Από την Ann Wright
Στις 27 Δεκεμβρίου 2016, μια μικρή ομάδα Βετεράνων για την Ειρήνη, την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη στη Χαβάη και τη Συμμαχία Οκινάουα της Χαβάης ήταν στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης με τα σημάδια μας για να υπενθυμίσουν στον Πρωθυπουργό της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε και στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ότι η καλύτερη χειρονομία συλλυπητηρίων Για τις απώλειες που προκλήθηκαν από την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ θα ήταν η Ιαπωνία διατηρώντας το Άρθρο 9 «No War» του συντάγματός της.
Ο κ. Άμπε, ως ο πρώτος εν ενεργεία πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, ήρθε στο Μνημείο της Αριζόνα για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του για τους θανάτους 2403 συμπεριλαμβανομένων 1,117 στο USS Arizona κατά την επίθεση των Ιαπωνικών Αυτοκρατορικών Στρατιωτικών δυνάμεων στις 7 Δεκεμβρίου 1941 στη Ναυτική Βάση στο Περλ Χάρμπορ και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ στο νησί Oahu της Χαβάης.
Η επίσκεψη του κ. Άμπε ακολούθησε την επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα στις 26 Μαΐου 2016 στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, τον πρώτο εν ενεργεία Πρόεδρο των ΗΠΑ που πήγε στη Χιροσίμα όπου ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν διέταξε τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών να ρίξει το πρώτο ατομικό όπλο σε ανθρώπους προκαλώντας το θάνατο 150,000 και 75,000 στο Ναγκασάκι με την ρίψη του δεύτερου ατομικού όπλου. Όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα επισκέφθηκε το Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα, δεν ζήτησε συγγνώμη για τις Ηνωμένες Πολιτείες που έριξαν τις ατομικές βόμβες, αλλά ήρθε για να τιμήσει τους νεκρούς και να καλέσει για έναν «κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα».
Κατά την επίσκεψή του στο Περλ Χάρμπορ, ο πρωθυπουργός Άμπε δεν ζήτησε συγγνώμη για την ιαπωνική επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε για τη σφαγή που κατέστρεψαν οι Ιάπωνες στην Κίνα, την Κορέα, τη Νοτιοανατολική Ασία και τον Ειρηνικό. Ωστόσο, πρόσφερε αυτό που ονόμασε «ειλικρινή και αιώνια συλλυπητήρια στις ψυχές» εκείνων που χάθηκαν στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Είπε ότι οι Ιάπωνες είχαν πάρει έναν «επίσημο όρκο» να μην ξεκινήσουν ξανά πόλεμο. «Δεν πρέπει να επαναλάβουμε ποτέ ξανά τη φρίκη του πολέμου».
Ο Πρωθυπουργός Άμπε τόνισε τη συμφιλίωση με τις Ηνωμένες Πολιτείες: «Είναι ευχή μου τα Ιάπωνα παιδιά μας και ο Πρόεδρος Ομπάμα, τα αμερικανικά παιδιά σας, και μάλιστα τα παιδιά και τα εγγόνια τους, και οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, να συνεχίσουν να θυμούνται το Περλ Χάρμπορ ως σύμβολο της συμφιλίωσης, δεν θα φείδουμε προσπαθειών για να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για να κάνουμε αυτή την επιθυμία πραγματικότητα. Μαζί με τον Πρόεδρο Ομπάμα, δίνω την ακλόνητη υπόσχεσή μου».
Ενώ αυτές οι δηλώσεις αναγνώρισης, συλλυπητηρίων ή μερικές φορές, αλλά όχι πολύ συχνά, η συγγνώμη από τους πολιτικούς και τους αρχηγούς κυβερνήσεων είναι σημαντικές, η συγγνώμη των πολιτών για όσα έχουν κάνει οι πολιτικοί και οι αρχηγοί κυβερνήσεων είναι στο όνομά τους, κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό.
Έχω συμμετάσχει σε πολλές περιοδείες ομιλίας στην Ιαπωνία, από το βόρειο νησί του Χοκάιντο έως το νότιο νησί της Οκινάουα. Σε κάθε μια από τις εκδηλώσεις ομιλίας, εγώ, ως πολίτης των ΗΠΑ και ως βετεράνος του στρατού των ΗΠΑ, ζήτησα συγγνώμη από τους πολίτες της Ιαπωνίας για τις δύο ατομικές βόμβες που έριξε η χώρα μου στη χώρα τους. Και σε κάθε χώρο, Ιάπωνες πολίτες έρχονταν κοντά μου για να με ευχαριστήσουν για τη συγγνώμη μου και για να μου ζητήσουν τη συγγνώμη τους για όσα είχε κάνει η κυβέρνησή τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συγγνώμη είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όταν ως πολίτες δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους πολιτικούς και την κυβερνητική γραφειοκρατία να προβούν σε ενέργειες με τις οποίες διαφωνούμε και που οδηγούν σε απίστευτη σφαγή.
Πόσες συγγνώμη πρέπει να ζητήσουμε εμείς, ως Αμερικανοί πολίτες, για το χάος και την καταστροφή που προκάλεσαν οι πολιτικοί και η κυβέρνησή μας τα τελευταία δεκαέξι χρόνια; Για τους δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες, θανάτους αθώων πολιτών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Υεμένη και τη Συρία.
Θα πάει ποτέ ένας Αμερικανός Πρόεδρος στο Βιετνάμ για να ζητήσει συγγνώμη για τα 4 εκατομμύρια Βιετναμέζοι που πέθαναν με τον πόλεμο των ΗΠΑ στη μικροσκοπική χώρα του Βιετνάμ;
Θα ζητήσουμε συγγνώμη από τους ιθαγενείς της Αμερικής που τους έκλεψε η κυβέρνησή μας τη γη και που σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες από αυτούς;
Θα ζητήσουμε συγγνώμη από τους Αφρικανούς που μεταφέρθηκαν από την ήπειρό τους με σκληρά πλοία και αναγκάστηκαν σε γενιές φρικτής εργασίας;
Θα ζητήσουμε συγγνώμη από τους ιθαγενείς της Χαβάης των οποίων η κυρίαρχη μοναρχία ανατράπηκε από τις ΗΠΑ για να έχουν πρόσβαση για στρατιωτικούς σκοπούς στο φυσικό λιμάνι που ονομάζουμε Περλ Χάρμπορ;
Και ο κατάλογος με τις απαραίτητες συγγνώμες συνεχίζεται και συνεχίζεται για τις εισβολές, τις καταλήψεις και τις αποικιοποιήσεις στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, την Αϊτή.
Μια από τις φράσεις που με κολλάει από τα ταξίδια μου αυτό το φθινόπωρο και το φθινόπωρο στο Standing Rock της Βόρειας Ντακότα με τους ντόπιους Αμερικανούς της Dakota Souix στον αξιόλογο καταυλισμό διαμαρτυρίας στον αγωγό Dakota Access Pipeline (DAPL) είναι ο όρος «γενετική μνήμη». Οι εκπρόσωποι των πολλών ιθαγενών αμερικανικών ομάδων που συγκεντρώθηκαν στο Standing Rock μίλησαν συχνά για την ιστορία της κυβέρνησης των ΗΠΑ με τη βίαια μετακίνηση των λαών τους, την υπογραφή συνθηκών για τη γη και την επιτρεπόμενη διάσπασή τους από εποίκους που σκοπεύουν να μετακινηθούν προς τα δυτικά, τις σφαγές των ιθαγενών Αμερικανών. να σταματήσει η κλοπή της γης στην οποία είχαν συμφωνήσει οι πολιτικοί και η κυβέρνηση των ΗΠΑ - μια ανάμνηση που έχει εμποτιστεί στη γενετική ιστορία των ιθαγενών Αμερικανών της χώρας μας.
Δυστυχώς αυτή η γενετική μνήμη των Ευρωπαίων αποικιστών των Ηνωμένων Πολιτειών που εξακολουθούν να είναι η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική εθνότητα στη χώρα μας παρά τις αυξανόμενες λατινοαμερικανικές και αφροαμερικανικές εθνότητες, εξακολουθεί να διαπερνά τις αμερικανικές ενέργειες στον κόσμο. Η γενετική μνήμη των πολιτικών των ΗΠΑ και η κυβερνητική γραφειοκρατία εισβολής και κατοχής χωρών κοντινών και μακρινών, που σπάνια είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των ΗΠΑ, τους τυφλώνει στο μακελειό που άφησαν στο δρόμο της χώρας μας.
Έτσι, η μικρή μας ομάδα έξω από την είσοδο του Περλ Χάρμπορ ήταν εκεί για να είναι η υπενθύμιση. Οι πινακίδες μας «NO WAR-Save Article 9» προέτρεψαν τον Ιάπωνα Πρωθυπουργό να σταματήσει την προσπάθειά του να τορπιλίσει το Άρθρο 9 του ιαπωνικού συντάγματος, το άρθρο NO War, και να κρατήσει την Ιαπωνία μακριά από τους πολέμους επιλογής που συνεχίζουν να διεξάγουν οι ΗΠΑ. Έχοντας ως νόμο το Άρθρο 9, η ιαπωνική κυβέρνηση τα τελευταία 75 χρόνια από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κρατήθηκε μακριά από τους πολέμους που έχουν διεξάγει οι ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Εκατομμύρια Ιάπωνες έχουν βγει στους δρόμους για να πουν στην κυβέρνησή τους ότι θέλουν να διατηρήσουν το Άρθρο 9. Δεν θέλουν τα πτώματα νεαρών Γιαπωνέζων γυναικών και ανδρών να φέρονται στο σπίτι μέσα στις σακούλες του πολέμου.
Οι πινακίδες μας «Save Henoko», «Save Takae», «Stop the Rape of Okinawa», αντανακλούσαν την επιθυμία μας ως πολίτες των ΗΠΑ, και την επιθυμία των περισσότερων Ιάπωνων πολιτών, να απομακρυνθεί ο αμερικανικός στρατός από την Ιαπωνία και ιδιαίτερα από το πιο νότιο νησί. της Ιαπωνίας, στην Οκινάουα όπου δραστηριοποιείται πάνω από το 80% του στρατιωτικού πληθυσμού των ΗΠΑ στην Ιαπωνία. Ο βιασμός και η σεξουαλική επίθεση και η δολοφονία γυναικών και παιδιών της Οκινάουα από στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, η καταστροφή ευαίσθητων θαλάσσιων περιοχών και η υποβάθμιση περιβαλλοντικά σημαντικών περιοχών είναι τα ζητήματα στα οποία οι κάτοικοι της Οκινάου αμφισβητούν έντονα τις πολιτικές της κυβέρνησης των ΗΠΑ που κράτησαν τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στα εδάφη τους .
