Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND War, Februari 26, 2021
Het Amerikaanse bombardement op Syrië op 25 februari zet het beleid van de nieuw gevormde Biden-regering onmiddellijk scherp in de verf. Waarom bombardeert deze regering de soevereine natie Syrië? Waarom bombardeert het “door Iran gesteunde milities” die absoluut geen bedreiging vormen voor de Verenigde Staten en daadwerkelijk betrokken zijn bij de strijd tegen ISIS? Als het erom gaat meer invloed te krijgen op Iran, waarom heeft de regering-Biden dan niet gewoon gedaan wat ze beloofde te doen: zich weer aansluiten bij de nucleaire deal met Iran en de conflicten in het Midden-Oosten de-escaleren?
Volgens de Pentagon, was de Amerikaanse aanval een reactie op de raketaanval van 15 februari in Noord-Irak doodde een aannemer werken met het Amerikaanse leger en verwondde een Amerikaanse militair. Rekeningen van het aantal doden bij de Amerikaanse aanval variëren van één tot 22.
Het Pentagon maakte de ongelooflijke bewering dat deze actie "bedoeld is om de algemene situatie in zowel Oost-Syrië als Irak te de-escaleren". Dit was tegengegaan door de Syrische regering, die de illegale aanval op haar grondgebied veroordeelde en zei dat de aanvallen "zullen leiden tot gevolgen die de situatie in de regio zullen escaleren". De staking werd ook veroordeeld door de regeringen van China en Rusland. Lid van de Russische Federatieraad waarschuwde dat dergelijke escalaties in het gebied zouden kunnen leiden tot "een enorm conflict".
Ironisch genoeg trok Jen Psaki, nu de woordvoerder van het Witte Huis van Biden, vraagtekens bij de rechtmatigheid van de aanval op Syrië in 2017, toen het de regering-Trump was die de bombardementen uitvoerde. Toen zij gevraagd: “Wat is de wettelijke bevoegdheid voor stakingen? Assad is een meedogenloze dictator. Maar Syrië is een soeverein land.”
De luchtaanvallen werden zogenaamd goedgekeurd door de 20 jaar oude, post-9/11 Authorization for the Use of Military Force (AUMF), wetgeving die afgevaardigde Barbara Lee al jaren probeert in te trekken omdat deze is misbruikt, volgens aan het congreslid, "om het voeren van oorlog in ten minste zeven verschillende landen te rechtvaardigen, tegen een voortdurend groeiende lijst van vijandige tegenstanders."
De Verenigde Staten beweren dat hun aanval op de militie in Syrië was gebaseerd op inlichtingen van de Iraakse regering. Minister van Defensie Austin vertelde verslaggevers: "We zijn ervan overtuigd dat het doelwit werd gebruikt door dezelfde sjiitische militie die de aanval uitvoerde [tegen de VS en de coalitietroepen]."
Maar een rapport door Middle East Eye (MEE) suggereert dat Iran er bij de milities die het steunt in Irak sterk op heeft aangedrongen af te zien van dergelijke aanvallen, of oorlogszuchtige acties die zijn gevoelige diplomatie zouden kunnen doen ontsporen om de VS en Iran weer in overeenstemming te brengen met de internationale nucleaire overeenkomst van 2015 of JCPOA.
"Geen van onze bekende facties heeft deze aanval uitgevoerd", vertelde een hoge Iraakse militiecommandant aan MEE. "De Iraanse bevelen zijn niet veranderd met betrekking tot het aanvallen van de Amerikaanse troepen, en de Iraniërs willen nog steeds kalm blijven met de Amerikanen totdat ze zien hoe de nieuwe regering zal handelen."
De opruiende aard van deze Amerikaanse aanval op door Iran gesteunde Iraakse milities, die een integraal onderdeel vormen van de strijdkrachten van Irak en een cruciale rol hebben gespeeld in de oorlog met ISIS, werd impliciet erkend in het besluit van de VS om hen aan te vallen in Syrië in plaats van in Irak. Deed minister-president Mustafa Al Kadhimi, een pro-westerse Brits-Iraakse, die probeert de door Iran gesteunde sjiitische milities in toom te houden, toestemming weigert voor een Amerikaanse aanval op Iraakse bodem?
Op verzoek van Kadhimi verhoogt de NAVO haar aanwezigheid van 500 naar 4,000 (uit Denemarken, het VK en Turkije, niet de VS) om het Iraakse leger op te leiden en minder afhankelijk te worden van de door Iran gesteunde milities. Maar Kadhimi riskeert zijn baan te verliezen bij verkiezingen in oktober als hij zich vervreemdt van de sjiitische meerderheid in Irak. De Iraakse minister van Buitenlandse Zaken Fuad Hussein gaat dit weekend naar Teheran om Iraanse functionarissen te ontmoeten, en de wereld zal toekijken hoe Irak en Iran zullen reageren op de Amerikaanse aanval.
Sommige analisten zeggen dat het bombardement bedoeld kan zijn om de Amerikaanse hand te versterken in de onderhandelingen met Iran over de nucleaire deal (JCPOA). "De staking, zoals ik het zie, was bedoeld om de toon te zetten met Teheran en zijn opgeblazen vertrouwen te schaden voorafgaand aan de onderhandelingen," zei Bilal Saab, een voormalig ambtenaar van het Pentagon die momenteel een senior fellow is bij het Middle East Institute.
Maar deze aanval zal het moeilijker maken om de onderhandelingen met Iran te hervatten. Het komt op een delicaat moment wanneer de Europeanen een "compliance for compliance"-manoeuvre proberen te orkestreren om de JCPOA nieuw leven in te blazen. Deze staking zal het diplomatieke proces bemoeilijken, omdat het meer macht geeft aan de Iraanse facties die zich verzetten tegen de deal en eventuele onderhandelingen met de Verenigde Staten.
Belangrijke Republikeinen in de commissies voor buitenlandse zaken, zoals senator Marco Rubio en Rep. Michael McCaul, toonden onmiddellijk tweeledige steun voor het aanvallen van soevereine naties verwelkomd de aanvallen. Dat gold ook voor enkele Biden-aanhangers, die op grove wijze hun voorliefde toonden voor bombardementen door een democratische president.
Feestorganisator Amy Siskind tweette: “Zo anders om militaire actie onder Biden te hebben. Geen bedreigingen op middelbare schoolniveau op Twitter. Vertrouw op de competentie van Biden en zijn team.” Biden-supporter Suzanne Lamminen twitterde: “Zo'n stille aanval. Geen drama, geen tv-verslaggeving over bommen die doelen raken, geen opmerkingen over hoe presidentieel Biden is. Wat een verschil."
Gelukkig spreken sommige leden van het Congres zich uit tegen de stakingen. "We kunnen niet opkomen voor toestemming van het Congres vóór militaire aanvallen alleen als er een Republikeinse president is", tweette congreslid Ro Khanna, "De regering had hier toestemming van het Congres moeten vragen. We moeten eraan werken om ons uit het Midden-Oosten te bevrijden, niet om te escaleren.” Vredesgroepen in het hele land herhalen die oproep. Rep. Barbara Lee en senatoren Bernie Sanders, Tim Kaine en Chris Murphy bracht ook verklaringen uit waarin ze de stakingen in twijfel trokken of veroordeelden.
Amerikanen moeten president Biden eraan herinneren dat hij beloofde diplomatie voorrang te geven boven militaire actie als het belangrijkste instrument van zijn buitenlands beleid. Biden zou moeten erkennen dat de beste manier om Amerikaans personeel te beschermen, is door ze uit het Midden-Oosten te halen. Hij moet zich herinneren dat het Iraakse parlement een jaar geleden heeft gestemd voor het vertrek van de Amerikaanse troepen uit hun land. Hij moet ook erkennen dat Amerikaanse troepen niet het recht hebben om in Syrië te zijn, nog steeds "de olie te beschermen", op bevel van Donald Trump.
Na geen prioriteit te hebben gegeven aan diplomatie en zich niet opnieuw aan te sluiten bij de nucleaire overeenkomst met Iran, is Biden nu, amper een maand na zijn presidentschap, teruggekeerd naar het gebruik van militair geweld in een regio die al vernietigd is door twee decennia van Amerikaanse oorlogsvoering. Dit is niet wat hij beloofde in zijn campagne en het is niet waar het Amerikaanse volk voor heeft gestemd.
Medea Benjamin is mede-oprichter van CODEPINK for Peace en auteur van verschillende boeken, waaronder Inside Iran: The Real History and Politics of the Islamic Republic of Iran.
Nicolas JS Davies is een freelance schrijver en onderzoeker bij CODEPINK, en de auteur van Blood On Our Hands: the American Invasion and Destruction of Iraq.
