Światowy pokój dzięki prawu: zastąpienie wojny globalnymi rządami prawa

przez Jamesa Taylora Ranneya

Ten artykuł jest streszczeniem nowej książki Jamesa Ranneya pt. Światowy pokój przez prawo. Kup książkę tutaj¹

Musimy zakończyć wojnę. Niezależnie od tego, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie, jak uniknąć wojny nuklearnej, jest najważniejszą kwestią, przed którą stoi ludzkość. Jak ujął to HG Wells: „Jeśli nie zakończymy wojny, wojna zakończy nas”. Albo, jak powiedział prezydent John F. Kennedy: „Ludzkość musi położyć kres wojnie, zanim wojna położy kres ludzkości”.    

Wydaje się, że nie przemyśleliśmy implikacji powyższych stwierdzeń. Bo jeśli powyższy wniosek is prawda, wynika z tego, że musimy się rozwijać alternatywy dla wojny. I na tym polega proste sedno naszej propozycji: globalne alternatywne mechanizmy rozstrzygania sporów — czteroetapowy kompleksowy system obowiązkowych negocjacji, mediacji, arbitrażu i orzekania.

Historia pomysłu. To nie jest nowy pomysł, ani radykalny pomysł. Jego początki sięgają (1) słynnego brytyjskiego filozofa prawa Jeremy'ego Benthama, który w swoim 1789 r. Zaplanuj uniwersalny i wieczny pokój, zaproponował „Sąd powszechny do rozstrzygania sporów między kilkoma narodami”. Inni wybitni orędownicy to: (2) prezydent Theodore Roosevelt, który w swoim długo zaniedbywanym przemówieniu z okazji przyjęcia Pokojowej Nagrody Nobla z 1910 r. zaproponował międzynarodowy arbitraż, światowy sąd i „jakiś rodzaj międzynarodowej siły policyjnej” w celu egzekwowania dekretów sądu; (3) Prezydent William Howard Taft, który opowiadał się za „sądem arbitrażowym” i międzynarodową policją, aby zmusić do uciekania się do arbitrażu i orzekania; oraz (4) Prezydent Dwight David Eisenhower, który nalegał na utworzenie „Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości” z obowiązkową jurysdykcją i swego rodzaju „międzynarodową siłą policyjną, powszechnie uznawaną i wystarczająco silną, aby zasłużyć na powszechny szacunek”. Wreszcie, pod tym względem, za rządów Eisenhowera i Kennedy'ego, przez kilka miesięcy negocjowano „Wspólne oświadczenie w sprawie uzgodnionych zasad negocjacji rozbrojeniowych” przez przedstawiciela USA Johna J. McCloya i przedstawiciela Związku Radzieckiego Valeriana Zorina. To porozumienie McCloy-Zorin, przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 grudnia 1961 r., ale ostatecznie nie przyjęte, przewidywało ustanowienie „niezawodnych procedur pokojowego rozstrzygania sporów” i międzynarodowych sił policyjnych, które miałyby monopol na wszystkie międzynarodowe użyteczna siła militarna.  

Podsumowanie World Peace Through Law (WPTL). Podstawowa koncepcja, mniej drastyczna niż umowa McCloy-Zorin, składa się z trzech części: 1) zniesienie broni jądrowej (z towarzyszącą redukcją sił konwencjonalnych); 2) globalne mechanizmy rozstrzygania sporów; oraz 3) różne mechanizmy egzekwowania prawa, począwszy od siły światowej opinii publicznej, a skończywszy na międzynarodowych siłach pokojowych.

1. Zniesienie: konieczne i wykonalne: Nadszedł czas na konwencję o zniesieniu broni jądrowej. Od artykułu redakcyjnego Wall Street Journal z 4 stycznia 2007 r. autorstwa byłych „nuklearnych realistów” Henry'ego Kissingera (byłego sekretarza stanu), senatora Sama Nunna, Williama Perry'ego (byłego sekretarza obrony) i George'a Shultza (byłego sekretarza stanu), światowa elita osiągnęła ogólny konsensus, że broń jądrowa stanowi wyraźne i bezpośrednie zagrożenie dla wszystkich, którzy ją posiadają, i dla całego świata.² Jak mawiał Ronald Reagan do George'a Shultza: „Co jest takiego wspaniałego w świecie, który można wysadzić w powietrze w 30 minut?”³ Dlatego wszystko, czego teraz potrzebujemy, to ostateczny nacisk na przekształcenie i tak już szerokiego poparcia społecznego dla zniesienia kary śmierci⁴ w możliwe do zastosowania środki. Chociaż Stany Zjednoczone są problemem, kiedy Stany Zjednoczone, Rosja i Chiny zgodzą się na abolicję, reszta (nawet Izrael i Francja) pójdzie w ich ślady.
2. Globalne mechanizmy rozstrzygania sporów: WPTL ustanowiłoby czteroczęściowy system globalnego rozstrzygania sporów - obowiązkowe negocjacje, obowiązkowa mediacja, obowiązkowy arbitraż i obowiązkowe orzeczenie - we wszystkich sporach między krajami. Bazując na doświadczeniach sądów krajowych, około 90% wszystkich „spraw” zostałoby rozstrzygniętych w drodze negocjacji i mediacji, a kolejne 90% rozstrzygnięto po arbitrażu, pozostawiając niewielką pozostałość do obowiązkowego rozstrzygnięcia. Wielkim sprzeciwem podnoszonym przez lata (zwłaszcza przez neokonserwatystów) wobec obowiązkowej jurysdykcji w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości było to, że Sowieci nigdy by się na to nie zgodzili. Cóż, faktem jest, że Sowieci pod rządami Michaiła Gorbaczowa zrobił zgadzam się na to, zaczynając od 1987.
3. Międzynarodowe mechanizmy egzekwowania: Wielu badaczy prawa międzynarodowego wskazało, że w ponad 95% przypadków sama siła światowej opinii publicznej była skuteczna w zapewnieniu przestrzegania orzeczeń sądów międzynarodowych. Trzeba przyznać, że trudną kwestią była rola, jaką międzynarodowe siły pokojowe mogłyby odegrać w egzekwowaniu prawa, problem z takim egzekwowaniem polegał na prawie weta w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Można jednak wypracować różne możliwe rozwiązania tego problemu (np. połączony system głosowania ważonego/super-większościowego), w ten sam sposób, w jaki Traktat o prawie morza przewidywał trybunały orzekające, które nie podlegają weto P-5.  

Wnioski WPTL jest propozycją w połowie drogi, która nie jest ani „za mała” (nasza obecna strategia „zbiorowej niepewności”), ani „za dużo” (rząd światowy lub światowy federalizm lub pacyfizm). Jest to koncepcja dziwnie zaniedbana przez ostatnie pięćdziesiąt lat⁵ zasługuje na ponowne rozpatrzenie przez urzędników rządowych, środowisko akademickie i ogół społeczeństwa.  

UWAGI:

1. Wyślij e-mail do autora na adres jamestranney@post.harvard.edu, aby otrzymać ulotkę w formacie PDF z 20% zniżką. Z recenzji: „wciągająca, żywa i zabawna”, „niezwykle przejrzysta, przystępna i przekonująca” oraz „zachęci wizjonerów i nawróci sceptyków”).
2. Wśród setek personelu wojskowego i mężów stanu, którzy opowiedzieli się za zniesieniem kary śmierci: admirał Noel Gaylor, admirał Eugene Carroll, generał Lee Butler, generał Andrew Goodpaster, generał Charles Horner, George Kennan, Melvin Laird, Robert McNamara, Colin Powell i George'a HW Busha. por. Philip Taubman, Partnerzy: pięciu zimnych wojowników i ich dążenie do zakazania bomby, w wieku 12 lat (2012). Jak niedawno zażartował Joseph Cirincione, abolicja jest preferowanym poglądem „wszędzie… z wyjątkiem DC” na naszym kongresie.
3. Wywiad z Susan Schendel, asystentką George'a Shultza (maj 8, 2011) (przekazujący to, co powiedział George Shultz).
4. Sondaże pokazują, że około 80% amerykańskiego społeczeństwa opowiada się za zniesieniem kary śmierci. Zobacz http://www.icanw.org/polls.
5. Zobacz John E. Noyes, „William Howard Taft i traktaty arbitrażowe Taft”, 56 Vill. L. Rev. 535, 552 (2011) („pogląd, że międzynarodowy arbitraż lub międzynarodowy sąd mogą zapewnić pokojowe rozstrzyganie sporów między rywalizującymi państwami w dużej mierze zniknął”) oraz Mark Mazower, Governing the World: The History of an Idea , w 83-93 (2012)(propozycja arbitrażu międzynarodowego „pozostała w cieniu” po gwałtownym zamieszaniu pod koniec 19th i wcześnie 20th wieki).