ICBM: catastrofe onmetelijk incuberen

Door David Swanson, World BEYOND War, December 29, 2022

Er is een eenvoudig idee, het meest effectief ontwikkeld door Daniel Ellsberg. Of je nu van kernwapens houdt, gelooft dat ze helaas nodig zijn, of denkt dat ze het domste zijn om ooit een cent - veel minder biljoenen dollars - aan uit te geven, je zou je nooit moeten voorstellen dat er behoefte is aan meer dan de kernwapens op onderzeeërs en vliegtuigen. Ze ook aan land hebben, of je het nu een heilige triade van kernwapentypes noemt of niet, zou als echt, echt dom moeten worden opgevat, ongeacht wat je denkt van het laden van onderzeeërs en vliegtuigen met genoeg wapens om al het leven op te beëindigen Aarde vele malen voorbij. U mag, net als ik, geloven dat bijna niets gekker is dan kernwapens op onderzeeërs en vliegtuigen; of je kunt zweren dat dergelijke inzet neerkomt op de meest verstandige actie die ooit is ondernomen door de menselijke soort, of door de 4% van de mensheid waar je om geeft, of iets daartussenin. Maar er is iets gekker, dat we allemaal zouden moeten kunnen samenkomen en herkennen als het gekste ooit: kernwapens op het land, ICBM's, intercontinentale ballistische raketten.

ICBM's zijn gek omdat Rusland weet waar alle Amerikaanse zijn, en vice versa, en omdat er maar twee plannen zijn voor wanneer ze te gebruiken: (1) om het einde van het leven op de planeet te initiëren, (2) om een ​​gekke overhaaste beslissing binnen enkele minuten dat er definitief bewijs is dat iemand anders het einde van het leven op de planeet heeft geïnitieerd en snel de ICBM's heeft afgevuurd om er zeker van te zijn dat hij een rol heeft gespeeld bij de vernietiging van de aarde. Natuurlijk zijn er verschillende soorten ongelukken mogelijk, maar een daarvan is het verkeerd vaststellen van de feiten, ten onrechte geloven dat iemand anders kernwapens heeft gelanceerd die precies op jouw kernwapens gericht zijn, en niet op het nippertje ontdekken (zoals is gebeurd). ) dat het probleem eigenlijk een zwerm ganzen is of een computerfout. Met de kernwapens op vliegtuigen en onderzeeërs bestaat scenario nummer twee niet omdat de vliegtuigen en onderzeeërs geen zittende eenden zijn, de andere man weet niet waar ze zijn, zodat ze hun rol in de mogelijk daaruit voortvloeiende waanzin met meer vrije tijd kunnen overdenken.

Zelfs als we het allemaal eens zijn over de noodzaak om in staat te zijn de aarde vele malen levenloos te maken - en daarmee instemmen is zeker een belangrijk gebaar van goede wil om tegemoet te komen aan wat je ook denkt te begrijpen - we zouden het eens moeten kunnen worden over het voordeel dat je nog een paar minuten hebt om te verifiëren of de vernietiging al is gemaakt of niet, om te voorkomen dat je hem start als dat niet het geval is, terwijl je toch in staat bent om de ogenschijnlijk belangrijke, zij het misselijkmakende daad van er actief aan deelnemen als dat het geval is.

Je zou natuurlijk kunnen plannen om de ICBM's (en het bovenste deel van het midwesten van de Verenigde Staten) gewoon te laten vernietigen door de raketten waarvan je vermoedt dat ze aankomen, aangezien, als je gelijk hebt, het bovenste deel van het midwesten van de Verenigde Staten zal worden vernietigd, ongeacht of je de raketten lanceert. raketten of laat ze in de grond, en de hele wereld zal worden gedood door een nucleaire winter als je gelijk hebt of als je ongelijk hebt, maar lanceer de raketten. Je zou de vliegende apocalypsmachines in de grond kunnen laten en rustig je beslissingen kunnen nemen over lancering vanuit onderzeeërs en vliegtuigen.

Maar dat gaat niet lukken. En de reden dat het niet werkt heeft niets te maken met afschrikking. Je kunt van alles geloven over afschrikking, maar je kunt je niet bewust zijn van hoeveel kernwapens de Verenigde Staten en Rusland hebben, en van het vermogen om ze in vliegtuigen en onderzeeërs te plaatsen, en wat een nucleaire winter is, en beweren dat dat ICBM's bijdragen aan afschrikking of dat het dwingen van Rusland (of China, of een Rusland en China dat u tot een partnerschap tegen u drijft) om veel raketten af ​​te vuren in het hogere middenwesten van de Verenigde Staten op de een of andere manier afbreuk doet aan het vermogen van Rusland om de rest van de aarde. Die ene regio pokdalig maken met nucleaire explosies, elk honderden keren wat Hiroshima of Nagasaki is aangedaan, zou al het leven op aarde vernietigen, zelfs als de onderzeeërs en vliegtuigen niet zouden bestaan.

Nee, de reden dat het niet zal werken om al die ICBM's te behouden, maar van plan bent ze niet te gebruiken, is dat je mensen nauwelijks zover kunt krijgen dat ze het onderhoud ervan serieus nemen. Als het militaire personeel dat is aangesteld om de dingen te onderhouden, te bewaken en te oefenen, allemaal zou begrijpen dat ze nooit zouden worden gebruikt - niet alleen dat de afschrikkingstheorie verklaart dat ze nooit zullen worden gebruikt, maar in feite nooit zullen worden gebruikt - zou het risico van een accidentele apocalyps rijden op vier paarden. Reeds, zoals het is, het aantal bijna-ongevallen suggereert dat alleen al het bestaan ​​van kernwapens ons een beperkte hoeveelheid tijd geeft voor ons geluk om stand te houden. Al mensen per ongeluk (of erger) steek niet-geïdentificeerde kernwapens in vliegtuigen en vlieg ze door de VS zonder het iemand te vertellen. Het bewaken van de krachtigste wapens ooit wordt al beschouwd als het minst wenselijke carrièrepad in het Amerikaanse leger, en de mensen die het doen zijn pissed off, wanneer niet verdoofd en vals spelen bij hun examens, of krijgen dronken en rijdende kernwapens door het hele land, met een dronken de leiding van het hele programma, om nog maar te zwijgen van de VS presidenten klotsen uit hun sadistische gedachten. De ICBM's worden al geconfronteerd overstroming gevaren. Al de mensen die woon in de buurt van de dingen denk er nauwelijks aan.

Je zou net als China kunnen doen en de kernwapens en de raketten houden, maar ze apart houden, niet klaar om in een oogwenk te vliegen, maar je zou hetzelfde probleem hebben: niemand zou zelfs maar doen alsof ze ze serieus nemen. Als de kernwapens niet op eBay te koop zouden worden aangeboden, zouden er wel kaartjes zijn om ze te bezoeken. Dus de keuzes zijn om ze kwijt te raken, zonder enig nadeel vanuit iemands perspectief behalve degenen die er financieel van profiteren, of ze houden en elkaar allemaal vertellen dat ze super belangrijk zijn, of we het nu geloven of niet, om de dag uit te stellen met een of ander stom ongeluk eindigt alles. Dit is een van de belangrijkste keuzes waar we voor staan. Het is niet moeilijk. Het is er een die tegen financiële corruptie aanloopt, maar het grootste probleem is dat niet alleen de mensen die in de buurt van de dingen wonen er niet aan denken. Bijna iedereen vermijdt om aan hen te denken. En als er over wordt gesproken, is dat met totaal onnauwkeurige informatie en aannames, of het belachelijke advies van de stad New York dat je het probleem van een nucleaire oorlog moet aanpakken door van plan te zijn naar binnen te gaan.

Dus wat doen we? Dan Ellsberg schrijft boeken en maakt videos. Wij allen do talloze webinars. Bij elk webinar vertellen we elkaar eindeloos wat een geweldig idee het zou zijn als netwerktelevisie opnieuw zou worden uitgezonden The Day After. Wij e-mail en telefoon Congres. We schrijven en bellen de media, tonen, protest, maak kunst en t-shirts, huur billboards, en steeds een iets minder klein percentage mensen heeft enig idee wat er aan de hand is. Nog twee of drie mensen, meestal mensen die al in de kleine club zitten die niet willen dat het leven wordt beëindigd door vernietiging van het milieu, komen erbij om ook niet te willen dat het leven sneller wordt beëindigd door nucleaire vernietiging van het milieu. Nou, hier is iets nieuws voor mij dat ons aantal een beetje kan verhogen. Dit is wat me motiveerde om dit te schrijven. Peter J. Manos heeft een roman gepubliceerd, een fictief verslag van wat er zou kunnen gebeuren als een enkele persoon in Minot, North Dakota, zich wijdde aan het bestrijden van ICBM's.

Het boek heet Schaduwen. Het is een geweldig verhaal, vol liefde en vriendschap en intriges. Het is een verhaal van buitensporige waanzin, maar toch ver binnen, zo niet ver achter, de realiteit. Ik zou graag willen weten wat de mensen in Minot, North Dakota of waar dan ook op aarde ervan vinden. Het verhaal is deels zelf een contemplatie van wat er nodig is voor bedrijfsmedia om een ​​nuttige functie te vervullen. Maar voor zover fictieboeken mensen kunnen bereiken die non-fictieboeken niet kunnen, en ons allemaal kunnen raken op een manier die non-fictieboeken niet kunnen, kan de creatie van dit boek een antwoord zijn op de vraag die het oproept en in de loop van het verhaal anders beantwoorden. zijn zeer vermakelijke verhaal.