David Swanson, American Herald Tribune
Rząd Stanów Zjednoczonych, od Dicka Cheneya po Hillary Clinton, opowiadał rażące kłamstwa o irackim rządzie tworzącym w 2002 r. broń chemiczną, biologiczną i nuklearną, mimo że został poinformowany, że Irak nic takiego nie robi. Przywódcy USA kłamali na temat powiązań między Irakiem a terrorystami, o których wiedzieli, że nie istnieją.
Następnie wojsko amerykańskie zaatakowało i najechało Irak, w trakcie intensywnego bombardowania starych miejsc irackiej broni chemicznej z lat 1980., z których wiele zostało dostarczonych przez Stany Zjednoczone. W dużej mierze z powodu amerykańskiego pochodzenia starej irackiej broni chemicznej, Stany Zjednoczone milczały na jej temat podczas nowej wojny. Innym powodem oficjalnego milczenia był fakt, że podczas niszczenia Iraku przez Stany Zjednoczone w 2003 r. wiele z tej starej broni zostało przejętych przez raczkujące grupy terrorystyczne. Wojna zrobiła dokładnie to, czemu trzeba było zapobiec; dawała terrorystom broń masowego rażenia.
Geniusze kierujący armią amerykańską założyli amerykańskie bazy w miejscach starych stosów broni chemicznej, wykopali w ziemi gigantyczne doły i zaczęli palić śmieci wojskowe – monumentalne ilości śmieci, coś w rodzaju Historia rzeczy na sterydach. Codziennie spalali setki ton śmieci, w tym wszystko, co można wymyślić: ropę, gumę, opony, impregnowane drewno, leki, pestycydy, azbest, plastik, materiały wybuchowe, farby, części ludzkiego ciała i . . . (czekaj na to) . . . materiałów do odkażania jądrowego, biologicznego i chemicznego.
Płonące doły zatruły Irak wraz z bronią ze zubożonego uranu, napalmem, białym fosforem i różnymi innymi okropnościami, tworząc bezprecedensowe epidemie wad wrodzonych i zabijając niezliczone rzesze Irakijczyków. Płonące doły zatruły również dziesiątki tysięcy żołnierzy amerykańskich, z których wielu zginęło w wyniku, w tym najprawdopodobniej syn obecnego wiceprezydenta USA. Płonące doły przyniosły zysk Halliburtonowi, firmie poprzedniego wiceprezydenta USA.
Płonące doły nie były tajemnicą, chociaż bazy czasami przerywały palenie podczas wycieczek VIP. Zazwyczaj ogromne chmury dymu wypełniały powietrze i powodowały natychmiastowe trudności w oddychaniu i choroby. Żołnierze wiedzieli, które kolory dymu są najbardziej niebezpieczne i dyskutowali o tym tak, jak dyskutowali o wrogu. Liczne wypalone doły zmieniły setki wcześniej zdrowych żołnierzy amerykańskich w inwalidów. Ale doły wypalone w sześciu konkretnych bazach spowodowały najpoważniejsze choroby i najwięcej zgonów. Spowodowali, między innymi, liczne przypadki zaciskającego zapalenia oskrzelików, które mogło wynikać jedynie z narażenia na gaz musztardowy – broń chemiczną pozostałą po programie wspieranym przez Stany Zjednoczone, gdy istniał, i używanym jako pretekst do wojny, kiedy nie 'T.
Przypomina mi się statek, który stoi na dnie Morza Śródziemnego. W 1943 roku niemieckie bomby zatopiły amerykański statek w Bari we Włoszech, który potajemnie przewoził milion funtów gazu musztardowego. Wielu amerykańskich marynarzy zmarło z powodu trucizny, którą Stany Zjednoczone nieuczciwie twierdziły, że używały jej jako „środka odstraszającego”, mimo utrzymywania jej w tajemnicy. Oczekuje się, że statek będzie nadal przepuszczał gaz do morza przez wieki. Ziemia i woda w Iraku zostały podobnie zatrute, podobnie jak żołnierze amerykańscy.
Pentagon jasno dał do zrozumienia w Iraku, jak w większości innych krajów, że nie dba o ludzi ani środowisko naturalne atakowanych miejsc, a jeszcze mniej o żołnierzy, których do tego używa. Ale jeśli wyobrażasz sobie, że Pentagon zarezerwował swoją troskę o cywilnych mieszkańców Ojczyzny, nie przyglądaj się zbyt dokładnie oparzenia na świeżym powietrzu wciąż dzieje się w Stanach Zjednoczonych. Wojsko USA jest trzecim co do wielkości zanieczyszczającym amerykańskie drogi wodne, czołowym producentem miejsc katastrof superfunduszowych i czołowym konsument ropy naftowej. Co najmniej 33,480 Pracownicy amerykańskiej broni jądrowej którzy otrzymali odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu już nie żyją. Tam, gdzie jest to blokowane przez skutecznie egzekwowane przepisy prawne, wojsko wykazuje powściągliwość; gdzie go nie ma, tam go nie ma. W Wirginii wojsko bardzo odpowiedzialnie wrzuca martwych żołnierzy do Składowisko zamiast ich spalić. Obie metody równie dobrze komunikują, jak bardzo zależy wojsku.
Halliburton ze swej strony chętnie zadaje śmierć w kraju, jak i za granicą. Mieszkańcy Duncan w stanie Oklahoma pozwali bankomat Cheneya za zatrucie wód gruntowych nadchloranem amonu. Śledczy rządowi doszli również do wniosku, że Halliburton był częściowo odpowiedzialny za wyciek ropy BP, który zalał Zatokę Meksykańską w 2010 roku.
Nowa książka Josepha Hickmana pt. Płonące doły: zatrucie amerykańskich żołnierzy, zbiera dowody, w tym z podobnych incydentów podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej, które były znane przed wykopaniem i rozpaleniem pierwszego dołu do spalenia w 2003 roku. Hickman opowiada nam historie młodych, zdrowych mężczyzn, którzy udali się do Iraku, wierząc w kłamstwa, wierząc, że rząd USA, który teraz błaga Rosję, by przestała atakować terrorystów, ponieważ Stany Zjednoczone chcą obalić kolejny rząd – wierząc, że ten rząd USA miał dobre intencje w atakując Irak. Te biedne dusze udały się do Iraku, mając nadzieję, że uchronią ludzi przed straszliwym cierpieniem, i zakończyły się zadawaniem strasznych cierpień ludziom, w tym sobie samym. Wracają do domu, chorują na raka, zostają odcięci przez VA i umierają, marząc o tym, jak by to było mieć zdrowie i bogactwo potrzebne do studiowania. Ich amerykański sen został przerwany przez zmilitaryzowaną amerykańską fantazję.
Joe Biden wspierał wojnę, która najprawdopodobniej zabiła jego syna za pomocą dołów. Następnie zdecydował się nie kandydować na prezydenta z powodu smutku. Jego decyzja, by nie kandydować, odbiła się większym echem w mediach niż kilkumiesięczna kampania senatora Berniego Sandersa, który głosował przeciwko wojnie. Ale czy Biden kiwnął palcem, aby pociągnąć do odpowiedzialności Halliburton, wojsko lub Kongres? Nie żebym słyszał.
Hickman opisuje paleniska i analogiczne trucizny z poprzednich wojen, takich jak Agent Orange w Wietnamie, jako „lekkomyślnie zagrażające zdrowiu naszych walczących mężczyzn i kobiet”. Jedyny kłopot z tym polega na tym, że każda wojna, każda „walka” polega na lekkomyślnym narażaniu życia ogromnej większości ofiar (Wietnamczyków, Irakijczyków itp.) i żołnierzy amerykańskich. Nie ma nic nierozważnego w żadnej wojnie. Być może odlegli piloci dronów nie są zagrożeni w typowy sposób, ale spójrz, jak są wyśmiewani w Siłach Powietrznych. Gdyby żołnierze nie byli zagrożeni, ludzie nie traktowaliby ich z szacunkiem i nie opisaliby ich — jak Hickman — jako w jakiś sposób „służących” ich krajowi, nawet jeśli fakty, które zawarł w swojej książce, mówią inaczej.
Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekał od 1950 r., że członkowie i byli członkowie wojska nie mogą pozwać w związku z obrażeniami odniesionymi w pracy. Jednak nadal może okazać się możliwe uzyskanie odszkodowania od Halliburton. Jeśli tak, prawdopodobnie możesz przypisać kolejną pomoc Chelsea Manning, która ujawniła dowody na to, że wojsko wiedziało o niebezpieczeństwach, kiedy tworzyło paleniska, wiedzę, o której generał David Petraeus rażąco kłamał w odpowiedzi na zapytanie Kongresu.
Teraz wydaje się, że wojna z Irakiem w 2003 roku nie tylko stworzyła ISIS, ale także uzbroiła je gaz musztardowy, udowadniając tym samym, jak sądzę, że Saddam Husajn rzeczywiście mógłby dać terrorystom broń masowego rażenia, gdyby był tak zły jak wojsko USA.
