Dingen die Russen Amerikanen kunnen leren

Door David Swanson

Ik neem aan dat de lijst lang is en dansen, komedie, karaoke zingen, wodka drinken, monumenten bouwen, diplomatie, romanschrijven en duizenden andere gebieden van menselijk streven omvat, waarvan sommige Amerikanen ook Russen kunnen onderwijzen. Maar wat me op dit moment in Rusland opvalt, is de vaardigheid van eerlijke politieke zelfreflectie, zoals die in hoge mate ook in Duitsland, Japan en vele andere landen wordt aangetroffen. Ik denk dat het ononderzochte politieke leven niet de moeite waard is om vol te houden, maar het is alles wat we thuis in de niet zo verenigde staten hebben.

Hier, als toerist in Moskou, zullen niet alleen vrienden en willekeurige mensen wijzen op het goede en het slechte, maar ingehuurde gidsen zullen hetzelfde doen.

“Hier aan de linkerkant is het parlement waar ze al die wetten maken. We zijn het met velen van hen niet eens, weet je.”

"Hier aan je rechterkant bouwen ze een 30 meter hoge bronzen muur voor de slachtoffers van Stalins zuiveringen."

Moskou heeft ook een museum dat uitsluitend gewijd is aan de geschiedenis van de goelags.

Een gids in de schaduw van het Kremlin wijst ons de plek aan waar een politieke tegenstander van Vladimir Poetin werd vermoord, en beklaagt zich vervolgens over de vertragingen en mislukkingen van het rechtssysteem bij het vervolgen van de zaak.

Wanneer u over het mausoleum van Lenin wordt verteld, is de kans groot dat u hem niet aan u voorstelt als een misdadiger. Jeltsin wordt waarschijnlijk beschreven als de man die te dom was om een ​​betere benadering van het parlement te bedenken dan erop te schieten.

Heel veel sites zijn 'glorieus'. Anderen lokken verschillende bijvoeglijke naamwoorden uit. "De afschuwelijke gebouwen aan uw linkerhand zijn gebouwd in de tijd van ...."

Het kan zijn dat de lengte en diversiteit van de geschiedenis hier helpt. Jezus staart over een plein naar het graf van Lenin. Sovjetconstructies zijn geliefd en gehaat, net als de Sovjetgeschiedenis. Aan de overkant van ons hotel is een enorm park overgebleven van een tentoonstelling van economische prestaties uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Het zorgt nog steeds voor trots en optimisme.

Terug in Washington, DC, hebben een Native American Museum en een African American museum zich aangesloten bij de eindeloze parade van oorlogsmonumenten en het museum over genocide in Duitsland – gepleegd door nazi's in kampen, niet door de Amerikaanse bommen die hier nog steeds een gevaar voor vormen dag. Maar er is geen slavernijmuseum, geen Noord-Amerikaans genocidemuseum, geen McCarthyism-museum, geen misdaden van het CIA-museum, geen museum dat vertelt over de verschrikkingen die Vietnam, Irak of de Filippijnen zijn aangedaan. Er is een nieuwsmuseum dat nieuws bekritiseert van andere bronnen dan Amerikaanse nieuwsbedrijven. Zelfs een voorstel om een ​​beetje op feiten gebaseerd commentaar toe te voegen naast de weergave van een vliegtuig dat atoombommen op steden liet vallen, veroorzaakte opschudding.

Kun je je een bustour in Washington DC voorstellen met een gids die over een geluidsinstallatie opmerkt: “Aan je linkerhand staan ​​de monumenten die de vernietiging van Korea en Vietnam verheerlijken, met daarachter de gigantische tempels en fallische symbolen voor de slavenhouders, en daarboven straat is er een piepklein gedenkteken dat belooft Japanse Amerikanen niet meer op te sluiten, maar het prijst vooral een oorlog. Onze volgende stop is de Watergate; wie kan de bende boeven noemen die daar betrapt zijn bij het saboteren van deze zogenaamde democratie?”

Het is bijna onvoorstelbaar.

Als wij Amerikanen Russen horen vertellen dat Trump gelijk heeft om iemand te ontslaan wegens ontrouw, vinden we dergelijke opvattingen achterlijk en onbeschaafd (zelfs als Trump ze trots aan de wereld verkondigt). Nee, nee, vinden wij, er mag geen sprake zijn van het opvolgen van onwettige bevelen of van bevelen waartegen de mensen zich verzetten. Eed wordt gezworen aan de grondwet, niet aan de uitvoerende macht die belast is met de uitvoering van de wetten van het congres. Natuurlijk leven we in een droomwereld die alleen bestaat in schoolboeken en reisgidsen. Maar we ontkennen ook de erkenning van de streng opgelegde eis tot loyaliteit aan de Verenigde Staten, zijn vlag, zijn oorlogen en zijn fundamentele mythologieën.

Hoeveel mensen heeft Stalin vermoord? Een Rus kan je een antwoord geven, ook al is het een bereik.

Hoeveel mensen heeft het Amerikaanse leger gedood in recente oorlogen? De meeste Amerikanen zijn er met ordes van grootte vanaf. Niet alleen dat, maar de meeste Amerikanen vinden dat ze immoreel handelen door de vraag überhaupt in hun hoofd op te nemen.

Uiteindelijk laten zowel Russen als Amerikanen de liefde voor hun land domineren. Maar één groep doet dat op een meer complexe en geïnformeerde manier. Beiden zijn natuurlijk volkomen en catastrofaal misleid.

Deze twee landen zijn leiders in het verhandelen van wapens aan de wereld, met vreselijke bloedige gevolgen. Ze zijn leiders in de ontwikkeling en het bezit van kernwapens en in de proliferatie van nucleaire technologieën. Het zijn grote producenten van fossiele brandstoffen. Moskou is hersteld van de economische vernietiging die de Verenigde Staten in de jaren negentig hebben toegebracht, maar heeft dit gedeeltelijk gedaan door olie, gas en wapens te verkopen.

Natuurlijk lopen de VS voorop met hun eigen militaire uitgaven en hun verbruik van fossiele brandstoffen. Maar wat we van de VS en Rusland nodig hebben, is leiderschap op het gebied van ontwapening en de overgang naar duurzame economieën. De regering van geen van beide landen lijkt bijzonder geïnteresseerd in het laatste. En alleen de Russische regering lijkt open te staan ​​voor ontwapening. Deze gang van zaken is onhoudbaar. Als de bommen ons niet doden, zal de vernietiging van het milieu dat wel doen.

Moskovieten noemen deze huidige maand "Maynovember" en stellen bontzwemkleding voor. Ze zijn gewend aan warmte in mei, niet aan kou en sneeuw. Men hoopt dat ze hun gevoel voor humor tot het einde weten te behouden.