Het zou ongeveer 30 miljard dollar per jaar kosten om een einde te maken aan hongersnood en honger over de hele wereld. Dat klinkt als veel geld voor jou of mij. Maar als we $ 2 biljoen hadden, zou dat niet het geval zijn. En dat doen we.
Het zou ongeveer 11 miljard dollar per jaar kosten om de wereld van schoon water te voorzien. Dat klinkt weer als veel. Laten we afronden naar 50 miljard dollar per jaar om de wereld van zowel voedsel als water te voorzien. Wie heeft dat soort geld? Wij doen.
Natuurlijk delen wij in de rijkere delen van de wereld het geld niet, zelfs niet onderling. Mensen die hulp nodig hebben, zijn hier en ook ver weg.
Maar stel je voor dat een van de rijke landen, bijvoorbeeld de Verenigde Staten, $ 500 miljard in zijn eigen onderwijs zou steken (wat betekent dat 'schoolschuld' het proces kan beginnen om zo achterlijk te klinken als 'mensenoffers'), huisvesting (wat betekent dat geen mensen meer zonder huizen), infrastructuur en duurzame groene energie en landbouwpraktijken. Wat als dit land, in plaats van de vernietiging van de natuurlijke omgeving te leiden, een inhaalslag zou maken en zou helpen de andere kant op te gaan?
(Merk op dat onderwijs, net als gezondheidszorg, een gebied is waar de Amerikaanse overheid al geld aan uitgeeft meer dan genoeg om het gratis te maken maar geeft het corrupt uit.)
Het potentieel van groene energie zou plotseling omhoog schieten met dat soort onvoorstelbare investeringen, en dezelfde investering opnieuw, jaar na jaar. Maar waar zou het geld vandaan komen? $ 500 miljard? Als er op jaarbasis $ 1 biljoen uit de lucht zou vallen, zou de helft ervan nog over zijn. Na $ 50 miljard om de wereld van voedsel en water te voorzien, wat als er nog eens $ 450 miljard zou gaan om de wereld te voorzien van groene energie en infrastructuur, behoud van bovengrond, milieubescherming, scholen, medicijnen, culturele uitwisselingsprogramma's en de studie van vrede en geweldloze actie?
De buitenlandse hulp van de VS bedraagt momenteel ongeveer 23 miljard dollar per jaar. Opbrengst tot $ 100 miljard - laat staan $ 523 miljard! - zou een aantal interessante gevolgen hebben, waaronder het redden van een groot aantal levens en het voorkomen van een enorme hoeveelheid leed. Als er nog een andere factor aan zou worden toegevoegd, zou het ook de natie die het deed de meest geliefde natie op aarde maken. Een recente peiling onder 65 landen wees uit dat de Verenigde Staten verreweg het meest gevreesde land zijn, het land dat wordt beschouwd als de grootste bedreiging voor de vrede ter wereld. Als de Verenigde Staten verantwoordelijk waren voor het verstrekken van scholen en medicijnen en zonnepanelen, zou het idee van anti-Amerikaanse terroristische groeperingen net zo lachwekkend zijn als anti-Zwitserse of anti-Canadese terroristische groeperingen, maar alleen als er nog een andere factor zou worden toegevoegd - alleen als de $ 1 biljoen kwam van waar het eigenlijk vandaan zou moeten komen.
Elk jaar geeft de wereld ongeveer 2 biljoen dollar uit aan oorlogen en – vooral – aan de voorbereiding op oorlogen. De Verenigde Staten besteden ongeveer de helft daarvan, ongeveer 1 biljoen dollar, via verschillende departementen, waaronder het leger, de staat, de energiesector, de binnenlandse veiligheid, de centrale inlichtingendienst, enz. Meer dan de helft van de rest van de militaire uitgaven in de wereld zijn afkomstig van de nauwe bondgenoten van de Verenigde Staten. , en een groot deel bestaat uit buitenlandse aankopen van Amerikaanse bedrijven. Het stopzetten van de financiering van het militarisme zou een groot aantal levens redden en een einde maken aan het contraproductieve werk van het tegenwerken van de wereld en het genereren van vijanden. Maar zelfs maar een fractie van dat geld naar nuttige plekken brengen zou vele malen dat aantal levens redden en vriendschap in plaats van vijandigheid veroorzaken.
Nu hebben de meeste mensen in de Verenigde Staten en veel mensen in veel rijke landen het moeilijk. Hoe kunnen ze nadenken over een enorm reddingsplan voor de rest van de wereld? Dat zouden ze niet moeten doen. Ze zouden moeten nadenken over een enorm reddingsplan voor de hele wereld, inclusief hun eigen hoekje ervan. De Verenigde Staten zouden een einde kunnen maken aan de armoede thuis en overgaan op duurzame praktijken, terwijl ze grote afstanden afleggen om de wereld te helpen hetzelfde te doen, en geld overhouden. Het klimaat behoort niet tot één deel van de aarde. We zitten allemaal samen in dit lekke bootje. Maar $ 1 biljoen per jaar is echt een gigantisch bedrag. Het is $ 10 miljard 100 keer. Zeer weinig dingen worden gefinancierd met $ 10 miljard, bijna niets met $ 100 miljard. Er gaat een hele nieuwe wereld open als de militaire financiering stopt. Opties zijn onder meer belastingverlagingen voor werkende mensen en een verschuiving van de macht naar staats- en lokaal niveau. Ongeacht de aanpak, de economie profiteert van het schrappen van militaire uitgaven. Dezelfde uitgaven op andere gebieden, zelfs in belastingverlagingen voor werkende mensen, zorgen voor meer banen en beter betaalde banen. En er wordt genoeg bespaard om ervoor te zorgen dat elke werknemer die het nodig heeft, wordt omgeschoold en geholpen bij het maken van een overstap. En dan verdubbelt de $ 1 biljoen tot $ 2 biljoen als de rest van de wereld ook demilitariseert.
Het klinkt als een droom, en het moet zeker een droom zijn. Hebben we geen militaire uitgaven nodig om onszelf te beschermen en de planeet te bewaken? We doen niet. We hebben andere beschermingsmiddelen. Het militarisme is waardoor we minder veilig zijn. En de rest van de planeet schreeuwt uit volle borst dat ze niet langer gecontroleerd willen worden door een zelfbenoemde en niet echt internationale politiemacht die meer schade aanricht dan ze beweert te voorkomen en geruïneerde naties in haar kielzog achterlaat elke inspanning van veronderstelde natievorming.
Waarom vinden andere rijke landen het niet nodig om zelfs maar 10% van wat de Verenigde Staten uitgeven aan zogenaamde defensie uit te geven? Welnu, de meeste van hun militaire uitgaven dienen, net als de meeste militaire uitgaven van de VS, geen defensief doel. Zelfs als men nog steeds in militaire verdediging gelooft, betekent defensie een kustwacht en grenspatrouilles, luchtafweerwapens, instrumenten om een gevreesde invasie af te slaan, waarvan de angst snel zou afnemen als naties zouden verhuizen naar afdelingen van daadwerkelijke verdediging. Wapens in de zeeën en luchten van de wereld en de ruimte zijn niet defensief. Troepen die permanent gestationeerd zijn in de meeste landen van de wereld, zoals Amerikaanse troepen zijn, zijn niet defensief. Het is preventief. Het maakt deel uit van dezelfde logica die leidt tot agressieve oorlogen die gericht zijn op het wegnemen van mogelijke toekomstige bedreigingen, reëel of denkbeeldig.
Men hoeft zelfs niet te geloven in de noodzaak van een teruggeschroefd, echt defensief leger. Dat hebben studies van de afgelopen eeuw uitgewezen geweldloze middelen zijn effectiever in het verzet tegen tirannie en onderdrukking. Als een natie een andere zou aanvallen in een gedemilitariseerde wereld, zouden deze dingen moeten gebeuren: de mensen van de aanvallende natie zouden weigeren deel te nemen, de mensen van de aangevallen natie zouden weigeren de autoriteit van een indringer te erkennen, mensen van de wereld zouden naar de aangevallen natie als vredeswerkers en menselijke schilden, beelden en feiten van de aanval moeten overal zichtbaar worden gemaakt, regeringen van de wereld moeten de verantwoordelijke regering bestraffen, maar niet haar volk, de verantwoordelijken moeten worden berecht door internationale rechtbanken en geschillen moeten worden voorgelegd aan internationale arbitrage.
Omdat oorlog en oorlogsvoorbereiding niet nodig zijn om ons te beschermen en alom wordt erkend om vijandigheid te genereren, waardoor we minder veilig worden, kunnen we alle gevolgen ervan aan dezelfde kant van een kosten-batenanalyse opsommen. Er zijn geen voordelen die niet beter kunnen worden gecreëerd zonder oorlog. De kosten zijn enorm: het doden van grote aantallen mannen, vrouwen en kinderen in wat zeer eenzijdige slachtingen zijn geworden, het resterende geweld dat nog jaren aanhoudt, de vernietiging van de natuurlijke omgeving die millennia kan duren, de erosie van burgerlijke vrijheden, de corruptie van de overheid, het voorbeeld van geweld dat door anderen wordt overgenomen, de concentratie van rijkdom, de verspilling van elk jaar 2 biljoen dollar.
Hier is een vies geheimpje: oorlog kan worden afgeschaft. Toen duelleren werd afgeschaft, bleef men niet meer defensief duelleren. Het beëindigen van de oorlog betekent volledig het beëindigen van de defensieve oorlog. Maar er gaat niets verloren in die overeenkomst, aangezien er sterkere instrumenten dan oorlog zijn ontwikkeld voor defensieve behoeften gedurende de 70 jaar sinds de laatste oorlog waarvan velen graag beweren dat het vermogen van oorlog tot goedheid en rechtvaardigheid bewijst. Is het niet vreemd dat mensen zoveel tientallen oorlogen moeten overslaan naar een radicaal ander tijdperk om te vinden wat zij beschouwen als een legitiem voorbeeld van wat sindsdien onze belangrijkste overheidsinvestering is geweest? Maar dit is een andere wereld dan de wereld van de Tweede Wereldoorlog. Wat je ook maakt van de decennia aan beslissingen die die crisis hebben veroorzaakt, we worden tegenwoordig met heel verschillende crises geconfronteerd, we zullen waarschijnlijk niet met hetzelfde type crisis te maken krijgen - vooral als we investeren in het voorkomen ervan - en we hebben verschillende instrumenten waarmee je het moet aanpakken.
Oorlog is niet nodig om onze levensstijl in stand te houden, zoals het gezegde luidt. En zou dat niet laakbaar zijn als het waar was? We stellen ons voor dat als 5 procent van de mensheid 30 procent van de hulpbronnen van de wereld wil blijven gebruiken, we oorlog of de dreiging van oorlog nodig hebben. Maar de aarde heeft geen tekort aan zonlicht of wind. Onze levensstijl kan worden verbeterd met minder vernietiging en minder consumptie. Onze energiebehoefte moet op duurzame manieren worden bevredigd, anders vernietigen we onszelf, met of zonder oorlog. Dat is wat bedoeld wordt met onhoudbaar. Dus, waarom doorgaan met een instelling van massamoord om het gebruik van uitbuitend gedrag dat de aarde zal ruïneren te verlengen als oorlog het niet eerst doet? Waarom de proliferatie van nucleaire en andere catastrofale wapens riskeren om de catastrofale gevolgen voor het klimaat en de ecosystemen van de aarde voort te zetten? Het is een feit dat als we de klimaatverandering en de ineenstorting van het milieu adequaat willen aanpakken, we die 2 biljoen dollar nodig zullen hebben die de wereld in oorlog investeert.
Oorlog is geen middel om de wereld te verbeteren. Oorlog kost de agressor natie veel, maar die kosten zijn niets vergeleken met de schade die aan de aangevallenen wordt toegebracht. Afghanistan, Irak, Libië, Jemen, Pakistan en Somalië hebben geleden en zullen zwaar blijven lijden onder de recente Amerikaanse oorlogen. Deze oorlogen kosten grote aantallen levens, bijna allemaal aan één kant, bijna allemaal het leven van mensen die de landen die hen aanvallen niets hebben aangedaan. Maar hoewel oorlog een groot aantal levens kost, zou een veelvoud van dat aantal levens kunnen worden gered door een fractie van de enorme berg geld die aan oorlog wordt uitgegeven, opnieuw te besteden. Voor veel minder dan oorlog en oorlogsvoorbereiding ons hebben gekost, zouden we ons leven thuis kunnen veranderen en ons land tot het meest geliefde land op aarde kunnen maken door hulp te bieden aan anderen. Voor wat het heeft gekost om de oorlogen tegen Afghanistan en Irak te voeren, hadden we de wereld kunnen voorzien van schoon water, een einde kunnen maken aan de hongersnood, talloze scholen kunnen bouwen en groene energiebronnen en duurzame landbouwpraktijken kunnen creëren in een groot deel van de wereld, inclusief onze eigen huizen. . Welke bescherming zouden de Verenigde Staten nodig hebben tegen een wereld waaraan ze scholen en zonne-energie hadden gegeven? En wat zouden de Verenigde Staten doen met al het overgebleven geld? Is DAT niet een opwindend probleem om mee geconfronteerd te worden?
Hebben we oorlog nodig om iets ergers te voorkomen? Iets ergers bestaat niet. Oorlogen zijn geen effectieve instrumenten om grotere oorlogen te voorkomen. Oorlogen zijn niet effectief in het voorkomen van genocides. Rwanda had een geschiedenis nodig met minder oorlog, en het had politie nodig, het had geen bommen nodig. Evenmin worden degenen die door een buitenlandse regering zijn gedood, op minder tragische wijze gedood dan degenen die door hun eigen regering zijn gedood. Oorlog is het ergste dat we hebben uitgevonden. We spreken niet van goede slavernij of gewoon verkrachting of humanitair kindermisbruik. Oorlog valt in die categorie dingen die altijd slecht zijn.
Zitten we niet vast aan oorlog omdat we mensen zijn? Er zijn maar weinig dingen waar we dat over zeggen. Geen slavernij, geen bloedwraak, geen duelleren, geen waterboarding, geen sweatshops, niet de doodstraf, geen kernwapens, geen kindermisbruik, geen kanker, geen honger, niet de filibuster of de senaat of het kiescollege of geldinzamelingstelefoontjes naar etens tijd. Bijna niets waar we een hekel aan hebben, beweren we permanent tegen onze wil aan vast te zitten. Hoeveel grote instellingen die grote financiering nodig hebben en de gecoördineerde inspanningen van enorme aantallen mensen kun je bedenken waarvan we beweren dat ze voor altijd tegen onze wil opgescheept zitten? Waarom oorlog?
Als we een nieuwe instelling zouden creëren die een wereldwijde investering van zo'n 2 biljoen dollar per jaar zou vergen, waarvan ongeveer 1 biljoen dollar alleen al uit de Verenigde Staten, en als deze instelling ons economisch zou schaden, als het onze natuurlijke omgeving ernstig zou beschadigen, als het onze ons van onze burgerlijke vrijheden, als het onze zuurverdiende rijkdom in de handen van een klein aantal corrupte profiteurs zou sluizen, als het alleen zou kunnen functioneren door de deelname van grote aantallen jonge mensen van wie de meerderheid fysiek of mentaal zou lijden en die aanzienlijk meer kans zouden hebben om zelfmoord te plegen, als alleen al het rekruteren van deze jonge mensen en het overtuigen van hen om deel te nemen aan onze nieuwe instelling ons meer zou kosten dan hen een universitaire opleiding te geven, als deze nieuwe instelling zelfbestuur moeilijker zou maken , als het onze natie in het buitenland gevreesd en gehaat heeft gemaakt, en als zijn primaire functie was om grote aantallen onschuldige kinderen en grootouders en mensen van alle leeftijden te doden, dan kan ik veel opmerkingen bedenken die we zouden kunnen horen als reactie op onze creatie van dit prachtig nieuw instituut. Een van hen is niet: "Goh, het is jammer dat we voor altijd met dit wangedrocht vastzitten." Waarom zouden we er in hemelsnaam mee opgescheept zitten? We maakten het. We zouden het ongedaan kunnen maken.
Ah, zou iemand kunnen zeggen, maar een nieuwe creatie is anders dan een instelling die altijd bij ons is geweest en altijd zal zijn. Dat is ongetwijfeld waar, maar oorlog is eigenlijk een nieuwe creatie. Onze soort gaat 100,000 tot 200,000 jaar terug. Oorlog gaat slechts 12,000 terug. En gedurende deze 12,000 jaar is oorlog sporadisch geweest. De meeste samenlevingen hebben het in de meeste gevallen zonder gedaan. "Er is altijd wel ergens oorlog geweest", zeggen mensen. Nou, er is altijd niet ergens oorlog geweest. Culturen die oorlog hebben gebruikt, hebben het later verlaten. Anderen hebben het overgenomen. Het heeft geen tekorten aan hulpbronnen of bevolkingsdichtheid of kapitalisme of communisme gevolgd. Het volgde op de culturele acceptatie van oorlog. En mensen die het zonder oorlog hebben gedaan, hebben niet geleden onder de afwezigheid ervan. Er is geen enkel geregistreerd geval van posttraumatische stressstoornis veroorzaakt door oorlogsontbering. Integendeel, de meeste mensen lijden ernstig onder deelname aan oorlog en moeten zorgvuldig geconditioneerd worden alvorens deel te nemen. Sinds oorlog geen man-tegen-man-gevechten meer inhoudt, staat het net zo open voor vrouwen als voor mannen, en vrouwen beginnen eraan deel te nemen; het zou net zo goed mogelijk zijn voor mannen om niet langer deel te nemen.
Op dit moment wordt de overgrote meerderheid van de mensen op aarde vertegenwoordigd door regeringen die minder in oorlog en oorlogsvoorbereiding investeren dan de Verenigde Staten - aanzienlijk minder, absoluut gemeten of als een percentage van de economieën van de naties. En sommige mensen worden vertegenwoordigd door regeringen die al decennia of eeuwen geen oorlog hebben gevoerd, sommige door regeringen die hun leger letterlijk in een museum hebben ondergebracht.
Je zou natuurlijk kunnen stellen dat de invloed van het militair-industriële complex en zijn lobbyisten en propagandisten onoverwinnelijk is. Maar weinigen zouden dat geloven. Waarom zou zoiets nieuws als het militair-industriële complex permanent zijn? Voor het beëindigen van oorlog is zeker meer nodig dan enquêteurs vertellen dat we willen dat het wordt beëindigd. Zeker, onze regeringen reageren verre van ideaal op de publieke opinie. We hebben zeker te maken met bekwame mensen die moeite zullen hebben om de zachte deal die ze hebben te behouden. Maar populair activisme heeft zich vele malen verzet tegen de oorlogsmachine, onder meer door de voorgestelde Amerikaanse raketaanvallen op Syrië in de zomer van 2013 af te wijzen. niet meer denkbaar.
Sommige Amerikaanse staten zijn dat wel commissies instellen om te werken aan de overgang van oorlog naar vredesindustrieën.
Samenvatting van het bovenstaande.
