Kathy Kelly
W dniach 4 – 12 stycznia 2015 r. Świadek przeciw torturom (WAT) zgromadzili się w Waszyngtonie na dorocznym poście i publicznym świadczeniu, aby zaprzestać stosowania tortur i bezterminowego przetrzymywania w Stanach Zjednoczonych oraz domagać się zamknięcia nielegalnego więzienia w USA z natychmiastowym uwolnieniem dla tych, którzy już dawno zostali zwolnieni w Guantanamo.
Uczestnicy naszego ośmiodniowego postu rozpoczynali każdy dzień czasem refleksji. W tym roku, poproszona o krótkie opisanie, kogo lub co zostawiliśmy za sobą, a które wciąż może być w naszych myślach tego ranka, powiedziałam, że zostawiłam wyimaginowanego żołnierza z I wojny światowej, Leonce'a Boudreau.
Myślałem o historii Nicole de'Entremont o I wojnie światowej, Pokolenie liści, którą właśnie skończyłem czytać. Początkowe rozdziały koncentrują się na kanadyjskiej rodzinie pochodzenia akadyjskiego. Ich ukochany najstarszy syn, Leonce, zaciąga się do kanadyjskiej armii, ponieważ chce doświadczyć życia poza granicami małego miasteczka i czuje się poruszony wezwaniem do obrony niewinnych Europejczyków przed nacierającymi wojownikami „Hun”. Wkrótce zostaje pogrążony w straszliwej rzezi wojny okopowej w pobliżu Ypres w Belgii.
Często myślałem o Leonce podczas tygodnia postu z członkami kampanii WAT. Każdego dnia skupialiśmy się na doświadczeniach i zapiskach jemeńskiego więźnia w Guantanamo, Faheda Ghaziego który, podobnie jak Leonce, opuścił rodzinę i wioskę, aby trenować jako wojownik w słusznej sprawie. Chciał bronić swojej rodziny, wiary i kultury przed wrogimi siłami. Siły pakistańskie schwytały Faheda i przekazały go siłom amerykańskim po tym, jak spędził dwa tygodnie w wojskowym obozie szkoleniowym w Afganistanie. W tym czasie miał 17 lat, był nieletni. Został dopuszczony do zwolnienia z Guantanamo w 2007 roku.
Rodzina Leonce'a nigdy więcej go nie widziała. Rodzinie Faheda dwukrotnie powiedziano, że może on zostać zwolniony i wkrótce może ponownie połączyć się z żoną, córką, braćmi i rodzicami. Uzyskanie pozwolenia na zwolnienie oznacza, że władze USA zdecydowały, że Fahed nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi w USA. Mimo to przebywa w Guantanamo, gdzie jest przetrzymywany od 13 lat.
Fahed pisze, że w Guantanamo nie ma winy ani niewinności. Twierdzi jednak, że wszyscy, nawet strażnicy, znają różnicę między dobrem a złem. Nielegalne jest przetrzymywanie go i 54 innych więźniów bez postawienia zarzutów po tym, jak zostali dopuszczeni do zwolnienia.
Fahed jest jednym ze 122 więźniów przetrzymywanych w Guantanamo.
Przejmujący chłód panował w Waszyngtonie przez większość dni naszego szybkiego i publicznego świadectwa. Ubrani w wiele warstw ubrań, wdrapaliśmy się na pomarańczowe kombinezony, naciągnęliśmy na głowy czarne kaptury, nasze „mundury” i szliśmy w pojedynczych szeregach, trzymając ręce za plecami.
W ogromnej hali głównej Union Station ustawiliśmy się po obu stronach zwiniętego transparentu. Gdy czytelnicy wykrzykiwali fragmenty jednego z listów Faheda, które mówią, jak tęskni za powrotem do rodziny, rozwinęliśmy piękny portret jego twarzy. „Teraz, kiedy już wiesz”, pisze Fahed, „nie możesz się odwrócić”.
Amerykanie mają wiele pomocy w odwracaniu się. Politycy i znaczna część amerykańskich mediów głównego nurtu wytwarzają i rozpowszechniają zniekształcone poglądy na temat bezpieczeństwa opinii publicznej w USA, zachęcając ludzi do eliminowania zagrożeń dla ich bezpieczeństwa oraz do wychwalania i gloryfikowania umundurowanych żołnierzy lub funkcjonariuszy policji, którzy zostali przeszkoleni w zabijaniu lub więzieniu każdego, kogo postrzega się jako zagrażającego dobro obywateli USA.
Często ludzie, którzy zaciągnęli się, by nosić mundury amerykańskiej armii lub policji, mają wiele wspólnego z Leonce i Fahedem. Są młodzi, mają trudności z zarabianiem pieniędzy i są żądni przygód.
Nie ma powodu, aby automatycznie wywyższać umundurowanych wojowników jako bohaterów.
Ale humanitarne społeczeństwo z pewnością będzie szukać zrozumienia i troski o każdą osobę, która przeżyje pola śmierci w strefie działań wojennych. Podobnie należy zachęcać ludzi w Stanach Zjednoczonych, aby postrzegali każdego przetrzymywanego w Guantanamo jako osobę ludzką, kogoś, kogo należy nazywać po imieniu, a nie po numerze więziennym.
Karykaturyzowane wersje polityki zagranicznej przekazywane obywatelom Stanów Zjednoczonych, wyznaczające bohaterów i złoczyńców, tworzą niebezpiecznie niedokształconą opinię publiczną, niezdolną do angażowania się w demokratyczne podejmowanie decyzji.
Nicole d'Entremont pisze o maltretowanych żołnierzach, żołnierzach, którzy wiedzą, że zostali odrzuceni w niekończącej się, bezsensownej wojnie, pragnąc pozbyć się mundurów. Płaszcze były ciężkie, przemoczone i często zbyt obszerne, by przedzierać się przez tereny zasiewane drutem kolczastym. Buty przeciekały, a stopy żołnierzy były zawsze mokre, ubłocone i obolałe. Nędznie ubrani, nędznie odżywieni i okropnie uwięzieni w morderczej, szalonej wojnie żołnierze pragnęli uciec.
Wkładając mundur Faheda każdego dnia naszego postu, mogłem sobie wyobrazić, jak bardzo pragnie pozbyć się swojego więziennego stroju. Myśląc o jego pismach i przypominając sobie historie d'Entremonta zaczerpnięte z „wojny, która ma zakończyć wszystkie wojny”, można sobie wyobrazić, że wiele tysięcy ludzi jest uwięzionych w mundurach wydawanych przez twórców wojennych, którzy głęboko rozumieją wezwanie dr Martina Luthera Kinga do rewolucji:
"Prawdziwa rewolucja wartości położy ręce na porządku światowym i powie o wojnie: „Ten sposób rozstrzygania sporów nie jest sprawiedliwy”. Ta sprawa palenia ludzi napalmem, zapełniania domów sierotami i wdowami, wstrzykiwania trujących narkotyków nienawiści w żyły normalnie ludzkich ludzi, wysyłania do domu ludzi z ciemnych i krwawych pól bitewnych, fizycznie upośledzonych i psychicznie obłąkanych, nie może być pogodzone z mądrością, sprawiedliwością i miłością”.
Ten artykuł pojawił się po raz pierwszyTelesur.
Kathy Kelly (Kathy@vcnv.org) koordynuje głosy dla twórczej niestosowania przemocy (www.vcnv.org). 23 styczniardrozpocznie odsiadywanie 3-miesięcznego wyroku w więzieniu federalnym za próbę dostarczenia bochenka chleba i listu o wojnie bezzałogowej dowódcy bazy sił powietrznych USA.
