Een cultuur van vrede is het beste alternatief voor terrorisme

Door David Adams

Naarmate de oorlogscultuur, die de menselijke beschaving 5,000 jaar lang heeft gedomineerd, begint af te brokkelen, worden de tegenstellingen duidelijker. Dit is vooral het geval bij terrorisme.

Wat is terrorisme? Laten we beginnen met enkele opmerkingen van Osama Bin Laden na de vernietiging van het World Trade Center:

“God Almachtig trof de Verenigde Staten op de meest kwetsbare plek. Hij vernietigde de grootste gebouwen. God zij geprezen. Hier zijn de Verenigde Staten. Het was vervuld van angst van het noorden tot het zuiden en van het oosten tot het westen. God zij geprezen. Wat de Verenigde Staten vandaag proeven, is een heel klein ding in vergelijking met wat we tientallen jaren hebben geproefd. Onze natie proeft deze vernedering en minachting al meer dan 80 jaar ….

“Een miljoen Iraakse kinderen zijn tot dusverre omgekomen in Irak, hoewel ze niets verkeerds hebben gedaan. Desondanks hoorden we door niemand ter wereld een veroordeling of een fatwa door de ulema van de heersers [groep moslimgeleerden]. Israëlische tanks en rupsvoertuigen komen ook binnen om grote schade aan te richten in Palestina, in Jenin, Ramallah, Rafah, Beit Jala en andere islamitische gebieden en we horen geen stemmen verheven of bewegingen gemaakt …

“Wat de Verenigde Staten betreft, ik zeg het en zijn mensen deze paar woorden: ik zweer bij de Almachtige God die de hemel zonder pilaren heeft verheven dat noch de Verenigde Staten, noch hij die in de Verenigde Staten woont veiligheid zullen genieten voordat we het kunnen zien als een realiteit in Palestina en voordat alle ongelovige legers het land van Mohammed verlaten, moge Gods vrede en zegen met hem zijn.”

Dat is het soort terrorisme dat we in het nieuws zien. Maar er zijn ook andere vormen van terrorisme. Kijk eens naar de VN-definitie van terrorisme op de website van het United Nations Office on Drugs and Crime:

"Terrorisme is geweld dat wordt uitgevoerd door individuele, groeps- of staatsactoren en bedoeld is om een ​​niet-strijdende bevolking bang te maken om politieke redenen. De slachtoffers worden meestal willekeurig (kansdoelen) of selectief (representatieve of symbolische doelen) uit een populatie gekozen om een ​​boodschap door te geven die intimidatie, dwang en/of propaganda kan zijn. Het verschilt van moord waarbij het slachtoffer het belangrijkste doelwit is.”

Volgens deze definitie zijn kernwapens een vorm van terrorisme. Gedurende de Koude Oorlog hielden de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie de oorlog in een evenwicht van terreur, waarbij elk voldoende kernwapens op de ander mikte om de planeet mogelijk te vernietigen met een 'nucleaire winter'. Deze balans van terreur ging verder dan de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki door alle mensen op de planeet onder een wolk van angst te plaatsen. Hoewel de inzet van kernwapens aan het einde van de Koude Oorlog enigszins afnam, werd de hoop op nucleaire ontwapening gedwarsboomd door de grote mogendheden die voldoende wapens blijven inzetten om de planeet te vernietigen.

Toen het Wereldgerechtshof als geheel geen duidelijk standpunt innam, werd gevraagd om uitspraak te doen over kernwapens, maar sommige leden waren welsprekend. Rechter Weeremantry veroordeelde kernwapens in de volgende bewoordingen:

“De dreiging van het gebruik van een wapen dat in strijd is met de humanitaire oorlogswetten houdt niet op in strijd te zijn met die oorlogswetten, alleen maar omdat de overweldigende terreur die het oproept het psychologische effect heeft dat het tegenstanders afschrikt. Dit Hof kan een patroon van veiligheid dat op terreur berust niet goedkeuren ..."

De kwestie wordt duidelijk gesteld door de eminente vredesonderzoekers Johan Galling en Dietrich Fischer:

“Als iemand een klaslokaal vol kinderen gijzelt met een machinegeweer en dreigt hen te doden tenzij zijn eisen worden ingewilligd, beschouwen we hem als een gevaarlijke, gekke terrorist. Maar als een staatshoofd miljoenen burgers met kernwapens gijzelt, beschouwen velen dat als volkomen normaal. We moeten een einde maken aan die dubbele moraal en kernwapens erkennen voor wat ze zijn: instrumenten van terreur.”

Nucleair terrorisme is een verlengstuk van de 20^th Eeuwen militaire praktijk van luchtbombardementen. De luchtbombardementen van Guernica, Londen, Milaan, Dresden, Hiroshima en Nagasaki vormden een precedent in de Tweede Wereldoorlog van massaal geweld tegen niet-strijdende bevolkingsgroepen als middel van intimidatie, dwang en propaganda.

In de jaren sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we voortdurend gebruik gemaakt van luchtbombardementen, die in ieder geval in sommige gevallen als een vorm van staatsterrorisme kunnen worden beschouwd. Dit omvat de bombardementen met agent orange, napalm en fragmentatiebommen op zowel civiele als militaire doelen door de Amerikanen in Vietnam, de bombardementen op burgergebieden in Panama door de Verenigde Staten, de bombardementen op Kosovo door de NAVO, de bombardementen op Irak. En nu het gebruik van drones.

Alle partijen beweren gelijk te hebben en dat het de andere partij is die de echte terroristen zijn. Maar in werkelijkheid maken ze allemaal gebruik van terrorisme, houden de burgerbevolking van de andere kant in angst en produceren van tijd tot tijd voldoende vernietiging om de angst inhoud te geven. Dit is de hedendaagse manifestatie van een oorlogscultuur die sinds het begin van de geschiedenis de menselijke samenlevingen heeft gedomineerd, een cultuur die diep en dominant is, maar niet onvermijdelijk.

De cultuur van vrede en geweldloosheid, zoals beschreven en aangenomen in VN-resoluties, biedt ons een levensvatbaar alternatief voor de cultuur van oorlog en geweld die ten grondslag ligt aan de terroristische strijd van onze tijd. En de Global Movement for a Culture of Peace biedt een historisch voertuig voor de diepgaande transformatie die nodig is.

Om een ​​cultuur van vrede te bereiken, zullen de principes en de organisatie van de revolutionaire strijd moeten worden omgevormd. Gelukkig is er een succesvol model, de Gandhiaanse principes van geweldloosheid. Systematisch keren de principes van geweldloosheid die van de oorlogscultuur die door eerdere revolutionairen werd gebruikt om:

• In plaats van een pistool is het "wapen" de waarheid
• In plaats van een vijand heb je alleen tegenstanders die je nog niet van de waarheid hebt overtuigd en voor wie dezelfde universele mensenrechten moeten worden erkend
• In plaats van geheimhouding wordt informatie zo breed mogelijk gedeeld
• In plaats van autoritaire macht is er democratische participatie (“volksmacht”)
• In plaats van mannelijke overheersing, is er gelijkheid van vrouwen in alle besluitvorming en acties
• In plaats van uitbuiting is zowel het doel als het middel gerechtigheid en mensenrechten voor iedereen
• In plaats van onderwijs voor macht door geweld, onderwijs voor macht door actieve geweldloosheid

De cultuur van vrede en geweldloosheid wordt voorgesteld als het juiste antwoord op terrorisme. Andere reacties hebben de neiging om de oorlogscultuur, die het raamwerk voor terrorisme vormt, in stand te houden; daarom kunnen ze terrorisme niet afschaffen.

Opmerking: dit is een afkorting van een veel langer artikel, geschreven in 2006 en beschikbaar op internet op:
http://culture-of-peace.info/terrorism/summary.html