Kultura pokoju jest najlepszą alternatywą dla terroryzmu

Davida Adamsa

Kiedy kultura wojny, która dominowała ludzką cywilizację przez 5,000 lat, zaczyna się rozpadać, jej sprzeczności stają się coraz bardziej widoczne. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku terroryzmu.

Co to jest terroryzm? Zacznijmy od niektórych komentarzy wydanych przez Osamę bin Ladena po zniszczeniu World Trade Center:

„Bóg Wszechmogący uderzył w Stany Zjednoczone w ich najbardziej wrażliwym miejscu. Zniszczył jego największe budowle. Chwała Bogu. Oto Stany Zjednoczone. Pełen był terroru od północy po południe i od wschodu do zachodu. Chwała Bogu. To, co dziś smakują Stany Zjednoczone, jest bardzo małą rzeczą w porównaniu z tym, co smakowało nam przez dziesiątki lat. Nasz naród smakuje tego upokorzenia i pogardy od ponad 80 lat….

„Milion irackich dzieci zginęło jak dotąd w Iraku, chociaż nie zrobiły nic złego. Mimo to nie słyszeliśmy żadnego donosu ze strony nikogo na świecie ani fatwy ze strony ulemów władców [organizacji muzułmańskich uczonych]. Izraelskie czołgi i pojazdy gąsienicowe również wkraczają, by siać spustoszenie w Palestynie, w Dżeninie, Ramallah, Rafah, Beit Jala i innych obszarach islamskich i nie słyszymy żadnych podniesionych głosów ani wykonanych ruchów…

„Jeśli chodzi o Stany Zjednoczone, mówię im i ich mieszkańcom tych kilka słów: Przysięgam na Boga Wszechmogącego, który wzniósł niebiosa bez filarów, że ani Stany Zjednoczone, ani ten, kto mieszka w Stanach Zjednoczonych, nie będzie cieszyć się bezpieczeństwem, zanim będziemy mogli je postrzegać jako rzeczywistość w Palestynie i zanim wszystkie armie niewiernych opuszczą ziemię Mahometa, niech pokój i błogosławieństwo Boże spocznie na nim”.

To jest rodzaj terroryzmu, który widzimy w wiadomościach. Ale są też inne rodzaje terroryzmu. Rozważ definicję terroryzmu ONZ na stronie internetowej Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości:

"Terroryzm to przemoc stosowana przez podmioty indywidualne, grupowe lub państwowe, mająca na celu zastraszenie ludności nieuczestniczącej w walce z powodów politycznych. Ofiary są zwykle wybierane losowo (cele okazjonalne) lub selektywnie (cele reprezentatywne lub symboliczne) z populacji w celu przekazania wiadomości, która może być zastraszeniem, przymusem i/lub propagandą. Różni się od zabójstwa, w którym ofiara jest głównym celem”.

Zgodnie z tą definicją broń jądrowa jest formą terroryzmu. Przez całą zimną wojnę Stany Zjednoczone i Związek Radziecki utrzymywały wojnę w równowadze terroru, celując w siebie wystarczającą ilością broni nuklearnej, aby potencjalnie zniszczyć planetę „zimą nuklearną”. Ta równowaga terroru wykraczała poza bombardowanie Hiroszimy i Nagasaki, wprowadzając wszystkich ludzi na planecie w chmurę strachu. Chociaż pod koniec zimnej wojny nastąpił pewien spadek rozmieszczenia broni nuklearnej, nadzieje na rozbrojenie nuklearne zostały udaremnione przez wielkie mocarstwa, które nadal rozmieszczają wystarczającą ilość broni, aby zniszczyć planetę.

Poproszony o orzeczenie w sprawie broni jądrowej, podczas gdy Światowy Trybunał jako całość nie zajął jasnego stanowiska, niektórzy jego członkowie byli elokwentni. Sędzia Weeremantry potępił broń jądrową w następujących kategoriach:

„Groźba użycia broni, która jest sprzeczna z humanitarnymi prawami wojennymi, nie przestaje naruszać tych praw wojennych tylko dlatego, że wszechogarniający terror, jaki wywołuje, ma psychologiczny efekt odstraszania przeciwników. Ten Trybunał nie może poprzeć wzoru bezpieczeństwa, który opiera się na terrorze…”

Kwestię tę jasno stawiają wybitni badacze pokoju, Johan Galling i Dietrich Fischer:

„Jeśli ktoś przetrzymuje klasę pełną dzieci jako zakładników za pomocą karabinu maszynowego, grożąc, że je zabije, jeśli jego żądania nie zostaną spełnione, uważamy go za niebezpiecznego, szalonego terrorystę. Ale jeśli głowa państwa przetrzymuje miliony cywilów jako zakładników za pomocą broni nuklearnej, wielu uważa to za całkowicie normalne. Musimy położyć kres tym podwójnym standardom i uznać broń nuklearną za to, czym jest: instrumentami terroru”.

Terroryzm nuklearny jest przedłużeniem lat 20^th Stuletnia praktyka wojskowa bombardowania z powietrza. Bombardowania z powietrza Guerniki, Londynu, Mediolanu, Drezna, Hiroszimy i Nagasaki ustanowiły precedens w czasie II wojny światowej masowej przemocy wobec ludności niewojskowej jako środka zastraszania, przymusu i propagandy.

W latach, które minęły od drugiej wojny światowej, nadal obserwujemy bombardowania z powietrza, które przynajmniej w niektórych przypadkach można uznać za formę terroryzmu państwowego. Obejmuje to bombardowanie agentem pomarańczowym, napalmem i bombami odłamkowymi przeciwko celom cywilnym i wojskowym przez Amerykanów w Wietnamie, bombardowanie obszarów cywilnych w Panamie przez Stany Zjednoczone, bombardowanie Kosowa przez NATO, bombardowanie Iraku. A teraz wykorzystanie dronów.

Wszystkie strony twierdzą, że mają rację i że to druga strona jest prawdziwymi terrorystami. Ale w rzeczywistości wszyscy stosują terroryzm, utrzymując ludność cywilną drugiej strony w strachu i powodując od czasu do czasu wystarczające zniszczenia, aby nadać sens strachowi. Jest to współczesna manifestacja kultury wojny, która dominowała w społeczeństwach ludzkich od początku historii, kultury głębokiej i dominującej, ale nieuniknionej.

Kultura pokoju i niestosowania przemocy, opisana i przyjęta w rezolucjach ONZ, zapewnia nam realną alternatywę dla kultury wojny i przemocy, która leży u podstaw walk terrorystycznych naszych czasów. A Światowy Ruch na rzecz Kultury Pokoju stanowi historyczne narzędzie potrzebnej głębokiej transformacji.

Aby osiągnąć kulturę pokoju, konieczne będzie przekształcenie zasad i organizacji walki rewolucyjnej. Na szczęście istnieje skuteczny model, gandhowskie zasady niestosowania przemocy. Systematycznie zasady niestosowania przemocy odwracają zasady kultury wojny stosowane przez poprzednich rewolucjonistów:

• Zamiast pistoletu „bronią” jest prawda
• Zamiast wroga ma się tylko przeciwników, których jeszcze nie przekonaliście do prawdy i dla których należy uznać te same uniwersalne prawa człowieka
• Zamiast tajemnicy, informacje są udostępniane tak szeroko, jak to możliwe
• Zamiast autorytarnej władzy jest partycypacja demokratyczna („władza ludu”)
• Zamiast męskiej dominacji, istnieje równość kobiet we wszystkich procesach decyzyjnych i działaniach
• Zamiast wyzysku, zarówno celem, jak i środkiem jest sprawiedliwość i prawa człowieka dla wszystkich
• Zamiast edukacji do władzy poprzez przemoc, edukacji do władzy poprzez aktywne niestosowanie przemocy

Kultura pokoju i niestosowania przemocy jest proponowana jako właściwa odpowiedź na terroryzm. Inne reakcje mają tendencję do utrwalania kultury wojny, która zapewnia ramy dla terroryzmu; dlatego nie mogą znieść terroryzmu.

Uwaga: To skrót znacznie dłuższego artykułu napisanego w 2006 roku i dostępnego w Internecie pod adresem
http://culture-of-peace.info/terrorism/summary.html