David Swanson
Przemówienia na Konwencji Demokracji w Minneapolis w dniu 5 sierpnia 2017 r
Dziś rano rozdaliśmy ulotki na Kellogg Boulevard w St. Paul. Spotkaliśmy bardzo niewielu, którzy wiedzieli, dlaczego tak się nazywa. Frank Kellogg był bohaterem w tym sensie, w jakim demaskator jest bohaterem. Był sekretarzem stanu, który miał tylko pogardę dla aktywizmu pokojowego, dopóki aktywizm pokojowy nie stał się zbyt potężny, zbyt mainstreamowy, zbyt nieodparty. Potem Kellogg zmienił zdanie, pomógł stworzyć Pakt Brianda-Kellogga i, jak zauważa Scott Shapiro w swojej wspaniałej książce, która ma się wkrótce ukazać, zorganizował paskudną i nieuczciwą kampanię, by dostać dla siebie Pokojową Nagrodę Nobla, zamiast pozwolić, by ta nagroda trafiła do Salmona Levinsona, działacz, który zainicjował i poprowadził ruch na rzecz zakazania wojny.
Pakt wciąż jest w księgach, wciąż jest najwyższym prawem kraju. Wyraźnie i wyraźnie zakazuje wszelkiej wojny, chyba że zdecydujesz się ją zinterpretować, tak jak zrobili to niektórzy senatorowie, którzy ją ratyfikowali, milcząco zezwalając bez definiowania „wojny obronnej”, lub chyba że twierdzisz, że została obalona przez utworzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych Karta, która zalegalizowała zarówno „wojnę obronną”, jak i wojnę zatwierdzoną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (przeciwieństwo tego, co większość ludzi myśli o Karcie ONZ), lub chyba że twierdzisz (a jest to bardziej powszechne niż mogłoby się wydawać), że ponieważ wojna istnieje, prawo zakaz wojny jest zatem unieważniony (spróbuj powiedzieć policjantowi, że ponieważ przekraczałeś prędkość, prawo zabraniające przekraczania prędkości zostało uchylone).
W rzeczywistości toczy się wiele wojen, które nie są autoryzowane przez ONZ i — z definicji — z co najmniej jedną stroną nie walczącą „defensywnie”. Amerykańskie zamachy bombowe w 8 krajach w ciągu ostatnich 8 lat były nielegalne zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych. Zamachy pierwszego uderzenia w zubożałych krajach na całym świecie są przeciwieństwem jakiejkolwiek definicji „obrony”. A pogląd, że ONZ zezwolił na atak na Afganistan lub jakiś kraj inny niż Irak, na co większość ludzi zdaje sobie sprawę, że odmówił zezwolenia, to tylko miejski mit. Zezwolenie na Libię miało zapobiec masakrze, która nigdy nie była zagrożona, a nie obalić rząd. Jego użycie do tego ostatniego spowodowało odmowę ONZ w sprawie Syrii. Pogląd, że Irak, Pakistan, Somalia, Jemen lub Filipiny mogą upoważnić obce wojsko do prowadzenia wojny przeciwko własnemu narodowi, może być dyskutowany, ale nigdzie nie jest wyartykułowany w Pakcie Pokoju ani w Karcie Narodów Zjednoczonych. Tak zwana „odpowiedzialność za ochronę” jest jedynie koncepcją, niezależnie od tego, czy zgodzicie się ze mną, czy nie, że jest to koncepcja obłudna i imperialistyczna; nie można go znaleźć w żadnym prawie. Jeśli więc chcemy tylko wskazać prawo, które naruszają obecne wojny, dlaczego nie wskazać takiego, o którym ludzie słyszeli, a mianowicie Karty Narodów Zjednoczonych? Po co odkurzać prawo, które znajduje się gdzieś pomiędzy pierwszym etapem, w którym cię ignorują, a etapem, w którym zaczynają się z ciebie śmiać?
Przede wszystkim napisałem swoją książkę Kiedy świat wykończył wojnę aby podkreślić mądrość, umiejętności, strategię i determinację ruchu, który stworzył Pakt Brianda-Kellogga. Część tej mądrości leży w stanowisku wyartykułowanym przez Levinsona i innych wyjętych spod prawa, że KAŻDA wojna, nie tylko „wojna agresywna”, musi zostać zakazana, napiętnowana i uczyniona niewyobrażalną. Ci banici często używali analogii do pojedynków, wskazując, że nie tylko zakazano agresywnych pojedynków, ale wyeliminowano całą instytucję, w tym „pojedynki obronne”. To właśnie chcieli zrobić z wojną. Chcieli zakończyć wojnę i przygotowania do wojny, w tym handel bronią, a zastąpić je rządami prawa, zapobieganiem konfliktom, rozwiązywaniem sporów, karaniem moralnym, ekonomicznym i indywidualnym oraz ostracyzmem. Pogląd, że ogólnie wierzyli, że ratyfikacja paktu sama w sobie zakończy wszystkie wojny, jest tak samo faktyczna, jak wiara Kolumba w płaską ziemię.
Ruch wyjęty spod prawa był nieprzyjemnie dużą koalicją, ale taką, która odmówiła pójścia na kompromis w sprawie zdelegalizowania WSZYSTKICH wojen (tak prawdopodobnie większość kluczowych aktywistów postrzegała bardzo jasny język paktu, ale prawdopodobnie tak też postrzegała większość opinii publicznej To). Argumenty wyjętych spod prawa były bardzo często moralne w sposób znacznie mniej powszechny w dzisiejszym cynicznym i przesiąkniętym reklamami świecie, w którym aktywiści zostali uwarunkowani do odwoływania się wyłącznie do egoistycznych interesów.
Cokolwiek sądzisz o mądrości lub faktycznej obecności defensywnego myślenia wojennego w latach dwudziestych XX wieku, nie możemy go dzisiaj przetrwać. Myślenie obronne lub sprawiedliwe wojenne pozwala na wydatki wojskowe, które zabijają przede wszystkim poprzez odwracanie zasobów od potrzeb ludzkich i środowiskowych. Niewielkie ułamki wydatków wojskowych mogłyby położyć kres głodowi, zanieczyszczonej wodzie, różnym chorobom i wykorzystaniu paliw kopalnych. Teoretyczna sprawiedliwa wojna musiałaby być tak sprawiedliwa, aby przeważyć dziesięciolecia tego morderczego przekierowania zasobów, a także wszystkie rażąco niesprawiedliwe wojny, które generuje, a także stale rosnące ryzyko nuklearnej apokalipsy generowanej przez instytucję wojny , nie mówiąc już o szkodach, jakie ta instytucja wyrządza środowisku naturalnemu, swobodom obywatelskim, policji wewnętrznej, rządowi przedstawicielskiemu itp.
Dodatkowym powodem do zapamiętania Kellogga-Brianda jest zrozumienie jego historycznego znaczenia. Przed Paktem wojna była rozumiana jako legalna i akceptowalna. Od czasu powstania Paktu wojna jest ogólnie uważana za nielegalną i barbarzyńską, chyba że jest prowadzona przez Stany Zjednoczone. Ten wyjątek jest jednym z powodów, dla których obliczenia, według których liczba wojen drastycznie się zmniejszyła w ostatnich dziesięcioleciach, wydają mi się błędne. Inne części tego, dlaczego tak jest, obejmują coś, co wydaje się być błędną liczbą ofiar i inne skośne zastosowania statystyk.
Niezależnie od tego, czy uważasz, że wojna — tak jak niektóre formy przemocy dość wyraźnie — zanika, musimy rozpoznać konkretny problem i zidentyfikować kreatywne narzędzia do radzenia sobie z nim. Mówię o uzależnieniu rządu USA od wojny. Od II wojny światowej wojsko USA zabiło około 20 milionów ludzi, obaliło co najmniej 36 rządów, ingerowało w co najmniej 82 zagraniczne wybory, próbowało zabić ponad 50 zagranicznych przywódców i zrzuciło bomby na ludzi w ponad 30 krajach. Ta ekstrawagancja kryminalnego zabijania jest udokumentowana na stronie DavidSwanson.org/WarList. W zeszłorocznych prawyborach republikańskich moderator debaty zapytał kandydata, czy byłby gotów zabić setki i tysiące niewinnych dzieci. Ostatnie słabe głosy amerykańskich mediów były oburzone oświadczeniem Białego Domu, że odtąd będzie walczył tylko po jednej stronie wojny w Syrii, wojnie, o której w zeszłym tygodniu szef amerykańskich „operacji specjalnych” powiedział, że jest wyraźnie nielegalna dla USA .
Kiedy ludzie chcą zalegalizować tortury, bezprawne więzienie lub prawa człowieka dla korporacji, odwołują się do marginalizacji w postępowaniach sądowych, obalenia weta i wszelkiego rodzaju nonsensów, które nie są prawem. Dlaczego nie trzymać się prawa, które jest po stronie pokoju? Organizacja Veterans for Peace tutaj, w Twin Cities, poprowadziła ten projekt, uzyskując poparcie dla Paktu w protokole Kongresu i Dniu Franka Kellogga ogłoszonym przez Radę Miasta w 2013 roku.
Oto kolejny pomysł: dlaczego nie sprawić, by państwa niebędące partiami na całym świecie zapisały się do KBP? A może sprawić, by istniejące strony ponownie wyraziły swoje zaangażowanie i zażądały zgodności?
Albo dlaczego nie stworzyć globalnego ruchu, który zastąpi lub zreformuje Organizację Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowy Trybunał Karny i Trybunał Światowy prawdziwie globalnymi, demokratycznymi organami zdolnymi do wymagania przestrzegania rządów prawa od wszystkich zwykłych narodów świata plus Stany Zjednoczone również? Mamy środki na stworzenie globalnego organu reprezentującego lokalne populacje proporcjonalnie do liczby ludności. Nie ograniczamy się do zbioru narodów jako środka do przezwyciężenia nacjonalizmu.
Robert Jackson, Naczelny Prokurator Stanów Zjednoczonych podczas procesów nazistów za zbrodnie wojenne i pokrewne, które odbyły się w Norymberdze w Niemczech po drugiej wojnie światowej, ustanowił standardy dla świata, opierając swoje oskarżenie bezpośrednio na pakcie Brianda-Kellogga. „Błędy, które staramy się potępić i ukarać”, powiedział, „zostały tak obliczone, tak złośliwe i tak niszczycielskie, że cywilizacja nie może tolerować ich ignorowania, ponieważ nie może przetrwać ich powtórzenia”. Jackson wyjaśnił, że nie jest to sprawiedliwość zwycięzców, wyjaśniając, że Stany Zjednoczone same poddałyby się podobnym próbom, gdyby kiedykolwiek zostały do tego przymuszone siłą po bezwarunkowej kapitulacji. „Jeśli pewne akty pogwałcenia traktatów są przestępstwami, to są one przestępstwami bez względu na to, czy popełniają je Stany Zjednoczone, czy Niemcy” – powiedział – „i nie jesteśmy gotowi ustanowić reguły postępowania przestępczego wobec innych, której nie byśmy chcieli zechcielibyście zawołać przeciwko nam”.
Ponieważ Outlawrists i ich sprzymierzeńcy od tamtej pory starali się urzeczywistnić propagandę Woodrowa Wilsona od wojny do końca wojny, powinniśmy spróbować zrobić to samo z propagandą Jacksona.
Kiedy Ken Burns zaczyna film dokumentalny o amerykańskiej wojnie z Wietnamem, nazywając ją wojną rozpoczętą w dobrej wierze, powinniśmy być w stanie rozpoznać kłamstwo i niemożliwość. Nie wyobrażamy sobie gwałtów rozpoczętych w dobrej wierze, niewolnictwa rozpoczętego w dobrej wierze, wykorzystywania dzieci rozpoczętego w dobrej wierze. Jeśli ktoś powie ci, że wojna została rozpoczęta w dobrej wierze, podejmij próbę zniszczenia telewizora w dobrej wierze.
