Sun Tzu: The Ass of War

door David Swanson, december 10, 2017

Van DavidSwanson.org

Sun Tzu, wiens boek, De kunst van oorlog, werd een aantal 2,500 jaren geleden geschreven tijdens een periode van constante oorlog, en een aantal 100 jaren geleden populair gemaakt in het Westen (net op tijd voor geïndustrialiseerde oorlogvoering), is het toonaangevende voorbeeld van wat er mis is met het opgraven van oude platitudes als gidsen voor actie vandaag in de gebieden van oorlog en vrede.

"Dat de impact van je leger kan zijn als een slijpsteen tegen een ei - dit wordt veroorzaakt door de wetenschap van zwakke en sterke punten."

Deze 'wijsheid' biedt de moderne oorlogszuchtige niets op zijn eigen voorwaarden, en nog minder voor de pleitbezorger voor vrede; toch wordt het verondersteld relevant te zijn voor beide, om een ​​gemeenschappelijke basis voor beide te creëren en een diepe tijdloze betekenis te belichamen.

“Maar een koninkrijk dat ooit is vernietigd, kan nooit meer tot stand komen; noch kunnen de doden ooit weer tot leven worden gebracht. '

Lees dat plechtig alsof je geweldige nieuwe inzichten ontdekt. Als je kunt, ben je een betere oorlogskunstenaar dan ik.

"De anti-oorlogsbeweging moet de filosofieën bestuderen van degenen die de kunst van het conflict beheersen, van Caesar tot Napoleon, van Sun Tzu tot Clausewitz," zegt Scott Ritter. En Paul Chappell vertelt ons dat het Amerikaanse leger leert van de gemeenschappelijke wijsheid van Sun Tzu en Gandhi. Maar zoals Chappell opmerkt, werkt de les dat oorlog moet worden vermeden niet voor een instelling die oorlog voert en kan deze niet worden toegepast op een permanente vijandige bezetting.

Sun Tzu geeft de volgende wijsheid: het is beter om een ​​land intact te veroveren dan het in het proces te vernietigen. (Chorus: Ahhhhh! Ooooooooh!) Maar landen staan ​​niet op het 21st-eeuwse wereldbord. Beroepen worden niet getolereerd.

In Sun Tzu zijn er negen soorten grond om oorlogen te voeren: je eigen grond, grond op korte afstand in vreemd gebied, grond die aan beide kanten voordelig is, open grond, kruisende snelwegen, het hart van het grondgebied van de vijand, moeilijk terrein, grond dat is moeilijk te bereiken, en wanhopige grond waar een gevecht om te overleven onmiddellijk vereist is. Geen van deze is van de minste waarde voor de Amerikaanse luchtmacht of de Amerikaanse vredesbeweging.

In een bijgewerkte versie zou het Amerikaanse leger de volgende negen types hebben: grond met mannen, vrouwen, kinderen en een regering omver te werpen; grond met mannen, vrouwen, kinderen en een te steunen regering; grond met mannen, vrouwen, kinderen, en zowel een regering als haar weerstand om vernietigd te worden; gemalen met mannen, vrouwen, kinderen en geschikt voor het demonstreren van nieuwe wapens; grond met wapens klanten worden gespaard; gemalen met olie- of opiumproductie die moet worden gespaard; grond met het risico van het doden van blanke mensen; grond met luchtafweergeschut; grond met nucleaire raketten.

De wereld is te anders, oorlog is te anders en vrede is teveel anders dan oorlog voor meester Sun om ons te helpen. Ja, natuurlijk, Chappell heeft gelijk dat het vermijden van oorlog nog steeds beter is dan oorlog voeren. Ja, natuurlijk, Ritter heeft gelijk dat een vredesbeweging strategisch moet denken. Maar de modellen voor dergelijk denken die ons het meest waarschijnlijk zullen helpen, zijn die van succesvolle geweldloze bewegingen die culturen hebben veranderd, geen oude wijzen die ons vertellen niet aan te vallen terwijl de vijand in een rivier is. Dit bed helpt ons niet eens als metaforen waaraan we inzichten toeschrijven die we al hadden.

"Het is een militair axioma om niet bergopwaarts te gaan tegen de vijand, hem niet te weerstaan ​​als hij bergafwaarts komt."

Wat draagt ​​dat bij aan onze kennis? Of liever, wat neemt het weg? Dat is het probleem. Sun Tzu's krabbels bevatten wat inhoud en het is rampzalig en onverenigbaar met het beëindigen van oorlog of het sluiten van vrede. De volledige inspanning van Sun Tzu is gebaseerd op het idee dat oorlog goed kan worden uitgevoerd. Wanneer een "progressieve" senator zoals Al Franken of congreslid zoals Tom Perriello je vertelt dat de 2003-huidige oorlog tegen Irak "goed had moeten gebeuren" om "te winnen", zijn het perfecte oorlogskunstenaars.

Maar "winnen" bestaat eigenlijk niet meer als een stand van zaken die kan worden beschreven. Men wint niet het bombarderen van mensensteden. Men blijft het doen of stopt ermee. Dat is alles. Toch zullen Sun Tzu-fans je vertellen dat de sleutel tot 'winnen' is om alles geheim te houden, over alles te liegen, constant te bedriegen en 'diplomatie' te gebruiken als een dienaar van de oorlog.

“O goddelijke kunst van subtiliteit en geheimhouding! Door jou leren we onzichtbaar te zijn, door jou onhoorbaar, en daarom kunnen we het lot van de vijand in onze handen houden. '

Tenzij je onze f # ^%! @ 7% 9 *! e-mailt u g ^% $ # d% ^ & * $ @ $! $%! O (!!

“Wees subtiel! Wees subtiel! en gebruik je spionnen voor elk soort bedrijf.

"Als een geheim nieuws door een spion wordt onthuld voordat de tijd rijp is, moet hij ter dood worden gebracht samen met de man aan wie het geheim werd verteld."

Dit wordt nog steeds algemeen geloofd in een tijdperk zonder slagvelden, geen gevechten meer met zwaarden of strijdwagens, geen gevechten waarin de slachtoffers meestal soldaten zijn. En zelfs degenen die de oorlog in twijfel trekken, en zelfs degenen die de wrede straffen voor klokkenluiders in twijfel trekken, trekken zelden het idee van geheimhouding in twijfel of het idee waarop het is gebaseerd, namelijk vijanden. Maar geheimhouding verdwijnt zonder vijanden, en vijanden verdwijnen zonder oorlog - oorlog als een permanente gemoedstoestand, zelfs onder mensen die aforismen over hoe het beter is om een ​​gevecht te vermijden indien mogelijk.

"De enige manier om oorlog te voorkomen, is te weten hoe je het moet voeren en het beter kunt winnen dan je vijand." Dat is van de inleiding van Dallas Galvin tot de Barnes & Noble-editie van De kunst van oorlogen het is belachelijk. Stel je voor dat iemand met een recht gezicht zegt:

De enige manier om duelleren te voorkomen is om te weten hoe je beter moet duelleren dan je vijand.

De enige manier om slavernij te voorkomen, is te weten hoe je beter tot slaaf kunt maken dan je vijand.

De enige manier om bloedwraak te voorkomen, is door te weten hoe je beter kunt ruziën dan je vijand.

Vergelijk deze onzin met een empirische observatie:

Hoe meer je leert en je voorbereidt op oorlog, hoe meer oorlogen je vecht.

Sun Tzu zegt om langdurige oorlogsvoering te voorkomen, en zorg ervoor dat je plundert en plundert om je leger te ondersteunen. Maar een wereldrijk moet in een permanente oorlog zijn, en je kunt de arme landen van een dozijn aarden plunderen en plunderen en nooit Lockheed Martin financieren.

Vredesactivisme vereist langdurige strijd en het tegenovergestelde van plunderingen en plunderingen.

“Sun Tzu zei: Er zijn vijf manieren om met vuur aan te vallen. De eerste is om soldaten in hun kamp te verbranden; de tweede is om winkels te verbranden; de derde is het verbranden van bagagetreinen; de vierde is om arsenalen en tijdschriften te verbranden; de vijfde is om vuur te werpen onder de vijand. '

De bijgewerkte lijst van het Pentagon gaat in de honderden. Wat voegt deze piddly kleine bijdrage van vijf toe? Maar een vredesbeweging wint echt niet door te proberen te bepalen wie of wat aan te vallen met vuur. Moet een vredesbeweging strategisch zijn? Klaarblijkelijk. Het vertelt zichzelf al tientallen jaren zonder ooit een enkele afwijkende stem te hebben. Maar liegen, bedriegen, snel handelen voordat je stopt en alles met vuur verbranden is helemaal verkeerd. Speciale krachten zijn helemaal verkeerd. Geheime oude wijsheid is helemaal verkeerd.

Sun Tzu beweert dat hij die zichzelf en zijn vijand kent enzovoort zal winnen. En dan beweert hij dat door te weten welke kant sterker is, hij kan voorspellen welke zal winnen. Dit is verwarde onzin, maar een duidelijke erkenning dat de kennis van één kant niets garandeert. De toewijding van één kant om altijd te liegen en te bedriegen, garandeert haar alleen de eeuwige afwezigheid van vrede.

Een vredesbeweging heeft, om te slagen, menselijke en financiële middelen nodig, het heeft waarheid en geloofwaardigheid nodig, het heeft massa's mensen nodig, het moet het vermogen hebben om een ​​wereldbeeld te communiceren dat het onderhoud van vijanden verwerpt, het heeft meedogenloosheid en uithoudingsvermogen nodig. Het moet een winbare strijd voeren tegen specifiek beleid en tegelijkertijd het bredere doel van een world beyond war. Het hoeft niet te denken aan vredeshandhaving als warmaking. Het hoeft niet de grote vijand te vernietigen, te intimideren of te misleiden die de populaire aanvaarding van oorlog is. Het moet vijanden uitschakelen door ze bondgenoten te maken. Het moet facilitators van oorlog tegen het manoeuvreren zonder hen te beschouwen als mensen die met vuur moeten worden aangevallen.