UPDATE HIER.
Door David Swanson, World BEYOND War
Nieuw populaire Democratische politicus held en genomineerde voor een zetel in het Amerikaanse congres Alexandria Ocasio-Cortez had deze woorden altijd bij zich van de:
“Een vredeseconomie
“Sinds de invasie van Irak in 2003 zijn de Verenigde Staten in het hele Midden-Oosten en Noord-Afrika verwikkeld in oorlog en bezetting. Sinds 2018 zijn we momenteel betrokken bij militaire acties in Libië, Syrië, Irak, Afghanistan, Jemen, Pakistan en Somalië. Volgens de grondwet behoort het recht om de oorlog te verklaren toe aan de wetgevende instantie, niet aan de president. Toch heeft het Congres over de meeste van deze daden van agressie nooit gestemd. Alex gelooft dat we de eeuwige oorlog moeten beëindigen door onze troepen naar huis te brengen en een einde te maken aan de luchtaanvallen en bombardementen die de cyclus van terrorisme en bezetting over de hele wereld voortzetten. "
Nu zijn ze weg. Toen ze ernaar werd gevraagd op Twitter, antwoordde ze:
"Hallo! Dit onderzoeken. Niets kwaadaardigs! De site wordt door de supporters beheerd, dus er gebeuren dingen - we zullen het tot op de bodem uitzoeken. "
Veel mensen hebben haar publiekelijk aangemoedigd door te gaan tot het einde. Eén persoon heeft zelfs ontworpen een logo voor haar om te gebruiken met de bovenstaande tekst om overeen te komen met de logo's die ze heeft gebruikt met andere "Issues" -secties van haar website. Tech-pro-vrijwilligers staan klaar om te helpen met de taak om de woorden in een oogwenk opnieuw aan de website toe te voegen.
Waarom maakt dit uit? Het zijn maar vijf vrij vage, vrijblijvende zinnen. Het geeft zelfs niet binnen, laten we zeggen, $ 300 miljard aan wat de genomineerde zou willen, waar in de federale begroting, welke stappen ze zou kunnen nemen om welke oorlogen te beëindigen, of welke oorlogen ze, indien van toepassing, beschouwt als onaanvaardbare overtredingen, of welke initiatieven ze zou kunnen ondernemen. om vrede, diplomatie, de rechtsstaat of bekering tot een vredeseconomie te bevorderen. Wat is het probleem?
Om te beginnen ligt de lat in deze zaken erg laag. Ik ben niet op de hoogte van een enkele kandidaat voor het Congres die zelfs maar heeft laten doorschemeren hoe de federale begroting eruit zou moeten zien, of zelfs maar is gevraagd om dat te doen. Ik zocht campagnewebsites van het Democratische Congres en vond een totaal van acht dat noemde überhaupt enige vorm van verzet tegen oorlog. (De meesten vermelden niet eens het bestaan van buitenlands beleid.) Van die acht uitspraken zijn (waren) de vijf zinnen van Ocasio-Cortez in sommige opzichten de sterkste. Ze noemt de belangrijkste huidige oorlogen. Ze noemt ze agressie. Ze zegt dat ze de eeuwige oorlog wil beëindigen, wat sterk impliceert dat ze een einde wil maken aan elk van de oorlogen die ze noemde en aan alle andere zoals zij. Ze zegt dat ze een einde wil maken aan bombardementen, niet alleen aan het inzetten van troepen. En ze merkt op dat de bombardementen op hun eigen voorwaarden contraproductief zijn.
Hoewel de vanzelfsprekendheid waarmee deze oorlogen in feite agressie zijn, enorm is, is het niet mogelijk om een politiek adviseur in de Verenigde Staten aan te nemen die u zou adviseren om dat op uw website achter te laten. Daden van agressie zijn onbetwistbaar illegaal, en ook iets dat zeer serieuze mensen alleen niet-Amerikaanse regeringen beschuldigen wanneer ze proberen de cyclus van geweld aan te wakkeren waar Ocasio-Cortez tegen is (tegengesteld). Als je naar het Congres rent en toegeeft dat de Amerikaanse overheid zich schuldig maakt aan een criminele onderneming, dat feitelijk de meerderheid van wat de regering doet, is wat in Neurenberg werd gekenmerkt als de hoogste internationale misdaad, zouden mensen het recht moeten hebben van jou te verwachten iets te doen over het.
Nu komen we erachter waarom dit er echt toe doet. Ongeveer 60% van de federale discretionaire uitgaven gaat naar militarisme. De meeste kandidaten voor het Congres voeren slechts campagne voor 40% van een baan. Ze zeggen letterlijk niets over buitenlands beleid, en niemand vraagt het hen. Ocasio-Cortez is (was) dus uitzonderlijk, maar uitzonderlijk in het zelfs maar vluchtig raken van het merendeel van de baan waarvoor ze solliciteert. Ze heeft dit in een paar gevallen gedaan waarvan ik op de hoogte ben buiten de nu verwijderde vijf zinnen. Ze tweette de oppositie tegen een Israëlisch bloedbad onder Palestijnen, en ze steunde hetzelfde standpunt in een video-interview met Glenn Greenwald. Ze tweette ook in oppositie tegen een AUMF, waaronder deze woorden:
'Oorlog brengt geen vrede. Armoede verlichten doet dat. Onderwijs doet dat. De vertegenwoordiger van de regering doet dat. "
Dat is geen kandidaat van Bernie Sanders. Dat is een betere kandidaat dan Bernie Sanders.
Maar waarom maakt het uit wat ze op haar website zegt? Ik zal je vertellen waarom. Wanneer mensen campagne voeren voor vrede, hebben ze de neiging om te winnen, en dat feit wordt meestal uitgewist, hetzij door stilte, hetzij door de gekozen functionaris die zich na de verkiezingen tot oorlog wendt. Als iemand een primaire campagne voor vrede wint, moeten anderen daarvan leren. En als ze een algemene verkiezingscampagne voor vrede winnen, moeten anderen daarvan leren. Zo krijg je meer kandidaten die de vrede steunen.
Het idee dat iemand stiekem van plan is om voor vrede te werken terwijl hij stilzwijgt of doet alsof hij de oorlog verkiest totdat ze worden verkozen, heeft heel weinig voorbeelden om het te ondersteunen en duizenden gaan ertegenin. Zeer zeldzaam is Congreslid Ro Khanna wiens website stil over vrede is maar wiens carrière er feitelijk voor werkt. Veel gebruikelijker is een van de andere zeven kandidaten met rust op hun campagnesites, Pramila Jayapal, een gevestigde exploitant die zich nog moet onderscheiden door middel van acties.
Terwijl degenen die campagne voeren voor vrede er misschien weinig voor doen, hebben degenen die er iets voor doen er meestal campagne voor gevoerd.
Een kandidaat die zichzelf omringt met mensen die de vrede van een website verwijderen, is een kandidaat die slecht advies inwint en een toekomstige ambtenaar die waarschijnlijk slecht advies blijft ontvangen.
Nu hoop ik natuurlijk dat Ocasio-Cortez inderdaad haar woorden op haar website vervangt. Ik hoop dat sommige van haar gepassioneerde aanhangers die ongegrond hebben beweerd dat ze een langere, betere verklaring over een vredeseconomie voorbereidt, gelijk blijken te hebben. Niets zou mij meer plezieren. En ik zou inderdaad onmiddellijk beginnen met het promoten van Ocasio-Cortez voor het Congres. Ze is tenslotte uitstekend in veel andere kwesties, en haar standpunten over andere kwesties zouden echt logisch zijn en haalbaar zijn met een vredeseconomie.
Ik hoop dat de nieuwe, betere verklaring op haar website staat tegen de tijd dat ik dit publiceer. Ik hoop dat al haar fans de kans krijgen om me voor de gek te houden door zoiets te noemen. Ik hoop dat ze me accepteren als mede-fan, ondanks mijn gebrek aan totale blinde loyaliteit.
Maar wat er is onthuld in de tijd dat de vijf zinnen van de website zijn verdwenen, was behoorlijk verontrustend, ook al was het typisch en voorspelbaar. Mensen hebben niet alleen excuses bedacht. Sommigen hebben kritiek of vragen als ongepast bestempeld. Anderen hebben beweerd dat Ocasio-Cortez helemaal niet verantwoordelijk moet worden gehouden voor haar eigen website. Anderen hebben gesuggereerd dat ze pas tijd moet hebben om met een website om te gaan nadat ze is gekozen (en dat ze minder belangrijk werk heeft dan campagne voeren?). Anderen hebben natuurlijk de Argumentum Obamatum die voorstelt dat elke kandidaat die je wilt in het geheim voor vrede is, maar verstandig om tijdens het campagne voeren (en misschien zelfs tijdens het regeren) anders te doen alsof.
Dus als ik zeg dat anderen moeten horen dat een kandidaat campagne voerde voor vrede en won, bedoel ik niet alleen andere kandidaten, ik bedoel andere mensen in het algemeen. De belangrijkste reden, zelfs groter dan financiële corruptie en bedrijfsmedia, dat meer kandidaten niet winnen terwijl ze campagne voeren voor vrede, is dat ze het bijna nooit proberen.
