Żaden człowiek nie chce być rządzony przez morderców swego ludu. Przebaczenie poprzez sprawiedliwość naprawczą może być możliwe, ale bycie rządzonym przez morderców to proszenie o zbyt wiele.
Wydaje się jednak, że taki był wybór Hobsona stojący za wyborami prezydenckimi w Afganistanie, które zbliżają się do drugiej tury pomiędzy dr Abdullahem / zespołem Mohaqiqa a dr Ashrafem Ghanim / zespołem generała Dostuma, przy czym żadna z drużyn nie zdobyła więcej niż 50% oddanych głosów w pierwszej rundzie.
Obie drużyny mają członków, którzy są watażkowie oskarżeni o łamanie praw człowieka, zgodnie z raportem New York Times w tym współpracownik dr Abdullaha Abdullaha, Mohammed Mohaqiq i generał Dostum, który jest kandydatem na wiceprezydenta dr Ashrafa Ghaniego.
Generał Dostum, rzekomo w przeszłości na liście płac CIA, przeprosił za swoje przeszłe zbrodnie wojenne, rejestrując się jako kandydat na wiceprezydenta dr Ashrafa Ghaniego. Jednym z takich przestępstw jest Masakra w Dasht-e-Leili które miało miejsce jesienią 2001 roku. New York Times i Newsweek z dochodzeń wynikało, że setki, a nawet tysiące poddających się, protalibskich więźniów zmarło z pragnienia, głodu i postrzałów, gdy zostali wepchnięci do kontenerów w celu transportu do afgańskiego więzienia.
Obaj kandydaci na prezydenta w drugiej turze wyborów zaplanowanej na 14 czerwcath ślubowali już podpisać Dwustronne Porozumienie o bezpieczeństwie, o którym wspomniał prezydent Obama podczas swojej niespodziewanej wizyty w bazie lotniczej Bagram w Kabulu, nawet nie zadając sobie trudu odwiedzenia prezydenta Karzaja, który odmówił złożenia mu wizyty w Bagram.
Artykuł 7 Dwustronna umowa bezpieczeństwastwierdza, że „Afganistan niniejszym upoważnia siły zbrojne Stanów Zjednoczonych do kontrolowania wjazdu do uzgodnionych obiektów i obszarów, które zostały przeznaczone do wyłącznego użytku sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych…”, a także, że „Afganistan udostępni siłom zbrojnym Stanów Zjednoczonych bezpłatnie wszystkie uzgodnione obiekty i obszary .”
Artykuł 13 zawiera następującą treść: „Afganistan […] zgadza się, że Stany Zjednoczone będą miały wyłączne prawo do sprawowania jurysdykcji nad takimi osobami w odniesieniu do wszelkich przestępstw karnych lub cywilnych popełnionych na terytorium Afganistanu”.
Zrozumiałe jest, że prezydent Karzaj nie jest skłonny do podpisania porozumienia. Może pozostawić katastrofalne dziedzictwo.
Zapytałem działacza, który od dziesięciu lat pracuje w Afganistanie, co sądzi o drugiej turze wyborów w Afganistanie. „Wielu Afgańczyków i ludzi na całym świecie podchodzi do wyborów coraz bardziej cynicznie” – powiedział mi. „I powinno tak być, bo w jaki sposób nasza psychika została uwarunkowana do zaakceptowania faktu, że wybierając co cztery lub pięć lat elity skorumpowane, samolubne, dumne, bogate i pełne przemocy, nasze zwykłe życie ulegnie zmianie? Nasza planeta jest irytująco nierówna i zmilitaryzowana. Obsadzić u władzy tych, którzy utrzymują status quo, jest dziwaczne”.
Dziwne, a jednocześnie niepokojąco znajome.
