Robert C. Koehler
„Głęboko wyczulony na swój uroczysty obowiązek promowania dobrobytu ludzkości. . . ”
Co? Czy byli poważni?
Klęczę w jakimś zachwycie, gdy czytam słowa Pakt Kellogga-Brianda, traktat podpisany w 1928 - przez Stany Zjednoczone, Francję, Niemcy, Wielką Brytanię, Japonię i ostatecznie przez każdy kraj, który wtedy istniał. Traktat . . . zakazuje wojny.
„Przekonany, że nadszedł czas, kiedy należy zrzec się wojny jako instrumentu polityki narodowej. . . ”
ARTYKUŁ I: „Wysokie Umawiające się Strony uroczyście deklarują w imionach swoich narodów, że potępiają uciekanie się do wojny w celu rozwiązania międzynarodowych sporów i wyrzekają się jej jako instrumentu polityki narodowej w swoich stosunkach ze sobą”.
ARTYKUŁ II: „Wysokie Umawiające się Strony zgadzają się, że rozstrzyganie lub rozwiązywanie wszelkich sporów lub konfliktów, niezależnie od ich charakteru lub pochodzenia, które mogą powstać między nimi, nigdy nie będzie poszukiwane, chyba że za pomocą środków pokojowych”.
Ponadto, jak przypomniał nam David Swanson w swojej książce Kiedy świat wykończył wojnęTraktat nadal obowiązuje. Nigdy nie został unieważniony. To wciąż, na co to jest warte, prawo międzynarodowe. To oczywiście orzechy. Zasady wojny i wszyscy o tym wiedzą. Wojna jest naszym domyślnym ustawieniem, trwającą pierwszą opcją prawie każdej różnicy zdań między globalnymi sąsiadami, zwłaszcza gdy różne poglądy religijne i etniczne są częścią podziału.
Wiecie: „Nieuniknionym wnioskiem jest to, że Iran nie wynegocjuje swojego programu nuklearnego”. To jest neokonserwatywny John Bolton, były ambasador George'a Busha w ONZ, piszący z ambony w New York Times zeszły tydzień. „ . . Niewygodna prawda jest taka, że tylko działania wojskowe, takie jak izraelski atak 1981 na reaktor Osiraka Saddama Husseina w Iraku lub jego zniszczenie syrenskiego reaktora 2007, zaprojektowane i zbudowane przez Koreę Północną, mogą osiągnąć to, co jest wymagane. Czas jest strasznie krótki, ale strajk może się jeszcze udać. ”
Albo: „Prezydent Obama poinformował (egipskiego) prezydenta al-Sisi, że podniesie stanowiska kierownicze, które istnieją od października 2013 w sprawie dostawy samolotów F-16, rakiet Harpoon i zestawów czołgów M1A1. Prezydent poradził również prezydentowi al-Sisi, że nadal będzie domagał się corocznej pomocy wojskowej dla Egiptu w wysokości X $ XXX miliardów. ”
To jest z Komunikat prasowy Białego Domu, wydany dzień przed Prima Aprilis. „Prezydent wyjaśnił, że te i inne kroki pomogą udoskonalić nasze relacje w zakresie pomocy wojskowej, tak aby była lepiej przygotowana do sprostania wspólnym wyzwaniom dla interesów USA i Egiptu w niestabilnym regionie”.
To jest amoralna paplanina geopolityki. Oto, co to było przez całe moje życie: beznadziejnie, bezmyślnie splecione w militaryzmie. Wojna, jeśli nie dzisiaj jutro - gdzieś - jest brany za pewnik we wszystkich słowach emanujących z wewnętrznych sanktuariów potężnych. Kwestionowany jest jedynie jako „protest”, który jest marginalizowaną mową, odgrodzoną od korytarzy władzy, zazwyczaj traktowaną w mediach korporacyjnych jako lekkomyślna tyrada lub naiwnie nieistotny sentyment.
Język pokoju nie ma mocy. W najlepszym razie „znużenie wojną” społeczeństwa może spowodować pewne kłopoty dla wojskowo-przemysłowego silnika geopolityki. W następstwie znanego holokaustu w Azji Południowo-Wschodniej w Stanach Zjednoczonych, na przykład w wojnie w Wietnamie, dwie dekady „syndromu Wietnamu” ograniczyły amerykańską aktywność wojskową do zastępowania wojen w Ameryce Środkowej i inwazji na Grenadę, Panama i, och tak, Irak.
Syndrom Wietnamu był niczym więcej jak publicznym wypaleniem i rozpaczą. Nigdy nie zmaterializował się politycznie w trwałą zmianę lub rzeczywistą siłę polityczną zwolenników pokoju. Ostatecznie został zastąpiony przez 9-11 i (gwarantowaną wieczną) wojnę z terrorem. Pokój został oficjalnie zredukowany do statusu pobożnego życzenia.
Wartość książki Swansona, która opowiada historię paktu Kellogga-Brianda, ratyfikowanego przez prezydenta Calvina Coolidge'a w 1929, polega na tym, że przywraca on zapomnianą erę do życia, raz - przed okopaniem kompleksu wojskowo-przemysłowego i korporacyjna konwergencja środków masowego przekazu - kiedy pokój, czyli świat wolny od wojny, był solidnym i uniwersalnym ideałem, a nawet główni politycy mogli zobaczyć wojnę, czym było: piekło zmieszane z daremnością. Katastrofalny upadek I wojny światowej był nadal najważniejszy w ludzkiej świadomości; nie był romantyzowany. Ludzkość pragnęła pokoju. Nawet duże pieniądze chciały pokoju. Koncepcja wojny była na skraju trwałej nielegalności i, w rzeczy samej, przestępczości.
Wiedza o tym jest kluczowa. Świadomość, że ruch pokojowy 1920ów może sięgnąć tak głęboko w politykę międzynarodową, powinna ośmielić każdego działacza pokojowego na planecie. Pakt Kellogga-Brianda, napisany przez sekretarza stanu USA Franka B. Kellogga i francuskiego ministra spraw zagranicznych Aristide Brianda, pozostaje polityczną gwiazdą przewodnią.
„Głęboko wyczulony na swój uroczysty obowiązek promowania dobrobytu ludzkości. . . ”
Czy możesz sobie wyobrazić, na chwilę, że taka uczciwość może przyćmić wszystkie mniejsze „zainteresowania”, które tłumią korytarze władzy?
Robert Koehler jest wielokrotnie nagradzanym, mieszkającym w Chicago dziennikarzem i krajowym syndykatem. Jego książka, Odwaga rośnie silnie na ranie (Xenos Press), jest nadal dostępna. Skontaktuj się z nim pod adresem koehlercw@gmail.com lub odwiedź jego stronę internetową commonwonders.com.
© 2015 TRIBUNE CONTENT AGENCY, INC.
