Ze sprak voor een conservatieve denktank die de rampzalige oorlog in Irak heeft bepleit.
September 6, 2017, Huffington Post.
In het huis van het American Enterprise Institute, een in Washington gevestigde denktank waarvan de geleerden hebben geholpen de pleidooi te houden voor de verwoestende oorlog met Irak, heeft de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties Nikki Haley pleitte ervoor dat Trump een overeenkomst zou beëindigen Dat voorkomt feitelijk zowel een nucleair bewapend Iran als een oorlog met Iran.
Daarbij vertrouwde Haley op een groot aantal leugens, verdraaiingen en verduisteringen om een Iran te schetsen dat zijn nucleaire verplichtingen niet nakomt en de wereld terroriseert. Om te voorkomen dat de VS nogmaals de fouten herhaalt die de VS tot oorlog met Irak hebben geleid, is het de moeite waard om een aantal van deze leugens te weerleggen:
“Iran is de afgelopen anderhalf jaar betrapt op meerdere overtredingen.”
De IAEA heeft in haar achtste rapport sinds het gezamenlijk alomvattend actieplan (JCPOA) werd van kracht en bevestigde vorige week opnieuw dat Iran zich houdt aan zijn nucleaire verplichtingen. Toch beweerde Haley ten onrechte dat Iran sinds de inwerkingtreding van het akkoord op “meerdere schendingen” is betrapt.
Haar bewijsmateriaal concentreert zich op het feit dat Iran in 2016 bij twee verschillende gelegenheden een ‘limiet’ voor zwaar water heeft overschreden. Helaas voor haar beschuldiging: er is geen harde grens in opdracht van de JCPOA – die aangeeft dat Iran zijn overtollige zware water zal exporteren, en dat de behoeften van Iran dat ook zullen doen geschat op 130 ton. Er is dus geen sprake van overtreding op het gebied van zwaar water, en Iran blijft zich houden aan de bepalingen van het JCPOA – met name wat betreft de verrijking van uranium en de toegang van inspecteurs.
“Er zijn honderden niet-aangegeven sites met verdachte activiteiten waar zij (de IAEA) niet naar hebben gekeken.”
In het vraag-en-antwoordgedeelte van de bijeenkomst beweerde Haley dat er niet één of twee verdachte sites waren waartoe het IAEA geen toegang heeft – maar honderden! Uiteraard houdt de Amerikaanse inlichtingengemeenschap waarschijnlijk tientallen, zo niet honderden, niet-nucleaire locaties in de gaten in een poging eventuele geheime Iraanse nucleaire activiteiten op te sporen. Toch heeft de vice-voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, generaal Paul Selva, in juli verklaard dat “op basis van het bewijsmateriaal dat door de inlichtingengemeenschap is aangedragen, het erop lijkt dat Iran zich houdt aan de regels die zijn vastgelegd in het JCPOA.” Er zijn dus geen aanwijzingen voor Iraans bedrog en het is niet nodig dat het IAEA bij honderden ‘verdachte’ sites aanklopt, zoals Haley suggereert.
Als er solide bewijs is dat een paar van de verdachte locaties die Haley aanhaalde geheime nucleaire activiteiten herbergen, kunnen de VS het bewijs voor die vermoedens aan het IAEA voorleggen en hen onder druk zetten om onderzoek te doen. Cruciaal was echter dat Haley dit weigerde tijdens haar ontmoeting met de IAEA vorige maand. Volgens een Amerikaanse functionaris“Ambassadeur Haley heeft het IAEA niet gevraagd om specifieke locaties te inspecteren, noch heeft zij het IAEA van nieuwe informatie voorzien.”
“Iraanse leiders hebben publiekelijk verklaard dat zij zullen weigeren IAEA-inspecties van hun militaire terreinen toe te staan. Hoe kunnen we weten dat Iran zich aan de deal houdt, als inspecteurs niet overal mogen kijken waar ze moeten kijken?”
Hoewel het zorgwekkend zou zijn als Iran een IAEA-verzoek uit hoofde van het akkoord zou weigeren, heeft het IAEA recentelijk geen reden gehad om toegang tot een niet-nucleaire locatie te vragen. Opnieuw heeft Haley naar verluidt zelfs geweigerd bewijsmateriaal aan het IAEA te presenteren waaruit blijkt dat zij toegang moeten krijgen tot verdachte locaties – militair of anderszins. Daarom kan redelijkerwijs worden geconcludeerd dat de uitspraken van Haley niet gebaseerd zijn op legitieme angsten, maar deel uitmaken van een politieke aanval op de deal die haar baas wil ontrafelen.
In de eerste berichten over het aandringen van de VS op inspecties op militaire terreinen werd dit zelfs als een bedreiging beschouwd rechtvaardiging voor het achterhouden van certificering door Trump van het nucleaire akkoord. Als gevolg hiervan moet men bij het overwegen van Iraanse verklaringen over de toegang tot militaire terreinen ook rekening houden met het overvloedige bewijsmateriaal dat erop wijst dat de regering-Trump een crisis verzint om zich uit het akkoord terug te trekken.
Verder is er weinig reden om Iraanse verklaringen als reactie op die van Haley voor waar aan te nemen. Iran heeft op soortgelijke wijze uitgegeven bedreigende uitspraken inspecties van militaire locaties tijdens de onderhandelingen in 2015 en uiteindelijk toch uitsluiten gaf IAEA-directeur-generaal Yukiya Amano toegang tot de militaire basis Parchin evenals het IAEA om later dat jaar monsters op de locatie te verzamelen.
“De deal die [Obama] sloot, had niet alleen over kernwapens moeten gaan. Het was bedoeld als een opening met Iran; een welkom terug in de gemeenschap van naties.”
Zoals de regering-Obama ad-nauseam schetste, was de nucleaire deal beperkt tot de nucleaire sfeer. Er is geen bijlage in het JCPOA die de VS en Iran opdracht geeft hun meningsverschillen over Irak, Syrië of Jemen bij te leggen, of Iran verplicht zijn internationale verplichtingen op het gebied van de mensenrechten na te komen of zich te transformeren naar een echte democratie. De regering-Obama hoopte dat het JCPOA vertrouwen zou kunnen opbouwen om de VS en Iran in staat te stellen problemen buiten de nucleaire sfeer op te lossen, maar deze hoop berustte op betrokkenheid buiten de contouren van het JCPOA. Het JCPOA behandelde de grootste bedreiging voor de nationale veiligheid van Iran: de mogelijkheid van een Iraans kernwapen. Haley's bewering van het tegendeel is alleen bedoeld om de deal in een negatief daglicht te stellen.
“We zouden een debat moeten verwelkomen over de vraag of het JCPOA in het belang is van de Amerikaanse nationale veiligheid. De vorige regering heeft de deal zo opgezet dat ons dat eerlijke en serieuze debat werd ontzegd.”
Het Amerikaanse Congres hield gedurende meerdere jaren tientallen hoorzittingen om de onderhandelingen van de regering-Obama met Iran te onderzoeken en nam halverwege de onderhandelingen een wet aan die een periode van zestig dagen van herziening door het Congres instelde, waarin Obama niet kon beginnen af te zien van sancties. Het Congres was verwikkeld in een verhit debat en tegenstanders van het akkoord stortten tientallen miljoenen dollars in om leden van het Congres onder druk te zetten om tegen het akkoord te stemmen. Geen enkele Republikeinse wetgever steunde het, ondanks dat er geen gunstig alternatief was, en genoeg Democraten steunden het akkoord om afkeurende resoluties te blokkeren die de JCPOA in zijn wieg zouden hebben gedood.
Dat intens partijdige, op feiten gebaseerde debat zou opnieuw het lot van het akkoord bepalen als Haley haar zin krijgt – alleen deze keer zou er geen filibuster zijn. Als Trump de certificering onthoudt, zelfs als Iran hieraan blijft voldoen, Het Congres zou via een versnelde procedure sancties kunnen overwegen en goedkeuren die de deal tenietdoen dankzij weinig opgemerkte bepalingen in de Iran Nuclear Agreement Review Act. Trump zou de verantwoordelijkheid kunnen afwentelen op het Congres, en als elk Congreslid zou stemmen zoals ze in 2015 deden, zou de deal dood zijn.
