David Swanson
reżyser World Beyond War, http://WorldBeyondWar.org
Charlottesville VA 22902
USA
prezesa Olemica Thommessena
Stortinget/Parlament Norwegii, Oslo.
Piszę do Ciebie ze Stanów Zjednoczonych z wielkim szacunkiem i sympatią do Norwegii i tamtejszej rodziny i przyjaciół oraz języka norweskiego, który znała moja babcia.
Piszę w imieniu organizacji mającej zwolenników w 88 krajach iz wizją bardzo zbieżną z wizją Alfreda Nobla w jego testamencie oraz Berthy von Suttner, która, jak się uważa, wywarła wpływ na ten dokument.
World Beyond War popiera stanowisko wyrażone w załączonym poniżej piśmie. Chcielibyśmy, aby Pokojowa Nagroda Nobla stała się nagrodą honorującą i zachęcającą do pracy na rzecz wyeliminowania wojny ze świata, a nie nagrodą, która trafia do osób zaangażowanych w dobrą pracę humanitarną niezwiązaną ze zniesieniem wojny, a nie nagrodą, która trafia do czołowych twórców wojen, takich jak obecny prezydent USA.
Z nadzieją na przyszłość,
Peace,
David Swanson
__________________
Tomas Magnusson
Göteborg, 31 października 2014 r
Stortinget/Parlament Norwegii, Oslo.
przez prezesa Olemica Thommessena
Dw. e-mailem do każdego posła
Fundacja Nobla, Sztokholm
Länsstyrelsen w Sztokholmie
WYBÓR KOMITETU NOBLA – NAGRODA MISTRZÓW POKOJU
Jesienią parlament Norwegii (Stortinget) wybierze nowych członków Komitetu Noblowskiego w nowej sytuacji. W dniu 8 marca 2012 r., w liście do Szwedzkiego Urzędu ds. Fundacji, Fundacja Nobla (Sztokholm) potwierdziła swoją ostateczną i ostateczną odpowiedzialność za zgodność wszystkich nagród z prawem, regulaminem i opisem celu Alfreda Nobla będzie. Aby uniknąć kłopotliwych sytuacji, w których Fundacja nie może wypłacić nagrody pokojowej zwycięzcy wybranemu przez norweską komisję, Stortinget musi powołać komisję, która jest wykwalifikowana, zaangażowana i lojalna wobec konkretnej metody na rzecz pokoju, którą Nobel miał na myśli.
Odwołujemy się i popieramy wcześniejsze apele autora i prawnika Fredrika S. Heffermehla o reformę systemu wyboru Komitetu Noblowskiego, aby zapewnić wszystkim członkom stosunek do broni i militaryzmu, jakiego oczekiwał Nobel. Ponadto zwracamy uwagę na decyzje Szwedzkiego Urzędu ds. Fundacji (Zarząd Okręgowy w Sztokholmie) z marca 2012 r. i Kammarkollegiet z dnia 31 marca 2014 r. oraz ich konsekwencje dla zadania selekcyjnego Stortinget.
W tych decyzjach obie szwedzkie władze wymagają poszanowania celu, który Nobel zamierzał opisać w swoim testamencie. Oczekują, że Szwedzka Fundacja Nobla zbada intencje Nobla i wyda instrukcje swoim komitetom przyznającym nagrody, aby upewnić się, że wszystkie decyzje o przyznaniu nagrody są lojalne wobec konkretnych celów, które Nobel zamierzał wspierać.
Mamy nadzieję, że wszyscy parlamentarzyści wezmą pod uwagę swoją moralną i prawną odpowiedzialność w odniesieniu do konkretnej pokojowej idei Nobla, więcej w załączonym ANEKSIE.
Twój
Tomas Magnusson
Zgadzamy się i przyłączamy do apelu:
Nils Christie, Norwegia,
profesor Uniwersytetu w Oslo
Erik Dammann, Norwegia,
założyciel „Przyszłość w naszych rękach”, Oslo
Thomas Hylland Eriksen, Norwegia,
profesor Uniwersytetu w Oslo
Ståle Eskeland, Norwegia,
profesor prawa karnego na Uniwersytecie w Oslo
Erni Friholt, Szwecja,
Ruch pokojowy Orusta
Ola Friholt, Szwecja,
Ruch pokojowy Orusta
Lars-Gunnar Liljestrand, Szwecja,
Przewodniczący Stowarzyszenia Prawników FiB
Torild Skard, Norwegia
Były przewodniczący parlamentu, druga izba (Lagtinget)
Sören Sommelius, Szwecja,
pisarka i dziennikarka kulturalna
Maj-Britt Theorin, Szwecja,
były prezes Międzynarodowego Biura Pokoju
Gunnar Westberg, Szwecja,
Profesor, były Współprzewodniczący IPPNW (Pokojowa Nagroda Nobla 1985)
Jan Öberg, TFF, Szwecja,
Międzynarodowa Fundacja Badań nad Pokojem i Przyszłością.
ZAŁĄCZNIK
WYBÓR KOMITETU NOBLA – DODATKOWE TŁO
Nobel zajął stanowisko ws w jaki sposób czynić pokój. „Nagroda dla orędowników pokoju” miała na celu wsparcie wysiłków na rzecz zasadniczej zmiany stosunków między narodami. Pojęcie musi być określone przez to, co Nobel rzeczywiście chciał wyrazić, a nie to, co można by sobie życzyć. Nobel użył trzech terminów, które dokładnie określały rodzaj orędowników pokoju, których miał na myśli; „stworzyć braterstwo narodów”, „zmniejszyć lub zlikwidować stałe armie” i „kongresy pokojowe”. Nie trzeba wielkiej wiedzy z zakresu historii pokoju, aby uznać zawarte w testamencie wyrażenia za specyficzną drogę do pokoju – globalne porozumienie, Weltverbrüderung, zupełne przeciwieństwo podejścia tradycyjnego.
Pokojowa nagroda Nobla nigdy nie miała być ogólną nagrodą dla dobrych ludzi robiących dobre rzeczy, powinna promować określoną ideę polityczną. Celem nie było nagradzanie osiągnięć, które w najlepszym razie mogą mieć odległy i pośredni wpływ na pokój. Nobel oczywiście chciał wesprzeć tych, którzy pracują na rzecz wizji globalnego porozumienia w sprawie rozbrojenia i zastąpienia władzy prawem w stosunkach międzynarodowych. Stosunek polityczny do tej idei w parlamencie jest dziś przeciwny poglądowi większości z 1895 r., ale testament jest ten sam. Idea, którą Parlament i Komitet Noblowski są prawnie zobowiązane do promowania, jest również taka sama. Nasza prośba o uszanowanie prawdziwego celu Nobla opiera się na dogłębnej analizie celu Pokojowej Nagrody przedstawionej w książce Fredrika S. Heffermehla Pokojowa nagroda Nobla. Czego naprawdę chciał Nobel (Praeger 2010). Jego analiza i wnioski nie zostały, o ile nam wiadomo, obalone ani przez Parlament, ani przez Komitet Noblowski. Po prostu zostały zignorowane.
Nobel miał oczywiste powody, by okazać Stortingetowi zaufanie i powierzyć mu wybór Komitetu Noblowskiego. Norweski parlament w tym czasie przodował w popieraniu idei Berthy von Suttner i jako jeden z pierwszych przeznaczył fundusze na Międzynarodowe Biuro Pokoju, IPB (Pokojowa Nagroda Nobla w 1910 r.) – podobnie jak sam Nobel. Nobel szukał profesjonalnej wiedzy dla komitetów przyznających nagrody w dziedzinie nauki, medycyny, literatury. Musiał zaufać Stortingetowi, że wybierze komisję pięciu ekspertów zajmujących się promowaniem idei obrońców pokoju na temat pokoju opartego na rozbrojeniu, prawie i instytucjach międzynarodowych.
Wyraźnie narusza warunki Nobla, kiedy jego nagrodą za pokój i rozbrojenie zarządzają dziś ludzie, którzy wierzą w zbrojenia i siłę militarną. Nikt w Stortingecie nie opowiada się dzisiaj za jego podejściem do pokoju. Obecnie niewielu jest profesjonalistów dążących do pokoju metodą Nobla, prawie nie ma naukowców zajmujących się badaniami nad pokojem lub sprawami międzynarodowymi. Nawet w społeczeństwie obywatelskim niewielu jest tak zaangażowanych w konkretną ideę nagrody, dotyczącą ogólnego rozbrojenia, że kwalifikują się na członków Komitetu Noblowskiego. Wizja Nobla, dziś bardziej aktualna i pilnie potrzebna niż kiedykolwiek, ma prawo do widoczności, jaką powinna zapewnić jej nagroda. Niesprawiedliwością wobec zamierzonych odbiorców jest przekształcanie nagrody Nobla w nagrodę ogólną dla wszystkich możliwych do pomyślenia celów oraz systematyczne ukrywanie i mylenie drogi Nobla do pokoju: globalnego porozumienia mającego na celu uwolnienie świata od broni, militaryzmu – i wojen.
Mówiąc poważniej, jest to niesprawiedliwość wobec wszystkich obywateli świata i przyszłości życia na planecie, kiedy Stortinget przejął nagrodę Nobla, przekształcił ją i zamiast promować swój wizjonerski pomysł, wykorzystuje nagrodę do promowania własnych pomysłów i zainteresowania. Przejęcie przez większość polityczną w Norwegii nagrody, która należy się dysydentom w polityce pokojowej, jest zarówno prawnie, jak i politycznie odrażające. Ludzie, których wizja nagrody przepełnia niepewność i niepokój, najwyraźniej nie nadają się na stewardów nagrody.
W sprawie nadzorowanej przez Szwedzki Urząd Fundacji, Fundacja Nobla (szwedzka) oświadczyła w piśmie z dnia 8 marca 2012 r., że Fundacja realizuje swoją ogólną odpowiedzialność za zapewnienie, że wszystkie płatności, w tym nagroda pokojowa, są zgodne z wolą. Kiedy Urząd decyzją z dnia 21 marca 2012 r. umorzył dalsze dochodzenie, oczekiwał, że Szwedzka Fundacja Nobla zbada cele przyznania pięciu nagród Nobla i wyda instrukcje swoim podkomitetom. Urząd uznał takie instrukcje dla komitetów za wymagane, „w przeciwnym razie przestrzeganie opisanego celu musi z czasem zawieść”. Ponieważ Fundacja Nobla ponosi nadrzędną odpowiedzialność za legalność wszystkich decyzji, musi również móc polegać na podkomitetach, które są kompetentne i lojalne wobec celów opisanych przez Nobla.
Taka lojalność wobec idei Nobla jest obowiązkiem prawnym, który nie jest należycie wypełniany przez obecny system, w którym Stortinget delegował wybór miejsc w Komitecie Noblowskim na partie polityczne. Jeśli Parlament nie jest w stanie lub nie chce wymagać od członków komitetu lojalności wobec idei Nobla, należy znaleźć inne rozwiązania, aby chronić pokojową wizję Nobla. Byłoby niefortunne, gdyby do zmiany niemożliwej do utrzymania procedury selekcji, którą Stortinget praktykował od 1948 r., potrzebne byłyby bezpośrednie nakazy ze strony szwedzkiej lub proces sądowy.
Fundacja Nobla wystąpiła do władz o zwolnienie jej z ustawowego obowiązku zapewnienia, że wszystkie wypłaty, w tym nagrody pokojowe, mają treść zgodną z intencjami Nobla. Ten wniosek o zwolnienie (z jego głównej i najważniejszej odpowiedzialności) został odrzucony (Kammarkollegiet, decyzja z 31 marca 2014 r.). Fundacja Nobla odwołała się od odrzucenia do szwedzkiego rządu.
Zadaniem Parlamentu jest powołanie komitetu noblowskiego złożonego z osób popierających ideę pokojowej nagrody. W 2014 roku Norwegia obchodzi 200. rocznicę uchwalenia Konstytucji. Jeśli Parlament chce zademonstrować swój demokratyczny poziom, poszanowanie praworządności, demokracji, praw dysydentów politycznych – i Nobla – powinien dokładnie przedyskutować wyżej poruszone kwestie, zanim wybierze nowy Komitet Noblowski.
Więcej informacji na stronie: nobelwill.org
