Is War Alcohol?

By David Swanson, Oktober 1, 2018

Oorlog is een zichzelf in stand houdende gewoonte die schadelijk is voor de gebruikers en een zekere tijdelijke hoogheid kan bieden. Tijdens een vredesconferentie in Canada hoorde ik onlangs dat een aantal mensen zichzelf als "herstellende Amerikanen" noemden. De mate waarin veel mensen oorlogen voorstellen, wordt gelanceerd en om een ​​rationele reden wordt voortgezet is een groot misverstand; oorlog kan niet worden verklaard zonder irrationaliteit.

Maar elke metafoor kan in een misleidende richting worden opgevat en ik denk dat dat met oorlog en alcohol is gebeurd.

Wat? Is er een epidemie van mensen die ten onrechte denken aan oorlog als te veel op alcohol? Ja, ik denk van wel.

Onder de mensen die hebben gehoord van het Kellogg-Briand-pact, is de bijna universele aankondiging die ze zullen maken - vrijwel woordelijk - bij het horen van het genoemde Pact: "Ik dacht dat dat was geschrapt omdat het niet werkte."

Ik heb lang geduurd voordat ik me realiseerde dat deze opmerking zijn oorsprong vindt in alcohol. Jarenlang heeft deze opmerking mij verbijsterd. Om te beginnen wordt de wet niet 'gedropt'. Ze moeten worden ingetrokken. Ze kunnen niet zomaar worden genegeerd - ik bedoel, dat is geen wettelijke norm. En als we alle wetten negeren die ooit zijn geschonden, zouden we bijna elke wet moeten negeren, zeker elke wet die een nuttig doel dient. Stel je voor dat je wetten tegen moord negeert of intrekt omdat er moord bestaat. Stel je voor dat je Mozes bespot als een linkse freak voor het verbieden van moord in plaats van regels vast te stellen voor een goede humanitaire moord. Stel je voor dat je het verbod op dronken rijden de eerste keer dat het werd geschonden verbrak, en in plaats daarvan politiewagens met bierreclame pleegde als een indicatie van liberale verlichting.

Waarom is het vredespact de enige wet die volgens de bizarre standaard niet echt bestaat als het ooit wordt geschonden?

Ik plaats hier een aantal verwante discussies aan de kant. Een daarvan is het idee dat het Handvest van de VN het vredespact heeft vervangen door bepaalde soorten oorlogen te legaliseren. Niemand maakt ooit die bewering; het is gewoon een claim die ik altijd stel dat iemand zou kunnen proberen.

Een andere discussie is die van de vermeende behoefte aan "defensieve" oorlog zolang oorlog bestaat. Nogmaals, niemand maakt deze bewering, maar ik kan me voorstellen dat het ongeveer zo gaat: als je winkeldiefstal verbiedt, kun je het verminderen maar niet elimineren; het voortbestaan ​​ervan vereist echter niet dat iedereen winkeldief wordt om zichzelf te beschermen tegen andere winkeldieven; maar het Goede Volk heeft oorlog nodig om zichzelf te beschermen tegen overblijvende overtreders van een oorlogsverbod. Ik denk dat iemand dit zou kunnen zeggen omdat veel mensen vroeger zo dachten, en velen nog steeds doen. Maar de kennis bestaat nu eigenlijk, die ons vertelt dat oorlog maken de oorlogs makers in gevaar brengt en dat geweldloze reacties op oorlog eerder zullen slagen dan gewelddadige.

Dus waarom herhaalt iedereen gehoorzaam de 'het werkte niet'-mantra toen het Kellogg-Briand-pact werd genoemd? Ik denk niet dat het iets te maken heeft met het VN-handvest of met de behoefte aan volledig succes dat inherent is aan een oorlogsverbod en niet aan het verbieden van ander gedrag. In plaats daarvan denk ik dat, hoewel niemand dit feitelijk heeft gezegd, en weinigen zijn er zich misschien van bewust, dat het idee dat een wet wordt afgewezen omdat het "niet werkte" een idee is dat is geworteld in het verbod en de daaropvolgende legalisatie van alcohol. Drinken was verboden en het 'werkte niet', en het verbod werd ingetrokken. En die intrekking kwam precies rond de tijd dat het Pact van Parijs prominent werd geschonden.

Sommigen zullen je vertellen dat de reden waarom het Kellogg-Briand-pact "niet werkte" was dat het "tanden" nodig had, het "handhaving" nodig had. Ik neem het idee van oorlog gebruiken om oorlog te elimineren om hopeloos misleid en geblindd te worden en een voorspelbare mislukking aangetoond door de Verenigde Naties. Ik neem aan dat het pact "niet werkte" om absurd te zijn, gezien de ongelooflijke vooruitgang die het heeft geboekt bij een bijna eindigende verovering, bij het hervormen van internationale wetgeving, bij het stigmatiseren van oorlog, in het creëren van vervolgingen van oorlog. Ik neem onze taak op om door te gaan met het vervangen van de oorlog door geweldloze geschillenbeslechting en reining in de grote oorlogsfabrikanten en wapenhandelaren van de wereld. Maar deze opvatting dat het Pact handhaving ontbeerde, en dat het daarom "niet werkte" is een minderheidsstandpunt. En zelfs deze opvatting past bij de conceptie van oorlog als een populaire zonde in de trant van alcoholisme, een die door de juiste autoriteiten moet worden afgestempeld indien mogelijk, of getolereerd en gereguleerd indien nodig.

Maar oorlog is geen alcohol, en in feite verschilt het op een aantal kritieke manieren van alcohol.

Ten eerste zijn er goede toepassingen voor alcohol. Ik hou van een biertje of een glas wijn. Ik heb er geen 10 van. Ik rijd niet dronken. Ik veroorzaak geen schade. Oorlog wordt door sommigen op precies dezelfde manier bedacht, maar deze gedachte is flagrant onwaar. Een raket van een drone in iemands huis sturen, is geen goed gebruik van oorlog. Het is moord, en het kweekt meer moord.

Ten tweede omvatten de vogelvrijwilligers die probeerden oorlog te verbieden, mensen voor en tegen het verbieden van alcohol. Eén ding verbannen past niet netjes bij het verbannen van iets anders.

Ten derde is drinken een individuele actie. Je kunt het met vrienden doen, maar elke persoon drinkt of drinkt niet. Het verbannen van de tango of het duelleren zou dichter bij het verbieden van oorlog komen. In feite dachten de outlawrists expliciet aan het model van het verbod op duelleren en merkten op dat geen enkele jurisdictie alleen offensief duelleren had verboden en defensieve of humanitaire duellering handhaafde. Het duurt twee tot de tango of om oorlog te voeren. Sinds de eerste vervolgingen van het Kellogg-Briand Pact, in Neurenberg en Tokio, hebben de grote gewapende naties niet rechtstreeks met elkaar gevochten, maar ze hebben gevochten tegen kleine naties die terugvechten.

Ten vierde is drinken populair. Oorlog is door de meeste maatregelen impopulair. De drinkverslaafden zijn overal. De oorlogsverslaafden zijn geconcentreerd onder de machtige heersers van de oorlogvoerende naties. Oorlog is geen probleem van de massa, maar een probleem van de afwezigheid van controle door de massa. Oorlogspropaganda kan mensen over de streep trekken en die overwinning kan op een dronkenschap lijken. Maar de propaganda wordt gemaakt door een klein aantal mensen. Verboden alcohol maakte alcohol cool. Het verbieden van oorlog heeft oorlogspropaganda bemoeilijkt en de eerste taak is het voorwendsel dat oorlog niet is verboden.

Ten vijfde creëerde een alcoholverbod een ondergrondse, geheimzinnige, criminele onderneming op een schaal zo groot als de dorst van de mensen. Het verbieden van oorlog heeft misschien kleine coups en moorden aangewakkerd, maar oorlog kan niet op grote schaal werken en wordt geheim gehouden. Je kunt een enorme oorlog in een kelder niet verbergen en een wachtwoord nodig hebben om het te zien. Het oorlogsprobleem is een probleem van de grootste meest open acties ter wereld, gepleegd door de grootste, meest vooraanstaande entiteiten ter wereld. Het effectief criminaliseren van oorlog vermindert oorlog.

Ten zesde maakte het verbod alcohol leuker, terwijl het oorlog steeds schandelijker maakt en moet blijven maken.