog kan om drie redenen van belang zijn. De eerste is dat het met zijn alarmerende consistentie eerdere berichten bevestigt over hoe dichtbij Rusland en Oekraïne waren bij het onderhandelen over vrede in de eerste dagen van de oorlog.
De tweede is dat het het westerse refrein weerlegt dat Poetin niet serieus wil onderhandelen. Zijn bereidheid om de toetreding van Oekraïne tot het Westen en de Europese Unie niet in de weg te staan, zijn gebrek aan vraag naar regimeverandering en concessie om Oekraïne te beperken maar niet volledig te demilitariseren, en de suggestie dat de status van alle Donbass openstond voor discussie komt meer overeen met de getuigenis van Oleksandr Chalyi dat Poetin “een oprechte poging heeft getoond om een realistisch compromis te vinden en vrede te bereiken.”
Het derde, en belangrijkste, is dat het ons eraan herinnert dat Oekraïne nooit meer zal terugkeren naar voorwaarden die zo gunstig zijn als de voorwaarden waarmee zij in de eerste dagen van de oorlog voorlopig hadden ingestemd, voordat het Westen een einde maakte aan de onderhandelingen. Het herinnert ons eraan dat, terwijl de oorlog pijnlijk voortduurt, de situatie voor Oekraïne op het slagveld alleen maar erger wordt en dat het eindelijk tijd is om naar de onderhandelingsruimte te gaan. Elke dag uitstel betekent nu meer doden op het slagveld en slechtere voorwaarden in de onderhandelingsruimte. Het is tijd dat het Westen stopt met het verlenen van steun aan het slagveld en begint aan te dringen op een terugkeer naar de onderhandelingsruimte.
Ted Snider is een vaste columnist over het buitenlands beleid en de geschiedenis van de VS Antiwar.com en Het Libertarian Institute. Ook levert hij regelmatig bijdragen Verantwoordelijke Statecraft en De Amerikaanse conservatieven evenals andere verkooppunten. Om zijn werk te ondersteunen of voor media- of virtuele presentatieverzoeken kunt u contact met hem opnemen via tedsnider@bell.net.
