Citizen Diplomacy in Russia

Sharon Tennison

Stosunki między dwoma nuklearnymi supermocarstwami, Rosją i Stanami Zjednoczonymi, pogorszyły się tak gwałtownie podczas przygotowań Ukrainy do wojny w 2014 roku, że wydawało nam się, że konieczne jest ponowne podjęcie próby odbudowy dyplomacji obywatelskiej – nawet jeśli ta próba przypomina Dawida i Goliata z procą.

22 naszych Amerykanów z 15 stanów (i jeden z Republiki Południowej Afryki) przyjechało razem do Rosji od 30 maja do 15 czerwca. Nasz cel? Aby dowiedzieć się, jak obywatele rosyjscy postrzegają sytuację na Ukrainie, Krymie i waszyngtońskie sankcje gospodarcze, którymi są obecnie objęci. Chcieliśmy uzyskać od nich wyjaśniające informacje, podzielić się z nimi naszymi poglądami i zbadać, jak rozpocząć nowe starania o przełamanie istniejących barier między naszymi krajami.

W naszych nietradycyjnych podróżach nie było przewodników, autokarów, pałaców, koncertów ani normalnych spotkań w puszkach. Na szczęście CCI ma wystarczające kontakty w całej Rosji, aby organizować spotkania ze zwykłymi rosyjskimi biznesmenami, dziennikarzami, profesjonalistami, studentami i tak, szanowanym rosyjskim prezenterem telewizyjnym przez ostatnie 40 lat, Vladimirem Poznerem, z którym spędziliśmy wieczór w Moskwie.

Żaden inny kraj nie był tak uporczywie oczerniany w amerykańskich mediach głównego nurtu w ciągu ostatniej dekady, jak Rosja; ta demonizacja została zainicjowana przez wąski segment obecnych decydentów politycznych w Waszyngtonie i posłusznych MSM w Ameryce. Podobno zaczęło się w 2000 roku, kiedy Jelcyn przekazał władzę w „nowej” Rosji nieznanemu wówczas Władimirowi Putinowi. Pewien dyplomata z Departamentu Stanu powiedział mi, że tego samego dnia, kiedy ogłoszono, że WWPutin prawdopodobnie zostanie następnym prezydentem Rosji, „noże zostały wyciągnięte”. Właściwie myślę, że było to jeszcze wcześniej, w 1990 roku, kiedy Paul Wolfowitz, Dick Cheney, Brzezinski i inni wymyślili „Doktrynę Wolfowitza”.

W tym czasie fragment waszyngtońskiej struktury władzy ogłosił, że zimna wojna się skończyła, że ​​Ameryka jest zwycięzcą – i ustanowiono politykę mającą na celu uniemożliwienie jakiemukolwiek krajowi, w tym byłego ZSRR, stania się wystarczająco silnym, by rzucić wyzwanie wyższości Ameryki w przyszłość (Google Doktryna Wolfowitza). Wkrótce pojawiła się inna strategia – „Dominacja pełnego spektrum”; to znaczy, niezależnie od siły potrzebnej do utrzymania wyższości nad lądem, powietrzem, wodą, podglebiem i przestrzenią kosmiczną na planecie. Dla niektórych oznaczało to całkowite bezpieczeństwo dla Amerykanów w przyszłości; dla innych oznaczało to złowrogi spisek mający na celu zrobienie wszystkiego, co konieczne, aby utrzymać potęgę i hegemonię Ameryki (Google Full Spectrum Dominance).

Wraz z pojawieniem się Władimira Putina w 2000 roku, wokół Rosji zaczęły się zbierać poważne wysiłki, by ją osaczyć. Subtelnie, ale nie tak subtelnie, Rosja została skrytykowana za przeprowadzanie normalnych reform i budowanie państwowości niezbędne do przywrócenia Rosji jej dawnej pozycji. nogi po komunizmie i katastrofalnych latach 1990. Ci z nas, którzy byli blisko zaangażowani w upadek ZSRR i jego wpływ na 150 milionów Rosjan, byli zdumieni, dlaczego decydenci w Waszyngtonie celowo zajmowali wrogie stanowisko wobec „nowej” Rosji”. Wzór pojawił się od 2001 roku. Kontynuowaliśmy próby zrozumienia tego, aż demonizacja Rosji i prezydenta Rosji, Władimira Putina, stała się tak zjadliwymi atakami, że musieliśmy zakwestionować intencje i psychikę waszyngtońskich sprawców. Psychicznie zdrowe istoty ludzkie nie atakują, nie poniżają, nie znęcają się i nie sankcjonują innych ludzi – ani całych narodów. Zwieńczeniem były igrzyska olimpijskie w Soczi w 2014 r. – podjęto totalny wysiłek, aby oszukać rosyjskie próby pokazania światu zdrowej i nowej Rosji. Soczi odniosło ogromny sukces, którego nie można zlekceważyć.

Przejdź do naszej podróży po dzisiejszej Rosji:

31 maja przybyliśmy do Moskwy, liczącej obecnie 12 milionów ludzi – nasz harmonogram był wypełniony jednoczesnymi spotkaniami z dziennikarzami, przedsiębiorcami, liderami think tanków, amerykańskimi korporacjami oraz wykładowcami i studentami uniwersytetów. Przejechaliśmy mile z pn. na pd., z wsch. na zach. słynnym moskiewskim metrem z pomocą uroczych studentów i podróżników, którzy znali ten system. Nasi podróżnicy byli zdumieni różnorodnością spotkań, w których uczestniczyli, około trzech lub czterech z nich wyruszyło w różne strony, aby omówić kwestie, które dzielą nasze dwa kraje. Znaleźliśmy całkowitą otwartość, szczerość i wielość punktów widzenia. Większość mieszkańców Moskwy była pod wrażeniem nowej Rosji, która pojawiła się w ciągu ostatnich 15 lat – a niektórzy dość głośno wyrażali swoje zastrzeżenia do Putina i systemu rządzenia. Nasi studenci-pomocnicy pochodzili ze stosunkowo nowej Moskiewskiej Szkoły Nauk Ekonomicznych i Politycznych. Jedno z ostatnich spotkań, w którym uczestniczyła cała delegacja, odbyło się w ich instytucji akademickiej. Sala mieściła około 50 osób, przy długich stołach ze wszystkich czterech stron, z wszystkimi komunikującymi się naprzeciw siebie. Rosjanie po lewej i Amerykanie po prawej. Młody profesor Aleksander Abashkin zaczął od kilku nieformalnych uwag, oddał głos mnie, po czym wszyscy szybko się przedstawiliśmy i zaczęliśmy zadawać sobie nawzajem nieformalne pytania, po jednej osobie na raz. To było obywatelskie, odkrywcze i mocne – nie było żadnej linii partyjnej po obu stronach stołu. Zaczęliśmy zajmować się rozwiązaniami obecnego impasu politycznego — proponując możliwości przyszłej wymiany międzyludzkiej, przy czym obie strony byłyby odpowiedzialne za własne pieniądze na podróż i zapewniały wsparcie pro bono dla wszelkich przyszłych działań. Jeśli chodzi o CCI, zbliżymy się do naszych amerykańskich list, przygotowując się do powtórzenia niektórych z naszych wcześniejszych programów, które przełamały bariery między naszymi dwoma krajami w latach 1980. i 1990. XX wieku. Możesz chcieć uczestniczyć lub przyczynić się do jednej z możliwości programu.

Nasz ostatni wieczór w Moskwie spędziliśmy z Vladimirem Poznerem, starym przyjacielem z lat 1980-tych. Przesłuchaliśmy go w bieżących sprawach i otrzymaliśmy jasne odpowiedzi, w tym te, których nie podziela obecny rząd Putina. Nasz kamerzysta uchwycił niezwykłą rozmowę, którą odbyliśmy z Poznerem. Będzie dostępny jako Youtube. Wyślemy Ci adres URL po powrocie do domu i edycji materiału. W chwili, gdy to piszę, my, dyplomaci obywatele, jedziemy nocnym pociągiem z Moskwy do serca Rosji. Następnym przystankiem będzie Wołgograd, pole bitwy, które zmieniło losy II wojny światowej. Jesteśmy na jednym z dziesiątek tysięcy nowych torów kolejowych i nowych pociągów ekonomicznych, dzięki wysiłkom Władimira Jukanina, pierwszego prezesa nowej rosyjskiej branży kolejowej. Myślę o dniach, kiedy siedziałem z nim na małej tablicy w 1987 roku, kiedy próbowaliśmy założyć prywatną szkołę artystyczną dla małych dzieci w Leningradzie; także lunch z nim w 1991 roku w małej nowej prywatnej restauracji w rejonie Piotrogrodzkim; później załatwił CCI bezpłatne małe biuro w Smolney; a potem w 1993 roku słuchał jego bólu, z głową w dłoniach, o druzgocąco obrzydliwych zmianach w tragicznych latach 1990-tych w Rosji. Ten kulturalny młody człowiek w tamtym czasie lamentował, że on i jego żona przenieśli telewizor ze względu na dominację amerykańskich filmów klasy B, których nie mogli oglądać swoim dzieciom. Nigdy bym nie zgadł, że ten myślący młody człowiek pewnego dnia przebuduje największy system kolejowy na świecie – a ja będę jeździł jego pociągami z podziwem. Nawet toalety w pociągach przekształciły się w atrakcyjne, wydajne i nieskazitelnie czyste pomieszczenia na końcu każdego wagonu.

Jego 6 am, zbliżamy się do Wołgogradu w ciągu najbliższych kilku godzin. wstałem o godz 4 am podziwiać krajobraz za oknami naszego pociągu. To taka zielona okolica, rozległe połacie lasów, tak pełne listowia, że ​​wyglądały, jakby były porośnięte solidnymi zielonymi drzewami wzdłuż torów. Uderzają mnie maleńkie, starożytne miasteczka, przez które przejeżdżamy, dawne zrujnowane budynki radzieckie – teraz widać na nich nowo dodane naprawy i malowanie wszystkiego na miejscu. Struktury mają nowe warstwy kolorów, których nie widziano w czasach sowieckich. Fascynuje mnie to, jak wykorzystują najprostsze z dostępnych produktów do tworzenia piękna. Na przykład wiele starannie zaprojektowanych okrągłych klombów wykonanych z czegoś, co wygląda jak stare przecięte opony. Są one pomalowane na nieco inny, ale odpowiadający im kolor głównych budynków, z efektem przypominającym zaokrąglone klomby kwitnących jednorocznych, każdy o średnicy około 15 stóp. Po co opisywać coś tak prostego? To tylko jeden mały przykład z tysięcy szczegółów, które dostrzegam i które mówią mi, że „Piękno powróciło” w dzisiejszej Rosji. Jaskrawe pozory z ostatnich kilku dekad ustępują miejsca nowemu poczuciu harmonii i koloru – nawet w takich placówkach jak ta, przez którą przejeżdża pociąg.

Tory kolejowe w większości miast są zwykle najbrzydszymi miejscami, ale nie w dzisiejszej Rosji. Lśniące pociągi podjeżdżają do miast, młode kobiety i mężczyźni w dobrze dopasowanych mundurach z kapeluszami wychodzą i witają gości. Zniknęły skwaszone starsze panie, które podejrzliwie przeglądały nasze bilety i paszporty. Nawet małe przystanki kolejowe są oczywiście zadbane. Właśnie minęliśmy małą cerkiew z czterema kopułami i jedną środkową, wyglądającą jakby zostały niedawno odnowione czystym złotem. Na pewno nie, ale tak się wydawało. W oddali, gdy oddalamy się od miasta, widać dwu- i trzypiętrowe nowe domy, z których żaden nie jest podobny. Oczywiście domy traktowe nie dotarły jeszcze do Rosji. Są to domy przedsiębiorców, w tym bez wątpienia biurokratów, którzy niestety utrzymywali się z przedsiębiorców w latach 1990. i 2000. Nawet nijakie peryferyjne regiony, takie jak te, zyskały nowe oblicze. Na przystankach kolejowych nie ma tradycyjnych babuszek, które zwykle sprzedają pasażerom jedzenie z koszyków! Stare przygarbione barki ustępują miejsca młodym, szczupłym ludziom ze wsi, z barkami do tyłu – chodzą innym tempem niż ich ojcowie, matki i dziadkowie. Ich ubrania są podobne do przeciętnych Amerykanów (ponieważ Chińczycy robią większość tego, co oba narody noszą dzisiaj).

Wróćmy teraz do pozornie niekończących się mil krajobrazów z polami uprawnymi pomiędzy gęstymi zielonymi lasami. Wołgograd jest teraz oddalony o około godzinę drogi.

Więc tak, dla tego doświadczonego obserwatora wszystkich pozostałości w tym kraju jasne jest, że piękno powróciło; większość starszego pokolenia wymarła, a tu rodzi się nowa Rosja. W ciągu ostatniej dekady mogłem w końcu zobaczyć rozkwit ich głębokiego szacunku dla bogatej rosyjskiej kultury – jej literatura, poeci i muzyczni geniusze wracają – na szczęście nie zaginął w nędznej bramce między sowieckimi erę i ten nowy okres rozwoju społecznego.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

My, narody bałtyckie, Ukraińcy, ani żaden inny kraj, nie mamy się czego obawiać ze strony dzisiejszej Rosji. Ze wszystkich prowadzonych przez nas rozmów wynika, że ​​Rosjanie NIE są zainteresowani zwiększeniem masy lądowej; mają więcej ziemi, niż potrzebują, a najgorszą ze wszystkich sytuacji byłoby ponowne posiadanie urażonych krajów bałtyckich lub innych narodów pod ich rządami. Ciągłe zarzuty, że Rosjanie chcą przejąć dodatkowe terytorium, są całkowicie sfabrykowaną propagandą.

Musimy zrozumieć, że Rosjanie nigdy nie podporządkują się kulturze światowej, która różni się od ich własnej – podobnie jak my w Ameryce.

Rosjanie odzyskali dumę narodową w ciągu ostatniej dekady i są w stanie bronić swojego prawa do istnienia – i mają dziś rząd, który będzie chronił ich głęboko zakorzenioną kulturę. Rosja nigdy nie będzie dokładnie taka jak Ameryka i nie powinna taka być; ich historia i uwarunkowania narodowe są zupełnie inne niż nasze. Jednak są całkowicie gotowi, aby Ameryka była Ameryką…. abyśmy my i inne kraje rozwijali to, co jest dla nas wygodne. NIE mają zamiaru narzucać swojej kultury innym.

Wąska grupa dzisiejszych amerykańskich decydentów musi przyzwyczaić się do tego faktu i zaprzestać nieustannego zaabsorbowania przebudową świata na obraz Ameryki.

Na do Wołgogradu….. Sharon

Odnosząc się do polityki, która jest obecnie prowadzona na Zachodzie, uważam za bardziej odpowiednie określenie jej jako „polityki waszyngtońskiej”, a nie polityki amerykańskiej czy amerykańskiej.

ZNAM środkową Amerykę. W ciągu ostatnich trzech lat podróżowałem od stanu do stanu, mówiąc i sprzedając moją książkę. Mimo że wielu Amerykanów jest często wprowadzanych w błąd przez MSM, Amerykanie są naprawdę dobrymi ludźmi o dobrych sercach i nigdy nie prowadziliby wojen z innymi krajami…. albo na Rosję. Od klubów Rotary i Kiwanis po fora biznesowe, biblioteki, kościoły, uniwersytety, a nawet szkoły średnie, Amerykanie są dobrymi ludźmi, wykonują dobrą robotę w swoich miastach i stanach. Chcą poznać prawdę i są otwarci na nowe informacje. Nasz MSM był nieustępliwy i jednomyślny w sprawie Rosji w ciągu ostatnich kilku lat – do miejsca, w którym przeciętny Amerykanin prawie nie zdaje sobie sprawy, że „sankcje” są totalną próbą ekonomicznego upadku Rosji. Jeśli jesteś zainteresowany, mogę przesłać adresy internetowe odpowiedzialnych dziennikarzy śledczych i międzynarodowych serwisów informacyjnych, które przedstawią różne punkty widzenia na te tematy. W przeszłości toczono wojny z powodu takich taktyk, jak sankcje gospodarcze. Na szczęście Rosja zachowała zimną krew i jest w stanie przetrwać – iw rezultacie rozwinęła poważne wspierające stosunki z Chinami, Indiami, Brazylią i RPA – krajami BRICS. Więcej na ten temat wkrótce.

Jeśli jesteś zainteresowany wyjazdem do Rosji tego typu, daj nam znać,

Sharon Tennison

Proszę wybaczyć złą strukturę zdań, literówki itp. Brak dostępnych edytorów.