Po co są zagraniczne bazy wojskowe?

Jeśli jesteś jak większość ludzi w Stanach Zjednoczonych, masz mglistą świadomość, że armia amerykańska utrzymuje na stałe wiele żołnierzy w zagranicznych bazach na całym świecie. Ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się i naprawdę badałeś, aby dowiedzieć się, ilu i gdzie dokładnie, jakim kosztem, w jakim celu i pod względem jakich relacji z narodami-gospodarzami?

Nowa, wspaniale zbadana książka, nad którą pracujemy od sześciu lat, odpowiada na te pytania w sposób, który uznasz za interesujący, niezależnie od tego, czy kiedykolwiek je zadałeś, czy nie. To jest nazwane Naród bazowy: jak amerykańskie bazy wojskowe szkodzą Ameryce i światu, autorstwa Davida Vine'a.

Około 800 baz z setkami tysięcy żołnierzy w około 70 krajach, a także wszelkiego rodzaju innych „trenerów” i „niestałych” ćwiczeń, które trwają w nieskończoność, utrzymują stałą obecność wojskową USA na całym świecie za cenę co najmniej 100 USD miliard rocznie.

Czemu robią to jest trudniejsze pytanie.

Nawet jeśli uważasz, że istnieje jakiś powód, aby móc szybko rozmieścić tysiące żołnierzy amerykańskich w dowolnym miejscu na ziemi, teraz samoloty sprawiają, że jest to równie łatwe ze Stanów Zjednoczonych, jak z Korei, Japonii, Niemiec czy Włoch.

Utrzymanie żołnierzy w tych innych krajach kosztuje znacznie więcej i chociaż niektórzy obrońcy baz opowiadają się za filantropią gospodarczą, istnieją dowody na to, że lokalne gospodarki w rzeczywistości niewiele zyskują – i niewiele cierpią, gdy baza opuszcza. Oczywiście nie odnosi to również korzyści dla gospodarki USA. Raczej korzystają na tym niektórzy uprzywilejowani kontrahenci, a także politycy, których kampanie finansują. A jeśli uważasz, że wydatki na wojsko w kraju są nierozliczalne, powinieneś sprawdzić bazy za granicą, gdzie ochroniarze zatrudnieni wyłącznie do pilnowania kucharzy, których jedynym zadaniem jest karmienie ochroniarzy, nie są zbyt rzadkie. Wojsko ma termin określający każdy wspólny SNAFU, a termin ten to „samoliżące się lody”.

Bazy w wielu przypadkach generują ogromną niechęć i nienawiść, służąc jako motywacja do ataków na same bazy lub w inne miejsca — w tym słynnych ataków z 11 września 2001 r.

Bazy wokół granic Rosji i Chin generują nową wrogość i wyścigi zbrojeń, a nawet propozycje Rosji i Chin dotyczące otwarcia własnych baz zagranicznych. Obecnie wszystkie zagraniczne bazy poza Stanami Zjednoczonymi na świecie mają łącznie nie więcej niż 30, przy czym większość z nich należy do bliskich sojuszników USA, a żadna z nich nie znajduje się w Stanach Zjednoczonych ani w ich pobliżu, co oczywiście byłoby uważane za oburzenie .

Wiele amerykańskich baz jest obsługiwanych przez brutalne dyktatury. Badanie akademickie wykazało silną tendencję Stanów Zjednoczonych do obrony dyktatur tam, gdzie Stany Zjednoczone mają swoje bazy. Rzut oka na gazetę powie ci to samo. Zbrodnie w Bahrajnie nie są równe zbrodniom w Iranie. W rzeczywistości, gdy brutalne i niedemokratyczne rządy obecnie goszczą bazy amerykańskie (na przykład w Hondurasie, Arubie, Curaçao, Mauretanii, Liberii, Nigrze, Burkina Faso, Republice Środkowoafrykańskiej, Czadzie, Egipcie, Mozambiku, Burundi, Kenii, Ugandzie, Etiopii , Dżibuti, Jemen, Katar, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Bahrajn, Arabia Saudyjska, Kuwejt, Jordania, Izrael, Turcja, Gruzja, Afganistan, Pakistan, Tajlandia, Kambodża czy Singapur) są przedmiotem protestów, istnieje wzór zwiększonego poparcia USA dla rządu, co zwiększa prawdopodobieństwo eksmisji amerykańskich baz w przypadku upadku rządu, co podsyca błędne koło, które zwiększa powszechną niechęć do rządu USA. Stany Zjednoczone rozpoczęły budowę nowych baz w Hondurasie wkrótce po zamachu stanu z 2009 roku.

Vine opowiada również niepokojącą historię sojuszu armii USA z Camorrą (mafią) w Neapolu we Włoszech, relacji, która trwała od II wojny światowej do chwili obecnej i która napędzała powstanie Camorry – grupy podobno uważanej za wiarygodną wystarczająco dużo przez armię amerykańską do ochrony broni jądrowej.

Mniejsze bazy, które nie mieszczą dziesiątek tysięcy żołnierzy, ale tajne szwadrony śmierci lub drony, mają tendencję do zwiększania prawdopodobieństwa wojen. Wojna dronów z Jemenem, która w zeszłym roku została uznana za sukces przez prezydenta Obamę, pomogła podsycić większą wojnę.

W rzeczywistości chcę spierać się z relacją Vine'a o narodzinach Base Nation, ponieważ myślę, że w grę wchodziło ułatwienie najgorszej wojny w historii. Vine przedstawia historię amerykańskich baz na ziemiach rdzennych Amerykanów, począwszy od 1785 roku i bardzo żywą do dziś, w języku amerykańskich żołnierzy za granicą na „terytorium Indii”. Ale potem Vine datuje narodziny nowoczesnego imperium bazowego na 2 września 1940 r., Kiedy prezydent Franklin Roosevelt wymienił stare brytyjskie statki w zamian za różne bazy na Karaibach, Bermudach i Kanadzie, które miały być używane podczas wojny lub po wojnie, której rzekomo nie planował . Ale chciałbym trochę cofnąć czas.

Kiedy FDR odwiedził Pearl Harbor (w rzeczywistości nie będący częścią Stanów Zjednoczonych) 28 lipca 1934 r., Japońskie wojsko wyraziło zaniepokojenie. Generał Kunishiga Tanaka napisał w reklamodawca z Japonii, sprzeciwiający się rozbudowie floty amerykańskiej i tworzeniu dodatkowych baz na Alasce i Wyspach Aleuckich (również niebędących częścią Stanów Zjednoczonych): „Takie bezczelne zachowanie budzi w nas największe podejrzenia. To sprawia, że ​​​​myślimy, że na Pacyfiku celowo sprzyja się poważnym zakłóceniom. Bardzo tego żałujemy”.

Następnie, w marcu 1935 roku, Roosevelt nadał wyspę Wake marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych i dał Pan Am Airways pozwolenie na budowę pasów startowych na wyspach Wake, Midway i Guam. Japońscy dowódcy wojskowi ogłosili, że są zaniepokojeni i postrzegają te pasy startowe jako zagrożenie. Podobnie działacze pokojowi w Stanach Zjednoczonych. W następnym miesiącu Roosevelt zaplanował gry wojenne i manewry w pobliżu Wysp Aleuckich i Wyspy Midway. W następnym miesiącu działacze pokojowi maszerowali w Nowym Jorku, opowiadając się za przyjaźnią z Japonią. Norman Thomas napisał w 1935 roku: „Człowiek z Marsa, który widział, jak ludzie cierpieli podczas ostatniej wojny i jak gorączkowo przygotowują się do następnej wojny, o której wiedzą, że będzie gorsza, doszedłby do wniosku, że patrzy na mieszkańców w zakładzie dla obłąkanych”. Japończycy zaatakowali wyspę Wake cztery dni po ataku na Pearl Harbor.

W każdym razie Vine wskazuje na wyjątkowość II wojny światowej jako wojny, która nigdy się nie zakończyła, nawet po zakończeniu zimnej wojny. Dlaczego żołnierze nigdy nie wrócili do domu? Dlaczego nadal rozbudowują swoje forty na „Terytorium Indii”, dopóki Stany Zjednoczone nie będą miały więcej zagranicznych baz niż jakiekolwiek inne imperium w historii, nawet gdy skończyła się era podbojów terytoriów, nawet gdy znaczna część populacji przestała myśleć o „Indianie” i inni cudzoziemcy jako podludzkie bestie bez godnych szacunku praw?

Jednym z powodów, dobrze udokumentowanych przez Vine, jest ten sam powód, dla którego ogromna amerykańska baza w Guantanamo na Kubie jest wykorzystywana do przetrzymywania ludzi w więzieniach bez procesu. Przygotowując się do wojen w obcych miejscach, Stany Zjednoczone często są w stanie ominąć wszelkiego rodzaju ograniczenia prawne — w tym dotyczące pracy i środowiska, nie wspominając o prostytucji. Żołnierze okupujący Niemcy określali gwałt jako „wyzwolenie blondynki”, a obszar katastrofy seksualnej wokół amerykańskich baz trwa do dziś, pomimo decyzji z 1945 r. majątek światowy, w tym samochody na całym świecie, nie wspominając o zapewnieniu opieki zdrowotnej dla jednego płatnika i wydatkom na szkolnictwo dwukrotnie wyższym niż średnia krajowa w kraju. Prostytutki obsługujące amerykańskie bazy w Korei Południowej i innych miejscach są często praktycznie niewolnicami. Filipiny, które miały „pomoc” USA tak długo, jak ktokolwiek inny, zapewniają najwięcej personelu kontraktowego dla amerykańskich baz, gotowanie, sprzątanie i wszystko inne – a także prawdopodobnie najwięcej prostytutek importowanych do innych krajów, takich jak Korea Południowa.

Do najbardziej odizolowanych i pozbawionych prawa miejsc bazowych należą miejsca, z których wojsko USA wysiedliło miejscową ludność. Należą do nich bazy w Diego Garcia, Grenlandii, Alasce, Hawajach, Panamie, Portoryko, Wyspach Marshalla, Guam, Filipinach, Okinawie i Korei Południowej — z ludźmi eksmitowanymi dopiero w 2006 roku w Korei Południowej.

W setkach innych miejsc, gdzie ludność nie została eksmitowana, może żałować, że tak nie było. Zagraniczne bazy były katastrofalne dla środowiska. Oparzenia pod gołym niebem, niewybuchy broni, trucizny przedostające się do wód gruntowych — to wszystko jest na porządku dziennym. Wyciek paliwa do silników odrzutowych w Bazie Sił Powietrznych Kirkland w Albuquerque w stanie Nowy Meksyk rozpoczął się w 1953 r. i został odkryty w 1999 r. Był ponad dwukrotnie większy niż wyciek Exxon Valdez. Amerykańskie bazy w Stanach Zjednoczonych były niszczące dla środowiska, ale nie na taką skalę jak te w niektórych obcych krajach. Samolot lecący z Diego Garcia w celu zbombardowania Afganistanu w 2001 roku rozbił się i zatonął na dnie oceanu wraz z około 85 stufuntowymi pociskami. Nawet zwykłe zwykłe życie zbiera żniwo; Na przykład wojska amerykańskie produkują ponad trzy razy więcej śmieci niż lokalni mieszkańcy Okinawy.

Pogarda dla ludzi, ziemi i morza jest wpisana w samą ideę obcych baz. Stany Zjednoczone nigdy nie tolerowałyby bazy innego kraju w swoich granicach, ale mimo ogromnego protestu narzucają je mieszkańcom Okinawy, Korei Południowej, Włochom, Filipińczykom, Irakijczykom i innym. Vine zabrał kilku swoich uczniów na spotkanie z urzędnikiem Departamentu Stanu USA, Kevinem Maherem, który wyjaśnił im, że amerykańskie bazy w Japonii są skoncentrowane na Okinawie, ponieważ jest to „japońskie Puerto Rico”, gdzie ludzie mają „ciemniejszą skórę, ” są „krótsze” i mają „akcent”.

Naród bazowy to książka, którą każdy powinien przeczytać — i zobaczyć zawarte w niej mapy. Szkoda, że ​​Vine nie napisała „zajęcie Krymu przez Rosję”, odnosząc się do wolnego, otwartego i legalnego głosowania, zwłaszcza w kontekście książki o bazach wojskowych. I chciałbym, żeby nie używał tylko egoistycznych punktów odniesienia w kwestii finansowych kompromisów. Oczywiście Stany Zjednoczone mogłyby zostać przekształcone na lepsze dzięki przekierowaniu wydatków wojskowych, ale zarówno Stany Zjednoczone, jak i świat mogą. To tyle pieniędzy.

Ale ta książka będzie nieocenionym źródłem informacji na długie lata. Powinienem zauważyć, że zawiera również doskonałe opisy niektórych walk ruchu oporu, które w niektórych przypadkach doprowadziły do ​​zamknięcia baz lub ich zmniejszenia. Warto zauważyć, że właśnie w tym tygodniu pierwszy z dwóch niezbędnych orzeczeń wydał włoski sąd orzekł, dla ludzi, przeciwko budowie sprzętu komunikacyjnego przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych na Sycylii.

Tylko w tym miesiącu Połączonych Szefów Sztabów USA opublikowany „Narodowa strategia wojskowa Stanów Zjednoczonych Ameryki — 2015 r.”. Jako uzasadnienie militaryzmu podał kłamstwa o czterech krajach, poczynając od Rosji, którą oskarżył o „używanie siły do ​​osiągnięcia swoich celów”, czego Pentagon nigdy by nie zrobił! Następnie skłamał, że Iran „ścigał” za bronią nuklearną, na co nie ma dowodów. Następnie twierdził, że broń nuklearna Korei Północnej pewnego dnia „zagrozi ojczyźnie Stanów Zjednoczonych”. Na koniec stwierdzono, że Chiny „zwiększają napięcie w regionie Azji i Pacyfiku”. Ta „Strategia” przyznała, że ​​żaden z czterech narodów nie chce wojny ze Stanami Zjednoczonymi. „Niemniej jednak każdy z nich stwarza poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa” – napisano.

Tak, można dodać, robi to każda z zagranicznych baz USA. Książka Vine'a kończy się kilkoma znakomitymi propozycjami zmian, do których dodałbym tylko jedną: proponowaną przez Smedleya Butlera regułę, zgodnie z którą wojsko USA nie może podróżować dalej niż 200 mil od Stanów Zjednoczonych.

David Vine jest gościem tego tygodnia Radio Talk Nation.