Van Hannah Brock, War Resisters 'International
Deze week vindt de wapenbeurs Eurosatory plaats in Parijs. De beurs 'Defensie en Veiligheid', een van de grootste ter wereld, vindt elke twee jaar plaats. Jarenlang nam het verzet tegen Eurosatory de vorm aan van één vrouw, Yvonna Kressman,trouw tientallen jaren alleen staan. Geleidelijk aan heeft het woord zich verspreid, en dit jaar sloten campagnevoerders uit Duitsland, Engeland, België en Nederland zich aan bij Franse antimilitaristen en anderen om ervoor te zorgen dat het geen 'business as usual' was voor de wapenhandel.
Op de openingsdag van de beurs trokken meer dan veertig activisten de entree binnen en zongen liedjes, zongen, spandoeken vasthouden, vlaggen en flauwvallen. We konden niet worden genegeerd!
Ze kwamen uit verschillende groepen, waaronder Quaker, mennonieten, de Franse Palestijnse actiegroep en de Mwasi Collective (een Afrofeministisch collectief).
Actiegroep Les désobéissants, samen met WRI-leden van Agir Pour La Paix in België, geregistreerd als aanwezigen en, nadat ze op de beurs waren gekomen, “bloed” (rode verf) en tanks gooiden en spandoeken lieten vallen. Ze zijn gearresteerd. Bekijk hier enkele nieuwsbeelden van hun acties (inSpaans, Duits, Italiaans, Frans en Engels).
Activisten waren de hele week een doorn in het oog van de kermis. Elke dag zijn er protesten buiten de beurs, en op maandag was er een openbaar evenement in het centrum van Parijs om de bekendheid van Eurosatory te vergroten, dat niet zo bekend is in de stad. De reacties waren over het algemeen zeer ondersteunend en verontrustend dat ze niet eerder wisten dat het er was.
Op de tweede dag kwam ik erg laat aan en bevond ik me alleen buiten het conferentiecentrum. Even dacht ik dat ik me om zou draaien en terug zou gaan naar de stad. Toen zag ik Giselle, die een ouderling bleek te zijn van de Parijse afdeling van de Women's International League for Peace and Freedom.
Met mijn retro spandoek en Giselle's talent om gesprekken te beginnen, besloten we onze krachten (als het ware) te bundelen en stonden we samen buiten de uitgang als (denk ik) meer dan duizend wapenhandelaars, strijdkrachten, kopers, verkopers, lobbyisten, veiligheid en politie gefilterd door.
Hoogtepunten inbegrepen:
- een lang gesprek met een jonge man die op zijn vader wacht. Hij had de Eiffeltoren en het Louvre beloofd, maar moest voor het werk van zijn vader eerst naar deze wapenbeurs. Hij weigerde en bracht de tijd met ons buiten door. Hij was ongeveer 16 en wilde geen militaire dienst vervullen. Ik vertelde hem over Vicdani Ret, de Turkse vereniging voor gewetensbezwaarden, en hopelijk neemt hij contact op. Hij vroeg me om een foto te maken om aan zijn kleinkinderen (inshallah) te laten zien.
- het ronduit bizarre aantal mensen die stilletjes hun instemming betuigden, met een sluwe duim omhoog, een paar mompelde 'moed' en een groot aantal mensen dat stopte om ons dat te vertellen. Dergelijke steun herinnerde me aan het aantal mensen dat een hekel heeft aan hun baan in deze branche, en aan het enorme aantal burgerarbeiders dat nodig is om dit soort beurzen gaande te houden (cateraars, evenementenbeheerders, enz.). Een vrouw die net deze week een contract had gesloten voor een folder voor een klein bedrijf, had geen idee dat het hier was voordat ze arriveerde.
- proberen mensen uit het VK te spotten en specifiek met hen in gesprek te gaan. Een man haalde Edmund Burke zelfs aan als zijn rechtvaardiging voor het verdienen van zijn brood door wapens te verkopen: "Het enige dat nodig is voor de triomf van het kwaad is dat goede mensen niets doen". “Ja, daarom ben ik hier”, zei ik.
We hebben een exemplaar van Eurosatory's dagelijkse krant bemachtigd. met een voorpagina-verhaal getiteld 'Egalité and fraternité', was de inhoud niet veel beter. Het bevatte verhalen over 'milieuvriendelijke' raketten en had een spread van twee pagina's over een tankfabrikant: foto's van verschillende tanks onder de kop 'Meet the family'.
Dinsdagavond zouden de wapenhandelaars hun receptiediner in het centrum van Parijs bijwonen. We waren daar om hen te ontmoeten, met een aanwezigheid en de uitgang naar het metrostation waar ze aankwamen, en bij de ingang van het Cultureel Centrum waren ze op weg.
De wapenhandel presenteert zichzelf als neutraal en onvermijdelijk: dat is het ook niet. Wapenbeurzen zijn een kans om onze tegenstand te tonen aan degenen die rechtstreeks in de handel werken en om het bewustzijn van oorlogswinst in de lokale omgeving te vergroten. Bekijk de kaart van de Omega Research Foundation met militaire, politie- en veiligheidsbeurzen om te zien of er een bij u in de buurt is, en schrijf naar warprofiteers@wri-irg.org als u uw acties wilt bespreken.
Geef uw steun aan de Eurosatory-demonstranten op sociale media met behulp van #EurosatoryKills.
Vind meer foto's van de acties hier.
