Komentarz: Zdejmij tortury z programu

Jasne, sekretarz obrony Jim Mattis sprzeciwia się torturom. Ale wielu agentów CIA, wojskowych, ustawodawców i obywateli sprzeciwiało się torturom od dziesięcioleci. Ci, którzy mają ochotę na tortury, znajdują sposób.

Administracja Busha torturowała cudzoziemskich więźniów stosując podtapianie, przymusowe karmienie, karmienie doodbytnicze, uderzanie w betonowe ściany, zamrażanie wody, rozbieranie, bicie, ciągnięcie, pozorowane egzekucje, izolację, zastrzyki z narkotyków, agonalne zamknięcie w maleńkich pudełkach, przymusowe biegi z kapturem i bronowanie zagrożenia dla rodzin. Takie nikczemne zachowanie, obłudne w celu zachowania amerykańskich wartości i bezpieczeństwa, sprawia, że ​​niektórzy Amerykanie chcą zniszczyć swoje flagi.

Wina zagranicznych jeńców jest często nieznana. Nie ma prób. Nie ma nawet jasnej definicji winy. Nawet gdyby udowodniono winę, tortury są niemoralne i nielegalne. Program tortur po 9 września naruszał Konstytucję Stanów Zjednoczonych, Jednolity Kodeks Sprawiedliwości Wojskowej USA i prawo międzynarodowe.

Amerykańska polityka dotycząca tortur opierała się częściowo na absurdalnej logice psychologów Jamesa Mitchella i Bruce'a Jessena, że ​​skoro psy przestają opierać się porażeniom prądem, gdy uczenie się odporności jest daremne, więźniowie ujawniają prawdziwe informacje podczas tortur. Zauważ, że biedne psy nie ujawniły żadnych informacji. A po czułym szkoleniu psy będą z radością współpracować.

W 2002 roku Mitchell i Jessen wprowadzili tortury w amerykańskiej czarnej witrynie w Tajlandii, prowadzonej przez Ginę Haspel, której kasety wideo zostały zniszczone w 2005 roku, a obecnie jest zastępcą dyrektora CIA Trumpa. W tym samym roku CIA zleciła prawie cały program przesłuchań Mitchellowi, Jessenowi i współpracownikom, którzy opracowali 20 „ulepszonych technik przesłuchań” za 81.1 miliona dolarów. Sadystyczny morderca mógł to zrobić za darmo.

Jaka była wymówka dla deprawacji finansowanej z podatków? Adwokat CIA John Rizzo wyjaśnił: „Rząd chciał rozwiązania. Potrzebowała ścieżki, która pozwoliłaby tym facetom porozmawiać. Rizzo wierzył, że gdyby doszło do kolejnego ataku i nie udałoby mu się zmusić jeńców do mówienia, byłby odpowiedzialny za tysiące zgonów.

Były prokurator generalny Alberto Gonzales bronił zdolności programu tortur do „szybkiego uzyskiwania informacji od schwytanych terrorystów… aby uniknąć dalszych okrucieństw wobec amerykańskich cywilów”.

Więc okrucieństwo jest bronione w imię ochrony nas, jakbyśmy byli kurczakami biegającymi dookoła, wierząc, że niebo spadnie, jeśli nie staniemy się teraz twardzi. Ale jeśli szybkie działanie ma kluczowe znaczenie, czy nie jest to strata czasu na szybkie pójście w złym kierunku?

W końcu wytrawni śledczy wiedzą, że tortury są bezużyteczne. Niszczy jasność umysłu, spójność i pamięć. W swoim raporcie z 2014 r. Senacka Komisja ds. Wywiadu uznała niekwestionowaną porażkę tortur jako narzędzia do gromadzenia informacji: nie zdobywają one ani danych wywiadowczych, które można wykorzystać, ani współpracy więźniów. Ofiary, płacz, błaganie i skomlenie są „niezdolne do efektywnej komunikacji”.

Szczególnie obrzydliwy jest amerykański podwójny standard sprawiedliwości. Prezydenci George W. Bush, Barack Obama i Trump chronili członków programu tortur przed oskarżeniami, często powołując się na „przywilej wykonawczy tajemnicy państwowej”. Najwyraźniej ludzie tortur nie nadają się na proces. Są ponad prawem. Powinniśmy zrozumieć, że robili wszystko, co w ich mocy, służąc naszemu narodowi, wykonując rozkazy, pod presją, bojaźliwi: dobrzy ludzie o szlachetnych pobudkach.

Jednak kiedy zwracamy się do podejrzanych bojowników ze Środkowego Wschodu, nie powinniśmy brać pod uwagę ich okoliczności, motywacji, nacisków czy obaw. Najwyraźniej oni też nie pasują do procesu. Są poniżej prawa. Przybijać ich dronami, pozasądowe zabijanie jest bardziej politycznie przyjemne niż pozasądowe tortury.

Mitchell, Jessen i Associates stoją przed sądem 26 czerwca, a Trump próbuje zablokować sądowi federalnemu dostęp do zeznań CIA ze względu na „bezpieczeństwo narodowe”.

Ale tak długo, jak USA postrzega wrogów tak, jak eksterminatorzy postrzegają karaluchy, bezpieczeństwo narodowe będzie nieuchwytne, a pokój nie będzie bardziej stabilny niż domek z kart.

Zauważ, że wysiłki wywiadowcze zawsze koncentrują się na zdobywaniu Niszczącej Inteligencji: informacji do pokonania wrogów. Nie poszukuje się konstruktywnej inteligencji, niczego, co wyjaśniałoby przyczyny przemocy i kooperatywne rozwiązania.

Czemu? Ponieważ CIA, NSA i Departament Obrony są otoczone przez misje organizacyjne mające na celu podbicie wrogów, misje, które ograniczają zdolność umysłu do postrzegania wroga jako posiadającego jakiekolwiek serce lub umysł, na którym warto się zatroszczyć.

Gdybyśmy stworzyli Departament Pokoju Stanów Zjednoczonych, którego misją było zwalczanie korzeni przemocy bez użycia przemocy, taka misja skierowałaby amerykańską pomysłowość i entuzjazm ku szerszemu obrazowi rozwiązywania konfliktów i przyjaźni, a nie ku rozpaczliwym wnioskom, że bezpieczeństwo wymaga okrucieństwa wobec wrogów.

Musimy uważnie zapytać przyjaciół i wrogów ze Środkowego Wschodu o ich spojrzenie na ISIS, Talibów i Stany Zjednoczone, poprosić ich pomysły na tworzenie zaufania, troski, sprawiedliwości i pokoju, na prowadzenie sensownego życia, dzielenie się bogactwem i władzą oraz rozwiązywanie problemów nieporozumienia. Takie pytania szybko wywołałyby wzmacniającą konstruktywną inteligencję potrzebną do aktywowania rozwiązań opartych na współpracy.

Ale bez troskliwego podejścia do pokoju amerykańska wyobraźnia nas zawodzi, wyobrażając sobie tylko zło, które może wyniknąć z odmowy tortur i zabijania, a nie dobro, które przyjdzie z pokojowego rozwiązywania konfliktu.

Kristin Christman jest autorką Taksonomia Pokoju. https://sites.google-.com/ site/paradigmforpeace  Poprzednia wersja została po raz pierwszy opublikowana w Albany Times Union.