Waarom 55 Amerikaanse senatoren hebben gestemd voor genocide in Jemen

By David Swanson, Maart 21, 2018.

Dinsdags debat en stemming in de Senaat van de VS over het al dan niet beëindigen (technisch om wel of niet te stemmen over het al dan niet eindigen) De Amerikaanse deelname aan de oorlog tegen Jemen kan zeker als een stap voorwaarts worden gepresenteerd. Terwijl 55 Amerikaanse senatoren gestemd om de oorlog voort te zetten, 44 gestemd niet om de resolutie in te dienen om het te beëindigen. Van die 44 zeiden sommigen, inclusief 'leiders' zoals senator Chuck Schumer, geen woord in het debat en stemden alleen de goede weg nadat de verkeerde weg had gewonnen. En mogelijk kunnen sommigen zeggen dat ze voor een stemming stemden, waarop ze voor meer oorlog zouden hebben gestemd. Maar het is veilig om te zeggen dat in ieder geval het grootste deel van de 44 aan het stemmen was om een ​​oorlog te beëindigen - en velen van hen hebben dat expliciet gezegd.

Ik gebruik de uitdrukking "een oorlog beëindigen", ondanks het feit dat Saoedi-Arabië zijn oorlog kon voortzetten zonder deelname van de VS, deels omdat het gemakkelijker is, en gedeeltelijk omdat deskundigen hebben gesuggereerd dat Saoedi-Arabië niets zou kunnen doen zoals wat het doet zonder de deelname van het Amerikaanse leger aan het identificeren van doelen en het bijtanken van vliegtuigen. Het is natuurlijk ook waar dat de Verenigde Staten verder gingen dan wat op dinsdag werd overwogen en niet langer Saoedi-Arabië vliegtuigen en bommen ter beschikking stelden, en haar invloed als olieklant en algemene oorlogspartner gebruiken om Saoedi-Arabië te dwingen de oorlog te beëindigen en til de blokkade op, de oorlog kan helemaal eindigen. En miljoenen mensenlevens kunnen worden gespaard.

Virginia Senator Tim Kaine is al jarenlang een vooraanstaand voorstander van het verkrijgen van toestemming om oorlogen te autoriseren, waarbij hij duidelijk maakte dat hij die oorlogen wilde houden maar met toestemming van het Congres. Deze keer was anders. Kaine pushte publiekelijk voor stemmen om de deelname van de VS aan de oorlog tegen Jemen te beëindigen. Hij en zelfs zijn collega uit Virginia Mark Warner (!) Hebben gestemd om de Amerikaanse oorlog te beëindigen. Ik weet niet zeker of een senator uit Virginia ooit eerder zoiets heeft gedaan. En eigenlijk had nog nooit een senator ooit gestemd over een resolutie die eerder was opgeworpen onder de War Powers Act, omdat dit de eerste keer was dat een senator de moeite had genomen om zoiets te proberen. Kaine tweeted:

"Miljoenen in Jemen kunnen verhongeren en 10,000-plus is dood door een oorlog zonder einde in zicht, waar de VS in zijn gestroomd. Trots om dit voorstel te steunen om de verwijdering van Amerikaanse strijdkrachten te leiden. "

"Ingestroomd"? Vergeet het maar, hij rolt.

En Kaine was de minste. Dianne Feinstein zien beweren dat het beëindigen van een oorlog een zeer was Twilight Zone aspect ervan. Kijk door de lijst van wie "Nee" heeft gestemd en ze opnieuw in gedachten heeft gezet als mensen die onder precies de juiste voorwaarden (mogelijk inclusief gegarandeerde nalaten om een ​​meerderheid te bereiken) soms zullen stemmen om een ​​oorlog te beëindigen. Ik zou die vooruitgang noemen.

Maar als je het debat via bekijkt C-Span, de belangrijkste vraag in je gedachten is misschien niet: "Wat een ongelooflijk activisme, informatie, ongeluk of geluk hebben 44-mensen ertoe gebracht om op de juiste manier te stemmen?", maar eerder: "Waarom deed 55 vrolijke, goed gevoede, veilige mensen in pakken gewoon voor massamoord? "Waarom deden ze dat? Waarom namen ze halverwege het debat een pauze in voor politieke partijbijeenkomsten en discussieerden ze vlak voor en na deze resolutie over andere wetgeving, en liepen ze rond en chatten ze met elkaar alsof ze allemaal normaal waren, terwijl ze stemden voor genocide?

De feiten van de zaak werden heel duidelijk gepresenteerd in het debat door talloze Amerikaanse senatoren van beide partijen. Ze hekelden oorlogsleugels als 'leugens'. Ze wezen op de gruwelijke schade, de doden, de verwondingen, de honger, de cholera. Ze noemden het expliciete en opzettelijke gebruik van honger door Saoedi-Arabië als een wapen. Zij merkten de blokkade op tegen humanitaire hulp die Saoedi-Arabië had opgelegd. Ze hebben eindeloos gesproken over de grootste cholera-epidemie ooit gekend. Hier is een tweet van senator Chris Murphy:

"Gut check moment voor de senaat vandaag: we zullen stemmen over het voortzetten van de Amerikaanse / Saoedische bomcampagne in Jemen die heeft gedood boven 10,000-burgers en de grootste cholera-uitbraak in de geschiedenis heeft gecreëerd."

Senator Jeff Merkley vroeg of hij wilde samenwerken met een regering die probeerde miljoenen mensen de dood tot de dood te brengen, in het kwadraat van de principes van de Verenigde Staten van Amerika. Ik tweette een reactie: "Moet ik het hem vertellen of wachten en zijn collega's het laten doen?" Uiteindelijk beantwoordde 55 van zijn collega's zijn vraag evenals elk historisch boek dat had kunnen doen.

De belachelijkheid van argumenten om de oorlog voort te zetten, werd door senatoren op de vloer uitgelokt. Senator Mitch McConnell en anderen maakten de claim die James Mattis, secretaris van de oorlog ('verdediging'), maakte, dat het beëindigen van de Amerikaanse deelname aan het bombarderen van burgers in Jemen zou betekenen meer burgerdoden in Jemen, niet minder. Anderen voeren de bewering van de advocaten van Trump, die de advocaat Harold Koh van Obama kletsten, uit dat het bombarderen van een nationale flat noch "oorlog" noch "vijandelijkheden" is als Amerikaanse troepen niet op de grond worden neergeschoten.

Senator Bernie Sanders maakte een einde aan dergelijke onzin. Hij raadde aan te proberen de Jemenieten te vertellen dat ze gebombardeerd werden met Amerikaanse bommen en Amerikaanse doelwitten en VS-gevoede vliegtuigen waar de Verenigde Staten niet echt bij betrokken zijn.

Het idee dat de voltallige Senaat naar een commissie zou moeten gaan, een zaak die de commissie in jaren niet had aangeroerd, werd ook buiten de rechtbank terecht gelachen.

Senator Mike Lee stelde zijn collega's gerust dat het beëindigen van de Amerikaanse oorlog tegen Jemen op grond van onwettigheid geen andere illegale Amerikaanse oorlogen zou vertragen of stoppen. (Ik weet zeker dat je opgelucht bent om dat te horen!)

Het lof van de senatoren Murphy en Lee en Sanders was heel duidelijk dat een stemming aan tafel, in plaats van direct te stemmen over hun resolutie om de oorlog te beëindigen, een laffe stem zou zijn om geen debat te voeren en de Amerikaanse grondwet niet te gehoorzamen. En tot hun grote eer gingen ze verder en hadden het inhoudelijke debat voorafgaand aan de stemming aan tafel. In het verleden hebben we op zijn minst één keer van de vele keren dat we dergelijke resoluties naar voren hebben gebracht in het Huis, de oorlogsvoorstanders gesproken, terwijl de tegenstanders slechts een procedure bespraken. Deze verandering was ook vooruitgang.

Dus waarom? Waarom stemde de senaat voor genocide? En waarom wordt niemand er door verrast?

Welnu, de argumenten van de senatoren aan de rechterkant van het debat lieten zeker iets te wensen over. Sanders sprak over de doden in de oorlogen tegen Vietnam en Irak, en ze waren allemaal Amerikanen. Hij zei dat de oorlog tegen Vietnam bijna een hele generatie Amerikanen heeft vernietigd. Dit was een oorlog waarbij 6 miljoen mensen in Vietnam, Laos en Cambodja zijn vermoord, plus 50,000 uit de Verenigde Staten. Hoe kunnen mensen nadenken over eenzijdige slachtingen als we net doen alsof ze niet echt bestaan?

Senator Tom Udall zei dat van WO II tot het presidentschap van Donald Trump de Verenigde Staten een nobele, gezagsgetrouwe, altruïstische leider was van het verspreiden van democratie, hoewel niet helemaal perfect. Door dit te zeggen, verleent Udall aan Trump een soort van magische kracht en herschrijft het de Amerikaanse geschiedenis. Het Amerikaanse publiek kreeg dinsdag geen stemrecht. Evenmin was Trump.

De resolutie zelf was beperkt, ontsierd door mazen in de wet en niet echt geslagen door veel van degenen die tegen stemden om het in te dienen. Misschien zou een sterkere resolutie nog slechter gefaald hebben. Of misschien was een meer coherente rechtszaak tegen oorlog overtuigender geweest. Ik weet het niet. Maar het idee dat je de Saoedische dictatuur moet bewapenen en helpen bij het bombarderen van mensen wanneer het anti-ISIS wordt genoemd en niet wanneer het anti-Houthi wordt genoemd, lijkt een lastiger geval te zijn dan het geval dat je moet stoppen met bewapenen en helpen bij het afslachten van mensen. wezens, het genereren van meer vijanden, het verarmen van het publiek, het onttrekken van middelen aan menselijke behoeften, het schaden van het milieu, het uithollen van de rechtsstaat, het imperialiseren van het presidentschap, het militariseren van je cultuur en scholen en politie, en het afstemmen van je regering op een brutale monarchie.

Misschien is dat een zaak die eerst aan het publiek moet worden voorgelegd en vervolgens aan de senatoren, maar veel senatoren hebben duidelijk gemaakt hoe zij dachten. Lee was niet op zoek om hen gerust te stellen over het instellen van precedenten. Een van hen was openlijk bang dat als het bijtanken van bommenwerpers die de huizen van mensen in het ene land opbliezen, als "vijandelijkheden" werd geteld, het tanken van bommenwerpers die de huizen van mensen in welk land dan ook opbliezen, als "vijandelijkheden" kon worden beschouwd. En wat voor soort een wereld zouden we hebben ?!

Dus een stem tegen één oorlog is nooit alleen maar een stem tegen één oorlog. Het is een stem om de kracht van de oorlogsmachine uit te dagen, al was het maar zo lichtjes. Deze senatoren zijn betaald niet om dat te doen.

Hier is een lijst van senatoren en hun 2018-steekpenningen (excuseer mij, campagnebijdragen) van dealers van overlijden (excuseer me, defensiebedrijven). Ik heb aangegeven hoe ze hebben gestemd over het indienen van de resolutie van dinsdag met een Y of N. Een pro-oorlogsstemming is een Y:

Uiteraard moet men kijken naar tal van stemmen en andere acties, en omkopingen uit voorgaande jaren, en tegen de relatieve kosten van het lopen in elke staat, enz., Maar we zien hier 51 van de 55 ja stemmen die wapenwinsten ontvangen, en de meeste van ze in de buurt van de bovenkant of het midden van deze lijst. En we zien dat 42 van 44 geen stemmen behaalt die wapenwinsten ontvangen, en de meesten in de buurt van het midden of onderaan deze lijst. Van de top 70-ontvangers heeft 43 ja gestemd. Van de ontvangende 20-ontvangers heeft 14 nee gestemd.

Een grotere factor lijkt een politieke partij te zijn, aangezien 45 van de 55 ja-stemmen Republikeins waren (plus 10 Democraten), en 37 van de 44 geen stemmen waren Democratisch (plus 2 Independents en 5 Republikeinen). Maar dit kan moeilijk van financiering worden gescheiden, omdat de bedragen hierboven overschaduwd worden door de geld ingezameld en gedistribueerd aan kandidaten door partijen, met de "verdediging" profiteurs die de Republikeinse partij $ 1.2 miljoen geven, en de Democratische Partij $ 0.82 miljoen. Men kan er zeker van zijn dat de 'leiding' van geen van de partijen zijn leden heeft gevraagd om te stemmen om de oorlog tegen Jemen te beëindigen. In het openbaar drong de leiding van de Republikeinse partij aan op een stem voor voortdurende genocide. Als we kijken naar het gecombineerde feest en geld, zien we dat alle Republikeinen die nee hebben gestemd, vrij laag in de lijst staan, terwijl de relevantie van steekpenningen minder duidelijk is met Democraten die ja hebben gestemd. Maar een nee-stem als onderdeel van een meerderheid - als er zoiets gebeurd was - zou het onwaarschijnlijk zijn dat beide partijen tevreden waren geweest.

Dan is er het probleem met de media. De Democratische Partij-bevorderende MSNBC was stil, terwijl NPR zijn luisteraars vertelde dat het arme, onschuldige Saoedi-Arabië was omringd en aangevallen door het demonische Iran. De New York Times redactie deed het beter dan haar verslaggevers. Maar als een bericht over de rol van de VS in Jemen op televisie was verschenen, zou ik mensen kunnen vinden wanneer ik door de Verenigde Staten reis, die zich ervan bewust zijn dat er een oorlog is in Jemen. Zoals het is, kan ik er maar weinig vinden die de huidige Amerikaanse oorlogen kan benoemen. Als senator Sanders zich tegen deze oorlog had verzet toen hij naar president rende, in plaats van Saoedi-Arabië aan te sporen meer te spenderen en de door bloed doordrenkte handen vies te maken, hadden progressives dat gehoord - en ik had Sanders voor president gesteund.

Of wat als Amnesty International, Human Rights Watch, ACLU en andere groepen die beweerden de mensenrechten te ondersteunen, hadden geholpen de oorlog tegen Jemen te bestrijden? Of wat als pundits niet langer naar groepen als mensenrechtengroepen verwezen en ze in plaats daarvan Pro-US-War / Human Rights-groepen noemden? Zou dat een verschil hebben gemaakt?

Hoe zit het met de rest van ons? Ik werk voor twee groepen die het hebben geprobeerd: RootsAction.org en World Beyond War. Net als vele anderen. Velen vormden grote coalities om te proberen een grotere impact te hebben. Hadden we meer kunnen doen? Natuurlijk. Hoe zit het met mensen die niets hebben ondertekend, ergens naartoe gaan, senatoren bellen of e-mailen? Het is moeilijk te zeggen dat we allemaal schone handen hebben.

Ik las toevallig een kolom op woensdag dat stelde voor dat iedereen stopt met het eren van een voormalige Amerikaanse president die mensen als slaven bezat. Ik ben er helemaal voor. Maar dezelfde column voorgesteld als een nobele en eervolle factor als een gedecoreerde en "succesvolle" (Duitse) soldaat. Dit geeft me een pauze bij het aan de kaak stellen van slaveneigenaren als "monsters." Natuurlijk is slavernij monsterlijk en degenen die het doen zijn daar verantwoordelijk voor. Hun beelden zouden allemaal naar beneden moeten komen en vervangen moeten worden door waardige, waaronder die van slavernij-abolitionisten en burgerrechtenactivisten, idealiter gedenktekens voor bewegingen in plaats van individuen.

Maar wat als we op een dag komen om te begrijpen dat oorlog monsterlijk is? Wat moeten we dan doen aan oorlogsondersteuners, inclusief columnisten? En wat moet ik maken van dingen die ik zelf een decennium of drie geleden dacht en nu niet meer denk? Is er niet iets een monsterlijk monster over het prijzen van oorlog tegen de verjaardag van de 2003-aanval op Irak en op hetzelfde moment dat de Amerikaanse Senaat gaat stemmen om de (niet-"witte") bevolking van Jemen te doden? En toch, wordt dergelijk gedrag niet gevonden in een column die racisme tegenwerkt, geschreven door een anti-racisme-activist het werk van iets anders dan een monster? Misschien zijn senatoren ook geen monsters. Misschien kunnen we ze nog meenemen. We moeten het proberen.