Robert C. Koehler
„Co mnie uderzyło” – powiedział niedawno dziennikarz Christian Parenti Truthout wywiad, odnoszący się do następstw huraganu Katrina, „był fakt, że te lokalne miasta i stany w całym regionie wysyłały do Nowego Orleanu jedyne zasoby, jakie posiadały: broń i sprzęt zmilitaryzowany.
„Po 30 latach wojny z narkotykami i neoliberalnej restrukturyzacji państwa na szczeblu lokalnym, która nie jest redukcją sektora publicznego, ale transformacją sektora publicznego, jedyne, co posiadały samorządy, to broń”.
Obserwacja Parentiego podsumowała głębokie poczucie zakłopotanej frustracji, które odczuwałem od dłuższego czasu, a które nasiliło się od czasów Reagana, a jeszcze bardziej od 9 września i rozpętanej agendy Busha. Strach, wykorzystany i niekontrolowany, wyzwala głębokie, „racjonalne” szaleństwo. Wprowadzamy się w nowy Ciemny Wiek.
Siłą napędową są instytucje: rząd, media głównego nurtu, gospodarka wojskowo-przemysłowa. Te byty zbiegają się w uścisku, uzbrojonej obsesji na punkcie różnych wrogów status quo, w którym dzierżą ogromną władzę; a ta obsesja przekształca świadomość publiczną w permanentną mentalność walki lub ucieczki. Zamiast zajmować się prawdziwymi, złożonymi problemami społecznymi ze współczuciem i inteligencją, nasze główne instytucje wydają się wzmacniać – z coraz większą daremnością – przed swoimi wyimaginowanymi demonami.
Parenti kontynuował w swoim wywiadzie dla Vincenta Emanuele: „Więc mniej pieniędzy na mieszkania publiczne, więcej pieniędzy na prywatne więzienia. Jest to dosłowny transfer zasobów do różnych instytucji, od wadliwej instytucji socjaldemokratycznej, takiej jak mieszkania komunalne, po z natury złą, ale wciąż bardzo kosztowną i finansowaną ze środków publicznych instytucję, taką jak więzienie”.
Kiedy amerykańskie społeczeństwo militaryzuje się, ogłupia się.
Jedynym zaskakującym aspektem niedawnej historii w amerykańskim wydaniu The Guardian, na przykład – o tym, jak biuro FBI w Houston złamało własne zasady, rozpoczynając dochodzenie w sprawie przeciwników rurociągu Keystone XL – nie było to zaskakujące.
W gruncie rzeczy biuro FBI naruszyło wewnętrzne zasady departamentu – „zaprojektowane”, według The Guardian, „aby zapobiec nadmiernemu angażowaniu się agencji w drażliwe kwestie polityczne” – rozpoczynając operację inwigilacji przeciwko działaczom przeciwko rurociągom bez otrzymania wysokiej aby to zrobić, uzyskać zgodę na poziomie. Co więcej, „dochodzenie zostało wszczęte na początku 2013 roku, kilka miesięcy po spotkaniu strategicznym wysokiego szczebla między agencją a TransCanada, firmą budującą rurociąg” – donosi The Guardian.
„… W pewnym momencie biuro FBI w Houston powiedziało, że podzieli się z TransCanada„ wszelkimi istotnymi informacjami wywiadowczymi dotyczącymi wszelkich zagrożeń ”dla firmy przed nadchodzącym protestem”.
Być może jedyną zaskakującą rzeczą w tym ujawnieniu jest to, że agencja ma wewnętrzne zasady zaprojektowane tak, aby nie wtykać nosa w delikatne kwestie polityczne. Oczywiście można je łatwo obejść. Co nie jest zaskakujące, to sojusz korporacji i FBI, by przeciwstawić się „ekstremistom środowiskowym” lub wrzucaniu przez agencję protestów środowiskowych do innych „kwestii terroryzmu wewnętrznego” – innymi słowy, jej patologiczny strach przed pokojowymi protestami i obywatelskim nieposłuszeństwem oraz niezdolność do dostrzegają w swojej sprawie choć odrobinę patriotycznej wartości.
Dzieje się tak pomimo długiej, chlubnej tradycji protestów i obywatelskiego nieposłuszeństwa w Stanach Zjednoczonych oraz powszechnej społecznej świadomości konieczności ochrony naszego środowiska. Nieważne. W sferze egzekwowania prawa zbyt często panuje prosty moralizm: złap wroga.
Wyobraź sobie przez chwilę amerykańską instytucję ścigania, która działała pod wpływem stanu emocjonalnego innego niż uzbrojone przekonanie o własnej nieomylności; który uważał bezpieczeństwo, którego ochronę został ustanowiony, za złożoną kwestię, wymagającą współpracy i uczciwości, i której zastraszanie nie służyło. Wyobraź sobie instytucję ścigania zdolną uczyć się na błędach z przeszłości i nie zakładać automatycznie sprzętu do zamieszek w obliczu każdego wyzwania związanego z warunkami społecznymi – i nie obsadzać automatycznie węży strażackich.
To, co widzę, robią nasze potężne, utrzymujące status quo instytucje, to uzbrajanie się na przyszłość. Pomyśl o wrogach: biednych ludziach, imigrantach, protestujących wszelkiego rodzaju. . . demaskatorzy.
„Sąd federalny w Aleksandrii w Wirginii skazał byłego oficera CIA Jeffreya Sterlinga na trzy i pół roku więzienia w poniedziałek w sprawie, która spotkała się z powszechnym potępieniem za ujawnienie „wielkiej hipokryzji” wojny rządu USA z demaskatorami” Wspólne marzenia zgłaszane.
Sterling został skazany, na podstawie poszlak, za ujawnienie tajnych informacji dziennikarzowi New York Times Jamesowi Risenowi na temat dziwacznej operacji CIA o nazwie Operacja Merlin. Jeśli to prawda, Sterling popełnił przestępstwo zawstydzenia rządu USA, ujawniając nieprzemyślany plan CIA przekazywania Iranowi błędnych informacji o projekcie broni jądrowej, co w rzeczywistości mogło przyspieszyć irański program zbrojeniowy. Rząd nie ma prawa ukrywać swoich działań – a już na pewno nie swoich błędów – przed opinią publiczną. Udając, że w ten sposób broni „naszego” bezpieczeństwa, nawet jeśli ignoruje i nie inwestuje w prawdziwe środki bezpieczeństwa, takie jak odbudowana siatka bezpieczeństwa socjalnego, marnuje swoją legitymację.
A im więcej legitymacji trwoni, tym bardziej militaryzuje.
Robert Koehler jest wielokrotnie nagradzanym, mieszkającym w Chicago dziennikarzem i krajowym syndykatem. Jego książka, Odwaga rośnie silnie na ranie (Xenos Press), jest nadal dostępna. Skontaktuj się z nim pod adresem koehlercw@gmail.com lub odwiedź jego stronę internetową commonwonders.com.
© 2015 TRIBUNE CONTENT AGENCY, INC.
