Opór obywatelski wobec militaryzacji: spojrzenie na pokojową, odważną i wytrwałą walkę Okinawy o demokratyczną politykę bezpieczeństwa

Autor: Betty A. Reardon, Instytut Edukacji Pokojowej.

Odporna Odporność

Wczesny październikowy deszcz był stały, przerywany ulewami, które przeciekały przez płótno osłaniające mieszkańców Oknawy 100, siedzących w opozycji do budowy heliportu wojskowego w Henoko. Wielu było tam przy bramie do Obóz Schwab (jedna z amerykańskich baz 33 w prefekturze) godzinami, gdy zbliżaliśmy się późnym rankiem. Należałem do niewielkiej delegacji Okinawa Women Act Against Military Violence (OWAAM), z którą jestem solidarny od późnych lat 1990. Pod przewodnictwem Suzuyo Takazato, założyciela OWAAM i byłego członka Zgromadzenia Miasta Naha, stolicy prefektury, kobiety te należały do ​​najbardziej aktywnych w ruchu oporu. Regularnie dołączają do delegacji do USA, aby informować obywateli amerykańskich i apelować do członków Kongresu, agencji rządowych i organizacji pozarządowych o pomoc w demilitaryzacji Okinawy.

Nasza delegacja dołączyła do zgromadzenia, wysłuchując szeregu oporów, niektórzy z nich codziennie uczestniczą w tym proteście przez ponad dziesięć lat obywatelskiego oporu wobec rozszerzenia amerykańskiej militaryzacji Japonii, stałej obecności opresyjnej przez siedem dekad od krwawej bitwy o Okinawa, która zakończyła II wojnę światową. W krótkich animowanych rozmowach, niektóre odnoszące się do długoterminowego stacjonowania amerykańskiego wojska, seria mówców opowiedziała się przeciwko konstrukcji, która wykładniczo zwiększyłaby negatywne skutki baz wojskowych, które pokrywają około 20% procent tej, głównej wyspy byłego niepodległego Królestwa Ryukyusa. Wyspy zajęte przez Japonię w 1879 są teraz prefekturą japońskiego rządu kontynentalnego. Chociaż Okinawa ma niezależnie wybranego gubernatora, własne zgromadzenie prefekturalne i ma jednego przedstawiciela w narodowej diecie, nadal jest zarządzana jako kolonia.

Podczas gdy wszyscy mówcy zgodzili się co do potrzeby przywrócenia kontroli nad terenem zajmowanym przez bazy do prefektury, przedstawili różne perspektywy i reprezentowali różnorodność ludzi zgromadzonych pod płótnem, którzy byli w każdym wieku, zawodzie i z wielu części wyspy . Byli uczestnikami długofalowego, pokojowego oporu obywateli wobec obecności wojskowej, który po raz pierwszy objawił się jako duży ruch w 1995, gdy dziesiątki tysięcy wzięło udział w wiecu obywateli w mieście Ginowan. Ten wiec był potępieniem ostatniego napaści na tle seksualnym dokonanej przez amerykański personel wojskowy, gwałtu na trzyletniej służącej w szkole 12. Zwrócił także uwagę na zakres przestępstw i innych społecznie i środowiskowo niszczących skutków baz, osłabiając jakość ich życia i podważając ich bezpieczeństwo ludzkie (częściowe rozliczenie pierwszych pięciu dekad tych zbrodni, które trwają do dziś, jest chronione w "Lista głównych popełnionych przestępstw i incydentów dotyczących wojska USA na Okinawie, ”1948-1995). Yoshitami Ohshiro, wieloletni członek Zgromadzenia Miasta Nago, zwracając uwagę na dalsze negatywne skutki, które wynikałyby z obecności wkrótce budowanego pasa do lądowania z podwójnym pasem startowym, mówił o niezależnym badaniu potencjalnego wpływu na środowisko planowana baza lotnicza prowadzona przez naukowca zajmującego się ochroną środowiska na University of the Ryukyus, badanie, które przyda się nie tylko rdzennemu oporowi, ale także amerykańskim i międzynarodowym działaczom na rzecz pokoju i środowiska, którzy wspierają ich walkę.

Osiemdziesięciosześcioletnia Fumiko Shimabukuro poświęca się przeciwstawianiu policjantowi, który siłą usuwa go z bramy obozu Schwab rano w październiku 29 w Henoko w mieście Nago (zdjęcie: Ryukyu Shimpo)

Jako jeden z takich działaczy zostałem zaproszony do wystąpienia w grupie, wyrażając poprzez interpretację dr Kozue Akibayashi z Doshisha Unversity w Kioto, mój podziw dla ich odwagi i wytrwałości. Rzeczywiście, niektórzy z obecnych rezystorów znajdowali się wśród tych, którzy ryzykowali życie i kończyny, w małych gumowych tratwach, które zostały wyrzucone do zatoki, aby cofnąć wczesne etapy badań strategicznych w celu zidentyfikowania konkretnych lokalizacji dla konstrukcji na morzu. Ich odwaga miała zostać przetestowana ponownie w niecałe dwa tygodnie od dnia tej wizyty, kiedy miejscowa policja i japońskie wojsko silnie położyły kres ludzkiemu łańcuchowi. Ten ludzki łańcuch próbował zablokować sprzęt budowlany i personel wysłany przez rząd kontynentu w celu rozpoczęcia budowy zgłosił Shimpo Rykyu.

Jednym z tych z grubsza wysiedlonych był inny ośmiornik, Fumiko Shimabukuro, zagorzały opór, obecny codziennie w miejscu protestu. Ona i ja rozmawialiśmy z pomocą dr Akibayashi. Powiedziała mi, że jej udział w tej walce o zapobieżenie budowie bazy lotniczej i wszystkie lata protestów przeciwko obecności amerykańskich baz wojskowych wynikały z podstawowego zaangażowania na rzecz większej przyczyny zniesienia wojny. Opowiedziała o okropnościach bitwy na Okinawie, której doświadczyła ludność cywilna, oraz o własnym doświadczeniu, które pochłonęło duszę jako młoda nastolatka, uwięziona w chaosie i traumie inwazji USA, a wspomnienia utrzymywały się przy życiu dzięki ciągłej, szerokiej obecności wojska w całym jej domu na wyspie. Jej walka zakończy się dopiero wraz z wycofaniem baz lub z końcem życia.

Atak wojskowy na środowisko naturalne

Z miejsca przy bramie Camp Schwab przeszliśmy do innego miejsca oporu na brzegu, z którego pas startowy będzie rozciągał się do Oura Bay. Hiroshi Ashitomi, współprzewodniczący konferencji przeciwstawiającej się budowie lądowiska dla śmigłowców i lider odpowiedzialny za obóz oporu na placu budowy, poinformował nas o niektórych znanych już skutkach środowiskowych tej militaryzacji na lądzie; wśród nich zagrożenia dla dzikiego życia w wodzie, o czym świadczy jego wizytówka z niewielkim rysunkiem żółwia morskiego i krowy morskiej (ssak ten jest bardzo podobny do manata, pochodzącego z Karaibów i Zatoki Tampa). Jedną ze szczególnie niszczycielskich oczekiwanych konsekwencji środowiskowych jest rozpad raf koralowych, które służyły od czasu ich pierwotnego uformowania jako bariera, łagodząc siłę dużych burz i tsunami.

Pan Ashitomi przyniósł także raporty o tych skutkach podczas jednej z okresowych wizyt w Kongresie USA delegacji członków ruchu oporu, którzy uważają, że jeśli rzeczywiste konsekwencje długotrwałej obecności wojskowej są znane narodowi amerykańskiemu i jego przedstawicielom, sytuacja może się zmienić. To samo przekonanie zainspirowało pierwszą z takich delegacji zorganizowanych przez Okinawę Women Against Military Violence, w Pokoju Karawany do różnych amerykańskich miast w 1996. Suzuyo Takazato z niektórymi z tych delegacji odwiedziła Teachers College Columbia University - gdzie wtedy oferowałem edukację pokojową. Przedstawiła nam realia sytuacji na Okinawie w odniesieniu do zniszczenia środowiska i przemocy seksualnej wobec kobiet, które były popełniane przez amerykański personel wojskowy od czasu bitwy o Okinawę do chwili obecnej (chronologia tych napaści seksualnych jest dostępna na prośbę). Ta szczególna forma przemoc wojskowa wobec kobiet jest ogólnie pomijany w odniesieniu do aspektów wojny i konfliktu, które podżegają do przestępstw związanych z przemocą wobec kobiet (VAW). Sytuacja na Okinawie zwraca uwagę na znaczenie VAW w strategicznych obszarach inscenizacji i pod długoterminową obecnością wojskową dla jednego z trzech głównych celów: Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1325 w sprawie pokoju i bezpieczeństwa kobiet, ochrony kobiet przed przemocą ze względu na płeć, która jest integralną częścią wojny. Fakty udokumentowane w chronologii OWAAM pokazują, że taka ochrona jest potrzebna zarówno w obszarach przygotowań do walki, jak i podczas konfliktu zbrojnego. Feministki dostrzegają istotny związek między przemocą wobec środowiska a przemocą na tle płciowym, która motywuje aktywizm OWAAM i feministycznych ruchów pokojowych w innych krajach, dążąc również do ograniczenia i eliminacji baz wojskowych w swoich regionach, aby przezwyciężyć tę i inne formy cierpienia wspólne dla społeczności przyjmujące na całym świecie. 

Przymusowa militaryzacja Okinawy przeczy amerykańskim wartościom demokratycznym

Ten raport został napisany na poparcie redukcji bazy i wycofania się oraz w solidarności z odważnymi mieszkańcami Okinawy w ich pokojowym oporze wobec militaryzacji, która zmniejsza ich bezpieczeństwo i pogarsza jakość ich codziennego życia. Rzeczywiście, na nas wszystkich do pewnego stopnia wpływa globalna sieć baz w USA, a wielu czuje się wezwanych do oporu, zachęcając społeczeństwo do rozważenia alternatywnych mniej gwałtownych systemów bezpieczeństwa. Dla Amerykanów znaczny rodzaj oporu wobec militaryzmu we wszystkich jego postaciach i we wszystkich jego lokalizacjach może stać w obronie wezwań do uznania praw mieszkańców Okinawy do udziału w podejmowaniu decyzji, które mają wpływ na ich codzienne życie i trwałość środowiska naturalnego ich wysp. Możemy również starać się z nimi o wyzwolenie ze statusu kolonialnego, do którego zostali wysłani przez rządy Japonii i Stanów Zjednoczonych. Aby czytelnicy tak skłonni mogli być lepiej poinformowani o sytuacji, odnotowano tutaj kilka odniesień i linków do źródeł informacji niedostępnych w naszych mediach.

Warunki panujące na Okinawie w wyniku długotrwałej obecności wojskowej, szczególnie na tej wyspie, nie są wyjątkowe. Podobne sytuacje występują w około społecznościach 1000 na całym świecie, które obsługują niezliczone bazy wojskowe utrzymywane przez Stany Zjednoczone (informacje na Wikipedii nie do końca dokładne, ale dobrze obrazuje zasięg i gęstość amerykańskich baz wojskowych na całym świecie). Wpływ globalnej sieci długotrwałej obecności amerykańskiego wojska dla nauczycieli pokoju i działaczy pokojowych jest także niezliczony, zarówno ogólny, jak i szczególny.

Implikacje dla edukacji pokoju

Doświadczenie z Okinawy stanowi owocny pod względem edukacyjnym dowód na poznanie niektórych żywych szczegółów działań lokalnego społeczeństwa obywatelskiego jako dziedziny, w której można realizować globalne obywatelstwo. Podobne działania podejmowane są w innych miejscach długotrwałej obecności wojskowej USA. Badanie międzynarodowego ruchu antybazowego mogłoby naświetlić destrukcyjne konsekwencje obecnego zmilitaryzowanego globalnego systemu bezpieczeństwa dla dobrobytu społeczności przyjmujących, podważając ludzkie bezpieczeństwo lokalnych populacji. Ponadto, co ważniejsze dla normatywnych i etycznych wymiarów edukacji pokojowej, te działania społeczeństwa obywatelskiego są żywymi przykładami odmowy społeczności bazowych do zaakceptowania bezsilności, jaką zakładają decydenci polityki bezpieczeństwa, gdy podejmują decyzje, które ignorują wolę i dobro najbardziej dotkniętych obywateli. Uświadomienie sobie odważnej konfrontacji najpotężniejszego państwa narodowego na świecie i jego państw sojuszniczych przez obywateli, którzy sprawują lokalną odpowiedzialność obywatelską, powszechną godność ludzką i demokratyczne prawa polityczne, może dostarczyć uczącym się wiedzy, że opór wobec militaryzacji jest możliwy. Choć może nie od razu osiągnąć swoje cele, taki opór może, bez względu na to, jak powoli, zredukować niektóre negatywne warunki i procesy, być może torując drogę ku alternatywie dla zmilitaryzowanego systemu bezpieczeństwa, z pewnością wzmacniając pozycję obywateli. Podobnie jak w przypadku niedawnych wyborów prefekturalnych na Okinawie, które dobitnie odrzuciły podstawy, może to mieć jakiś znaczący, choć ograniczony, a czasem tymczasowy wpływ polityczny. Okazało się, że niewielu spośród elektoratu Okinawy nadal wierzy, że ograniczone korzyści ekonomiczne przeważają nad obecnymi i skumulowanymi niedogodnościami ludzkimi, społecznymi i środowiskowymi związanymi z hostingiem baz. Tym samym manifestuje roszczenia obywateli do ich prawa do uczestniczenia w procesie tworzenia polityki bezpieczeństwa, który tak głęboko ich dotyczy. Kiedy takie przejawy trwają w czasie iw innych obszarach, nawet w obliczu nieprzejednania rządów, są świadectwem wytrwałości, w której tkwi nadzieja na pozytywne zmiany w obecnym systemie bezpieczeństwa. Taka bezkompromisowość była widoczna we fragmencie „Nowego Prawa Bezpieczeństwa”. Ten krok w kierunku celu premiera Abe, jakim jest remilitaryzacja kraju, ostatecznie znosząc artykuł 9 japońskiej konstytucji, która wyrzekła się wojny, wyprowadził tysiące na ulice, demonstrując przeciwko prawu i wzywając do zachowania artykułu 9. Walka o zachowanie integralności Japońska konstytucja nadal angażuje dużą liczbę pokojowo nastawionych obywateli Japonii, z których wielu uczestniczy w Globalna kampania 9 na rzecz zniesienia wojny.

Podsumowanie takiego oporu i jego konsekwencji może również służyć jako droga do szerszego i głębszego studium propozycji i możliwości alternatywnych, zdemilitaryzowanych systemów bezpieczeństwa oraz wysiłków obywateli mających na celu zwrócenie ich uwagi opinii publicznej i decydentów ds. Polityki bezpieczeństwa. Badanie sytuacji na Okinawie wraz z warunkami panującymi w innych bazowych społecznościach gospodarzy w ramach krytycznej oceny obecnego zmilitaryzowanego systemu bezpieczeństwa jest niezbędną podstawą do oceny proponowanych alternatyw. Zapytanie o argumenty i działania międzynarodowego ruchu przeciw bazom może stanowić podstawę do badania konstruktywnych inicjatyw obywatelskich, krajowych, ponadnarodowych, ponadnarodowych i lokalnych działań obywatelskich, które wykraczają poza i uzupełniają opór obywatelski, cały szereg pokojowych strategii za redukcję militaryzmu i ostateczną transformację z zmilitaryzowanego bezpieczeństwa państwa opartego na konflikcie na bezpieczeństwo ludzkie oparte na sprawiedliwości. Strategie te, zakorzenione i ułatwiane przez odpowiednią edukację pokojową, mają potencjał zmiany koncepcji i sposobów myślenia o bezpieczeństwie narodowym. Biorąc pod uwagę wiele alternatywnych systemów bezpieczeństwa, przejście od koncentrowania się na bezpieczeństwie państwa na poprawie dobrobytu narodów, podkreślając całościowe i kompleksowe podejście do bezpieczeństwa, umożliwiłoby edukację pokojową w celu przygotowania obywateli do konceptualizacji i wykonują pracę polityczną polegającą na rozbrojeniu i demilitaryzacji systemu międzynarodowego.

Badanie alternatywnych systemów bezpieczeństwa jest skutecznym narzędziem edukacyjnym do wprowadzania holistycznych perspektyw i kompleksowych podejść do bezpieczeństwa, takich jak te oferowane przez człowieka, a nie perspektywę skoncentrowaną na państwie. Konwergencja trzech istotnych dziedzin edukacji: ochrony środowiska, praw człowieka i edukacji pokojowej - powiązań stanowi część długiej części feministycznej analizy problemów związanych z wojną i przemocą zbrojną - jest niezbędna w dzisiejszych czasach dążenia do zrozumienia prawdopodobnych przyczyn i reakcji na kryzys klimatyczny , wzrost terroryzmu, kroki w kierunku rozbrojenia i demilitaryzacji, uwolnienie pogoni za prawami człowieka z wady państw bezpieczeństwa narodowego oraz pilna potrzeba równości płci we wszystkich kwestiach pokoju i bezpieczeństwa. Z pewnością wpływ płci na obecność baz wojskowych powoduje Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1325 podstawowy element edukacji pokojowej ukierunkowany w szczególności na uczenie się, które ma umożliwić obywatelom podjęcie poważnych działań na rzecz demilitaryzacji bezpieczeństwa.

GCPE planuje opublikować procedury nauczania dotyczące takiego uczenia się w klasach uniwersyteckich i średnich. Zaproponowane zostaną sugestie dotyczące jednostek edukacyjnych dotyczących dostosowania do warunków nauczania poszczególnych nauczycieli. Niektórzy nauczyciele pokoju mają nadzieję promować takie dochodzenie wraz z upowszechnianiem wiedzy o skutkach amerykańskich baz i zwiększaniem świadomości na temat odważnego, wytrwałego i inspirującego oporu oraz działań obywatelskich mieszkańców Okinawy i innych bazowych społeczności na całym świecie. Kwestie te są istotne dla edukacji pokojowej we wszystkich narodach, ponieważ wszystkie są zaangażowane i / lub dotknięte ogólnoświatową militaryzacją. W szczególności są one kluczową wiedzą dla wszystkich obywateli USA, w których nazwach powstała globalna sieć amerykańskich baz wojskowych, która, jak ostatnio informowano, nadal się rozwija. „… Pentagon zaproponował Białemu Domowi nowy plan budowy szeregu baz wojskowych w Afryce, Azji Południowo-Zachodniej i na Bliskim Wschodzie ”(The New York Times, 10 grudnia – Pentagon stara się włączyć zagraniczne bazy do sieci foliowania ISIS) jako strategia przeciwdziałania wzrostowi zwolenników ISIS. Czy społeczność pokojowa będzie w stanie zaproponować i wezwać do publicznej wiadomości alternatywy dla wciąż rozszerzającej się militaryzacji jako głównego podejścia do powstrzymywania i przezwyciężania gwałtownego wzrostu tych i wszystkich zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego i globalnego? Autor i koledzy z Globalnej Kampanii na rzecz Edukacji Pokojowej zamierzają zapewnić środki w celu zdobycia i zastosowania części wiedzy związanej z odpowiedzialnymi działaniami cywilnymi w odpowiedzi na to wyzwanie.

Więcej informacji na temat wpływu baz wojskowych na Okinawie można znaleźć:

• Raport z Okinawy: Długotrwała obecność wojskowa (Suzuyo Takazato)
• Kobiety na Okinawie - kontynuacja walki z przemocą amerykańskiego wojska (Suzuyo Takazato)
• Okinawa: Skutki długotrwałej obecności wojsk amerykańskich
• Kobiety i wojsko USA w Azji Wschodniej (Nawoływać!)

O autorze: Betty A. Reardon jest światowej sławy liderem w dziedzinie edukacji pokojowej i praw człowieka; jej pionierska praca położyła podwaliny pod nową interdyscyplinarną integrację edukacji pokojowej i międzynarodowych praw człowieka z globalnej perspektywy uwzględniającej płeć.