Autor John LaForge
Trudno sobie wyobrazić świętowanie planowania wojny nuklearnej, ale właśnie to było na porządku dziennym w Hill Air Force Base, niedaleko Ogden w stanie Utah, w zeszły czwartek, 12 lutego.
Podczas oficjalnej ceremonii wręczenia nagród przyznano nagrody „najlepszym wykonawcom” w bazie, w tym Drużynie Roku, Wolontariuszowi Roku i Kluczowej Małżonce Roku. Dowódca bazy, płk Ron Jolly, powiedział: „Lotnicy tutaj widzą szerszy obraz i wiedzą, że chodzi o… zapewnienie wsparcia Zespołowi Hill”.
Co to jest „Team Hill”? Mając milion akrów i 20,000 450 pracowników, Hill AFB ma za zadanie konserwację i testowanie „niezawodności” między innymi 60 międzykontynentalnych pocisków balistycznych Minuteman III lub międzykontynentalnych międzykontynentalnych pocisków balistycznych tego kraju. Wysokie na 39 stóp, 335-tonowe rakiety z 22-kilotonowymi głowicami nuklearnymi (myślę, że Hiroszima razy 6,000) mogą przelecieć od 7,000 do XNUMX mil, zanim zdetonują cele wybrane przez Global Strike Command (jego prawdziwe imię) w Omaha.
„Najnowocześniejszy” ośrodek testowy Hill AFB przeprowadza badania „twardości jądrowej, przeżywalności, niezawodności”… „promieniowania jądrowego, podmuchu powietrza, wstrząsów i wibracji” oraz „impulsu elektromagnetycznego”. To są skutki detonacji broni jądrowej, a baza zapewnia „niezawodność” naszych międzykontynentalnych rakiet międzykontynentalnych — to znaczy gotowych do wystrzelenia z bunkrów w Dakocie Północnej, Montanie, Wyoming, Kolorado i Nebrasce.
W kategoriach pocisków balistycznych „niezawodność” oznacza gwarancję, że radioaktywne burze ogniowe obejmujące 40 mil kwadratowych na głowicę bojową mogą zostać uwolnione na całym świecie za pomocą rakiet wystrzeliwanych za jednym przekręceniem klucza. (Daniel Berrigan napisał kiedyś, że w czasie II wojny światowej Niemcy dostarczali ludzi do krematoriów, a teraz rakiety niosą krematoria do ludzi.)
W kwietniu 2014 r. zespoły wojskowe, które nadal wypełniały swój obowiązek w okresie zimnej wojny — 26 lat po zakończeniu „wojny” — otrzymały nową zachętę, gdy Hill AFB rozdał nagrody „Brent Scowcroft Awards”. Trafili do ciężko pracującego personelu w „zespole uruchamiania i testowania” oraz do innych osób pracujących w konserwacji, logistyce, pozyskiwaniu i czymś, co nazywa się „utrzymaniem”.
Nagroda nosi imię generała porucznika Brenta Scowcrofta, który u szczytu zimnowojennych działań wojennych kierował komisją z czasów Reagana, która zaleciła zwiększenie wydatków na międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne. Komisja Scowcrofta z 1983 r. zaleciła „siły lądowe o znacznych możliwościach szybkiego zabijania twardych celów”.
Eufemizm „zabicie twardego celu” odnosi się do bomb wodorowych wystarczająco dokładnych, by zniszczyć pociski innego kraju w bunkrach, zanim zostaną wystrzelone – nuklearne „pierwsze uderzenie”. Oto, co mogą teraz osiągnąć pociski Minuteman III i co teraz zagrażają, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, za pomocą głowic Mark 12A. Komisja Scowcrofta doradziła siłom powietrznym opracowanie pocisków z pojedynczą głowicą, co jest dokładnie tym, czym stał się nasz arsenał Minutemanów III.
Niczym ogarnięte skandalami „rakiety” w swoich nudnych, ślepych zaułkach w miejscach startu wokół baz lotniczych Malmstrom, FE Warren Air Base i Minot AFB, Team Hill przygotowuje i dopracowuje maszynerię nuklearnego holokaustu. Jego Biuro Programowe Systemów Międzykontynentalnych Międzykontynentalnych Kontynentów Międzykontynentalnych (ICBM System Programme Office) ma „prawdziwe” obiekty wyrzutni rakiet Minuteman i obiekty centrum kontroli startu. Hill's Nuclear Weapons Center „opracowuje, nabywa i wspiera międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne… zarządza częściami zamiennymi… obsługuje międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne oparte na silosach” oraz kupuje „części zamienne, usługi i naprawy” do „programów międzykontynentalnych pocisków balistycznych (ICBM) i amunicji”.
Dwa lata temu Hill przyznał firmie z Cincinnati kontrakt o wartości 90 milionów dolarów na zbudowanie nowej ciężarówki do przewożenia gigantycznych międzykontynentalnych międzykontynentalnych rakiet balistycznych. Ciężarówka, zwana „transporterem montującym”, instaluje i transportuje rakiety. Według bazy lotniczej „będzie służył międzykontynentalnej międzykontynentalnej balii międzykontynentalnej Minuteman III do 2035 roku”.
Ale co z „światem wolnym od broni nuklearnej” Prezydenta Nagrody Pokojowej? Najpotężniejszy człowiek nie może nawet zamknąć małej, stosunkowo nowej kolonii karnej na morzu w Guantanamo. Aby nawet zakwestionować - a tym bardziej ograniczyć - budżet wojny nuklearnej wynoszący bilion dolarów, Prez potrzebowałby masowego oddolnego buntu przeciwko broni jądrowej i nieustraszoności MLK.
Tymczasem biurokraci, asystenci i zwolennicy, którzy planują i praktykują to, co niewypowiedziane, są tak odczuleni, rozkojarzeni lub odrętwiali, że na gali Team Hill 12 lutego „znani lokalni liderzy społeczni i goście specjalni wręczyli nagrody”. Jeden ze współprzewodniczących komitetu wydarzenia powiedział: „Naprawdę chcieliśmy, aby nasi nominowani do nagrody czuli się jak gwiazdy”. Biuro Spraw Publicznych chwaliło się „parkowaniem samochodu, wywiadami na czerwonym dywanie, przystawkami, kwartetem smyczkowym i tańcem”.
Nadszedł czas, aby przyznać, że to zachowanie jest obłąkane i ogłosić zakończenie wojny nuklearnej. Pytanie nie brzmi, ile aniołów może tańczyć na główce szpilki, ale ilu „kluczowych małżonków” może tańczyć walca na szczycie 450 załadowanych międzykontynentalnych międzykontynentalnych rakiet balistycznych.
— John LaForge pracuje dla Nukewatch, grupy strażników nuklearnych w Wisconsin, redaguje jej kwartalny biuletyn i jest dystrybuowany przez PeaceVoice.
