Phila Wilayto, Kampania Solidarności w Odessie.
10 kwietnia: Członkowie Kampanii Solidarności w Odessie, Phil Wilayto, po lewej, i Ray McGovern dostarczają list zaadresowany do prezydenta Poroszenki w ambasadzie Ukrainy w Waszyngtonie (zdjęcie: zrzut ekranu z wideo Ruptly News).
Kiedy zadzwoniliśmy do drzwi w ambasadzie Ukrainy w Stanach Zjednoczonych w Waszyngtonie, Ray McGovern i ja usłyszeliśmy, jak ktoś z personelu pyta: „Kto to?” przez domofon.
„Jesteśmy Odeską Kampanią Solidarności i mamy list do prezydenta Petra Poroszenki” – powiedzieliśmy. Kiedy drzwi się otworzyły, zdezorientowany mężczyzna stanął przed czymś, co musiało mu się wydawać morzem reporterów. Plus Ray i ja z listem.
„Apelujemy do prezydenta Poroszenki o uwolnienie wszystkich więźniów politycznych na Ukrainie i zakończenie represji wobec krewnych osób, które zginęły w Domu Związków Zawodowych 2 maja 2014 roku” – napisaliśmy.
Członek personelu powoli wziął list, gdy kamery telewizyjne filmowały. (Tekst listu znajduje się poniżej.) Był 10 kwietnia – 73. rocznica wyzwolenia czarnomorskiego miasta Odessa na Ukrainie spod faszystowskiej okupacji. Tego samego dnia kopie tego samego listu trafiły do ukraińskich ambasad, konsulatów i konsulatów honorowych łącznie w 19 miastach w 12 krajach Europy i Ameryki Północnej. Ten Międzynarodowy Dzień Solidarności z Ludem Odessy został zainicjowany przez Odeską Kampanię Solidarności Zjednoczonej Narodowej Koalicji Antywojennej w odpowiedzi na ostatnią falę represji w Odessie.
TŁO OBECNEGO KRYZYSU
2 maja 2014 r., niecałe trzy miesiące po prawicowym zamachu stanu, który obalił wybranego prezydenta Ukrainy, działacze w Odessie promujący ogólnokrajowe referendum w sprawie prawa wyboru lokalnych gubernatorów starli się ze zwolennikami puczu. Mając znaczną przewagę liczebną, federacjoniści schronili się w pięciopiętrowym Domu Związków Zawodowych na Kulikowym Polu w Odessie (pole lub plac). Ogromny tłum, doprowadzony do szału przez organizacje neonazistowskie, obrzucił budynek koktajlami Mołotowa. Co najmniej 46 osób spłonęło żywcem, zmarło w wyniku wdychania dymu lub zostało śmiertelnie pobitych po wyskoczeniu z okien. Setki zostało rannych, gdy policja stała obok i nic nie zrobiła.
2 maja 2014 r., plac Kulikovo, Odessa: kierowany przez faszystów tłum podpala Dom Związków Zawodowych. (Foto: TASS) Pomimo faktu, że w Internecie opublikowano dziesiątki filmów z masakry wykonanych telefonami komórkowymi, z których wiele wyraźnie pokazuje twarze sprawców, do tej pory ani jedna osoba odpowiedzialna za masakrę nie stanęła przed sądem. Zamiast tego aresztowano dziesiątki tych, którym udało się uciec przed ogniem. Niektórzy do dziś przebywają w więzieniach. Co tydzień od masakry krewni zamordowanych aktywistów zbierali się na placu Kulikovo, aby uczcić ich zmarłych i domagać się międzynarodowego śledztwa w sprawie tragedii, jednego z najgorszych niepokojów społecznych w Europie od czasów II wojny światowej. Chociaż organizacje międzynarodowe, w tym Organizacja Narodów Zjednoczonych i Rada Europejska, próbowały zbadać sprawę, każda próba została zablokowana przez rząd federalny.
WZROST REPRESJI W ODESSIE
Podczas gdy krewni byli nieustannie nękani przez członków organizacji faszystowskich, takich jak cieszący się złą sławą Prawy Sektor, 23 lutego wraz z aresztowaniem Aleksandra Kushnariowa, 65-letniego ojca jednego z młodych ludzi, którzy zginęli w Domu Związków Zawodowych, rozpoczęto nowe poważne represje rządowe. Najwyraźniej Kushnariov był celem operacji żądła polegającej na zainscenizowanym uprowadzeniu członka krajowego parlamentu, który został sfotografowany na placu Kulikovo, stojąc nad martwym ciałem syna Kushnariova. W związku z tym rzekomym porwaniem aresztowano również Anatolija Słobodyanika, lat 68, emerytowanego oficera wojskowego i szefa Odeskiej Organizacji Weteranów Sił Zbrojnych.
Aresztowania wstrząsnęły społecznością krewnych. Było oczywiste, że ich uporczywe żądania międzynarodowego śledztwa coraz bardziej irytują rząd w Kijowie, pogrążony w wielu kryzysach korupcji, rosnącym ubóstwie, napięciach etnicznych i głębokim międzynarodowym sceptycyzmie wśród potencjalnych zachodnich sponsorów finansowych, że jest w stanie sprostać tym wyzwaniom.
Po aresztowaniach Kushnariova i Slobodyanika zaczęły pojawiać się doniesienia o kolejnych aresztowaniach i fałszywych zarzutach wobec krewnych ofiar tragedii z 2 maja.
WSPARCIE MIĘDZYNARODOWE ROŚNIE
W odpowiedzi iw porozumieniu z naszymi przyjaciółmi w Odessie, Odeska Kampania Solidarności najpierw zadzwoniła do ambasady Ukrainy w Waszyngtonie, prosząc o rozmowę z ambasadorem Walerijem Czałym. Nie było odpowiedzi. Następnie wydaliśmy publiczne oświadczenie wzywające do natychmiastowego uwolnienia Aleksandra Kusznariowa i Anatolija Słobodyanika. Nadal brak odpowiedzi.
Następnie podnieśliśmy z naszymi przyjaciółmi propozycję Międzynarodowego Dnia Solidarności z Ludem Odessy.
10 kwietnia w kilku miastach odbyły się protesty połączone z dostarczeniem listu do prezydenta Poroszenki do ambasad i konsulatów. w San Francisco, Stany Zjednoczone; Budapeszt, Węgry; Berlin, Niemcy; i Bernie w Szwajcarii zwolennicy Odessy nieśli transparenty i transparenty, skandowali hasła i wygłaszali przemówienia wzywające do uwolnienia Kushnariova i Słobodyanika oraz zakończenia represji wobec ich bliskich. W Berlinie do antyfaszystowskich protestujących dołączył jeden z ocalałych z masakry w Odessie.
Ponadto doręczenie listu miało miejsce w Atenach w Grecji; Monachium, Niemcy; Chicago i Nowy Jork, Stany Zjednoczone; Dublin, Irlandia; Londyn, Anglia; Mediolan, Rzym i Wenecja, Włochy; Paryż i Strasburg, Francja; Sztokholm, Szwecja; Vancouver, Kanada; i Warszawa, Polska. W Vancouver odbyła się również kampania w mediach społecznościowych promująca Dzień Solidarności.
Niektóre z organizacji uczestniczących w Dniu Solidarności to Activists for Peace (Szwecja), ATTAC (Węgry), BAYAN USA, Freedom Socialist Party (USA), Friends of the Congo (USA), International Action Center (USA), Marin Interfaith Task Force on the Americas (USA), Klub Mołotowa (Niemcy), Mobilization Against War & Occupation (Kanada), National Campaign for Nonviolent Resistance (USA), Nowa Partia Komunistyczna (Wielka Brytania), Socialist Action (USA), Socialist Action (USA), Socialist Action (USA), Socialist Action (USA), ist Fight (Wielka Brytania), Solidarność z antyfaszystowskim ruchem oporu na Ukrainie (Wielka Brytania); United Public Workers for Action (USA), The Virginia Defender (USA) i WorkWeek Radio (USA).
10 kwietnia, Berlin, Niemcy: Protest przed ambasadą Ukrainy. (Zdjęcie: zrzut ekranu z filmu Klubu Mołotowa)
10 kwietnia, Budapeszt, Węgry: Protest przed ambasadą Ukrainy na oczach policji.
10 kwietnia, Londyn, Anglia: Działacze Solidarności dostarczają list do ambasady Ukrainy.
10 kwietnia, San Francisco, USA: Protest przed konsulatem Ukrainy.
10 kwietnia, Berno, Szwajcaria: Protest przed ambasadą Ukrainy.
10 kwietnia, Vancouver, Kanada: Działacze Solidarności umieszczają plakaty, kwiaty i flagę przed biurem Konsulatu Honorowego.
10 kwietnia, Waszyngton, DC: Ray McGovern rozmawia z mediami przed ambasadą Ukrainy. W Waszyngtonie, po dostarczeniu listu, Ray McGovern i ja zorganizowaliśmy konferencję prasową przed ambasadą. Obecne były media, w tym Tass, Sputnik News, Ruptly News i RTR TV. Ray jest byłym analitykiem CIA, który przygotowywał codzienne raporty dla dwóch prezydentów. Zwracając się przeciwko polityce wojennej USA, był współzałożycielem organizacji Veteran Intelligence Professionals for Sanity i działa jako doradca Kampanii Solidarności w Odessie.
Oprócz pytań dotyczących Odessy, reporter Tass zapytał nas o nasze stanowisko w sprawie amerykańskiego bombardowania syryjskiej bazy lotniczej 7 kwietnia. Stanowczo to potępiliśmy, a Ray wyjaśnił, że jego organizacja była w kontakcie z kilkoma młodymi oficerami wywiadu stacjonującymi w Syrii, którzy twierdzili, że amerykańska wersja użycia broni chemicznej przez syryjski rząd jest nieprawdziwa. Szkoda, że nie było żadnych amerykańskich mediów, które mogłyby to zgłosić.
KOLEJNE KROKI
Jaki jest następny krok? W porozumieniu z naszymi przyjaciółmi w Odessie i prosząc o radę organizacje, które uczestniczyły w Międzynarodowym Dniu Solidarności 10 kwietnia, ocenimy sytuację i poszukamy następnej okazji do interwencji. Oczywiste wydają się dwa cele: przekonanie – lub zmuszenie – amerykańskich i innych zachodnich mediów do informowania o represjach w Odessie; oraz w oparciu o wielonarodową współpracę pokazaną podczas Dnia Solidarności 10 kwietnia w celu wzmocnienia międzynarodowego wsparcia dla Odessy.
W ODESSIE TRWAJĄ REPRESJE – PODOBNIE Opór
Tymczasem w Odessie, kiedy wszyscy dostarczaliśmy list zaadresowany do prezydenta Poroszenki, SBU wezwała na przesłuchanie dwie osoby: Morisa Ibrahima, przedstawiciela Rady Koordynacyjnej Sił Lewicy w Odessie oraz Nadieżdę Melniczenkę, pracownicę internetowego magazynu informacyjnego TIMER, który donosił o neonazistowskich atakach na krewnych ofiar z 2 maja 2014 roku. byli przeszukiwani, rzekomo w poszukiwaniu dowodów na działalność separatystyczną, a to poważna sprawa. Nie znaleziono żadnych dowodów; wydaje się, że celem było zastraszenie.
A jednak, mimo atmosfery represji, na doroczne obchody wyzwolenia miasta 10 kwietnia 1944 r. spod nazistowskich i rumuńskich sił okupacyjnych przybyły tysiące mieszkańców Odessy. I jak co roku podczas obchodów, bandyci z Prawego Sektora i innych organizacji faszystowskich próbowali zakłócić zgromadzenie. W ubiegłym roku policja jedynie oddzieliła neonazistów od uczestników imprezy. Co ciekawe, w tym roku policja aresztowała 20 faszystów. Teraz zobaczymy, czy rzeczywiście są o coś oskarżeni. W Odessie walka o sprawiedliwość trwa, podobnie jak międzynarodowe wsparcie dla tych odważnych współczesnych bohaterów Miasta Bohaterów nad Morzem Czarnym.
Phil Wilayto jest redaktorem gazety Virginia Defender i koordynatorem Kampanii Solidarności w Odessie. Można się z nim skontaktować pod adresem DefendersFJE@hotmail.com
