Ameryka serwuje swoje wiadomości w kotle z piekła rodem, a przynajmniej tak się czasem wydaje. Wszystkie fragmenty gotują się w tym samym soku: bomby, drony i zakazy podróżowania, cięcia w służbie zdrowia, strzelaniny policyjne, flaga Konfederacji.
Robert C. Koehler, 28 czerwca 2017 r., Cudowne cuda.
Podwójne, podwójne, trud i kłopoty. . .
Nagle myślę o pomnikach konfederackich generałów zburzonych w Nowym Orleanie, konfederackiej fladze wyrwanej ze stolicy stanu w Charleston, Karolina Południowa. . . i tajnej flagi, której władze nie mogą dotknąć. Napinanie promieni miał na sobie taką flagę — koszulkę z flagą Konfederacji — 19 lipca 2015 r., kiedy pełnił służbę jako funkcjonariusz policji Uniwersytetu Cincinnati. Tego popołudnia zatrzymał Samuela DuBose z powodu braku przedniej tablicy rejestracyjnej. Mniej niż dwie minuty po zatrzymaniu DuBose — ojciec, muzyk, nieuzbrojony czarny mężczyzna — został zastrzelony.
Jest to tak powszechne, że choć może być nowością, trudno się temu dziwić. Tensing został zwolniony z pracy. Dwukrotnie stanął przed sądem za morderstwo. Oba zakończyły się zawieszonymi ławami przysięgłych. OK, to też nie jest zaskakujące. Policjanci prawie nigdy nie są skazani za takie strzelaniny. Ale to, czego nie mogę wyrzucić z głowy, to koszulka. To właśnie umieszcza ten fragment historii w amerykańskim kotle informacyjnym: cicha nienawiść do niego, ukryte poczucie dominacji, zbrojny rasizm. Tensing nie był „samotnikiem” z planem. Był stróżem prawa; służył społeczeństwu. Jednak potajemnie honorował ten sam program (tego samego boga?) co Dylann Roof, młody człowiek, który dwa lata temu zabił dziewięciu Afroamerykanów w Emanuel African Methodist Episcopal Church w Charleston, Karolina Południowa
To jest przekroczenie linii. Oficjalna akcja publiczna — a przynajmniej akcja zbrojna — jest nadal przesiąknięta trucizną.
Ogień palić i bańka kotłowa.
„Gdy republikanie z Senatu wprowadzili ustawę o pojednaniu w lepszej opiece” Rolling Stone poinformował, „. . . korytarze przed biurem przywódcy senackiej większości, Mitcha McConnella, zaczynały być trochę zatłoczone. Sześćdziesięciu działaczy na rzecz praw osób niepełnosprawnych z oddolnej grupy ADAPT, z których wielu korzystało z wózków inwalidzkich, zorganizowało „die-in”, aby zaprotestować przeciwko ostrym cięciom w rachunku Medicaid. Zostali aresztowani i usunięci przez policję Kapitolu, a świadkowie powiedzieli, że niektórzy protestujący zostali upuszczeni przez funkcjonariuszy policji, którzy wyciągnęli ich z krzeseł”.
Głosowanie nad ustawą, jak wszyscy już wiemy, zostało przełożone z powodu kontrowersji, jakie wywołała w całym kraju, masowych wyborów w biurach senatorów oraz determinacji Biura Budżetowego Kongresu, że ustawa skończyć, powodując ostatecznie, 22 milionów ludzi do utraty ubezpieczenia zdrowotnego, co przekłada się na przedwczesną śmierć tysięcy ludzi. Jakie koszulki nosiło 13 senatorów (republikanów, mężczyzn, białych), którzy napisali tę ustawę?
Może na ich koszulkach widniały symbole dolarów, a nie flagi Konfederacji, ale połączenie rezonuje. Polityka publiczna wyłania się z tego, co uważamy za słuszne, być może bez najmniejszej refleksji i świadomości. I istnieje konsensus strachu, szukania kozła ofiarnego i dehumanizacji, który zawsze dominował w części amerykańskiej polityki, jak również w indywidualnych zachowaniach. Życie niektórych ludzi po prostu nie ma znaczenia. Albo przeszkadzają.
W przypadku obecnego prezydenta lekkomyślny indywidualizm i porządek publiczny łączą się, czasem szokująco, jak na przykład w przypadku anty-muzułmańskiego zakazu podróżowania Trumpa, który Sąd Najwyższy częściowo wyrwał z niepamięci, którą wyznaczyły mu dwa sądy niższej instancji.
Zgodnie z The Guardian: „Najwyższy sąd kraju orzekł, że 90-dniowy zakaz wjazdu gości z Iranu, Libii, Somalii, Sudanu, Syrii i Jemenu, wraz z 120-dniowym zawieszeniem programu przesiedleń uchodźców w USA, może być egzekwowany wobec tych, którzy nie mają” wiarygodne twierdzenie o relacji w dobrej wierze z osobą lub podmiotem w Stanach Zjednoczonych”.
Chaos na lotniskach będzie więc trwał nadal, a rodziny z tych „złych” krajów mogą się dzielić. W jakiś sposób nie postrzegam tego jako oddzielnej, odosobnionej wiadomości, ale jako część szerszego obrazu tego, co prezydent Trump mógłby nazwać amerykańską wielkością, czyli amerykańską dominacją. I oczywiście wielu ludzi, którzy próbowaliby przedostać się do Stanów Zjednoczonych z tych krajów, to uchodźcy z wojen, które tam prowadzimy lub ułatwiamy, co sprawia, że ich domy nie nadają się do zamieszkania.
„Wrogowie mogą się zmieniać, ale wojny trwają i rozprzestrzeniają się jak wiele przerzutujących komórek rakowych” Rebecca Gordon napisał niedawno.
„Jednakże nawet gdy liczba naszych wojen rośnie, wydaje się, że stają się one dla nas mniej realne tutaj, w Stanach Zjednoczonych. Dlatego coraz ważniejsze staje się, abyśmy my, w imieniu których toczymy te wojny, starali się uchwycić ich ponurą rzeczywistość. Ważne jest, aby przypomnieć sobie, że wojna jest najgorszym możliwym sposobem rozstrzygania ludzkich nieporozumień, ponieważ koncentruje się na ranieniu ludzkiego ciała (i niszczeniu podstaw ludzkiego życia), dopóki jedna strona nie będzie już w stanie wytrzymać bólu. Co gorsza, jak pokazuje te prawie 16 lat od 9 września, nasze wojny spowodowały niekończący się ból i nie rozwiązały żadnych nieporozumień”.
Potępiamy i stawiamy przed sądem zbrojną nienawiść i rasizm jednostek, ale zbyt rzadko stawiamy przed sądem cały system lub jego poważną część. To dlatego, że do tego potrzebny jest ruch. Ruch na rzecz praw obywatelskich i ruchy, które nastąpiły po nim – ruchy antywojenne, prawa kobiet, ekologia – zrobiły to i zmieniliśmy się jako naród. Ale nie wystarczająco.
Kontynuacja tej ewolucji będzie wymagała kolejnego ruchu zwykłych ludzi. Wiem, że to trwa: czuję na przykład odwagę niepełnosprawnych uczestników umierania. Jesteśmy na nowym początku.
