Moce wojenne zreformują ustawę o wiele lepiej niż się obawiano

przez Davida Swansona, Spróbujmy demokracji, Lipiec 21, 2021

Senatorowie Murphy, Lee i Sanders wprowadzili przepisy dotyczące uprawnień wojennych Kongresu i Prezydenta. (Widzieć tekst rachunku, komunikat prasowy, jeden pager, wideo z konferencji prasowej, op-ed, Polityczny artykuł).

W ostatnich miesiącach widzieliśmy próby uchylenia niektórych, ale nie innych AUMF (zezwolenia na użycie sił zbrojnych), a także rozmowy o utworzeniu nowego AUMF (dlaczego?!). I przez lata obserwowaliśmy, jak ludzie tacy jak senator Kaine rozmawiają o odzyskaniu uprawnień wojennych Kongresu, jednocześnie pchając prawodawstwo do wypatroszyć ich. Pomyślałem więc, że mam powody do zmartwień.

Słyszałem o tej nowej legislacji, zanim ludzie zaniepokoili się, że nie zamierza ona odnosić się do uprawnień do nakładania nielegalnych i śmiertelnych sankcji na narody na całym świecie. Myślałem, że to poważna obawa. I okazuje się, że było to uzasadnione, bo w ustawie nie ma ani słowa o sankcjach. Ale byłem ostrożny, skupiając się na promowaniu tej poprawki do rachunku, którego nikt mi nie pokazał ani nie powiedział, co jeszcze w nim było. Nie ma sensu poprawiać katastrofalnie złego rachunku, wiesz?

Teraz, żeby było jasne, ta ustawa nie jest nadejściem pokoju, zdrowia psychicznego i rozbrojenia. Nie uznaje, że wojny są nielegalne na mocy Karty Narodów Zjednoczonych, paktu Brianda-Kellogga i różnych innych traktatów oraz że mogą być ścigane przez Międzynarodowy Trybunał Karny. Traktuje całkowicie poważnie kwestię, która gałąź rządu powinna zezwolić na najgorszą z możliwych zbrodni, w sposób, który nigdy nie zostałby zastosowany do, powiedzmy, Kongresowych uprawnień dotyczących gwałtu lub Kongresowych uprawnień do wykorzystywania dzieci.

Nowe prawodawstwo oczywiście nie zajmuje się też niestosowaniem istniejącego prawodawstwa. The Rezolucja o mocarstwach wojennych z 1973 r po prostu nie był używany do zakończenia żadnych wojen, dopóki Trump nie był w Białym Domu, kiedy to obie izby Kongresu wykorzystały go do zakończenia udziału USA w wojnie z Jemenem, wiedząc, że mogą polegać na wecie Trumpa. Gdy tylko Trump odszedł, Kongres — do ostatniego mężczyzny i kobiety — udawał, że nigdy nic nie zrobił i odmówił przeszkadzania Bidenowi, zmuszając go do zakończenia rzezi lub zawetowania ustawy. Prawa są tak użyteczne, jak ludzie, którzy ich używają.

Biorąc to pod uwagę, wydaje mi się, że w tej ustawie jest znacznie więcej dobra niż zła. Chociaż uchyla Rezolucję War Powers z 1973 roku, zastępuje ją ulepszoną (nie zdziesiątkowaną) wersją, która jest pod pewnymi względami lepsza niż oryginał. Uchyla również AUMF, w tym AUMF z 2001 r., o którym zapracowani obrońcy AUMF w ostatnich miesiącach unikali wzmianki. Wzmacnia także środki, za pomocą których Kongres mógłby, gdyby chciał, nie tylko zakończyć wojnę, ale także zablokować sprzedaż broni lub położyć kres ogłoszonemu stanowi wyjątkowemu.

Nowa legislacja jest dłuższa, bardziej szczegółowa i zawiera jaśniejsze definicje niż istniejąca rezolucja dotycząca mocy wojennych. Może to mieć największe znaczenie, jeśli chodzi o definicję „działań wojennych”. Przypomniałem sobie prawnika Obamy, Harolda Koha, informującego Kongres, że bombardowanie Libii nie będzie traktowane jako działania wojenne. Co to są bomby niewrogie? Cóż, Rezolucja o uprawnieniach wojennych (i to przenosi się do wielu sekcji nowej ustawy) jest sformułowana w kategoriach rozmieszczenia wojsk. Ogólne zrozumienie rządu USA i amerykańskich mediów korporacyjnych przez wiele lat było w rzeczywistości takie, że można co godzinę bombardować każdy cal kraju bez wojny, ale gdy tylko oddział amerykański znajdzie się w niebezpieczeństwie (czegoś inne niż samobójstwo lub gwałt na rozkaz) byłaby to wojna. W ten sposób możesz „zakończyć” wojnę z Afganistanem, jednocześnie obejmując plany wycelowania w niego rakietami w tym samym akapicie. Ale nowa ustawa, choć może nie otrzymać nagród za dobrą gramatykę, całkiem jasno definiuje „działania wojenne”, w tym wojnę na odległość za pomocą rakiet i dronów [pogrubienie dodane]:

„Termin „działania wojenne” oznacza każdą sytuację obejmującą użycie śmiercionośnej lub potencjalnie śmiercionośnej siły przez lub przeciwko Stanom Zjednoczonym (lub, dla celów ustępu 4 (B), przez lub przeciwko zagranicznym siłom regularnym lub nieregularnym), niezależnie od domeny, czy taka siła jest rozmieszczana zdalnielub ich przerwanie”.

Z drugiej strony zauważam, że nowa ustawa wprowadza potrzebę zwrócenia się przez prezydenta o zezwolenie Kongresu, gdy rozpoczyna wojnę, ale nie wspomina o tym, co się stanie, jeśli wspomniany prezydent nie złoży takiej prośby. Ustawodawstwo wprowadzone w przeszłości przez kongresmenkę Gabbard, aby wojny prezydenckie były automatycznie przestępstwami podlegającymi impeachmentowi, mogło tu stanowić dobrą poprawkę.

Zauważyłem również, że nowa ustawa wymaga wspólnej uchwały w obu izbach, nie wyjaśniając moim amatorskim oczom, że pojedynczy członek jednego domu może nadal zainicjować proces zakończenia wojny bez posiadania kolegi z drugiej izby, który jeszcze ten sam. Gdyby członek Izby Reprezentantów był zmuszony czekać na senatora przed podjęciem działań, większość głosów w Izbie na przestrzeni lat, które korzystały z Rezolucji o mocach wojennych, nigdy by się nie odbyła.

Biorąc to pod uwagę, te najważniejsze punkty wymienione przez sponsorów ustawy są bardzo dobre:

Projekt ustawy skraca czas zakończenia nieautoryzowanej wojny z 60 do 20 dni. [Ale co z jednorazowymi morderstwami dronów, które nie trwają 20 dni?]

Automatycznie odcina finansowanie nieautoryzowanych wojen.

It oprzedstawia wymagania na przyszłość AUMF, w tym jasno określone
misja i cele operacyjne, tożsamości docelowych grup lub krajów oraz dwa-rok zachód słońca. Aby rozszerzyć listę celów, krajów lub celów, wymagane jest kolejne zezwolenie grupy. Ponieważ większość wojen w USA nigdy nie miała jasno określonej misji, ten bit może okazać się silniejszy, niż sądzą nawet jego autorzy.

Ale oczywiście wszystko zależałoby od tego, w jaki sposób Kongres zdecyduje się użyć tego nowego prawa, jeśli kiedykolwiek zostanie wprowadzone w życie – wielkie, jeśli.

AKTUALIZACJA:

Sprytny kolega zwraca uwagę na nową słabość. Nowa ustawa definiuje słowo „wprowadzić”, aby wykluczyć różne wojny, zamiast polegać na słowie „działania wojenne”, aby to zrobić. Czyni to poprzez zdefiniowanie „wprowadzania”, aby wykluczyć „przydzielanie lub wyszczególnianie członków sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych do dowodzenia, doradzania, asystowania, towarzyszenia, koordynowania lub zapewniania logistycznego lub materialnego wsparcia lub szkolenia jakimkolwiek zagranicznym regularnym lub nieregularnym siłom zbrojnym”, chyba że „takie działania sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych sprawiają, że Stany Zjednoczone są stroną konfliktu lub istnieje większe prawdopodobieństwo, że tak się nie stanie”. Nigdy nie definiuje „imprezy”.

UPDATE 2:

Sekcja ustawy o ponownym oświadczeniu o stanie wyjątkowym obejmuje władzę nad sankcjami. Wcześniejszy projekt ustawy zawierał wyraźny wyjątek od sankcji, pozostawiając władzę nad sankcjami prezydentom. Ten wyjątek został usunięty z projektu ustawy pod naciskiem adwokatów. Tak więc ta ustawa w obecnej formie w rzeczywistości dałaby Kongresowi większą kontrolę nad sankcjami, gdyby zdecydował się na jej użycie – przynajmniej w odniesieniu do krajowych „stanów nadzwyczajnych”, których obecnie trwa 39.