Kathy Kelly
Przed zamachem bombowym Shock and Awe w Iraku w 2003 roku grupa aktywistów mieszkających w Bagdadzie regularnie odwiedzała miejsca w mieście, które były kluczowe dla utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia w Bagdadzie, takie jak szpitale, instalacje elektryczne, oczyszczalnie wody i szkoły, i powiesić między drzewami na zewnątrz tych budynków duże winylowe transparenty z napisem: „Zbombardowanie tego miejsca byłoby zbrodnią wojenną”. Zachęciliśmy ludzi w amerykańskich miastach, aby zrobili to samo, próbując zbudować empatię dla ludzi uwięzionych w Iraku, oczekujących strasznego bombardowania z powietrza.
Tragicznie, niestety, sztandary muszą ponownie potępić zbrodnie wojenne, tym razem odbijając się echem międzynarodowego oburzenia, ponieważ w ciągu godziny nalotów ta przeszłość Sobota rano Stany Zjednoczone wielokrotnie bombardowały szpital Lekarzy bez Granic w Kunduz, placówkę obsługującą piąte co do wielkości miasto w Afganistanie i otaczającym go regionie.
Siły USA / NATO przeprowadziły nalot około godz 2AM w październiku 3rd. Lekarze bez Granic powiadomił już siły amerykańskie, NATO i afgańskie o swoich współrzędnych geograficznych, aby wyjaśnić, że ich kompleks wielkości boiska piłkarskiego jest szpitalem. Kiedy uderzyły pierwsze bomby, personel medyczny natychmiast zadzwonił do kwatery głównej NATO, aby zgłosić atak na jego obiekt, a mimo to ataki trwały w 15-minutowych odstępach, aż do 3: 15 am, zabijając 22 osoby. 12 zmarłych to personel medyczny; dziesięciu było pacjentami, a troje pacjentów to dzieci. Co najmniej 37 osób zostało rannych. Jeden z ocalałych powiedział, że pierwszą częścią szpitala, która została uderzona, był oddział intensywnej terapii.
„Pacjenci płonęli w łóżkach” – powiedziała jedna z pielęgniarek, naoczny świadek ataku na OIOM-ie. „Nie ma słów, by opisać, jakie to było straszne”. Amerykańskie naloty trwały nadal, nawet po tym, jak urzędnicy Lekarzy bez Granic powiadomili armię USA, NATO i Afganistanu, że samoloty bojowe atakują szpital.
Siły talibów nie mają siły powietrznej, a flota afgańskich sił powietrznych podlega Stanom Zjednoczonym, więc było oczywiste, że Stany Zjednoczone popełniły zbrodnię wojenną.
Amerykańskie wojsko poinformowało, że sprawa jest badana. Jeszcze jeden w niekończącym się ciągu ponurych przeprosin; odczuwanie bólu rodzin, ale usprawiedliwienie wszystkich zaangażowanych decydentów wydaje się nieuniknione. Lekarze bez Granic domagają się przejrzystego, niezależnego dochodzenia, przeprowadzonego przez legalny organ międzynarodowy i bez bezpośredniego zaangażowania USA lub jakiejkolwiek innej strony walczącej w konflikcie afgańskim. Jeśli takie dochodzenie zostanie przeprowadzone i będzie w stanie potwierdzić, że była to umyślna lub morderczo zaniedbana zbrodnia wojenna, ilu Amerykanów kiedykolwiek dowie się o werdykcie?
Zbrodnie wojenne można uznać, gdy są popełniane przez oficjalnych wrogów USA, gdy są przydatne do usprawiedliwiania inwazji i wysiłków zmierzających do zmiany reżimu.
Jedno dochodzenie, którego Stany Zjednoczone wyraźnie nie przeprowadziły, pokazałoby, jak bardzo Kunduz potrzebował tego szpitala. Stany Zjednoczone mogłyby zbadać raporty SIGAR („Specjalny Inspektor Generalny ds. Odbudowy Afganistanu”) numerujące afgańskie „ośrodki opieki zdrowotnej finansowane przez USA”, rzekomo finansowane przez USAID, których nawet nie można zlokalizować, 189 rzekomych lokalizacji, na których współrzędnych nie ma ewidentnie żadnych budynków w promieniu 400 stopy. W ich 25 czerwcath list, który zdumiewająco napisali: „Wstępna analiza danych USAID i obrazów geoprzestrzennych przeprowadzona przez moje biuro doprowadziła nas do pytania, czy USAID ma dokładne informacje o lokalizacji dla 510 – prawie 80 procent – z 641 placówek opieki zdrowotnej finansowanych przez program PCH”. Zauważa, że sześć afgańskich obiektów znajduje się w Pakistanie, sześć w Tadżykistanie i jeden na Morzu Śródziemnym.
Teraz wydaje się, że stworzyliśmy kolejny szpital-widmo, tym razem nie z powietrza, ale ze ścian rozpaczliwie potrzebnego obiektu, które są teraz zwęglonymi gruzami, z których ekshumowano ciała personelu i pacjentów. A ponieważ szpital został stracony przez przerażoną społeczność, duchów tego ataku znów nie sposób policzyć. Ale w tygodniu poprzedzającym ten atak, jego personel opatrzył 345 rannych osób, w tym 59 dzieci.
Stany Zjednoczone od dawna okazują się najpotężniejszym watażką walczącą w Afganistanie, dając przykład brutalnej siły, która przeraża mieszkańców wsi, którzy zastanawiają się, do kogo mogą się zwrócić o ochronę. W lipcu 2015 roku amerykańskie bombowce zaatakowały obiekt armii afgańskiej w prowincji Logar, zabijając dziesięciu żołnierzy. Pentagon powiedział, że ten incydent również będzie przedmiotem dochodzenia. Wydaje się, że nigdy nie wydano żadnego publicznego zakończenia śledztwa. Nie zawsze jest nawet przeprosiny.
To była masakra, czy to z powodu niedbalstwa, czy nienawiści. Jednym ze sposobów przyłączenia się do protestów przeciwko niemu, domagając się nie tylko śledztwa, ale ostatecznego zakończenia wszystkich zbrodni wojennych USA w Afganistanie, byłoby zgromadzenie się przed placówkami służby zdrowia, szpitalami lub oddziałami urazowymi, niosąc oznakowanie z napisem: „Zbombardować To miejsce byłoby zbrodnią wojenną”. Zaproś personel szpitala do przyłączenia się do zgromadzenia, powiadom lokalne media i trzymaj dodatkowy znak z napisem: „To samo jest prawdą w Afganistanie”.
Powinniśmy potwierdzić prawo Afgańczyków do opieki medycznej i bezpieczeństwa. Stany Zjednoczone powinny zapewnić śledczym nieograniczony dostęp do osób decyzyjnych w tym ataku i zapłacić za odbudowę szpitala z zadośćuczynieniem za cierpienia spowodowane przez te czternaście lat wojny i okrutnie wytworzonego chaosu. Wreszcie, dla dobra przyszłych pokoleń, powinniśmy przejąć nasze uciekające imperium i uczynić z niego naród, który możemy powstrzymać od popełnienia bezgranicznie obscenicznej zbrodni, jaką jest wojna.
Kathy Kelly (Kathy@vcnv.org) koordynuje głosy dla twórczej niestosowania przemocy (vcnv.org) W połowie września 2015 wróciła z Afganistanu, gdzie była gościem Afgańskich Ochotników Pokoju (www.ourneytosmile.com)
