Sabotowanie pokoju w Korei

Imoże być tak, że obie Koree zastanawiają się, jak uniknąć wojny, ku złości i rozczarowaniu prezydenta Trumpa i amerykańskiego establishmentu bezpieczeństwa narodowego, którzy najwyraźniej coraz częściej postrzegają wojnę jako nieuniknioną, a nawet w najlepszym interesie Stany Zjednoczone.

Nawet amerykańska prasa głównego nurtu, która często zdaje się działać jako rzecznik rządu USA z urzędu, wydaje się poirytowana rozpoczęciem przez Koreę Północną rozmów z Koreą Południową. Prasa opisuje działania Korei Północnej nie jako próbę uniknięcia wojny, ale jako cyniczną próbę „wbicia klina” między Stany Zjednoczone i Koreę Południową.

W rzeczywistości to prezydent Trump, który jest wyraźnie zdenerwowany tym, że Koreańczycy go marginalizują, używając jego śmiesznych i niebezpiecznych umiejętności tweetowania, aby dalej prowokować Koreę Północną, z oczywistym zamiarem „wbicia klina” między Koreą Północną a Koreą Południową, klina, który mógłby sabotować rozmowy między nimi.

Najpierw przejdźmy do źródła problemu w Korei. Tym korzeniem jest rząd Stanów Zjednoczonych, a konkretnie oddział rządu zajmujący się bezpieczeństwem narodowym, tj. Pentagon i CIA. To jest powód kryzysu w Korei. To jest powód, dla którego wojna może nagle wybuchnąć, zabijając setki tysięcy ludzi i więcej, jeśli wojna zmieni się w nuklearną.

Rząd USA i jego akolici w prasie głównego nurtu twierdzą, że problem tkwi w północnokoreańskim programie rozwoju broni jądrowej.

Brednie! Problem polega na trwającym od dziesięcioleci celu Pentagonu i CIA, aby doprowadzić do zmiany reżimu w Korei Północnej, cel zimnej wojny, którego nigdy nie byli w stanie porzucić. Dlatego Pentagon ma około 35,000 XNUMX żołnierzy stacjonujących w Korei Południowej. Dlatego mają tam regularne ćwiczenia wojskowe. Dlatego mają te przeloty bombowców. Chcą zmiany reżimu, tak źle, jak nadal chcą na Kubie i w Iranie, i tak jak chcieli (i dostali) w Iraku, Afganistanie, Syrii, Libii, Chile, Gwatemali, Indonezji i wielu innych krajach.

Dlatego Korea Północna chce bomb nuklearnych – aby chronić swój reżim komunistyczny, odstraszając Stany Zjednoczone od ataków i wypełniając swój od dziesięcioleci cel zmiany reżimu. Korea Północna wie, że nuklearny środek odstraszający jest jedyną rzeczą, która może powstrzymać Pentagon i CIA przed atakiem.

Strategia odstraszania nuklearnego z pewnością zadziałała na Kubie podczas kubańskiego kryzysu rakietowego. Kiedy Związek Radziecki zainstalował pociski nuklearne na Kubie, powstrzymało to Pentagon i CIA przed ponownym atakiem i inwazją na wyspę, a nawet spowodowało, że prezydent Kennedy złożył przysięgę, że Pentagon i CIA nie dokonają ponownej inwazji na wyspę.

Korea Północna widziała również, co dzieje się z zubożałymi reżimami Trzeciego Świata, które nie mają broni nuklearnej, takimi jak Irak, Afganistan i Libia. Szybko ponoszą klęskę i zmianę reżimu z rąk wszechpotężnego kraju Pierwszego Świata.

Oto najważniejsza kwestia: Korea nie jest sprawą rządu USA. Nigdy nie było i nigdy nie będzie. Konflikt koreański zawsze był niczym więcej niż wojną domową. Wojna domowa w kraju azjatyckim nie jest sprawą rządu USA. To nie było w latach pięćdziesiątych, kiedy wybuchła wojna. Nadal nie jest. Korea to sprawa Koreańczyków.

Należy również pamiętać, że interwencja Stanów Zjednoczonych w wojnę koreańską była zawsze nielegalna w ramach naszej konstytucyjnej formy rządu. Konstytucja, której przestrzegania przysięgają prezydent, Pentagon i CIA, wymaga wypowiedzenia wojny przez Kongres. Kongres nigdy nie wypowiedział wojny Korei Północnej. Oznacza to, że wojska amerykańskie i agenci CIA nie mieli żadnego prawnego prawa do zabijania kogokolwiek w Korei, ani za pomocą karabinów, artylerii, bombardowań dywanowych, ani przy użyciu broni biologicznej przeciwko narodowi Korei Północnej.

Pentagon i CIA twierdziły, że konieczna jest nielegalna interwencja w Korei, ponieważ komuniści idą po nas. To było kłamstwo, tak jak cała zimna wojna była kłamstwem. To wszystko było tylko jedną wielką, siejącą strach rakietą, mającą na celu umocnienie władzy i kontroli wojska i służb wywiadowczych nad narodem amerykańskim.

Te 35,000 1950 amerykańskich żołnierzy w Korei nie ma sensu tam przebywać, nie tylko dlatego, że komuniści wciąż nie nadchodzą po nas, ale także dlatego, że są po prostu następstwem pierwotnej nielegalnej interwencji w latach pięćdziesiątych. Pentagon ma tam te wojska z jednego i tylko jednego powodu: nie, nie po to, by bronić i chronić ludność Korei Południowej, która ma mniejsze znaczenie dla urzędników amerykańskich w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi, ale raczej po to, by służyć jako „potykacz” gwarantujący Zaangażowanie USA w przypadku ponownego wybuchu wojny między dwoma Koreami.

Innymi słowy, nie ma debaty w Kongresie nad wypowiedzeniem wojny, czy angażować się w przypadku wybuchu wojny. Bez narodowej debaty. Gdy dziesiątki tysięcy żołnierzy zostaną automatycznie zabite, Stany Zjednoczone w praktyce utkną, zostaną uwięzione i zaangażowane. To dlatego Pentagon i CIA mają tam swoje wojska – by osaczyć Amerykanów – aby pozbawić ich możliwości wyboru, czy zaangażować się w kolejną wojnę lądową w Azji, czy nie.

To sprawia, że ​​żołnierze amerykańscy w Korei są niczym więcej niż małymi pionkami. Ich przydzieloną rolą jest umrzeć, aby Kongres nie miał nic do powiedzenia w sprawie zaangażowania USA w kolejną wojnę lądową w Azji. Pentagon i CIA, a nie Kongres, pozostają u władzy.

Dlaczego USA jeszcze nie zaatakowały Korei Północnej? Jeden wielki powód: Chiny. Mówi się, że jeśli Stany Zjednoczone rozpętają wojnę, staną po stronie Korei Północnej. Chiny mają mnóstwo żołnierzy, których z łatwością można wysłać do Korei do walki z siłami amerykańskimi. Ma również potencjał nuklearny, który może z łatwością uderzyć w Stany Zjednoczone.

To sprawia, że ​​Trump i jego establishment zajmujący się bezpieczeństwem narodowym robią wszystko, co w ich mocy, aby sprowokować Koreę Północną do „oddania pierwszego strzału” lub przynajmniej sprawić, by wyglądało na to, że oddali pierwszy strzał, jak to, co wydarzyło się w Zatoce Tonkińskiej lub co Pentagon miał nadzieję osiągnąć to dzięki operacji Northwoods i wymyślonej wojnie przeciwko Kubie.

Jeśli Trumpowi uda się szydzić, drażnić, antagonizować i sprowokować Koreę Północną do pierwszego ataku, to on i jego establishment zajmujący się bezpieczeństwem narodowym będą mogli wykrzyknąć: „Zostaliśmy zaatakowani przez komunistów! jesteśmy w szoku! Jesteśmy niewinni! Nie mamy innego wyboru, jak tylko chronić Amerykę, ponownie bombardując Koreę Północną, tym razem bombami nuklearnymi”.

I tak długo, jak to nie Stany Zjednoczone cierpią z powodu śmierci i zniszczenia, wszystko będzie uważane za dopuszczalne. Zginą dziesiątki tysięcy amerykańskich żołnierzy. Zginą też setki tysięcy Koreańczyków. Oba kraje zostaną zniszczone. Ale Stany Zjednoczone pozostaną nienaruszone i równie ważne; nie będzie już zagrożony rosnącym potencjałem nuklearnym Korei Północnej. Z punktu widzenia Stanów Zjednoczonych wszystko to zostanie uznane za zwycięstwo.

Dlatego Koreańczycy z południa sprytnie zgadzają się na rozmowy z Koreą Północną. Gdyby byli naprawdę mądrzy, daliby kopa Trumpowi, Pentagonowi i CIA. Najlepszą rzeczą, jaką Korea Południowa mogłaby kiedykolwiek zrobić, jest natychmiastowe wyrzucenie z kraju każdego żołnierza USA i każdego agenta CIA. Wyślij ich z powrotem do Stanów Zjednoczonych.

Jasne, Trump byłby w złym humorze, tak samo jak Pentagon i CIA. Więc co? Byłaby to najlepsza rzecz, jaka mogłaby się przytrafić Korei, Stanom Zjednoczonym i światu.

Jacob G. Hornberger jest założycielem i prezesem Fundacji The Future of Freedom