Kathy Kelly
„To moje małe światełko, pozwolę mu świecić! Niech świeci, niech świeci, niech świeci.”
Wyobraź sobie dzieci z zapałem śpiewające powyższe wersety, które ostatecznie stały się hymnem praw obywatelskich. Ich niewinność i radosne postanowienie oświecają nas. Tak! W obliczu wojen, kryzysów uchodźczych, rozprzestrzeniania broni i nierozwiązanych skutków zmiany klimatu powtórzmy zdrowy rozsądek dzieci. Niech dobroć zabłyśnie. Lub, jak ujęli to nasi młodzi przyjaciele w Afganistanie: #Dość! Piszą to słowo w języku dari na dłoniach i pokazują je kamerom, chcąc wykrzyczeć swoje pragnienie zniesienia wszelkich wojen.
Tego lata, współpracując z Aktywiści z Wisconsin, postanowiliśmy zamieścić ten refren na znakach i ogłoszeniach dotyczących 90-kilometrowego marszu, w ramach kampanii mającej na celu położenie kresu ukierunkowanym zabójstwom z użyciem dronów za granicą oraz podobnie rasistowskiej bezkarności przyznanej coraz bardziej zmilitaryzowanej policji, gdy zabijają osoby rasy brązowej i czarnej w USA
Spacerując po małych miastach i miasteczkach stanu Wisconsin, uczestnicy rozdawali ulotki i prowadzili szkolenia zachęcające ludzi do żądania odpowiedzialności od lokalnej policji i zakończenia programu „Shadow Drone” prowadzonego przez Gwardię Narodową USA z pola Volk w stanie Wisconsin. Nasza przyjaciółka Maya Evans udała się najdalej, aby przyłączyć się do marszu: koordynuje projekt Voices for Creative Nonviolence w Wielkiej Brytanii. Alice Gerard z Grand Isle w stanie Nowy Jork to nasza najbardziej konsekwentna podróżniczka na duże odległości podczas jej szóstego antywojennego spaceru z VCNV.
Brian Terrell zwrócił uwagę na to, co zauważyły również matki rozmawiające z Code Pink w ramach kampanii Mothers Against Police Brutality: że zaskakująco wielu funkcjonariuszy oskarżonych o zabicie swoich dzieci było weteranami amerykańskich wojen w Afganistanie i Iraku. Przypomniał przeszłe wydarzenia krajowe, takie jak szczyt NATO w Chicago w 2012 roku, którego organizatorzy próbowali rekrutować tymczasowych funkcjonariuszy bezpieczeństwa spośród amerykańskich weteranów. Byli żołnierze, którzy już doświadczyli traumy wojennej, potrzebują wsparcia, opieki zdrowotnej i szkolenia zawodowego, zamiast tego oferuje się im pracę tymczasową, aby celować z broni w inne osoby w przewidywalnie napiętych warunkach.
Spacer był pouczający. Salek Khalid, przyjaciel Voices, udostępnił swoją szczegółową prezentację „Creating a Hell on Earth: US Drone Strikes Abroad” na temat rozwoju działań wojennych za pomocą dronów. Tyler Sheafer, który dołączył do nas z Progressive Alliance w pobliżu Independence w stanie Missouri, podkreślił niezależność prostego życia, poza siecią i spożywania roślin uprawianych tylko w promieniu 150 mil od domu, podczas gdy gospodarze w Mauston w stanie Wisconsin powitali Joe Kruse, aby opowiedział o szczelinowanie i nasza zbiorowa potrzeba zmiany wzorców zużycia energii. Możliwość wstrzymania naszych pieniędzy i naszej pracy jest ważnym sposobem zmuszenia rządów do powstrzymania ich brutalnej władzy w kraju i na arenie międzynarodowej.
Nie byliśmy sami. Solidaryzowaliśmy się z mieszkańcami wsi w Gangjeong w Korei Południowej, którzy z radością powitali wielu z nas, aby przyłączyli się do ich kampanii na rzecz zaprzestania militaryzacji ich pięknej wyspy Jeju. Dążąc do solidarności między wyspami i uznając, jak bardzo podzielają trudną sytuację Afgańczyków obciążonych amerykańskim „Asia Pivot”, nasi przyjaciele na Okinawie w Japonii zorganizują spacer z północy na południe wyspy, protestując przeciwko budowie nowego amerykańskiego baza wojskowa w Henoko. Zamiast prowokować nową zimną wojnę, chcemy rzucić światło na nasze wspólne troski i obawy, znajdując bezpieczeństwo w przedłużonych rękach przyjaźni.
Sierpnia 26th, niektórzy ze spacerowiczów podejmą pokojowy opór cywilny na Volk Field, niosąc wiadomości o wojnach dronów i profilowaniu rasowym przed sądami i opinią publiczną.
Zbyt często wyobrażamy sobie, że życie otoczone codziennymi wygodami i rutyną jest jedynym możliwym życiem, podczas gdy na drugim końcu świata, aby zapewnić nam ten komfort, bezradni inni drżą z nieuniknionego zimna lub strachu. Pouczające było, że podczas tych spacerów trochę się rozluźniliśmy i zobaczyliśmy, jak nasze światło świeci, nieukryte, na drodze przez sąsiednie miasta, śpiewając słowa, które słyszeliśmy od dzieci uczących się być tak dorosłe, jak to tylko możliwe; próbując odrobić tę samą lekcję. Tekst brzmi: „Nie zamierzam spraw, by świecił: Po prostu _pozwolę_ temu zabłysnąć. Mamy nadzieję, że uwalniając prawdę, która już jest w nas, możemy zachęcić innych do życia według własnego uznania, rzucając bardziej humanitarne światło na brutalne nadużycia, zarówno w kraju, jak i za granicą, ze strony ciemnych systemów, które utrwalają przemoc. Podczas takich spacerów mieliśmy szczęście wyobrażać sobie lepsze życie, dzielić chwile sensu i zdrowego rozsądku z wieloma osobami, które spotkaliśmy na drodze.
Zdjęcia: Maya Evans
Kathy Kelly (Kathy@vcnv.org) koordynuje głosy dla twórczej niestosowania przemocy (www.vcnv.org)
