Του Karl Meyer
Η πιθανότητα πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων επιστρέφει ως πραγματική απειλή για την ασφάλεια των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Η κλιματική αλλαγή, η σπατάλη περιορισμένων πόρων και οι οικονομικές πιέσεις της υπερβολικής αύξησης του πληθυσμού στη φέρουσα ικανότητα της Γης τροφοδοτούνται από στρατιωτικές δαπάνες. Αυτές οι απειλές γίνονται αισθητές πρώτα από τις πιο ευάλωτες οικονομικά περιοχές και χώρες. Οδηγούν επίσης τοπικούς εμφύλιους πολέμους και περιφερειακούς πολέμους πόρων και εδαφών.
Κατά την άποψή μας, ο επεκτατικός εξαιρετισμός των νεοϊμπεριαλιστικών πολιτικών των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο κύριος μοχλός στην ανανέωση των εχθροπραξιών του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και της Κίνας.
Για την επίλυση αυτών των προβλημάτων θα απαιτηθεί συμφωνία και συνεργασία μεταξύ όλων των πληγέντων χωρών, με ισχυρή ηγεσία από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Δεδομένης της σημερινής δομής του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αυτό σημαίνει, τουλάχιστον, τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Η πολιτική φαντασία που στέκεται εμπόδιο στην αντιμετώπιση των μεγάλων παγκόσμιων προβλημάτων με συνεργασία είναι η ιδέα των αδαών πολιτικών ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τα όρια της κυριαρχίας της «μοναδικής υπερδύναμης» που επιτεύχθηκαν για λίγο μετά την κατάρρευση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το πιο επιζήμιο λάθος εξωτερικής πολιτικής των Προέδρων Κλίντον, Τζορτζ Μπους και Ομπάμα, όλοι αρχάριοι στην εξωτερική πολιτική, ήταν ότι υποχώρησαν σε εδραιωμένες γραφειοκρατικές στρατιωτικές/βιομηχανικές/κογκρέσου/κυβερνητικές συμβουλές και πίεση για να επωφεληθούν από την προσωρινή ρωσική αδυναμία και τη λιγότερο ανεπτυγμένη στρατιωτική δύναμη της Κίνας, προκειμένου να επεκταθεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Πίεσαν να δακτυλιώσουν τα σύνορα της Ρωσίας με νέες συμμαχίες, τοποθεσίες πυραύλων και στρατιωτικές βάσεις και να επεκτείνουν τις στρατιωτικές συμμαχίες και βάσεις γύρω από την περίμετρο του Ειρηνικού της Κίνας. Αυτές οι ενέργειες έχουν στείλει ένα πολύ επιθετικό και απειλητικό μήνυμα στις κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες δυναμώνουν κάθε χρόνο και απωθούνται.
Ένα δεύτερο επιβλαβές λάθος των καθεστώτων Μπους και Ομπάμα ήταν η πεποίθησή τους ότι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις λαϊκές αναταραχές και εξεγέρσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής για να χτυπήσουν δικτατορικές κυβερνήσεις και, βοηθώντας καταπιεσμένες ομάδες ανταρτών, να δημιουργήσουν φιλικές πελατειακές κυβερνήσεις σε αυτές τις χώρες. Δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια σταθερή, αξιόπιστη πελατειακή κυβέρνηση στο Ιράκ, στην πραγματικότητα έφεραν μια κυβέρνηση περισσότερο επηρεασμένη από το Ιράν. Βρίσκονται σε καλό δρόμο προς μια παρόμοια αποτυχία στο Αφγανιστάν. Απέτυχαν παταγωδώς στη Λιβύη και αποτυγχάνουν με τρομερά τραγικό τρόπο στη Συρία. Πόσες διαδοχικές τραγικές αποτυχίες πρέπει να βιώσουν οι ελίτ της πολιτικής των ΗΠΑ πριν μάθουν ότι δεν έχουν ούτε το δικαίωμα ούτε την ικανότητα να ελέγχουν τη μελλοντική πολιτική ανάπτυξη αυτών των χωρών; Κάθε χώρα πρέπει να διευθετήσει τις πολιτικές και οικονομικές ρυθμίσεις σύμφωνα με τις μοναδικές ισορροπίες δυνάμεων και το κοινωνικό της πλαίσιο, χωρίς υπερβολικές εξωτερικές παρεμβάσεις. Εκείνες οι δυνάμεις που έχουν τη δύναμη και την οργάνωση να επικρατήσουν δεν σκοπεύουν να γίνουν υποχείριοι νεο-αποικικοί πελάτες των Ηνωμένων Πολιτειών, μόλις επιλυθεί η προσωρινή τους ανάγκη για πατρονία.
Η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να σταματήσει να προκαλεί και να προκαλεί τη Ρωσία και την Κίνα κατά μήκος των συνόρων τους και να επιστρέψει σε μια στρατηγική αναζήτησης ειρηνικής συνύπαρξης μέσω διαπραγματεύσεων και εξισορρόπησης των περιφερειακών συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και της Κίνας, με κατάλληλο σεβασμό για τα συμφέροντα των δευτερευουσών δυνάμεων, Ινδία, Πακιστάν, Ιράν, Βραζιλία, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ινδονησία, Ιαπωνία, κλπ. άνθρωποι των πιο αδύναμων χωρών, ο Νίξον και ο Κίσινγκερ ήταν ρεαλιστές της ισορροπίας δυνάμεων που προώθησαν μια στρατηγική ύφεσης και διαπραγματεύτηκαν συμφωνίες ελέγχου των όπλων με τη Ρωσία και την Κίνα, και ο Ρήγκαν προσχώρησε στις πρωτοβουλίες του Γκορμπατσόφ, οδηγώντας στο τέλος του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου.
Με ενεργή συνεργασία μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και μεγάλες μειώσεις στις σπάταλες ανταγωνιστικές στρατιωτικές δαπάνες, όλες οι χώρες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν συνεργατικά τις απειλές από την κλιματική αλλαγή, την έλλειψη νερού, την περιφερειακή υπανάπτυξη και τις οικονομικές πιέσεις που προκαλούνται από την αύξηση του πληθυσμού. Μπορεί επίσης να επιλύσουν εμφύλιους πολέμους και περιφερειακούς πολέμους μικρότερης κλίμακας (όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, την Παλαιστίνη/Ισραήλ και την Ουκρανία) μέσω ενοποιημένης διεθνούς πίεσης για διευθετήσεις βάσει διαπραγματεύσεων με βάση την κατανομή εξουσίας μεταξύ όλων των μεγάλων πολιτικών φατριών και δυνάμεων σε κάθε χώρα.
Τα ειρηνευτικά κινήματα και τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών δεν μπορούν να υπαγορεύουν τις πολιτικές των κυβερνήσεων ή των πολυεθνικών εταιρειών. Ο ρόλος μας, μέσω της αναταραχής και της εκπαίδευσης, είναι να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις καταχρήσεις εξουσίας τους και να επηρεάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το πολιτικό πλαίσιο λήψης των αποφάσεών τους, μέσω μαζικής οργάνωσης και κινητοποίησης.
Συνοπτικά, το βασικό κλειδί για την αντιμετώπιση πραγματικών απειλών για τη διεθνή ασφάλεια και την ειρήνη, καθώς και για την επίλυση μικρότερων πολέμων και περιφερειακών συγκρούσεων, είναι η αναστροφή της τρέχουσας τάσης προς Ψυχρούς Πολέμους με τη Ρωσία και την Κίνα. Ο κόσμος χρειάζεται ενεργή συνεργασία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων χωρών με επιρροή, μέσω συμφωνίας και συνεργασίας στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Πρέπει να επιστρέψουμε ενεργά στο όραμα που διατυπώνεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και να εγκαταλείψουμε τη φαντασίωση της μονοπολικής παγκόσμιας κυριαρχίας.
Ο Karl Meyer, μακροχρόνιος συνάδελφος και σύμβουλος του Voices for Creative Nonviolence, είναι πενήντα χρόνια βετεράνος της μη βίαιης δράσης για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη και ιδρυτικός συντονιστής της κοινότητας περιβαλλοντικής και κοινωνικής δικαιοσύνης της Νάσβιλ Γροιλανδίας.
