Από την Kathy Kelly, 26 Ιουνίου 2018
Γράφοντας αυτή την εβδομάδα για την Chicago Tribune, ο Steve Chapman κάλεσε μια έκθεση της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν "ένα χρονικό της ματαιότητας.» «Ο Ειδικός Γενικός Επιθεωρητής για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν» αναφέρουν λέει ότι οι ΗΠΑ ξόδεψαν μεγάλα ποσά «σε αναζήτηση γρήγορων κερδών» στην περιφερειακή σταθεροποίηση – αλλά αντίθετα αυτά «όξυναν τις συγκρούσεις, επέτρεψαν τη διαφθορά και ενίσχυσαν την υποστήριξη των ανταρτών».
«Με λίγα λόγια», λέει ο Τσάπμαν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ «έκανε τα πράγματα χειρότερα παρά καλύτερα».
Κέρδη, εν τω μεταξύ, σίγουρα έχουν γίνει από κατασκευαστές όπλων. Κατά μέσο όρο, κατά τον πρώτο χρόνο της θητείας του Τραμπ, το Πεντάγωνο έριχνε 121 βόμβες την ημέρα στο Αφγανιστάν. Ο συνολικός αριθμός των όπλα – πυραύλους, βόμβες – που αναπτύσσονται στο Αφγανιστάν από επανδρωμένα και τηλεχειριζόμενα αεροσκάφη μέχρι τον Μάιο του τρέχοντος έτους είναι αναμενόμενη στο 2,339.
Οι κερδοσκόποι του πολέμου προσφέρουν κολασμένες πραγματικότητες και μάταιες προοπτικές, αλλά οι Αφγανοί Εθελοντές Ειρήνης δεν έχουν εγκαταλείψει τη βελτίωση της χώρας τους. Σε πρόσφατες επισκέψεις στην Καμπούλ, ακούσαμε καθώς σκέφτονται το μακροπρόθεσμο ερώτημα πώς μπορεί να έρθει η ειρήνη σε μια οικονομικά κατεστραμμένη χώρα όπου η απασχόληση από διάφορους πολέμαρχους, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτών των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν, είναι ο μόνος τρόπος πολλών οικογενειών να βάλουν ψωμί πάνω στο τραπέζι. Ο Χακίμ, ο οποίος καθοδηγεί τα APV, μας διαβεβαιώνει ότι μια διαρκής ειρήνη πρέπει να περιλαμβάνει τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εισοδημάτων με ελπίδα διατήρησης της κοινότητας. Εμπνευσμένοι από τις εκκλήσεις του Μοχάντας Γκάντι για αυτάρκεια και το παράδειγμα του Παστούν συμμάχου του, Μπαντσάχ Χαν, αντιστέκονται στον πόλεμο ενισχύοντας την εκπαίδευση και δημιουργώντας τοπικούς συνεταιρισμούς.
Η Miriam είναι μαθήτρια στο «Street Kids' School» των APVs, το οποίο προετοιμάζει παιδιά εργάτες να συνεχίσουν το σχολείο βοηθώντας παράλληλα τις οικογένειές τους να επιβιώσουν με μηνιαίες μερίδες ρυζιού και λαδιού. Καθισμένη μαζί μου στον κήπο του Κέντρου Χωρίς Σύνορα των APVs, η χήρα μητέρα της, η Γκιουλ Μπεκ μου είπε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως ανύπαντρη μητέρα πέντε παιδιών.
Κάθε μήνα, αγωνίζεται να πληρώσει για νερό, ενοίκιο, φαγητό και καύσιμα. Πριν από μερικά χρόνια, μια εταιρεία εγκατέστησε έναν αγωγό νερού που οδηγεί στο σπίτι της, αλλά κάθε μήνα ένας εκπρόσωπος της εταιρείας έρχεται να εισπράξει 700 – 800 Αφγανοί (περίπου 10.00 $) ως πληρωμή για την κατανάλωση νερού της οικογένειας. Ένα φτωχό νοικοκυριό –ακόμα και χωρίς τις καταστροφές του πολέμου– δεν μπορεί εύκολα να διαθέσει 10 $. Προσπαθεί σκληρά να συντηρηθεί. «Μα πρέπει να έχουμε νερό!» λέει ο Γκιουλ Μπεκ. «Το χρειαζόμαστε για να καθαρίσουμε, να μαγειρέψουμε, να πλύνουμε ρούχα». Ξέρει πόσο σημαντική είναι η υγιεινή, αλλά δεν τολμά να ξεπεράσει τον προϋπολογισμό της για νερό. Η Γκιουλ Μπεκ φοβάται ότι μπορεί να την εκδιώξουν αν δεν μπορέσει να διαχειριστεί το ενοίκιο. Θα πήγαινε τότε σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στην Καμπούλ; Κουνάει το κεφάλι της. Ρώτησα αν βοηθάει καθόλου η κυβέρνηση. «Δεν ξέρουν τίποτα για το πώς ζούμε», είπε. «Στην αρχή του Ραμαζανιού, δεν μπορούσαμε να έχουμε ούτε ψωμί. Δεν είχαμε αλεύρι». Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι της, ηλικίας 19 και 14 ετών, αρχίζουν να μαθαίνουν δεξιότητες ραπτικής και πηγαίνουν στο σχολείο με μερική απασχόληση. Ρώτησα αν σκέφτεται ποτέ να τους επιτρέψει να ενταχθούν στο στρατό ή στην αστυνομία για να κερδίσουν κάτι πιο κοντά στο μεροκάματο. Ήταν ανένδοτη. Αφού δούλεψε τόσο σκληρά για να μεγαλώσει αυτούς τους γιους, δεν θέλει να τους χάσει. Δεν θα τους επιτρέψει να κουβαλούν όπλα.
Επισκεπτόμενος έναν προσφυγικό καταυλισμό αρκετές μέρες αργότερα, κατάλαβα τη φρίκη της να μετακομίζει σε έναν καταυλισμό. Οι κατασκηνώσεις είναι υπερπλήρες, λασπώδεις και επικίνδυνα ανθυγιεινές. Σε έναν πρεσβύτερο από το στρατόπεδο, τον Haji Jool, εμπιστεύτηκαν τα κλειδιά ενός δωματίου ελέγχου για ένα πηγάδι που εγκατέστησαν πρόσφατα δύο ΜΚΟ. Εκείνη την ημέρα, οι βαλβίδες δεν λειτουργούσαν. 200 από τις 700 οικογένειες στον καταυλισμό εξαρτώνται από αυτό το πηγάδι για νερό. Κοίταξα τα ανήσυχα πρόσωπα των γυναικών που περίμεναν, από νωρίς το πρωί, να μαζέψουν νερό. Τι θα έκαναν; Ο Haji Jool μου είπε ότι οι περισσότερες οικογένειες είχαν έρθει από αγροτικές περιοχές. Έφυγαν από τα σπίτια τους λόγω πολέμου ή επειδή τους έλειπε νερό. Η κατεστραμμένη υποδομή της Καμπούλ, που έχει απεγνωσμένη ανάγκη αποζημιώσεων από τις ΗΠΑ για δεκαπέντε χρόνια πολέμου, απλά δεν μπορεί να συντηρήσει τους ανθρώπους.
Οι φίλοι μας APV, αναγνωρίζοντας την ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας και εισοδημάτων, άρχισαν να προχωρούν με εντυπωσιακές εργασίες για τη δημιουργία συνεταιρισμών. Στις αρχές Ιουνίου, ξεκίνησαν έναν συνεταιρισμό υποδηματοποιίας, με επικεφαλής δύο νεαρούς, τον Χουσεΐν και τον Χοσάμ, οι οποίοι έχουν ήδη εκπαιδευτεί και έχουν διδάξει τις δεξιότητές τους στον Νουρουλάχ. Ονόμασαν το κατάστημά τους «Μοναδικό». Σύντομα θα λειτουργήσει και ένας συνεταιρισμός ξυλουργικής.
Οι APV είναι ευγνώμονες στους πολλούς διεθνείς που, τους τελευταίους έξι χειμώνες, βοήθησαν το ετήσιο «Duvet Project» τους να φέρουν τις κουβέρτες που χρειάζονται τόσο πολύ στους κατοίκους της Καμπούλ που δεν έχουν προστασία από τις σκληρές καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Το «Duvet Project» έχει δωρίσει χειμερινές κουβέρτες σε περίπου 9,000 άπορες οικογένειες στην Καμπούλ και έχει προσφέρει χειμερινό εισόδημα σε έως και 360 μοδίστρες. Ωστόσο, οι APV έχουν αντιμετωπίσει μια επίμονη έκκληση από μοδίστρες που, ενώ εκτιμούν το εποχιακό έργο, εκφράζουν την έντονη ανάγκη τους για εισόδημα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Φέτος, η APV δημιουργεί έναν συνεταιρισμό μοδίστρων που θα κατασκευάζει ρούχα όλο το χρόνο για φθηνή τοπική πώληση και θα διανέμει επίσης παπλώματα.
Οι ΗΠΑ ασκούν τεράστια δύναμη από τους ουρανούς του Αφγανιστάν, ρίχνοντας βροχή στην κόλαση σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες. Η Ζώνη Ασφαλείας της και οι στρατιωτικές της βάσεις, εντός και κοντά στην Καμπούλ, βοηθούν στην αποστράγγιση του τοπικού υδροφόρου ορίζοντα ταχύτερα από ό,τι μπορούν να σκαφτούν πηγάδια. Προκαλεί επίμονα μίσος και κακό. Εν τω μεταξύ, μπορεί να ακούγεται σαν κλισέ, αλλά στο να φανταζόμαστε έναν καλύτερο κόσμο οι νεαροί φίλοι μας βοηθούν να χτιστεί ένας. Με βιώσιμα έργα για την υποστήριξη των πιο απόρων, αγκαλιάζουν την άρνηση του Γκιουλ Μπεκ να συνεργαστεί στον πόλεμο. Οι απλές, μικρές ενέργειές τους do ενισχύσει την Καμπούλ. Παραδίδονται στη συμπόνια, στην ενίσχυση των γειτόνων τους. Φυτεύουν τους σπόρους που μπορεί να φυτρώσουν ή όχι ένα δάσος εκεί – χρησιμοποιούν, αντί να σπαταλούν, τη δύναμη που έχουν. Δεν ανταμείβονται με το τιτάνιο επίτευγμα να διαμόρφωσαν και να καταστρέψει μια χώρα, αλλά αντίθετα με σκόπιμη πρόθεση να σταματήσουν τον φαύλο κύκλο του πολέμου και να αντισταθούν στις σκληρές ιεραρχίες που προσπαθούν να επικρατήσουν. Εμείς στο Voices είμαστε ευγνώμονες για την ευκαιρία, μαζί τους, να απορρίψουμε την απόγνωση. Υποστηρίζοντας τα σχέδιά τους, μπορούμε να κάνουμε αποζημιώσεις, όσο μικρές κι αν είναι, για την επίμονη ματαιότητα του πολέμου.
~~~~~~~~~
Kathy Kelly (Kathy@vcnv.org) συντονίζει τις φωνές για δημιουργική μη βία (www.vcnv.org).Εκείνη επισκέφτηκε την Καμπούλ στις αρχές Ιουνίου ως προσκεκλημένος των Αφγανικών Εθελοντών Ειρήνης (ourjourneytosmile.com)
