De beste toespraak tot nu toe van een Amerikaanse president

Bij het plannen van een komende conferentie gericht op het uitdagen van het instituut oorlog, dat van 22 tot 24 september wordt gehouden aan de American University, kan ik niet anders dan me aangetrokken voelen tot de toespraak die een Amerikaanse president iets meer dan 50 jaar geleden hield op de American University. Of u het nu wel of niet met mij eens bent dat dit de beste toespraak is die ooit door een Amerikaanse president is gehouden, er zou weinig twijfel over bestaan ​​dat dit de toespraak is die het meest afwijkt van wat iemand vandaag op Capitol Hill of in het Witte Huis zal zeggen. Hier is een video van het beste deel van de toespraak:

President John F. Kennedy sprak op een moment dat, zoals nu, Rusland en de Verenigde Staten genoeg kernwapens klaar hadden staan ​​om in een oogwenk op elkaar te vuren om de aarde vele malen te vernietigen voor menselijk leven. Op dat moment, in 1963, waren er echter maar drie landen, niet de huidige negen, met kernwapens, en veel minder dan nu met kernenergie. De NAVO was ver verwijderd van de Russische grenzen. De Verenigde Staten hadden niet alleen een staatsgreep in Oekraïne gefaciliteerd. De Verenigde Staten organiseerden geen militaire oefeningen in Polen of plaatsten geen raketten in Polen en Roemenië. Evenmin produceerde het kleinere kernwapens die het omschreef als 'bruikbaarder'. Het was evenmin een bedreiging om ze tegen Noord-Korea te gebruiken. Het werk van het beheer van Amerikaanse kernwapens werd toen als prestigieus beschouwd in het Amerikaanse leger, niet de stortplaats voor dronkaards en buitenbeentjes die het is geworden. De vijandigheid tussen Rusland en de Verenigde Staten was hoog in 1963, maar het probleem was algemeen bekend in de Verenigde Staten, in tegenstelling tot de huidige enorme onwetendheid. Sommige stemmen van gezond verstand en terughoudendheid waren toegestaan ​​in de Amerikaanse media en zelfs in het Witte Huis. Kennedy gebruikte vredesactivist Norman Cousins ​​als boodschapper voor Nikita Chroesjtsjov, die hij nooit heeft beschreven, zoals Hillary Clinton Vladimir Poetin heeft beschreven, als 'Hitler'. Zelfs de militairen van de VS en de Sovjet-Unie communiceerden met elkaar. Niet meer.

Kennedy vatte zijn toespraak op als een remedie tegen onwetendheid, met name de onwetende opvatting dat oorlog onvermijdelijk is. Dit is het tegenovergestelde van wat president Barack Obama vorig jaar in Hiroshima en eerder in Praag en Oslo zei, en wat Lindsey Graham zegt over oorlog tegen Noord-Korea.

Kennedy noemde vrede 'het belangrijkste onderwerp op aarde'. Hij deed afstand van het idee van een "Pax Americana die aan de wereld wordt opgelegd door Amerikaanse oorlogswapens", precies wat zowel de grote politieke partijen nu als de meeste toespraken over oorlog door de meeste voormalige Amerikaanse presidenten ooit hebben bepleit. Kennedy ging zelfs zo ver dat hij beweerde om 100% in plaats van 4% om de mensheid te geven:

"... niet alleen vrede voor Amerikanen maar vrede voor alle mannen en vrouwen - niet alleen vrede in onze tijd, maar vrede voor altijd".

Kennedy verklaarde oorlog en militarisme en afschrikking als onzinnig:

"Totale oorlog heeft geen zin in een tijdperk waarin grote mogendheden grote en relatief onkwetsbare kernwapens kunnen handhaven en weigeren zich over te geven zonder die krachten te gebruiken. Het slaat nergens op in een tijdperk waarin een enkel kernwapen bijna tien keer de explosieve kracht bevat die alle geallieerde luchtstrijdkrachten in de Tweede Wereldoorlog hebben afgeleverd. Het slaat nergens op in een tijdperk waarin de dodelijke gifstoffen die door een nucleaire uitwisseling worden geproduceerd, door wind en water en grond en zaad naar de uithoeken van de wereld en naar nog ongeboren generaties worden gedragen. '

Kennedy ging achter het geld aan. Militaire uitgaven zijn nu meer dan de helft van de federale discretionaire uitgaven, en Trump wil dit opdrijven naar 60%.

"Vandaag", zei Kennedy in 1963,

"De uitgaven van miljarden dollars per jaar aan wapens die zijn verkregen om ervoor te zorgen dat we ze nooit hoeven te gebruiken, zijn essentieel om de vrede te bewaren. Maar zeker is de verwerving van dergelijke nutteloze voorraden - die alleen maar kan vernietigen en nooit creëren - niet de enige en veel minder efficiënte manier om vrede te garanderen. "

In 2017 zijn zelfs schoonheidskoninginnen verschoven naar het pleiten voor oorlog in plaats van 'wereldvrede'. Maar in 1963 sprak Kennedy over vrede als de serieuze zaak van de overheid:

"Ik spreek daarom over vrede als het noodzakelijke rationele doel van rationele mensen. Ik besef dat het nastreven van vrede niet zo dramatisch is als het nastreven van oorlog - en vaak worden de woorden van de achtervolger aan dovemansoren gericht. Maar we hebben geen dringender taak. Sommigen zeggen dat het nutteloos is om te spreken van wereldvrede of wereldwetgeving of wereldontwapening - en dat het nutteloos zal zijn totdat de leiders van de Sovjetunie een meer verlichte houding aannemen. Ik hoop dat ze doen. Ik geloof dat we ze kunnen helpen het te doen. Maar ik geloof ook dat we onze eigen houding - als individu en als een natie - opnieuw moeten bekijken, want onze houding is even essentieel als de hunne. En elke afgestudeerde van deze school, elke nadenkende burger die wanhoopt van oorlog en vrede wenst te brengen, moet beginnen met naar binnen te kijken - door zijn eigen houding ten opzichte van de mogelijkheden van vrede, tegenover de Sovjetunie, tegen het verloop van de koude oorlog en naar vrijheid en vrede hier thuis. "

Kunt u zich voorstellen dat een goedgekeurde spreker op bedrijfsmedia of Capitol Hill suggereert dat in de betrekkingen van de VS met Rusland een groot deel van het probleem de houding van de VS zou kunnen zijn?

Vrede, Kennedy uitgelegd op een manier die nog niet gehoord is, is perfect mogelijk:

"Ten eerste: Laten we eens kijken naar onze houding ten opzichte van de vrede zelf. Te veel van ons denken dat het onmogelijk is. Teveel vinden het onwerkelijk. Maar dat is een gevaarlijk, defaitistisch geloof. Het leidt tot de conclusie dat oorlog onvermijdelijk is - dat de mensheid is gedoemd - dat we worden gegrepen door krachten die we niet kunnen beheersen. We moeten die opvatting niet accepteren. Onze problemen zijn door de mens gemaakt - daarom kunnen ze door de mens worden opgelost. En de mens kan zo groot zijn als hij wil. Geen enkel probleem van menselijke bestemming gaat de menselijke wezens te boven. De rede en de geest van de mens hebben vaak het ogenschijnlijk onoplosbare opgelost - en we geloven dat ze het opnieuw kunnen doen. Ik heb het niet over het absolute, oneindige concept van vrede en goede wil waarvan sommige fantasieën en fanatici dromen. Ik ontken niet de waarde van hoop en dromen, maar we nodigen alleen maar ontmoediging en ongeloof uit door dat onze enige en onmiddellijke doel te maken. Laten we ons in plaats daarvan richten op een meer praktische, meer haalbare vrede - niet op een plotselinge revolutie in de menselijke natuur maar op een geleidelijke evolutie in menselijke instellingen - op een reeks concrete acties en effectieve overeenkomsten die in het belang van alle betrokkenen zijn. Er is geen enkele, eenvoudige sleutel tot deze vrede - geen grootse of magische formule die door een of twee machten kan worden aangenomen. Echte vrede moet het product zijn van vele naties, de som van vele daden. Het moet dynamisch zijn, niet statisch, veranderen om de uitdaging van elke nieuwe generatie aan te gaan. Want vrede is een proces - een manier om problemen op te lossen. "

Kennedy heeft enkele van de gebruikelijke stromannen ontmaskerd:

"Met zo'n vrede zullen er nog steeds ruzies en tegenstrijdige belangen zijn, zoals er zijn binnen families en naties. Wereldvrede, zoals gemeenschapsvrede, vereist niet dat elke man zijn naaste liefheeft - het vereist alleen dat ze samenleven in wederzijdse tolerantie, en hun geschillen voorleggen aan een rechtvaardige en vreedzame regeling. En de geschiedenis leert ons dat vijandschappen tussen naties, als tussen individuen, niet eeuwig duren. Hoe gerepareerd onze voorkeuren en antipathieën misschien ook lijken, het tij van tijd en gebeurtenissen zal vaak verrassende veranderingen brengen in de relaties tussen naties en buren. Dus laten we volharden. Vrede hoeft niet onuitvoerbaar te zijn en oorlog hoeft niet onvermijdelijk te zijn. Door ons doel duidelijker te definiëren, door het hanteerbaar en minder afgelegen te laten lijken, kunnen we alle mensen helpen het te zien, er de hoop uit te putten en er onweerstaanbaar naartoe te bewegen. '

Kennedy betreurt vervolgens wat hij beschouwt, of beweert te beschouwen, ongegronde Sovjet-paranoia met betrekking tot het VS-imperialisme, Sovjet-kritiek, niet anders dan zijn eigen meer private kritiek op de CIA. Maar hij volgt dit door het rond te draaien op het Amerikaanse publiek:

"Toch is het verdrietig om deze Sovjetverklaringen te lezen - om de omvang van de kloof tussen ons te beseffen. Maar het is ook een waarschuwing - een waarschuwing voor het Amerikaanse volk om niet in dezelfde val te trappen als de Sovjets, niet om alleen een vertekend en wanhopig beeld van de andere kant te zien, niet om conflicten als onvermijdelijk te zien, accommodatie als onmogelijk, en communicatie als niets meer dan een uitwisseling van bedreigingen. Geen overheid of sociaal systeem is zo slecht dat de mensen ervan moeten worden beschouwd dat ze deugd missen. Als Amerikanen vinden we het communisme diep weerzinwekkend als een ontkenning van persoonlijke vrijheid en waardigheid. Maar we kunnen het Russische volk nog steeds begroeten vanwege hun vele successen - in wetenschap en ruimte, in economische en industriële groei, in cultuur en in daden van moed. Onder de vele eigenschappen die de volkeren van onze twee landen gemeen hebben, is er geen sterker dan onze wederzijdse afschuw van oorlog. Bijna uniek onder de grote wereldmachten, we zijn nooit in oorlog met elkaar geweest. En geen enkele natie in de geschiedenis van de strijd heeft ooit meer geleden dan de Sovjet-Unie leed in de loop van de Tweede Wereldoorlog. Ten minste 20 miljoen zijn omgekomen. Ontelbare miljoenen huizen en boerderijen werden verbrand of ontslagen. Een derde deel van het nationale grondgebied, inclusief bijna twee derde van de industriële basis, werd veranderd in een woestenij - een verlies dat overeenkomt met de verwoesting van dit land ten oosten van Chicago. '

Stel je vandaag voor dat je Amerikanen zover probeert te krijgen dat ze het standpunt van een aangewezen vijand zien en dat ze later weer worden uitgenodigd op CNN of MSNBC. Stel je voor dat je zou willen verwijzen naar wie feitelijk de overgrote meerderheid van de winnende Tweede Wereldoorlog heeft gedaan of waarom Rusland goede redenen kan hebben om agressie te vrezen vanuit het westen!

Kennedy keerde terug naar de onzinnige aard van de koude oorlog, toen en nu:

"Vandaag zou de totale oorlog ooit opnieuw moeten uitbreken - hoe dan ook - onze twee landen zouden de primaire doelen worden. Het is een ironisch maar nauwkeurig feit dat de twee sterkste krachten de twee zijn in het grootste gevaar van verwoesting. Alles wat we hebben gebouwd, alles waar we voor hebben gewerkt, zou in de eerste 24-uren worden vernietigd. En zelfs in de koude oorlog, die voor zoveel naties lasten en gevaren met zich meebrengt, inclusief de naaste bondgenoten van deze natie, dragen onze twee landen de zwaarste lasten. Want we besteden allebei enorme sommen geld aan wapens die beter toegewijd kunnen zijn aan het bestrijden van onwetendheid, armoede en ziekte. We zitten allebei in een vicieuze en gevaarlijke cyclus waarin wantrouwen aan de ene kant argwaan wekt aan de andere kant, en nieuwe wapens tegenwapens opleveren. Kortom, zowel de Verenigde Staten als hun bondgenoten, en de Sovjetunie en zijn bondgenoten, hebben een wederzijds diepe interesse in een rechtvaardige en oprechte vrede en in het stoppen van de wapenwedloop. Overeenkomsten hiertoe zijn in het belang van zowel de Sovjetunie als de onze - en zelfs de meest vijandige naties kunnen erop rekenen om die verdragsverplichtingen te aanvaarden en te handhaven, en alleen die verdragsverplichtingen die in hun eigen belang zijn. '

Kennedy dringt er vervolgens, schandalig door de normen van sommigen, op aan dat de Verenigde Staten andere naties tolereren die hun eigen visies nastreven:

"Laten we dus niet blind zijn voor onze verschillen, maar laten we ook de aandacht vestigen op onze gemeenschappelijke belangen en op de middelen waarmee die verschillen kunnen worden opgelost. En als we nu onze verschillen niet kunnen beëindigen, kunnen we tenminste helpen de wereld veilig te stellen voor diversiteit. Want in de uiteindelijke analyse is onze meest elementaire gemeenschappelijke link dat we allemaal op deze kleine planeet wonen. We ademen allemaal dezelfde lucht in. We koesteren allemaal de toekomst van onze kinderen. En we zijn allemaal sterfelijk. "

Kennedy onthult de koude oorlog, in plaats van de Russen, als de vijand:

"Laten we opnieuw onze houding ten opzichte van de koude oorlog opnieuw bekijken, waarbij we onthouden dat we niet betrokken zijn bij een debat, om discussiepunten te verzamelen. We verspreiden hier niet de schuld of wijzen de vinger van het oordeel. We moeten omgaan met de wereld zoals die is, en niet zoals het zou zijn geweest als de geschiedenis van de laatste 18-jaren anders was geweest. We moeten daarom volharden in het streven naar vrede, in de hoop dat constructieve veranderingen binnen het communistische blok oplossingen binnen ons bereik kunnen brengen die nu buiten ons lijken. We moeten onze zaken op zo'n manier uitvoeren dat het in het belang van de communisten komt om een ​​echte vrede te bereiken. Bovenal moeten nucleaire machten, terwijl ze onze eigen vitale belangen verdedigen, die confrontaties afwenden die een tegenstander tot de keuze van ofwel een vernederende terugtocht ofwel een nucleaire oorlog brengen. Zo'n koers aannemen in het nucleaire tijdperk zou alleen het bewijs zijn van het bankroet van ons beleid - of van een collectieve doodswens voor de wereld. '

Volgens de definitie van Kennedy streeft de Amerikaanse regering naar een doodswens voor de wereld, net als vier jaar later door de definitie van Martin Luther King, is de Amerikaanse regering nu 'geestelijk dood'. Wat niet wil zeggen dat er niets van Kennedy's toespraak en het werk dat erop volgde in de vijf maanden voordat hij werd vermoord door Amerikaanse militaristen. Kennedy stelde in de toespraak de oprichting voor van een hotline tussen de twee regeringen. Hij stelde een verbod voor op het testen van kernwapens en kondigde de unilaterale stopzetting van kernproeven door de VS in de atmosfeer aan. Dit leidde tot een verdrag dat nucleaire testen verbood behalve ondergronds. En dat leidde, zoals Kennedy bedoelde, tot grotere samenwerking en grotere ontwapeningsverdragen.

Deze toespraak leidde ook tot op zekere hoogte moeilijk te meten tot grotere weerstand van de VS tegen het lanceren van nieuwe oorlogen. Moge het dienen om te inspireren een beweging om de afschaffing van oorlog tot de realiteit te brengen.

Sprekers komend weekend op American University zal omvatten: Medea Benjamin, Nadine Bloch, Max Blumenthal, Natalia Cardona, Terry Crawford-Browne, Alice Day, Lincoln Day, Tim DeChristopher, Dale Dewar, Thomas Drake, Pat Elder, Dan Ellsberg, Bruce Gagnon, Kathy Gannett, Will Griffin, Seymour Hersh, Tony Jenkins, Larry Johnson, Kathy Kelly, Jonathan King, Lindsay Koshgarian, James Marc Leas, Annie Machon, Ray McGovern, dominee Lukata Mjumbe, Bill Moyer, Elizabeth Murray, Emanuel Pastreich, Anthony Rogers-Wright, Alice Slater, Gar Smith, Edward Snowden (per video), Susi Snyder, Mike Stagg, Jill Stein, David Swanson, Robin Taubenfeld, Brian Terrell, Brian Trautman, Richard Tucker, Donnal Walter, Larry Wilkerson, Ann Wright, Emily Wurth, Kevin Zeese. Lees de bios van sprekers.