Akcja dla Ukrainy i Świata

Uwagi Davida Swansona, World BEYOND War Dyrektor wykonawczy na wiecu w rodzinnym mieście prezydenta USA Joe Bidena w lipcu 2023 r.

Znajdujemy się na zewnątrz czegoś, co wygląda na fabrykę, w której dolary rządowe USA tworzą miejsca pracy, pobudzają gospodarkę i finansują działania wspierające ważne potrzeby społeczeństwa USA i ludzi na całym świecie. Ani trochę z tych pozorów nie jest prawdziwe.

Kiedy rządowe dolary są wydawane na broń, oni likwidować miejsca pracy, ponieważ wydawanie tych dolarów na edukację lub zieloną energię lub nieopodatkowanie ich w pierwszej kolejności tworzy więcej miejsc pracy niż wydawanie ich na broń – i lepiej płatne miejsca pracy o szerszym wpływie ekonomicznym – i to niezależnie od tego, czy broń zostanie przekazana obcemu rządowi i temu, kto z nią skończy. Broń nie jest produktami ani usługami, które krążą w gospodarce. Są stworzeni do zniszczenia siebie i wielu innych rzeczy. A ogromna część pieniędzy trafia do bardzo niewielu ludzi. Ta gospodarka jest drenowana i degradowana przez finansowanie tej fabryki – rzeczywistość, która staje się oczywista, jeśli skierujemy naszą wizję szerzej.

Porównaj życie tutaj z życiem w wielu bardziej zamożni i mniej zamożnych krajów. Gdzie jest nasze bezpłatne szkolnictwo wyższe? Gdzie jest nasza bezpieczna emerytura? Gdzie jest nasza opieka zdrowotna jako prawo człowieka? Gdzie jest nasza ochrona przed upokorzeniem i męką ubóstwa pośród górzystego bogactwa? Gdzie, o Amtrak Joe, na litość boską, są nasze nieantyczne pociągi? Dlaczego wszyscy podróżujemy samochodami pochłaniającymi ziemię? Jak to się dzieje, że trzymano nas w takiej ignorancji, że można nam wmówić, że śnimy o fantazjach, kiedy mówimy o rzeczach, które są normalne dla znacznie większej liczby ludzi niż żyje w tym kraju — kraju, w którym przywrócenie pracy dzieci jest uważane za postęp?

Czekać! powiedziano nam, najważniejsze rzeczy na pierwszym miejscu. Musimy produkować broń, aby ocalić świat. Później możemy zająć się mniejszymi sprawami. Ale zostaliśmy wprowadzeni w błąd. Wszystko nie jest takie, jak się wydaje. Ekspansja NATO, napędzana chęcią sprzedaży broni, to połowa tańca wojennego, który nas tu doprowadził. Odmowa USA na negocjacje pokojowe podtrzymuje wojnę. Nie wystarczy powiedzieć, że Rosjanie są niemoralni i źli i dlatego USA powinny robić to, co robi Rosja. Nie wystarczy, aby każda ze stron usprawiedliwiała użycie różnych broni, ponieważ druga strona to robi, umieszczanie broni jądrowej w większej liczbie krajów, ponieważ druga strona to robi, ogłaszanie jedynego akceptowalnego wyniku, jakim jest całkowite obalenie rządu – czy to ukraińskiego, czy rosyjskiego – ponieważ robi to druga strona. Nie wystarczy powiedzieć, że podsycamy wojnę, która zabija ludność Ukrainy, ponieważ wspiera ją ukraiński rząd. Kiedy skorumpowane rządy kierowane przez aktorów telewizyjnych i ulegające prawicowym naciskom stały się naszymi arbitrami moralnej mądrości? Czy to opary z tych fabryk sprawiają, że zapominamy, że wiemy lepiej?

Niedawno pewien dziennikarz nazwał przekazanie broni Ukrainie „zbyt dużymi, by upaść”. Jak dawanie pieniędzy brudnym bankom. Ale mówi się tak tylko o rzeczach, które powinny zawieść, ale dla których wyobraża się, że nie ma alternatywy. Zostaliśmy wprowadzeni w błąd. Wszystko nie jest takie, jak się wydaje.

Prezydent Biden mówi, że Ukraina przystąpi do NATO po wojnie – praktycznie gwarantując, że nie będzie końca wojny, poza nuklearnym końcem dla nas wszystkich. Senat USA właśnie uchwalił ustawę zakazującą opuszczenia NATO, co oznacza, że ​​stale rosnąca lista rządów ma moc zmusić resztę z nich do przyłączenia się do III wojny światowej. Wszystko — cokolwiek — jest preferowaną alternatywą dla tego zbiorowego paktu samobójczego. I jest kilka dobrych alternatyw. Niestety, wymagają one pewnych emocjonalnych i intelektualnych wyczynów, które dla niektórych są trudniejsze niż poświęcenie własnej jakości życia oraz samego życia Ukraińców i Rosjan. Alternatywy wymagają kompromisu, pokory i akceptacji innych jako równych sobie – umiejętności, których uczymy nasze dzieci, ale nie naszych członków Kongresu czy prezydentów.

Pokój wymaga, aby ani rosyjski, ani ukraiński rząd nie dostał wszystkiego, czego chce, wszystkiego, czego myśli, że potrzebuje, wszystkiego, za co, jak sądzi, zabił wielu ludzi. To nie jest łatwe. Ale motywacje do zawarcia pokoju nie mogą być większe. To nie tylko droga oddalenia od nuklearnej apokalipsy, ale także droga do spowolnienia apokalipsy klimatycznej i towarzyszących jej katastrof bezdomności, głodu, chorób i faszyzmu. Potrzebujemy współpracy zamiast walki i to natychmiast.

Przekonanie, że nie możemy żądać i uzyskać takich zmian, pojawia się w każdym reportażu i filmie. Ale zostaliśmy wprowadzeni w błąd. Wszystko nie jest takie, jak się wydaje. Siła działania bez przemocy jest dokładnie tak silna, jak odzwierciedlają to ogromne wysiłki włożone w przekonanie nas, że to nie zadziała. Przypomnijmy sobie słowami Shelleya do

Powstańcie jak Lwy po zaśnięciu

W niezwyciężonej liczbie –

Potrząśnij łańcuchami jak ziemia

Co we śnie spadło na ciebie –

Jest was wielu — ich jest niewielu.

Kwestia umowy z Ukrainą nie jest kwestią z dwóch powodów. Po pierwsze, strony podżegające do wojny chcą, aby wojna trwała. Po drugie, gdyby chcieli zawrzeć porozumienie, wszyscy ze wszystkich stron dokładnie wiedzą (lub cholernie dokładnie), jak by to musiało wyglądać i zawsze tak było. Prędzej czy później trzeba będzie się na to zgodzić albo nastąpi koniec świata. (Tak, zdaję sobie sprawę, że po nuklearnej apokalipsie skała nadal będzie tutaj z prawdopodobnie kilkoma karaluchami; po prostu nie uważam tego za szczególnie interesujące.)

Jeśli spojrzymy na Mińsk II porozumienia obowiązującego przed wojną, którego przestrzeganie pozwoliłoby uniknąć wojny, lub na propozycji Rosji tuż przed jego inwazją, lub propozycja z Włoch w zeszłym roku (też tutaj), albo propozycja złożona niedawno przez Chiny, czy propozycje popierających wojnę śmierdzących czołgów w USA, takich jak Brookings oraz Centrum Interesu Narodowego, stwierdzamy, że mają one wspólne punkty:

Zawieszenie broni.

Wszystkie zagraniczne siły zbrojne wycofać się z Ukrainy.

(Tylko Chiny nie określają tego konkretnie, podczas gdy określają ogólne zasady, które tego wymagają.)

Ukraina neutralna / nie w NATO.

(Tylko Mińsk II tego nie mówi, podczas gdy Chiny mówią to na swój niejasny sposób.)

Znacząca autonomia dla mieszkańców Krymu i Donbasu, aby mogli rządzić się według własnego uznania.

(Tylko Rosja i Chiny tego nie uwzględniają, a Mińsk II nie wspomina o Krymie; Włochy twierdzą, że te regiony autonomiczne będą częścią Ukrainy, podczas gdy think tanki i Mińsk II twierdzą, że Donbas będzie częścią Ukrainy, a think tanki powiedzieć, że Krym będzie częścią Rosji. „Interes Narodowy” proponuje, by Ługańsk i Donieck przegłosowały swój los, i prawdopodobnie nie mówi tego samego o Krymie tylko dlatego, że Krym już głosował i absolutnie wszyscy wiedzą, jak by głosował, gdyby głosował Ponownie.)

Demilitaryzacja.

(Chociaż szczegóły są różne, wszyscy zgadzają się co do potrzeby zmniejszenia wysokiego poziomu uzbrojenia, żołnierzy i przygotowań wojennych w regionie).

Koniec sankcji.

(Tylko dwie propozycje, które powstały przed ostatnimi sankcjami wobec Rosji, nie uwzględniają potrzeby zniesienia jednostronnych sankcji.)

Praworządność.

(Wszyscy zgadzają się, tylko z różnicami w szczegółach i hipokryzją, co do potrzeby wzmocnienia międzynarodowych rządów prawa i Organizacji Narodów Zjednoczonych – z wyjątkiem interesu narodowego.)

Pokojowe stosunki.

(Wszyscy zgadzają się co do potrzeby nawiązania pokojowych stosunków dyplomatycznych, niesienia pomocy humanitarnej i – używając innego języka – przyspieszenia jakiegoś procesu prawdy i pojednania.)

Fakt, że powyższy zarys umowy jest wszystkim znany, dodatkowo sugeruje fakt, że Ukraina i Rosja prawie zgodziły się na nią w marcu 2022 r., zanim Stany Zjednoczone i Wielka Brytania wywarły presję na Ukrainę, aby kontynuowała wojnę. Oto odpowiedni fragment z książki Medei Benjamina i Nicolasa Daviesa Wojna na Ukrainie: nadawanie sensu bezsensownemu konfliktowi:

„10 marca ministrowie spraw zagranicznych Rosji i Ukrainy spotkali się w Antalyi w Turcji z udziałem tureckiego ministra spraw zagranicznych Mevlüta Çavuşoğlu. Rozmowy te były kontynuowane podczas wideokonferencji od 14 do 17 marca, z Izraelem jako drugim mediatorem, i przyniosły 15-punktowy plan, który Zełenski nazwał „bardziej realistycznym” niż poprzednie propozycje. Głównymi punktami planu były zawieszenie broni i wycofanie się Rosji oraz przyjęcie przez Ukrainę statusu neutralnego, podobnego do Austrii. Ukraina wyrzeknie się wszelkich przyszłych planów członkostwa w NATO i zobowiąże się nie przyjmować zagranicznych instalacji zbrojeniowych ani baz wojskowych w zamian za nowe gwarancje bezpieczeństwa ze strony innych krajów. Język rosyjski zostałby również uznany za język urzędowy na Ukrainie. Kwestie sporne Rosji dotyczyły charakteru gwarancji bezpieczeństwa i tego, które kraje miałyby je zapewnić, a także szczegółów dotyczących decyzji o przyszłości Krymu i obu republik ludowych w Donbasie. Ale na stole leżały zarysy porozumienia pokojowego”.

Dopóki ich nie było. Ale to nie jest tak, że wciąż nie wiemy, czym one są.

Wow! Ambasador Ukrainy Chalyi, który wiosną 2022 r. brał udział w rozmowach pokojowych z Rosją, stwierdza, że ​​„zakończyliśmy” „Komunikat Stambulski” i „byliśmy bardzo blisko w… kwietniu sfinalizowania naszej wojny pokojowym rozwiązaniem” oraz że Putin „próbował wszystkiego, co możliwe, aby wyciągnąć wniosek… pic.twitter.com/NxknX9mTgP

- Ivan Katchanovski (@I_Katchanovski) 28 grudnia 2023 r.