The Kill Team Movie: Show It in Schools

Kill Team to już nie tylko gra wideo, a nie tylko nieuniknione połączenie dwóch najpopularniejszych słów w amerykańskim angielskim. „Kill Team” jest teraz film, i wbrew przeciwnościom nie jest to świętowanie zabijania, ale szczególne podejście do rzeczywistej serii wydarzeń, które zostały szeroko rozpowszechnione przez Rolling Stone.

Amerykańscy żołnierze w Afganistanie rozwinęli praktykę zabijania cywilów dla sportu, umieszczania broni przy ciałach lub w inny sposób udawania, że ​​zostali zaatakowani, zatrzymywania części ciała jako trofeów i celebrowania ich „zabójstw” na zdjęciach ze zwłokami.

Od miesięcy, zgodnie z Rolling Stone, cały pluton wiedział, co się dzieje. Funkcjonariusze odrzucili skargi od krewnych ofiar, zaakceptowali całkowicie nieprawdopodobne relacje i nie pomogli ofiarom, które mogły jeszcze żyć (zamiast tego nakazali żołnierzowi „Upewnij się, że nie żyje”).

Główny inicjator, sierż. Calvin Gibbs, przybył do Afganistanu, opowiadając o udanym zabójstwie rodziny w Iraku i mając tatuaże przedstawiające jego zabójstwa. Żołnierze „Załatwcie mi zabójcę” pytali, kto chce uczestniczyć w drużynie zabójczej. Zabójcy byli traktowani jak bohaterowie, a powszechne przekonanie, że zabijają cywili, którzy nigdy im nie grozili, nie wydawało się szkodzić temu traktowaniu.

„Zrzutowa broń” to powszechne określenie wśród weterynarzy powracających do Stanów Zjednoczonych z Afganistanu i Iraku od ponad dziesięciu lat, odnoszące się do broni używanej do wrabiania ofiary. „Tylko my zostaliśmy złapani” - mówi Pfc. Justin Stoner w filmie. Podnosi również ważne pytanie, którego film nie podejmuje poważnie, zauważając: „Szkolimy cię od dnia, w którym dołączyłeś, do dnia, w którym masz zabijać. Twoim zadaniem jest zabijanie. Jesteście piechotą. Twoim zadaniem jest zabić wszystko, co stanie Ci na drodze. Więc dlaczego, do diabła, jesteś wkurzony, kiedy to robimy?

Jedenastu żołnierzy zostało skazanych za przestępstwa w ramach zespołu zabójców, w tym Gibbs, który został skazany na dożywocie. Dlaczego te zabójstwa były zbrodniami, a inne nie, zastanawia się Stoner. To kwestia warta rozważenia. Historie z okładek zabójstw, w tym twierdzenia, że ​​ludzie wykonali jakiś groźny ruch, nie wydają się wystarczające, aby usprawiedliwić te morderstwa, nawet jeśli były prawdziwe. Co na początku robili żołnierze w wioskach tych ludzi?

To pytanie, które otwiera film, zadając sobie pytanie żołnierze. Zostali przeszkoleni do ekscytującej walki, a następnie wysłani do Afganistanu, aby się nudzili, byli głodni akcji i chcieli przetestować swój trening. Jest to kwestia często pomijana przez tych, którzy opowiadają się za przekształceniem amerykańskiej armii w siłę na stałe, oddział ratunkowy na wypadek klęsk żywiołowych lub operację pomocy humanitarnej. Najpierw musiałbyś przeszkolić i wyposażyć ludzi do tych zawodów. Ci młodzi ludzie byli szkoleni do zabijania, uzbrojeni do zabijania, przygotowani do zabijania i pozostawieni, aby kopać w piasku.

Zaczęli planować najgorszy rodzaj morderstwa z premedytacją. Otwarcie opowiadają swoje rozmowy w filmie. Mieli broń do rzucenia, granaty, które nie były „namierzane”, udawali, że ktoś ma granat i go zabijają. WHO? Ktoś. Uważali wszystkich za uczciwą grę.

I zrobili zgodnie z planem. Powrócili do „FOB” jako bohaterowie. I znowu to zrobili. I jeszcze raz.

Film nie opowiada całej historii. Koncentruje się na Spc. Adam Winfield, jego rodzice i jego postępowanie sądowe w Stanach Zjednoczonych. Winfield wcześnie powiedział swojemu ojcu na czacie na Facebooku, co się dzieje. Winfield bał się rozmawiać z kimkolwiek w swoim łańcuchu dowodzenia, a właściwie samej możliwości, że groził mu śmiercią. Jednak jego ojciec starał się na wszelkie możliwe sposoby, aby każdy z armii USA posłuchał. Nikt nie chciał.

A potem Winfield był obecny przy kolejnym ustawianiu i morderstwie. Mówi, że wystrzelił broń z dala od ofiary. Mówi, że gdyby zastrzelił dwóch żołnierzy USA, Gibbsa i kpr. Jeremy Morlock, armia nie okazałaby mu „litości”.

Potem Stoner (czy to jego imię przechyliło szalę?) Zwrócił się do Gibbsa i innych za palenie haszyszu w swoim pokoju. Więc bili go i zagrozili, że go zabiją. Następnie opowiedział o przekazywanych częściach ciała. Armia zamknęła Gibbsa i Morloka. Stoner został uznany za demaskatora, co, jak twierdzi, jest gorsze niż morderca. Mówi, że gdyby miał szansę ponownie, nic by nie powiedział.

Winfield odkrył, że może oddychać, po miesiącach strachu przed morderstwem z własnej „strony”.

A potem Winfield sam został oskarżony o morderstwo pierwszego stopnia. Widzimy jego przerażenie. Widzimy złamane serce jego rodziców. Wracamy, aby zobaczyć jego dzieciństwo. Czytał książki historyczne o amerykańskich bohaterach wojennych - mówi jego tata. Możliwość zmiany tych książek nie została wyraźnie podniesiona. Kończy się ugodą i wyrokiem trzech lat więzienia za rzekome nie zrobienie nic, by powstrzymać morderstwo. W pewnym momencie zaoferowano mu możliwość przyznania się do „tchórzostwa”, pomimo tego, że każdy inny członek jego jednostki i łańcucha dowodzenia aż do prezydenta prześcignął go pod tym względem.

„Wojna jest brudna” - mówi Winfield. „Nie chodzi o to, jak przedstawiają to w filmach”. Jednak mniej więcej pod pewnym kątem przedstawili to w tym filmie, co powinno być pokazywane w amerykańskich szkołach jako ostrzeżenie.

Ale nie sam. Ten film nie przedstawia historii ofiar morderstwa i ich rodzin. Wyobraź sobie moc filmu, który zawiera to, co robi ten plus to! Ta okazja jest wielokrotnie i celowo tracona przez zachodnich twórców filmowych. Film nie przedstawia też historii ofiar i rodzin rzekomo legalnych morderstw. Wyobraź sobie dramat próby odróżnienia cierpienia zabitych, walczących z obcą okupacją, od cierpienia tych, którzy zginęli, którzy nie walczyli z obcą okupacją, oraz siłę nieuchronnego niepowodzenia tego wysiłku! Wyobraź sobie film, który dokładnie oddawał ogromną skalę zabijania podczas tych jednostronnych rzezi biednych przez najbardziej zaawansowaną technologicznie maszynę do zabijania, jaką kiedykolwiek wymyślono!

Jednak z punktu widzenia tego filmu nasuwają się krytyczne pytania, w tym: Po co więzić zabójców? Czy to odstraszy innych? Czy wojna wolna od okrucieństw w końcu powstanie, zanim zniszczymy ziemię jako miejsce nadające się do zamieszkania? Czy nie byłoby łatwiej zamknąć wojsko i zakończyć wojny? Najbardziej interesuje mnie odstraszanie ludzi takich jak rodzice Winfielda, którzy pozwolili mu wstąpić do wojska, zanim skończył 18 lat, aby okazać mu zaufanie. Myślę, że ten film może powstrzymać niektórych rodziców przed dokonaniem takiego samego wyboru.