Davida Cortrighta
W czerwcu wpływowe Centrum Nowego Amerykańskiego Bezpieczeństwa (CNAS) wydało raport wzywa do większego zaangażowania wojskowego USA w Syrii w celu pokonania ISIS i wzmocnienia syryjskich grup opozycyjnych. Raport wzywa do nasilenia amerykańskich bombardowań, rozmieszczenia dodatkowych oddziałów amerykańskich na ziemi, stworzenia tak zwanych „stref zakazu bombardowań” na terytoriach zajętych przez rebeliantów oraz szeregu innych przymusowych środków wojskowych, które znacznie zwiększyłyby skalę zaangażowania USA.
Również w czerwcu grupa ponad 50 amerykańskich dyplomatów wykorzystała „kanał sprzeciwu” Departamentu Stanu do wydania apel publiczny za amerykańskie naloty na rząd Syrii, argumentując, że ataki przeciwko reżimowi Assada pomogłyby w osiągnięciu porozumienia dyplomatycznego.
Kilku z tych, którzy opowiadają się za większym zaangażowaniem wojskowym w Syrii, to starsi doradcy Hilary Clinton, w tym była podsekretarz obrony Michele Flournoy, która przewodniczyła grupie zadaniowej CNAS. Jeśli Clinton wygra prezydenturę, będzie musiała się zmierzyć znacznej presji na pogłębienie amerykańskiej interwencji wojskowej w Syrii.
Zgadzam się, że Stany Zjednoczone powinny zrobić więcej, aby spróbować zakończyć wojnę w Syrii i zmniejszyć zagrożenie ze strony ISIS i brutalnych grup ekstremistycznych, ale większa amerykańska interwencja wojskowa nie jest odpowiedzią. Proponowane plany większej liczby bombardowań i rozmieszczenia wojsk spowodowałyby więcej wojen w regionie, a nie mniej. Zwiększyłoby to ryzyko konfrontacji militarnej z Rosją, doprowadziłoby do większej liczby ofiar amerykańskich i mogłoby przerodzić się w kolejną wielką wojnę lądową Stanów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie.
Dostępne są alternatywne podejścia i należy je energicznie realizować, aby pomóc rozwiązać kryzysy w regionie i odizolować ISIS oraz brutalne grupy ekstremistyczne.
Zamiast pogrążać się głębiej w wojnie w Syrii, Stany Zjednoczone powinny:
- położenie znacznie większego nacisku na poszukiwanie rozwiązań dyplomatycznych, partnerstwo z Rosją i państwami regionu w celu ożywienia i wzmocnienia lokalnych rozejmów oraz wypracowania rozwiązań politycznych,
- kontynuować i zintensyfikować wysiłki na rzecz nałożenia sankcji na ISIS i zablokowania napływu zagranicznych bojowników do Syrii,
- wspieranie lokalnych grup w regionie, które dążą do pokojowego dialogu i pokojowych rozwiązań,
- zwiększyć pomoc humanitarną i przyjąć uchodźców uciekających przed konfliktem.
Obecne wysiłki dyplomatyczne pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych powinny być kontynuowane i wzmacniane, pomimo wielu niepowodzeń w tym procesie. Stany Zjednoczone powinny bezpośrednio współpracować z Rosją, Iranem, Turcją i innymi sąsiednimi państwami w celu ożywienia i wzmocnienia lokalnych rozejmów oraz stworzenia długoterminowego planu przemian politycznych i bardziej inkluzywnego zarządzania w Syrii. Iran powinien zostać zaproszony do współprzewodniczenia procesowi dyplomatycznemu i poproszony o wykorzystanie swoich rozległych wpływów w Syrii i Iraku w celu ułatwienia rozwiązań dyplomatycznych i politycznych.
Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2253 przyjęta w grudniu ubiegłego roku wymaga od państw uznania wsparcia dla ISIS za przestępstwo i podjęcia zdecydowanych działań w celu uniemożliwienia obywatelom podróżowania w celu walki z grupą terrorystyczną i jej oddziałami. Konieczne są większe wysiłki w celu wdrożenia tych środków i powstrzymania napływu zagranicznych bojowników do Syrii.
Wiele lokalnych grup w Syrii stosuje pokojowe metody przeciwstawiania się ISIS i prowadzi dialogi na rzecz budowania pokoju oraz wysiłki na rzecz pojednania. Maria Stephan z Amerykańskiego Instytutu Pokoju zaproponowała szereg opcji za używanie cywilnego oporu do pokonania ISIS. Te wysiłki syryjskich kobiet, młodzieży i przywódców religijnych wymagają międzynarodowego wsparcia. Staną się one niezwykle ważne, gdy walki w końcu ustaną, a społeczności staną w obliczu wyczerpującego wyzwania odbudowy i nauczenia się ponownego życia razem.
Stany Zjednoczone są liderem międzynarodowej pomocy humanitarnej dla migrantów uciekających przed walkami w Syrii i Iraku. Wysiłki te należy kontynuować i rozszerzać. Waszyngton musi również pójść w ślady Niemiec, przyjmując większą liczbę uchodźców wojennych do Stanów Zjednoczonych i udzielając pomocy lokalnym samorządom oraz grupom religijnym i wspólnotowym, które chcą schronić i wspierać uchodźców.
Konieczne jest również wspieranie długoterminowych wysiłków na rzecz rozwiązania leżących u podstaw konfliktów politycznych w Syrii i Iraku, które skłoniły tak wiele osób do chwycenia za broń i uciekania się do metod brutalnego ekstremizmu. Będzie to wymagało bardziej inkluzywnego i odpowiedzialnego zarządzania w całym regionie oraz większych wysiłków na rzecz zwiększenia szans gospodarczych i politycznych dla wszystkich.
Jeśli chcemy zapobiec kolejnym wojnom, musimy pokazać, że pokój jest lepszą drogą.
