David Swanson
Aby ścigać Tony'ego Blaira lub George'a W. Busha lub innych odpowiedzialnych za zbrodniczy atak na Irak, lub innych najwyższych urzędników za inne niedawne wojny, nie wymaga Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK).
Powszechne jest twierdzenie, że MTK nie może zająć się najwyższą zbrodnią agresji, chociaż może to nastąpić w przyszłości. Uważa się również, że Stany Zjednoczone są odporne na ściganie jako członek niebędący członkiem MTK.
Ale to skupienie się na MTK jest oznaką słabości globalnego ruchu na rzecz sprawiedliwości, który ma inne łatwo dostępne narzędzia. Kiedy ścigano przegranych II wojny światowej, nie było MTK. Istnienie MTK nie stoi na przeszkodzie temu, co zrobiono w Norymberdze czy Tokio, gdzie zbrodnię prowadzenia wojny ścigali zwycięzcy II wojny światowej na mocy paktu Brianda-Kellogga.
Również istnienie Karty Narodów Zjednoczonych nie stwarza żadnych przeszkód. Inwazja na Irak (i wszystkie inne niedawne wojny na Zachodzie) była tak samo nielegalna w świetle Karty Narodów Zjednoczonych, jak i pod rządami Kellogga-Brianda.
Nie trzeba też wracać do Norymbergi po precedens. Specjalne trybunały powołane dla Jugosławii i Rwandy ścigały prowadzenie wojny pod nazwą „ludobójstwo”. Pogląd, że Zachód nie może (już) popełniać ludobójstwa, jest czystym uprzedzeniem. Skala i rodzaj zabójstw dokonanych na Irakijczykach przez koalicję z 2003 r. doskonale pasuje do definicji ludobójstwa rutynowo stosowanej wobec osób spoza Zachodu.
Specjalny trybunał ds. Rwandy jest również wzorem do zajmowania się kłamstwami i propagandą, na których skupia się Raport Chilcota. Podobnie jak w Norymberdze, propagandyści byli ścigani w Rwandzie. Podczas gdy kierownictwo Fox News z pewnością powinno być ścigane za molestowanie seksualne tam, gdzie jest to uzasadnione, w sprawiedliwym świecie, w którym rządy prawa byłyby stosowane w równym stopniu, oni również spotkaliby się z dodatkowymi zarzutami. Propaganda wojenna jest tak samo nielegalna w ramach Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, jak wojna pod rządami Kellogga-Brianda.
To, czego nam brakuje, to nie zdolność prawna do ścigania, ale siła woli i demokratyczna kontrola instytucji. W wojnie lub ludobójstwie, podobnie jak w przypadku tortur i innych okrucieństw stanowiących „zło całości”, mamy do czynienia ze zbrodniami, które mogą być ścigane przed każdym sądem podlegającym jurysdykcji powszechnej. Możliwość, że sądy amerykańskie lub brytyjskie będą same zajmować się tą sprawą, została już dawno wykluczona, dając sądom jakiegokolwiek innego kraju swobodę działania.
Nie jestem przeciwny ściganiu Blaira przed Bushem. I nie jestem przeciwny ściganiu Blaira za drobne elementy jego przestępstwa przed całością. Ale gdybyśmy chcieli zakończyć wojnę, zastosowalibyśmy te mniejsze środki z otwarcie wyrażonym zrozumieniem tego, co jest faktycznie możliwe, gdybyśmy tylko mieli wolę.
Kiedy Francja, Rosja, Chiny, Niemcy, Chile i tak wielu innych sprzeciwiało się zbrodni ataku na Irak, przyznało się do odpowiedzialności, jakiej od tamtej pory unikały ścigania. Czy boją się precedensu? Czy wolą, aby wojna nie była ścigana z powodu ich własnych wojen? Wyobraź sobie, jak krótkowzroczne byłoby to i jak nieświadomi szkód, jakie wyrządzają światu, pozwalając naprawdę potwornym wojownikom chodzić wolno.
