Door Kevin Martin, PeaceVoice
Vorige week vertelde James Clapper, directeur van de National Intelligence, verrassend aan een House Intelligence Committee dat het waarschijnlijk een "verloren zaak" was om Noord-Korea zijn kernwapens op te geven. De beoordeling was niet verrassend, maar eerder de openhartigheid, een bekentenis van het beleid van "strategisch geduld" van de regering-Obama - weigeren om met Noord-Korea te onderhandelen en hopen dat economische sancties en internationaal isolement het naar de onderhandelingstafel zouden brengen - is mislukt.
Onderminister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken sprak Clapper vrijwel onmiddellijk tegen, in een poging Zuid-Korea, Japan en andere regionale bondgenoten die de VS niet in de ring heeft gegooid, gerust te stellen, dat de VS niet accepteren dat Noord-Korea over een nucleair arsenaal beschikt. Te midden van dit alles vonden in Maleisië onofficiële gesprekken plaats met de Noord-Koreaanse regering.
"Ik denk dat het het beste zou zijn om het voorstel te testen door een serieuze overeenkomst te sluiten waarin we kijken of aan hun (Noord-Koreaanse) legitieme veiligheidszorgen kan worden tegemoetgekomen", zei Robert Gallucci, een deelnemer aan de Maleisië-gesprekken en hoofdonderhandelaar van een 1994 ontwapeningsovereenkomst die het nucleaire programma van Noord-Korea bijna 10 jaar aan banden legde. Dit is een zeldzame bekentenis dat Noord-Korea legitieme zorgen heeft, en dat is welkom.
"We weten niet zeker of de onderhandelingen zullen werken, maar wat ik met enig vertrouwen kan zeggen, is dat druk zonder onderhandelingen niet zal werken, en dat is het pad dat we nu volgen", merkte Leon Sigal van de New York- gebaseerde Social Science Research Council. Sigal nam ook deel aan de gesprekken met Maleisië.
Hoewel dit reden tot ernstige bezorgdheid is, zou niemand verrast moeten zijn door de aandrang van Noord-Korea om zijn kernwapenarsenaal te behouden. De spanningen in de regio zijn hoog en vereisen een serieuze inzet voor diplomatie en ontwapening door alle partijen, in plaats van recente dreigementen van Zuid-Korea om zijn militaire houding op te voeren. Informele gesprekken met Noord-Koreaanse functionarissen zijn beter dan niets, maar geen vervanging voor formele onderhandelingen over een vredesverdrag ter vervanging van de zogenaamd tijdelijke wapenstilstand die sinds het einde van de Koreaanse oorlog in 1953 van kracht is. Omringd door veel superieure militairen (die van de Verenigde Staten , Zuid-Korea en Japan) is het geen wonder dat Noord-Koreaanse leiders de behoefte voelen om hun kernwapens te behouden.
Bedreigingen tegen het noorden zijn mislukt. Een veel goedkopere en effectievere strategie om het nucleaire arsenaal van Noord-Korea te elimineren, zou het volgende omvatten:
-onderhandelen over een formeel vredesverdrag ter vervanging van de zogenaamd tijdelijke wapenstilstand waarover in 1953 werd onderhandeld;
- de bezorgdheid van Noord-Korea over de agressieve militaire houding van de VS/Zuid-Korea/Japan in de regio wegnemen (een einde aan provocerende gezamenlijke "oorlogsspelletjes" op en rond het schiereiland zou een goed begin zijn);
- enige geloofwaardigheid van het Amerikaanse non-proliferatiebeleid herstellen door plannen te schrappen om onze hele kernwapenonderneming – laboratoria, kernkoppen, raketten, bommenwerpers en onderzeeërs – te ‘moderniseren’, geschat op $ 1 biljoen in de komende 30 jaar (voorspelbaar zal elke andere nucleaire staat, inclusief Noord-Korea heeft dit voorbeeld gevolgd door hun eigen plannen aan te kondigen om hun arsenalen te "moderniseren".);
- samen met andere belangrijke regionale actoren, waaronder China, regionale maatregelen voor vredes- en veiligheidsopbouw onderzoeken (zonder het vermogen van China om Noord-Korea tot denuclearisatie te dwingen te overschatten).
Het probleem wordt nog verergerd door het gebrek aan geloofwaardigheid van ons land, met Noord-Korea maar ook wereldwijd, op het gebied van nucleaire non-proliferatie en ontwapening. De VS en andere kernwapenstaten werken aan het ondermijnen van plannen voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om begin volgend jaar onderhandelingen te beginnen over een wereldwijd verdrag om kernwapens te verbieden. (De uitzondering is Noord-Korea, dat vorige week met 122 andere landen heeft gestemd om de onderhandelingen te steunen. De VS en andere nucleaire staten waren tegen of onthielden zich van stemming, maar het proces zal doorgaan met stevige steun van een grote meerderheid van de landen van de wereld).
Erger nog is het exorbitante nucleaire "moderniseringsplan", dat in plaats daarvan de naam The New Nuclear Arms Race (That Nobody Wants Except Weapons Contractors) zou moeten heten voor het voorstel voor de komende drie decennia.
Het oplossen van de spanningen over de kernwapens van Noord-Korea, waarschijnlijk door de volgende president op dit punt, vereist dezelfde toewijding aan diplomatie die de regering-Obama heeft getoond bij het veiligstellen van de nucleaire overeenkomst met Iran en de openstelling voor Cuba, maar we zouden veel geloofwaardiger zijn als we geen atomaire prediking zouden hebben. zelfbeheersing van een barkruk boordevol kernwapens.
