Het Amerikaanse leger toegegeven op donderdag tot het doden van twee meisjes in Syrië.
Als kan worden beweerd dat een doelwit van Amerikaanse agressie kinderen heeft gedood, vooral met het verkeerde soort wapen, wordt dat gebruikt als grond voor oorlog. Oorlog zou daarvoor de remedie moeten zijn.
Dit was het geval in 2013 met de valse beweringen van het Witte Huis dat de Syrische regering kinderen had gedood met chemische wapens. President Obama vertelde ons om video's van dode kinderen te bekijken en ofwel een bombardementscampagne tegen Syrië te steunen of het doden van kinderen te steunen.
Maar dat is een Catch-22, omdat het zegt dat je ofwel het doden van kinderen moet steunen, ofwel het doden van kinderen moet steunen.
De afgelopen dagen heb ik gekeken videos van kinderen gedood in Jemen door Saoedi-Arabië met Amerikaanse raketten en steun. Raketten zijn in feite niet nauwkeuriger in hun daadwerkelijke gebruik dan chemische wapens, niet minder dodelijk, niet minder schuldig aan het doden van kinderen, inclusief de honderden kinderen die de VS heeft gedood met raketten van drones in slechts een paar landen. Ik geef niet eens toe in oorlog te zijn met.
Het Pentagon geeft dit niet toe; het geeft soms toe dat er geïsoleerde incidenten zijn die op grote schaal zijn gemeld.
Maar stel je voor dat raketten als het verkeerde soort wapen werden beschouwd, en stel je voor dat de Syrische regering en haar vrienden werden beschouwd als "de internationale gemeenschap" - je zou je kunnen voorstellen dat de internationale gemeenschap de humanitaire bombardementen op Washington DC zou eisen, als wraak voor de brute moord van twee kleine meisjes door Amerikaanse raket in Syrië.
Wij in de Verenigde Staten beschouwen de binnenlandse bombardementen op 4 kleine zwarte meisjes in Birmingham, Alabama, in 1963 als barbaars, en we beschouwen racisme als iets dat we hebben overwonnen, maar stel je voor dat de kleine meisjes die president Obama in november in Syrië vermoordde, blanke, christelijke, Engelssprekende Amerikanen zijn geweest. Men kan in die situatie niet veronderstellen dat de reactie hetzelfde zou zijn geweest.
Het is niet mogelijk om burgerslachtoffers in oorlog te vermijden. Zij vormen de meerderheid van de slachtoffers - van de doden, van de gewonden, van degenen die dakloos zijn geworden en van de getraumatiseerden - in vrijwel elke oorlog van de afgelopen halve eeuw. Vaak vormen ze een enorme meerderheid. Het idee dat oorlog een hulpmiddel kan zijn om iets ergers dan oorlog te verhelpen, of dat genocide echt iets anders is dan oorlog, wordt niet ondersteund door feiten.
Dat het Pentagon toegeeft burgers te hebben vermoord, is zeldzaam, maar niet ongekend. In feite is het een klein knikje in de richting van een beleid dat president Obama in het leven heeft geroepen en vervolgens snel heeft verlaten, waarbij hij beweerde dat al dergelijke slachtoffers zouden worden gemeld.
Maakt het uit? Zullen mensen zich zorgen maken?
Daarvoor moet, denk ik, video zijn, het moet op grote schaal worden vertoond en de moorden moreel veroordeeld, en mensen moeten hun weg vinden naar de media die het willen tonen en veroordelen.
Tenminste, als we het hebben over mensen in de Verenigde Staten.
Natuurlijk zullen de mensen van West-Azië des te ferventer protesteren tegen de Verenigde Staten, of het grote publiek in de Verenigde Staten weet wat hun regering doet of niet.
