Een vraag uit Afghanistan: "Kunnen we oorlog afschaffen?"

Door Dr. Hakim

Hadisa, een slim 18-jarig Afghaans meisje, is de beste leerling van haar 12^th rang klasse. "De vraag is," vroeg ze zich af, "zijn mensen in staat oorlog af te schaffen?"

Net als Hadisa had ik mijn twijfels of de menselijke natuur wel in staat zou zijn om oorlog af te schaffen. Jarenlang had ik aangenomen dat oorlog soms nodig is om 'terroristen' in bedwang te houden, en op basis van die aanname had het geen zin om die af te schaffen. Toch ging mijn hart uit naar Hadisa toen ik me haar voorstelde in een toekomst vol hardnekkig geweld.

Hadisa hield haar hoofd een beetje schuin in gedachten verzonken. Ze luisterde aandachtig naar de verschillende meningen van mede-Afghan Peace Volunteers. Ze worstelt om antwoorden te vinden.

Maar als Hadisa elke vrijdag opduikt op de Borderfree Afghan Street Kids School om de kostwinners van het kind, nu 100 in ochtend- en middaglessen, les te geven, zet ze haar twijfels opzij.

Ik zie haar haar innerlijke compassie toepassen die ver boven de oorlog uitstijgt die nog steeds woedt in Afghanistan.

Hadisa kiest, net als 99% van de mensen, en de meer dan 60 miljoen vluchtelingen die op de vlucht zijn voor militaire en economische oorlogen, meestal voor vreedzame, constructieve actie in plaats van geweld.

"Beste leerlingen", zegt Hadisa, "Op deze school willen we voor jullie een wereld bouwen zonder oorlog."

Hadisa, nu overtuigd van de mogelijkheid om oorlog af te schaffen, zegt #Genoeg!

Haar straatkinderen vinden het onderwijs van Hadisa leuk. Bovendien vinden ze de ruimte op de school bevestigend, veilig en anders, weg van de ruige en onvoorspelbare straten van Kabul.

Fatima, een van Hadisa's studenten, nam deel aan de allereerste demonstratie van straatkinderen in Kabul en eiste een school voor 100 straatkinderen. Bij daaropvolgende acties hielp ze bomen te planten en speelgoedwapens te begraven. Over nog eens twee dagen, op de 21^st van september, de Internationale Dag van de Vrede, zal ze een van de 100 straatkinderen zijn die een lunchmaaltijd zal serveren aan 100 Afghaanse arbeiders.

"In plaats van oorlog", leerde Fatima, "zullen we vriendelijke daden verrichten."

Met deze actie wordt #Enough! gelanceerd, een langdurige campagne en beweging geïnitieerd door de Afghan Peace Volunteers om oorlog af te schaffen.

Wauw! Wat een praktisch leren!

Als de straatkinderen verkeerde manieren zouden worden geleerd en 'terroristen' zouden worden, zou de oplossing dan zijn om ze uiteindelijk 'aan te vallen en te doden'?

Ik kon er niet aan denken, en ben er steeds meer van overtuigd, net als Hadisa en de Afghan Peace Volunteers, dat het doden van degenen die als 'terroristen' worden bestempeld door oorlog tegen hen te voeren, niet werkt.

Oorlog en wapens genezen de grondoorzaken van 'terrorisme' niet. Als onze broer of zus gewelddadig was, zouden we er niet aan denken om ze te doden om ze te hervormen.

Ik zat in de klas toen de vraag voor het eerst aan de straatkinderen werd gesteld: “Aan wie zou je een maaltijd willen serveren?” Handen gingen omhoog als liefde en hoop die opbloeiden voor de nieuwe Afghaanse generatie, en Habib, een oudere straatjongen die vorig jaar Hadisa's leerling was, herhaalde samen met vele anderen: "De arbeiders!"

Ik voelde me enorm ontroerd, nadat ik een duidelijke glimp had gezien van ons menselijk vermogen om voor anderen te zorgen in plaats van haat, discriminatie, onverschilligheid of apathie uit te oefenen.

Habib maakt met pen en papier een uitnodigingslijst van 100 Afghaanse arbeiders met wie hij en andere Afghaanse straatkinderen gaan eten

Gisteren hielp Habib zijn vrijwillige leraar, Ali, om arbeiders uit te nodigen voor de maaltijd op de 21e^st. Terwijl ik Habib filmde en fotografeerde terwijl hij de namen opschreef van Afghaanse mannen die veel ouder waren dan hij, voelde ik hernieuwd vertrouwen in ons menselijk vermogen om goed te doen, en een warm, teder gevoel overweldigde me.

Met mensen als Hadisa, Fatima, Habib en de vele geweldige jonge Afghanen die ik heb ontmoet, weet ik dat we oorlog kunnen afschaffen.

In hun belang en in het belang van de mensheid zouden we moeten samenwerken met veel geduld en al onze liefde.

In 1955, na twee wereldoorlogen en het verlies van minstens 96 miljoen mensen, schreven Bertrand Russell en Albert Einstein een Manifest waarin ze zeiden: “Dit is dan het probleem dat we u voorleggen, grimmig en vreselijk en onontkoombaar: zullen we een einde maken aan het menselijk ras; of zal de mensheid de oorlog afzweren?”

Toen we klaar waren met de uitnodigingen, terwijl we door de straten liepen waar Habib altijd het gewicht van voetgangers droeg om wat inkomen voor zijn gezin te verdienen, vroeg ik hem: 'Waarom wil je een einde maken aan de oorlog?'

Hij antwoordde: “Hier zijn tien doden gevallen, daar zijn tien doden gevallen. Wat is het punt? Al snel is er een bloedbad en geleidelijk aan een wereldoorlog.”

Habib zegt #Genoeg!

Dr. Hakim, (Dr. Teck Young, Wee) is een arts uit Singapore die de afgelopen 10 jaar humanitair en sociaal ondernemingswerk heeft gedaan in Afghanistan, onder meer als mentor van de Afghaanse vredesvrijwilligers, een interetnische groep jonge Afghanen die zich inzet voor het bouwen van geweldloze alternatieven voor oorlog. Hij is de ontvanger van de Internationale Pfeffer Vredesprijs 2012.