Izraelczycy i pierwsza wojna światowa w Afryce

Terry Crawford-Browne, August 4, 2018.

My, Południowoafrykańczycy, wciąż jesteśmy w szoku, sześć lat po zimnokrwistym morderstwie górników 34 przez policję w kopalni platynowej Marikana w 2012 - tylko jedna masakra, a nie dziesiątki jak w Kongu.

Lonminska brytyjska firma macierzysta Lonrho była kiedyś określana jako „najbrzydsza twarz kapitalizmu”. Zarówno Republika Południowej Afryki, jak i Kongo są krajami bogato wyposażonymi w zasoby naturalne, ale z haniebnym i przerażającym poziomem ubóstwa wśród górników i ich rodzin.

Oto dwuminutowy zwiastun pełnometrażowego filmu dokumentalnego o Marikanie. Zwiastun prowadzi do pełnometrażowego filmu, który, mimo że zdobył międzynarodowe nagrody, do tej pory był tłumiony z szerokiej publiczności w Południowej Afryce.

Są trzy kwestie dotyczące masakry w Marikanie, które chcę zrobić:

1. Lonmin twierdził, że nie stać go na lepsze płace dla górników,
2. Jednak, twierdząc, że trudności finansowe uniemożliwiły wypłatę lepszych wynagrodzeń, Lonmin unikał płacenia podatków w Afryce Południowej w wysokości około 200 milionów USD rocznie na podstawie fałszywych roszczeń dotyczących wydatków marketingowych. Pranie pieniędzy za granicą odbywało się za pośrednictwem rajów podatkowych na Karaibach i
3. Półautomatyczne karabiny używane przez policję w Marikana były izraelskimi broniami galilowymi produkowanymi w Republice Południowej Afryki.

Podczas 1970 i 1980 istniał tajny sojusz między Izraelem a apartheidem w Południowej Afryce. Izrael miał technologię, ale nie miał pieniędzy. RPA miała pieniądze, ale brakowało im technologii do produkcji broni nuklearnej, dronów i innego sprzętu wojskowego. Szczególną wagę przywiązywano do destabilizacji sąsiednich „stanów frontowych” i fałszywych flag.

W efekcie RPA zapłaciła za rozwój izraelskiego przemysłu zbrojeniowego. Zdecydowawszy, że apartheid i łamanie praw człowieka stanowi zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, Rada Bezpieczeństwa ONZ w 1977 nałożyła embargo na broń na RPA.

Embargo zostało uznane w tym czasie za najbardziej znaczący rozwój w 20^th dyplomacji wieku, ponieważ prawa człowieka będą teraz miarą stosunków międzynarodowych. Sam apartheid upadł w miarę pokojowo, a wraz z końcem zimnej wojny istniały duże nadzieje na nową erę pokoju.

Niestety, te nadzieje i oczekiwania poszły na marne, a Stany Zjednoczone nadużyły swojego prawa weta, co zniszczyło wiarygodność Organizacji Narodów Zjednoczonych. Niemniej jednak w 21 latach rozwijają się nowe opcje^st stulecie.

Izraelski przemysł zbrojeniowy jest obecnie jednym z największych na świecie, a eksport w ubiegłym roku wyniósł 9.2 mld USD. Izrael eksportuje broń do krajów 130 i stał się zagrożeniem nie tylko dla Palestyńczyków, ale dla ludzi na całym świecie. Od marca 150 więcej niż 2018 nieuzbrojonych Palestyńczyków zostało zamordowanych w Gazie, a także kilka tysięcy ciężko rannych przez armię izraelską.

W odpowiedzi na izraelską okupację Palestyny ​​kampania bojkotu, dezinwestycji i sankcji (BDS) wzorowana na doświadczeniach Republiki Południowej Afryki podczas 1980ów nabiera tempa na całym świecie. Ponadto rośnie także promocja Amnesty International i Human Rights Watch na embargo na broń wobec Izraela.

Izraelski działacz pokojowy Jeff Halper napisał książkę zatytułowaną „Wojna przeciwko narodowi”, w której pyta, jak udało się to małemu Izraelowi ujść na sucho? Jego odpowiedź: Izrael wykonuje brudną robotę dla amerykańskiego biznesu wojennego, celowo destabilizując kraje Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Izrael staje się niezbędny dla represyjnych reżimów, wypełniając niszę bronią, technologią, szpiegami i innymi systemami strategicznymi.

Izrael sprzedaje swoją broń na arenie międzynarodowej jako „przetestowaną i udowodnioną w walce z Palestyńczykami”, w oparciu o swoje doświadczenie w „pacyfikacji” Palestyńczyków w Gazie i na Zachodnim Brzegu. Poza Palestyną nigdzie nie ma „najbrzydszej twarzy kapitalizmu” i działalności wojennej bardziej widocznej niż w Kongu. Prezydent Joseph Kabila jest u władzy przez izraelskie systemy bezpieczeństwa i magnata górniczego Dana Gertlera. Na jego polecenie Union Bank of Israel finansował Lawrence'a Kabilę, aby przejął Kongo, gdy Joseph Mobutu zmarł w 1997.

W zamian za utrzymanie Kabila u władzy, Gertlerowi pozwolono łupić zasoby naturalne Konga. Szacuje się, że 12 milionów ludzi zginęło w tak opisanej „pierwszej wojnie światowej w Afryce”, ponieważ główną przyczyną są zasoby naturalne potrzebne w biznesie wojennym „pierwszego świata”. Wielu z tych ludzi zostało zabitych przez armię prezydenta Rwandy Paula Kagame. Kagame i prezydent Ugandy Yoweri Museveni są zagorzałymi sojusznikami Izraela w regionie Wielkich Jezior.

Nawet rząd USA jest w końcu zakłopotany obszerną dokumentacją społeczeństwa obywatelskiego o grabieżach Gertlera, a ostatnio na czarnej liście 16 jego firm. Ta czarna lista oznacza, że ​​firmy Gertler nie mogą już dokonywać transakcji w dolarach amerykańskich lub za pośrednictwem amerykańskiego systemu bankowego.

Partnerzy Gertlera w RPA to Tokyo Sexwale i siostrzeniec byłego prezydenta Zumy. Ponadto, największa na świecie firma górnicza i handlująca surowcami, Glencore została ukarana przez Departament Skarbu USA za swoje powiązania z Gertlerem. Samo Glencore ma bardzo znaną historię, w tym ze względu na swoje operacje w Kongo, ale złowieszczo ma związek z nowym prezydentem RPA Cyrilem Ramaphosą. Pan Ramaphosa był dyrektorem Lonmin i był współwinny jako pomocnik przed faktem masakry Marikana.

Z powodu wyjątkowego bogactwa mineralnego Kongo jest skrajnym przykładem w Afryce. Ale oprócz tego istnieją Angola, Zimbabwe, Nigeria, Etiopia, Sudan Południowy oraz inne kraje w Afryce, gdzie Izrael organizuje wybory, jak w Zimbabwe w zeszłym tygodniu, lub inicjuje wojnę domową jak w Sudanie Południowym.

Izraelski Mossad prowadzi operacje w całej Afryce. Mossad został ujawniony w 2013 za sfałszowanie wyborów w Zimbabwe i prawdopodobnie ponownie był kluczem do oszustwa w tym tygodniu. Inny izraelski magnat diamentowy, Lew Lewiew, był kierowcą masakry w diamentowym polu Marange, która finansowała Roberta Mugabe i jego kumpli, gdy załamała się gospodarka Zimbabwe.

Przegrywając wojny rozpętane na Bliskim Wschodzie w ciągu ostatnich 17 lat od 9 września, Stany Zjednoczone coraz częściej patrzą na destabilizację Afryki pod zasłonami dymnymi albo poprzez walkę z terrorystami, takimi jak Boko Haram, albo, alternatywnie, oferując pomoc armii amerykańskiej przeciwko eboli. Świat wydaje rocznie 11 biliony dolarów na wojnę, z czego połowę przeznaczają Stany Zjednoczone

Ułamek tych pieniędzy mógłby zaradzić większości światowych kryzysów społecznych i ubóstwa, a także zmianom klimatu. Ale partykularne interesy w amerykańskim biznesie wojennym, w tym w bankach, są ogromne. Prezydent USA Dwight Eisenhower z powrotem w 1961 ostrzegł przed ryzykiem związanym z tym, co określił jako „kompleks wojskowo-przemysłowy”.

Można to dokładniej określić jako „działalność wojenną”. Dotyczy to również Izraela, silnie zmilitaryzowanego państwa, w którym korupcja w handlu bronią i grabieży jest zachęcana pod pozorem „bezpieczeństwa narodowego”. Izraelski przemysł zbrojeniowy w wysokości 4 mld USD rocznie. W rzeczywistości Izrael stał się laboratorium badawczo-rozwojowym dla amerykańskiego biznesu wojennego.

W biznesie wojennym nie chodzi o obronę Stanów Zjednoczonych przed zagranicznymi wrogami czy „bezpieczeństwo narodowe”. Nie chodzi też o wygrywanie wojen, które Stany Zjednoczone przegrywały od Wietnamu i wcześniej. Chodzi o robienie nieprzyzwoitych kwot pieniędzy dla kilku osób, niezależnie od nędzy, zniszczeń i śmierci, które wojna zadaje wszystkim innym.

Minęło 70 lat od powstania państwa Izrael w 1948 r., Kiedy to dwie trzecie ludności Palestyny ​​zostało przymusowo wysiedlone. Palestyńczycy stali się i pozostają uchodźcami. ONZ corocznie potwierdza ich prawo do powrotu do swoich domów, które Izrael po prostu ignoruje. Izraelskie zobowiązania wynikające z konwencji genewskich i innych instrumentów prawa międzynarodowego są również ignorowane.

Izraelski przemysł zbrojeniowy potrzebuje wojny co dwa lub trzy lata, aby opracować i wprowadzić na rynek nową broń. Izrael sprzedaje swoją broń jako „sprawdzoną w walce i sprawdzoną przeciwko Palestyńczykom”, w oparciu o swoje doświadczenie w „pacyfikacji” Palestyńczyków w Gazie i na Zachodnim Brzegu. Gaza to więzienie dla dwóch milionów ludzi żyjących w rozpaczliwych i beznadziejnych okolicznościach.

ONZ szacuje, że Gaza stanie się niezdatna do zamieszkania do 2020 roku lub wcześniej z powodu celowego załamania się w Gazie przez Izrael dostaw energii elektrycznej i wynikającego z tego upadku obiektów medycznych, wodociągów i kanalizacji. Surowe ścieki wypływają na ulice i zanieczyszczają Morze Śródziemne. W międzyczasie Izrael plądruje podmorskie złoża ropy i gazu w Gazie.

Polityka i praktyki Izraela mają tak bardzo utrudniać życie Palestyńczykom, że „dobrowolnie” emigrują. W połączeniu z izraelskimi kradzieżami osadnictwa na palestyńskiej ziemi i wodzie na Zachodnim Brzegu z naruszeniem prawa międzynarodowego, Izrael szybko staje się pariasem, podobnie jak apartheid RPA w latach 1980-tych.

Ustawa o państwie narodowym uchwalona w zeszłym miesiącu rażąco potwierdza, że ​​Izrael jest państwem apartheidu, ustawą przewrotnie opracowaną zgodnie z nazistowskimi prawami ras 1930. Pomimo poczucia przygnębienia panującego obecnie w erze Trumpa, świat poczynił postępy od czasów 1980. To daje promyk nadziei, który powinien obowiązywać także w Kongu.

Ludobójstwo, podobnie jak w Gazie, jest teraz przestępstwem na mocy prawa międzynarodowego w rozumieniu artykułu 6 Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK). Apartheid jest nie tylko zbrodnią przeciwko ludzkości w rozumieniu artykułu 7, ale, co ciekawsze, narasta debata, że ​​„wielka korupcja” jest również zbrodnią przeciwko ludzkości. Ma to szczególne znaczenie dla Konga.

Przestępstwo „wielkiej korupcji” to nie tylko kwestia przekupienia policjanta czy polityka. Jest to systematyczne rabowanie kraju - tj. Konga - tak, aby jego obywatele nigdy nie mogli odzyskać sił społecznych ani ekonomicznych. Przykładem „wielkiej korupcji” są powtarzające się holokausty, których Kongo cierpiało w ciągu ostatnich dwóch stuleci, a zwłaszcza „pierwsza wojna światowa w Afryce”.

Wpływy finansowe i pranie pieniędzy z grabieży zasobów naturalnych Konga przez ludzi takich jak Gertler są następnie przenoszone z powrotem przez międzynarodowy system bankowy do izraelskiej gospodarki. To jest 21^st wiekowy kolonializm.

Ludobójstwo, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne były zakazane przez MTK przez ostatnie 20 lat. Z kolei zarówno Unia Europejska, jak i Belgia są prawnie zobowiązane do przestrzegania i egzekwowania statutu rzymskiego. Sprowadza się do mantry „podążaj za pieniędzmi”. Naruszenia praw człowieka i korupcja są zawsze ze sobą powiązane.

Razem z belgijskim prawnikiem, Palestyńska Kampania Solidarności i World BEYOND War badają praktyczne aspekty egzekwowania tych i innych zobowiązań prawnych w Belgii i UE. Jej wstępne sprawozdanie jest pozytywne. Wraz z palestyńskim społeczeństwem obywatelskim i ruchem BDS badamy, jak wnieść oskarżenia w Belgii przeciwko instytucjom UE, które prały wpływy finansowe przez izraelskie banki z grabieży Konga do izraelskiej gospodarki. Zamierzamy również opracować równoległą petycję kongijskich uchodźców tutaj w Republice Południowej Afryki, która opisuje ich cierpienia z powodu „pierwszej wojny światowej w Afryce”.

__________________

Autor, Terry Crawford-Browne, jest koordynatorem RPA World BEYOND War i członek kampanii solidarności palestyńskiej. Wygłosił te uwagi na sympozjum „Konga: ZASOBY NATURALNE, UKRYTE CICHE HOLOCAUST”, które odbyło się w sierpniu 4, 2018 w Kapsztadzie, RPA. Terry może być osiągnięty w ecaar@icon.co.za.