Beide partijen vullen hun zakken met winsten uit de wapenhandel.
Door Medea Benjamin, Elliot Swain, 5 februari 2018, AlterNet.
In de recente begrotingsonderhandelingen hebben de Democraten in de Senaat afgesproken tot een verhoging van de militaire uitgaven die de limiet voor het begrotingsjaar 2018 met 70 miljard dollar overschreed, waardoor het totale verzoek op een enorme 716 miljard dollar komt. Dit betekent onvermijdelijk dat er meer Pentagon-contracten zullen worden gegund aan particuliere bedrijven die eindeloze oorlog gebruiken om hun zakken te vullen. De Democraten capituleerden zonder enige handgemeen voor deze enorme stijging. Maar deze stap komt nauwelijks als een verrassing, gezien de hoeveelheid geld die van wapenfabrikanten naar de kas van congrescampagnes voor beide partijen vloeit.
Terwijl het merendeel van het wapengeld naar de Republikeinen gaat, verschijnen de Democratische senatoren Tim Kaine en Bill Nelson in de verkiezingscampagne top tien ontvangers van de campagnebijdragen – zowel in kamers als in partijen – van militaire contractanten in 2017 en 2018. Northrop Grumman gaf$785,000 aan Democratische kandidaten sinds 2017. Hillary Clinton heeft in 1 ruim $2016 miljoen van de industrie overgenomen. Zelfs progressieve lievelingen als Elizabeth Warren en Bernie Sanders geld aannemen van wapenfabrikanten en Sanders ondersteund De rampzalige F-35 van Boeing omdat zijn thuisstaat een financieel belang had in het programma.
Als geen van beide grote politieke partijen deze status quo kan weerstaan, wat kan er dan gedaan worden?
Eén antwoord zou kunnen worden gevonden in de recente poging om te desinvesteren in fossielebrandstofbedrijven, onder meer door Noorwegen en New York City. Tegen december 2016, 688-instellingen, dat meer dan 5 biljoen dollar aan activa vertegenwoordigt, had afstand gedaan van fossiele brandstoffen. In een interview met The Guardian, beschreef auteur Naomi Klein de desinvestering van fossiele brandstoffen als ‘een proces van het delegitimeren’ van de sector en van het bevestigen dat het ‘afschuwelijke winsten’ oplevert.
Een soortgelijke campagne om oorlogsbegunstigden te delegitimeren had al veel eerder moeten plaatsvinden. Naast het onder druk zetten van onze leden in het Congres om campagnedonaties van wapenfabrikanten en oorlogsprofiteurs te weigeren, moeten we een desinvesteringsinspanning op gang brengen op institutioneel en gemeentelijk niveau. Investeren in oorlog moet ten koste gaan van publieke schande.
Universiteitsstudenten kunnen bij hun school informatie over hun bezit opvragen. Vaak worden investeringen in militaire bedrijven gebundeld in complexere financiële instrumenten waarvan de investeringen niet openbaar worden gemaakt. De inhoud van deze instrumenten kan worden bepaald door contact op te nemen met een universiteitsbestuur of vermogensbeheerder. Vervolgens kan een desinvesteringscampagne worden gelanceerd, waarbij campuscoalities worden opgebouwd, petities worden opgesteld, directe acties worden georganiseerd en resoluties worden aangenomen via studentenoverheden. Er is een nuttige gids voor studentenactivisten te vinden hier.
Activisten kunnen gemeentelijke desinvesteringsinspanningen lanceren door de bezittingen van stadspensioen-, nuts- of verzekeringsfondsen te bepalen. In 2017 heeft de Amerikaanse Conference of Mayors, de nationale vereniging van steden met meer dan 30,000 inwoners, een resolutie aangenomen het erkennen van de noodzaak om de financieringsprioriteiten te transformeren van het voeren van oorlog naar lokale gemeenschappen. Desinvesteringscampagnes kunnen deze resolutie benutten om stadsleiders aan hun woord te houden. Meer informatie voor activisten op stadsniveau is beschikbaar hier.
Desinvestering biedt een alternatief middel om de plaag van oorlogswinsten aan te pakken in een tijdperk waarin traditionele politieke routes zijn gesloten door onze laffe vertegenwoordigers. Het brengt de boodschap ook naar kleinere gemeenschappen – gemeenschappen die afbrokkelen terwijl defensiebedrijven blijven bestaan in luxe.
Er heeft zich een nieuwe coalitie van ongeveer zeventig groepen uit het hele land gevormd om een Divest From the War Machine-campagne te lanceren. De coalitie nodigt iedereen die walgt van de oorlogsprofiteurs uit om universiteiten, stads-, pensioen- en geloofsinstellingen te helpen zich te ontdoen van de oorlog. //www.divestfromwarmachine.org/
In een toespraak in 2015 voor het Amerikaanse Congres, het congres dat zo afhankelijk is van de oorlogsmachine, vroeg paus Franciscus waarom dodelijke wapens werden verkocht aan degenen die de samenleving onnoemelijk lijden toebrengen. Het antwoord, zo zei hij, was geld, ‘geld dat doordrenkt is van bloed, vaak onschuldig bloed.’ Kijkend naar een zaal vol congresleden die profiteren van wat hij ‘handelaren van de dood’ noemde, riep de paus op tot de uitbanning van de wapenhandel. Eén manier om gehoor te geven aan de oproep van de paus is door de winsten weg te vreten van degenen die moorden op moorden plegen.
