By David Swanson
Oficjalnie, oczywiście, narodowym ptakiem Stanów Zjednoczonych jest ten pół-znak pokoju, który fani sportu z Filadelfii lubią trzymać w przeciwnych drużynach. Ale nieoficjalnie film National Bird ma rację: narodowym ptakiem jest zabójczy dron.
Wreszcie, wreszcie, wreszcie, ktoś pozwolił mi obejrzeć ten film. I wreszcie ktoś zrobił ten film. Było kilka dronów filmy wartość widzenie, większość z nich jest fikcyjna dramati jeden bardzo warty unikania (Oko na niebie). Ale National Bird jest surową prawdą, niezupełnie odmienną od tego, o czym można by fantazjować w doniesieniach prasowych w magicznym świecie, w którym media przejmowały się ludzkim życiem.
Pierwsza połowa National Bird to historie trzech uczestników programu morderstw dronów armii amerykańskiej, opowiedziane przez nich. A potem, gdy zaczynasz myśleć, że będziesz musiał napisać tę starą, znajomą recenzję, która chwali, jak dobrze opowiedziano historie ofiar wśród agresorów, ale pyta z irytacją, czy któraś z ofiar rzeczywistych pocisków ma jakieś historie, National Bird rozszerza się, obejmując to, czego tak często brakuje, a nawet łącząc dwie narracje w potężny sposób.
Heather Linebaugh chciała chronić ludzi, przynosić korzyści światu, podróżować, zwiedzać świat i korzystać z super fajnych technologii. Najwyraźniej nasze społeczeństwo nie wyjaśniło jej na czas, co to znaczy wstąpić do wojska. Teraz cierpi z powodu poczucia winy, niepokoju, obrażeń moralnych, zespołu stresu pourazowego, zaburzeń snu, rozpaczy i poczucia odpowiedzialności za wypowiadanie się w imieniu przyjaciół, innych weteranów, którzy popełnili samobójstwo lub stali się zbyt alkoholikami, by mówić za siebie. Linebaugh pomagał mordować ludzi pociskami z dronów, patrzył, jak umierają, identyfikował części ciała lub obserwował, jak bliscy zbierają części ciała.
Nawet będąc jeszcze w Siłach Powietrznych, Linebaugh znajdowała się na liście obserwacyjnej samobójców i psycholog zalecił jej przeniesienie do innego rodzaju pracy, ale Siły Powietrzne odmówiły. Ona ma epizody. Ona widzi różne rzeczy. Słyszy różne rzeczy. Ale nie wolno jej rozmawiać o swojej pracy z przyjaciółmi, a nawet z terapeutą, który nie ma odpowiedniego „poświadczenia bezpieczeństwa”.
Zawiedliśmy Daniela nawet bardziej niż Heather. Mówi, że faktycznie sprzeciwiał się militaryzmowi, ale był bezdomny i zdesperowany, więc wstąpił do wojska. Mogliśmy dać mu dom za znacznie mniej, niż zapłaciliśmy mu za pomoc w mordowaniu ludzi w Fort Meade.
Lisa Ling pracowała nad bazą danych wypełnioną przez drony, która zawierała informacje o 121,000 90 „celów” w ciągu dwóch lat. Pomnóż to przez kilkanaście lat. Biorąc pod uwagę, że 7% ofiar nie znajduje się wśród celów, zsumuj, ile osób zginie w przypadku całej listy. To byłoby ponad XNUMX milionów. Ale to nie liczby zatruły dusze tych trzech weteranów; to dzieci i matki, bracia i wujkowie leżący w kawałkach na ziemi.
Ling jedzie do Afganistanu, aby zobaczyć to miejsce z poziomu gruntu i spotkać się z ofiarami dronów. Spotyka małego chłopca, który stracił nogę, jego 4-letniego brata, siostrę i ojca. 2 lutego 2010 r. „piloci” dronów w bazie lotniczej Creech zamordowali 23 niewinnych członków jednej rodziny.
Twórcy filmu mają głosy czytające pisemną transkrypcję tego, co operatorzy dronów powiedzieli sobie nawzajem przed, w trakcie i po wysłaniu pocisków, które wyrządziły szkody. To jest gorsze niż Morderstwo poboczne. Osoby, których zadaniem jest identyfikowanie dzieci i innych osób, które nie powinny zostać zamordowane, zidentyfikowały dzieci wśród grupy osób będących celem ataku. „Piloci” w Creech chętnie odrzucają te informacje i zabijają jak najwięcej ludzi. Ich żądza krwi napędza proces decyzyjny. Dopiero po zabiciu 23 osób rozpoznają wśród ocalałych dzieci i brak broni.
Widzimy ciała przywiezione do domu w celu pochowania. Poszkodowani opisują swoje cierpienie, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Widzimy ludzi, którym zakłada się sztuczne nogi. Słyszymy, jak Afgańczycy opisują swoje postrzeganie dronów. Wyobrażają sobie, tak jak wielu Amerykanów może sobie wyobrazić i tak jak widzowie Oko na niebie sobie wyobrazić, że operatorzy dronów mają wyraźny widok wszystkiego w wysokiej rozdzielczości. W rzeczywistości mają widok rozmytych małych plamek na ekranie komputera, który wygląda, jakby powstał w latach 1980.
Linebaugh mówi, że nie ma sposobu na odróżnienie małych „cywilnych” plamek od małych „wojowniczych” plamek. Kiedy Daniel słyszy, jak prezydent Obama twierdzi, że zawsze istnieje niemal pewność, że żaden cywil nie zostanie zabity, Daniel wyjaśnia, że taka wiedza jest po prostu niemożliwa. Linebaugh mówi, że często była po stronie rozmowy, mówiąc „pilotom” w Creech, aby nie mordowali niewinnych, ale zawsze naciskali na pozwolenie na zabijanie.
Jesselyn Radack, adwokat demaskatorów, mówi w filmie, że FBI powiedziało dwóm demaskatorom, że grupa terrorystyczna umieściła ich na liście zabójstw. Powiedziała, że FBI skontaktowało się również z rodziną Linebaugh i ostrzegło ją, że „terroryści” szukają jej nazwiska w Internecie, sugerując, aby rozwiązała ten problem, zamykając się. (Napisała m.in op-ed Opiekun).
FBI dokonuje również nalotu na dom Daniela, przybywając z 30 do 50 agentami, odznakami, bronią, kamerami i nakazami przeszukania. Zabierają mu dokumenty, elektronikę i telefon. Mówią mu, że toczy się przeciwko niemu śledztwo w sprawie ewentualnego aktu oskarżenia na podstawie ustawy o szpiegostwie. Jest to prawo z czasów I wojny światowej dotyczące atakowania zagranicznych wrogów, którego prezydent Obama rutynowo używa do atakowania krajowych demaskatorów. Podczas gdy Obama oskarżył więcej osób na podstawie tego prawa niż wszyscy poprzedni prezydenci razem wzięci, prawdopodobnie nie mamy możliwości dowiedzieć się, ile osób zostało wyraźnie zagrożonych taką możliwością.
Chociaż powinniśmy przepraszać, pocieszać i pomagać tym młodym ludziom, zamiast odmawiać im prawa do rozmowy z kimkolwiek i grozić im dziesięcioleciami więzienia, Lisie Ling udało się znaleźć trochę życzliwości. Ofiary ataków dronów w Afganistanie powiedziały jej, że jej wybaczają. Gdy film się kończy, planuje kolejną podróż do Afganistanu.
