Reposted od Magazyn Księżyca Czerwiec 26, 2017.
kaplica: Trauma, wyobcowanie, brak sensu w moim życiu… z tego samego powodu, dla którego wiele osób przyłącza się do brutalnych grup ekstremistycznych. Trauma jest w stanie spowodować najcięższe ludzkie cierpienie. Jeśli nie masz sposobu na pomyślne poruszanie się po nim, po co w ogóle o tym wspominasz? Ludzie wolą to tłumić, unikać lub leczyć, ponieważ nie mają narzędzi do robienia czegokolwiek innego. Nawet lekarze zazwyczaj po prostu leczą traumę.
Księżyc: Co powoduje ten dramatyczny wzrost liczby osób, które czują się wyobcowane lub cierpią z powodu traumy?
kaplica: Czynników jest wiele, ale jeśli mógłbym wskazać na jeden, to jest to niezaspokojona potrzeba poczucia własnej wartości.
Kiedy wygłaszam wykłady, często pytam słuchaczy, co jest ważniejsze, przetrwanie czy poczucie własnej wartości? Wiele osób przedkłada poczucie własnej wartości nad przetrwanie, ponieważ życie jest bardzo bolesne, jeśli czujesz się w zasadzie bezwartościowy.
W tradycji żydowskiej istnieje idea, że upokorzenie kogoś jest równoznaczne z zabiciem go. W całej historii ludzkości wielu ludzi zabiłoby się lub zaryzykowałoby życie, aby odzyskać poczucie własnej wartości, gdyby przyniosło to wstyd lub upokorzenie sobie lub swoim rodzinom. Pomyśl o samurajach, którzy popełniliby samobójstwo, gdyby zostali upokorzeni lub zawstydzeni; lub ludzie w przeszłości, którzy ryzykowali śmierć w pojedynku, jeśli czuli, że zostali upokorzeni; a nawet osoby z anoreksją, które przedkładają poczucie własnej wartości nad jedzenie, zdrowie, a czasem nad utrzymanie się przy życiu. Od pięciu do 20 procent osób z anoreksją umrze z powodu tego zaburzenia.
Jeśli zrozumiemy, że większość ludzkich zachowań wynika z tego, że ludzie starają się czuć się godni i że zaryzykują lub wybiorą śmierć, jeśli nie mogą, musimy uznać, że bezwartościowość jest bardzo bolesnym stanem dla istoty ludzkiej. Jednak świat jest o wiele większy niż kiedyś. Wiele osób nie potrafi się w nim odnaleźć.
Stare instytucje, w które ludzie dzisiaj tracą wiarę, takie jak rządy, kościół, a nawet tradycja, również dawały ludziom poczucie sensu, przynależności i bezpieczeństwa. Pisał o tym Erich Fromm w Escape from Freedom— że ludzie zrzekną się wolności, jeśli przywróci im to poczucie celu, sensu, przynależności i bezpieczeństwa. Szybkie tempo zmian w naszym świecie wzbudziło niepokój wielu ludzi, a stare instytucje nie udzielają odpowiedzi, których pragną. Wierzę, że jesteśmy w fazie przejściowej, gdy zmierzamy w kierunku nowego zrozumienia, które lepiej odpowiada naszym potrzebom, ale jest to również bardzo niebezpieczny czas. Ludzie podporządkują się autorytarnemu rządowi, jeśli uznają, że pomoże im to zaspokoić podstawowe ludzkie potrzeby.
Więc to nie jest tak, że duchowe ubóstwo jest czymś nowym; było z nami od zawsze. Nawet Iliada, napisany prawie trzy tysiące lat temu, wyraża tego rodzaju egzystencjalny kryzys. Ale nasza sytuacja jest teraz pilniejsza, ponieważ wojna nuklearna może zniszczyć większość życia na Ziemi, a my mamy możliwości technologiczne, aby zdestabilizować naszą biosferę. Konsekwencje nieuwzględnienia naszego duchowego ubóstwa są gorsze.
Księżyc: Dorastałeś w brutalnym domu i przeżyłeś traumę jako dziecko. W jaki sposób przekształciłeś swoje wczesne szkolenie w działacza na rzecz pokoju; w istocie kimś, kto szkoli innych, aby byli również działaczami na rzecz pokoju?
kaplica: Polegało to na przekształceniu wściekłości w radykalną empatię. To nie było łatwe. Pracuję nad tym sumiennie od 20 lat.
Księżyc: Czy był taki moment, kiedy zdałeś sobie sprawę, że musisz coś zmienić; że przemoc i gniew nie zaprowadzą cię tam, gdzie chciałeś?
kaplica: Zaczęło się to prawdopodobnie, gdy miałem około 19 lat. Byłem z grupą przyjaciół w West Point. Była sobota podczas jesiennych porządków i zostaliśmy przydzieleni do grabienia liści na terenie kampusu. Robiliśmy 10-minutową przerwę i rozmawialiśmy o tym, jak nudna była ta praca, kiedy powiedziałem: „Czy pamiętasz, jak byłeś tak znudzony w szkole średniej, że fantazjowałeś o zastrzeleniu wszystkich innych dzieci w swojej klasie?” Wszyscy pozostali faceci spojrzeli na mnie i powiedzieli: „Nieee…”
Nie mogłem w to uwierzyć. Powiedziałem: „Chodź, naprawdę. Nigdy nie fantazjowałeś o zabiciu innych uczniów? Każdy z nich nalegał: „Nie”. Potem zapytali mnie: „Jak często myślisz o tych rzeczach?” Powiedziałem im: „Prawie każdego dnia”. Wszyscy bardzo się o mnie martwili, twierdząc, że te myśli nie są normalne; że nie każdy myśli o zabijaniu innych ludzi. Ze względu na mój stan umysłu w tamtym czasie myślałem, że wszyscy fantazjują o masakrowaniu ludzi, być może dlatego, że rzutowałem na wszystkich wokół mnie. Reakcja moich kolegów z klasy w West Point uświadomiła mi, że jest we mnie coś innego, nad czym muszę popracować, uzdrowić lub zająć się czymś.
Po tym incydencie zadzwoniłem do mojego jedynego przyjaciela z liceum i zapytałem go, czy kiedykolwiek myślał o zabiciu wszystkich innych dzieci w szkole. Powiedział nie. Potem zapytał mnie: „Kiedy miałeś te fantazje, czy też myślałeś o zabiciu mnie?” A ja powiedziałem: „Tak. Nic osobistego. Wtedy chciałem po prostu zabić wszystkich.
To było absolutnie okropne być w takim stanie psychicznym. Wiele osób nie ma pojęcia, czym jest szaleństwo na takim poziomie wściekłości. Jeśli chcesz zabijać ludzi, którzy nigdy nie wyrządzili ci krzywdy; nawet ludzie, którzy byli dla ciebie tylko mili, bardzo cierpisz.
Księżyc: Wow. To niezła przemiana, Paul. A teraz jesteś mistrzem wiedzy o pokoju. Porozmawiajmy o tym, co to oznacza. To naprawdę wysokie zamówienie, prawda? Tylko pierwszy aspekt umiejętności pokojowych, „uznanie naszego wspólnego człowieczeństwa”, wydaje się być ambitnym celem.
kaplica: Literatura pokojowa is trudne zadanie, ale podobnie jest z nauką matematyki lub czytania i pisania. Nasz system edukacji poświęca czas potrzebny na nauczanie tych przedmiotów; jeśli uznamy, że znajomość pokoju jest ważna, możemy poświęcić czas i środki na jej nauczanie.
W rzeczywistości prowadzenie pokoju wymaga jeszcze większego treningu niż prowadzenie wojny, ponieważ zajmuje się podstawowymi przyczynami problemu, podczas gdy prowadzenie wojny zajmuje się tylko objawami. Na szczęście ludzie wydają się uważać te informacje za bardzo przekonujące. To ich wzmacnia. Mogą lepiej rozumieć i radzić sobie z ludzkimi zachowaniami — swoimi i innych.
Ludzie chcą łatwych odpowiedzi, ale znajomość pokoju jest złożona. Nie ma lekcji „sześciominutowego abs” dla umiejętności pokojowych. Ale jeśli chcesz naprawdę dobrze uprawiać jakiś sport, grać na gitarze lub skrzypcach, będziesz musiał poświęcić temu czas i wysiłek. Biegłość w czymkolwiek wymaga czasu i zaangażowania. Nie ma skrótu.
Księżyc: Dlatego wydaje się, że to wysokie zamówienie. Był nie nauczanie tych umiejętności w większości w szkole. Może w przedszkolu, gdzie uczono nas dzielenia się, na zmianę i trzymania rąk przy sobie, ale nie zgłębiamy tego tematu w zbyt skomplikowany sposób. Więc jak ludzie zaczynają? Ze sobą?
kaplica: Aby uczyć naszego wspólnego człowieczeństwa, skupiam się na tym, co łączy wszystkich ludzi, bez względu na rasę, religię, narodowość, wykształcenie czy płeć. Na przykład wszyscy potrzebujemy zaufania. Nie ma człowieka na tej planecie, który nie chciałby przebywać w pobliżu ludzi, którym może zaufać. Hitlera; Osamy bin Ladena; członkowie mafii; członkowie ruchu pokojowego; członkowie ISIS — wszyscy na świecie chcą przebywać w otoczeniu ludzi, którym mogą zaufać. Załamanie zaufania, które obserwujemy obecnie wśród Amerykanów, jest niezwykle szkodliwe dla społeczeństwa. Ludzie stracili nawet zaufanie do naszych instytucji — takich jak rząd, nauka i media. Niemożliwa jest zdrowa demokracja bez wspólnej podstawy zaufania. Kolejną wspólną cechą jest to, że nikt nie lubi być zdradzany. To dwa z wielu czynników, które jednoczą wszystkich ludzi i wykraczają poza powierzchowne różnice.
Księżyc: Ale niektórzy ludzie wydają się nienawidzić przyjmowania ludzi innych ras lub religii na podstawie wspólnych wartości. Jest film „Wszystko, czym się dzielimy”, krąży po mediach społecznościowych. Pokazuje, jak ludzie w Danii odkrywają wiele wspólnych cech, pomimo powierzchownych różnic. To urocze wideo, ale byłem przerażony, widząc, że wiele komentarzy to stwierdzenia typu: „Tak, ale to jest Dania, gdzie są tylko biali ludzie”, całkowicie mijające się z celem. Jak to obejść?
kaplica: Wierzę, że musimy tak dokładnie zrozumieć ludzką kondycję, że nie jesteśmy zaskoczeni ani oszołomieni tym, co może zrobić inny człowiek. Możemy tego nie akceptować, ale nie jesteśmy tym zszokowani ani zdezorientowani. Jedynym sposobem radzenia sobie z pierwotnymi przyczynami problemu jest ich zrozumienie.
Kiedy ludzie potępiają „bezsensowną przemoc”, pokazują swój brak umiejętności czytania i pisania w naszym wspólnym człowieczeństwie, ponieważ przemoc nigdy nie jest bezsensowna dla osoby, która ją popełnia. Kiedy ludzie dopuszczają się przemocy, ryzykują więzieniem, a może nawet życiem, więc mają powód. Rozkładanie rąk i nazywanie przemocy „bezsensowną” to tak, jakby lekarz powiedział ci: „Masz bezsensowną chorobę”. Nawet jeśli twój lekarz nie rozumie przyczyny twojej choroby, wie, że ona istnieje. Jeśli są dobrymi lekarzami, będą starali się zrozumieć, co to jest. Podobnie, jeśli chcemy zająć się pierwotną przyczyną przemocy w naszej kulturze, musimy dojść do punktu, w którym możemy powiedzieć: „Rozumiem, dlaczego czujesz się agresywny, i oto, co możemy zrobić”. To właśnie jest umiejętność czytania w pokoju; zrozumienie podstawowych przyczyn ludzkich zachowań i oferowanie praktycznych sposobów radzenia sobie z nimi. Dlatego nie tracę nadziei.
Księżyc: Jak mogę konstruktywnie odpowiedzieć komuś, kto mówi coś w stylu: „Cóż, oczywiście, że ludzie w Danii mogą się spotykać; wszyscy są biali”?
kaplica: Możesz zacząć od przyznania, że mają rację. To is o wiele łatwiej zjednoczyć się w jednorodnym społeczeństwie, takim jak Dania. Jest to o wiele trudniejsze w społeczeństwie tak zróżnicowanym jak Stany Zjednoczone. Goście z Europy często mówią mi, jak bardzo są zaskoczeni różnorodnością Stanów Zjednoczonych, a utrzymanie zróżnicowanego społeczeństwa wymaga trochę więcej pracy.
Księżyc: Czy to pierwszy krok do konstruktywnego dialogu – uznanie słuszności opinii drugiej osoby?
kaplica: To tak, jak powiedział Gandhi: „Każdy ma cząstkę prawdy”. Nie do końca zgadzam się z tym, co mówią, ale mogę przyznać, że trzymają kawałek prawdy. Poprosiłbym ich również o wyjaśnienie, ponieważ wydaje mi się, że sugerują, że ludzie mogą się spotykać tylko wtedy, gdy są tej samej rasy. Ale potem mógłbym wskazać sytuacje, w których spotykają się ludzie wszystkich ras. Spójrz na fanów sportu: nie ma znaczenia, jakiej są rasy; wszyscy mogą kibicować tej samej drużynie, ponieważ znaleźli coś, co ich łączy.
Chciałbym też podkreślić, że to, co łatwe, nie zawsze jest dobre. Łatwiej jest nie ćwiczyć; łatwiej jest nie jeść zdrowo; łatwiej jest zwlekać. Promowanie zdrowego, zróżnicowanego społeczeństwa wymaga więcej pracy, ale jest to lepsze dla ludzkości. Łatwe i etyczne to nie to samo.
Księżyc: Inną umiejętnością alfabetyzacji pokoju, którą identyfikujesz, jest „sztuka życia”. Czy możesz podać przykłady tego, jak można się tego nauczyć?
kaplica: Sztuka życia obejmuje takie podstawowe umiejętności, jak dogadywanie się z innymi ludźmi, rozwiązywanie konfliktów, przeciwstawianie się niesprawiedliwości i pokonywanie przeciwności losu. Są to podstawowe umiejętności życiowe, których niektórzy ludzie uczą się od swoich rodziców, ale znowu wiele osób uczy się złych nawyków od swoich rodziców. Życie jest formą sztuki; najtrudniejsza forma sztuki; i nie jesteśmy nauczeni, jak się do tego zabrać. Podobnie jak w przypadku innych form sztuki, jeśli nie jesteś nauczony, zazwyczaj nie wiesz. Co gorsza, nasza kultura ma tendencję do uczenia zachowań przynoszących efekt przeciwny do zamierzonego. Myślę, że wiele z beznadziejności i rozpaczy, które odczuwają ludzie, wynika z tego, że ich światopogląd nie wyjaśnia tego, co widzą, więc oczywiście nie wiedzą, jak sobie z tym poradzić.
Uczę paradygmatu, który określa dziewięć niefizycznych fundamentalnych potrzeb, które kierują ludzkim zachowaniem, i jak trauma zostaje uwikłana w te pragnienia i zniekształca ich ekspresję. Kiedy zrozumiemy te dziewięć ludzkich potrzeb, możemy zrozumieć, w jaki sposób ich niezaspokojenie prowadzi do sytuacji, w której się znaleźliśmy. Możemy nie zaakceptować lub nie tolerować zachowania, które widzimy, ale nie jesteśmy tym zszokowani ani zdezorientowani. Znamy też praktyczne kroki, które możemy podjąć, aby poprawić sytuację.
Na przykład pielęgnowanie relacji obejmuje zaufanie, szacunek i empatię. Jeśli jednak ta potrzeba zostanie uwikłana w traumę, osoba może zareagować uporczywą niezdolnością do zaufania.
Ludzie też potrzebują wyjaśnień. Kiedy trauma zostaje uwikłana w nasze pragnienie wyjaśnień, może to prowadzić do rozczarowania lub bezwzględnego światopoglądu, który mówi, że istoty ludzkie są z natury niegodne zaufania i niebezpieczne, więc musisz ich skrzywdzić, zanim oni będą mogli skrzywdzić ciebie, lub przynajmniej kontrolować ich tak, że nie mogą cię skrzywdzić.
Ludzie też mają potrzebę wyrażania się. Jeśli trauma zostanie z nią uwikłana, wściekłość stanie się naszym głównym środkiem wyrazu. Jeśli trauma splata się z naszą potrzebą przynależności, może prowadzić do wyobcowania. Jeśli trauma splata się z naszą potrzebą poczucia własnej wartości, może prowadzić do wstydu lub wstrętu do samego siebie. Jeśli trauma zostanie uwikłana w naszą potrzebę celu i sensu, możemy poczuć, że życie nie ma sensu i nie jest warte życia. Kiedy trauma splata się z naszą potrzebą transcendencji, może prowadzić do uzależnienia. I tak dalej. Kiedy rozumiemy ludzkie potrzeby, możemy zidentyfikować pierwotną przyczynę destrukcyjnych zachowań, które obserwujemy. Osoby po traumie mogą być pełne wściekłości, nienawiści do siebie, wyobcowania, nieufności i tak dalej, w zależności od tego, jak trauma wpływa na tę osobę.
Księżyc: Jakie praktyczne kroki możemy podjąć, aby pomóc osobie, której ludzkie potrzeby splątały się z traumą?
kaplica: Jako społeczeństwo musimy uznać, że te ludzkie potrzeby są tak samo podstawowe jak jedzenie i woda. Jeśli ludzie nie mają dostępu do zdrowych sposobów zaspokajania ich potrzeb, zaakceptują niezdrowe, destrukcyjne sposoby.
Jednak jakie jest główne źródło poczucia własnej wartości, celu i znaczenia, którego uczy nasza kultura? Zarabiać dużo pieniędzy. Jeśli zarabiasz dużo pieniędzy, jesteś tego wart. Nie ma znaczenia, czy masz uczciwość, życzliwość, empatię lub zdolność do tworzenia zdrowych relacji. Z tego samego powodu, jeśli zarabiasz niewiele lub wcale, jesteś bezwartościowy. Społeczeństwo, które każe nam postrzegać naszą wartość w kategoriach pieniędzy, podczas gdy w dużej mierze ignoruje wszystkie inne potrzeby – przynależność, poczucie własnej wartości, cel, znaczenie, ekspresję, transcendencję i całą resztę – tworzy olbrzymi duchowej próżni, którą grupy ekstremistów mogą z łatwością wypełnić.
Jako społeczeństwo musimy zacząć doceniać i zachęcać do zdrowych form wyrażania siebie, poczucia własnej wartości, przynależności, wyjaśniania, celu, znaczenia, transcendencji i całej reszty, poprzez służbę, uczciwość, czyniąc świat lepszym. Ponadto musimy dać ludziom umiejętności rozplątywania ich traumy. Trauma dotyka ludzi ze wszystkich środowisk. Traumy nie obchodzi, czy jesteś bogaty czy biedny, czarny czy biały, mężczyzna czy kobieta, chrześcijanin, muzułmanin czy buddysta. Może przechodzić przez ściany i wchodzić do domów ludzi poprzez ich rodziców, przez alkoholizm, narkomanię, przemoc domową, gwałt i na wiele innych sposobów. Musimy więc dać ludziom praktyczne narzędzia do uzdrowienia ich własnej traumy. Następnie musimy dać ludziom umiejętności pokojowe, które są zdrowymi sposobami zaspokojenia ich potrzeb związanych z poczuciem własnej wartości, przynależności, wyrażania siebie, wyjaśniania, znaczenia, celu i całej reszty.
Księżyc: Jakie są praktyczne sposoby radzenia sobie z traumą?
kaplica: To trochę tak, jakby zapytać: „Jaki jest praktyczny sposób wykonywania obliczeń lub gry na skrzypcach?” To proces, zestaw umiejętności, które trzeba nabyć. To jest bardzo trudne; może to zająć lata.
Ramy, które zapewniam, bardzo pomagają, ponieważ słowo uraz jest zbyt ogólny. Jest to bardziej pomocne, gdy ludzie są w stanie wyraźniej zidentyfikować swoje cierpienie; na przykład, aby powiedzieć: „Cierpię z powodu wstydu lub nienawiści do samego siebie”. „Cierpię na brak zaufania”. „Cierpię na bezsens”. „Cierpię na wyobcowanie”. Nawiasem mówiąc, dwie inne sploty traumy to bezradność i odrętwienie.
To słownictwo daje ludziom bardziej precyzyjny sposób na opisanie uwikłania, z którym się zmagają. W moim własnym życiu miałem do czynienia głównie z nieufnością, wściekłością, wyobcowaniem i nienawiścią do samego siebie. Inna osoba może cierpieć z powodu uzależnienia, odrętwienia lub bezradności.
Wiedząc, jaką konkretną formę przybiera moje uwikłanie w traumę, wiem, nad czym muszę popracować. Jak mogę uleczyć moje poczucie nieufności? Jak znaleźć zdrowsze formy komunikacji, które nie wiążą się z wściekłością? Jak uleczyć poczucie wstydu i odrazy do samego siebie lub poczucie wyobcowania? A trauma każdego jest inna.
Proces naprawy obejmuje pracę wewnętrzną i rozwijanie umiejętności utrzymywania zdrowych relacji międzyludzkich. W szczególności osoby po traumie potrzebują umiejętności, aby móc dobrze się komunikować, konstruktywnie radzić sobie z konfliktami, radzić sobie z agresją innej osoby, radzić sobie z własną agresją itd., ponieważ niepowodzenie w związku prawdopodobnie spowoduje u nich ponowną traumę.
Księżyc: Jak na przykład nauczyć kogoś radzenia sobie z własną agresją?
