Kirk Johnson, 19 marca 2019 r
Czy narody, które prowadzą więcej wojen, zapewniają tym w swoich granicach więcej swobód?
Przy przedstawianiu danych naukowych często stwierdza się, że korelacja nie równa się przyczynowości. Próba skorelowania poglądu, że kraje, które częściej prowadzą wojny, a tym samym zapewniają mieszkańcom swoich granic więcej swobód, wymaga prawdziwej gimnastyki umysłowej, jeśli nie orwellowskiego rozumienia wolności. Od zakończenia drugiej wojny światowej żaden kraj nie był zaangażowany w więcej formalnie wypowiedzianych i niewypowiedzianych wojen, tymczasowych okupacji i tajnych zmian ustrojowych niż Stany Zjednoczone Ameryki. I choć można argumentować, że wolności i ochrona zapewniana przez Konstytucję Stanów Zjednoczonych i późniejsze interpretacje prawne mogą zapewniać obywatelom jedne z najlepszych zabezpieczeń i swobód (przynajmniej dla białych obywateli i osób dysponujących środkami finansowymi) na świecie, okresy wojny generalnie obaliły i podważyły te wolności, a nie wzmocniły ich ani nie rozszerzyły.
Podczas pierwszej wojny światowej głosy protestu i pokoju były często więzione i nękane na ulicach. Ruchy pokojowe w USA były utożsamiane z zagrożeniem dla kraju i określane jako komunistyczne lub socjalistyczne jako usprawiedliwienie dla wyeliminowania ich zorganizowanych struktur władzy. Ponieważ nawet jedna trzecia populacji to niedawni imigranci do kraju, łatwo było stworzyć „innego” w celu zemsty, a nawet wydalenia z kraju, przy czym ustawa o buncie obowiązująca od 1798 r. była prawnym uzasadnieniem (McElroy 2002).
Przeskakując do drugiej wojny światowej, oczywistym i najbardziej widocznym przykładem jest internowanie 120,000 2004 Amerykanów pochodzenia japońskiego i konfiskata ich majątku, zbrodnia popełniona przez państwo przeciwko własnym obywatelom, możliwa na mocy dekretu wykonawczego prezydenta (Sweeting, XNUMX). Działania wojenne w tym przypadku ujawniają, że zinstytucjonalizowany rasizm będzie wykorzystywany w razie potrzeby i dozwolony, gdy towarzyszy mu posłuszna i milcząco aprobująca opinia publiczna.
Można argumentować, że Stany Zjednoczone nie były prawdziwie funkcjonującą demokracją, dopóki system apartheidu nie został zakończony, a prawa wszystkich obywateli nie zostały uznane w latach sześćdziesiątych. Jednak zintegrowane przestrzenie publiczne i prawnie gwarantowane prawa do głosowania nie przełożyły się na większą swobodę zgromadzeń ani wypowiadania się przeciwko militaryzmowi i wojnom zagranicznym.
Wręcz przeciwnie, agencje takie jak FBI i programy takie jak COINTELPRO pracowały nad szpiegowaniem i podważaniem grup praw obywatelskich, grup pokojowych i głosów antywojennych, w tym weteranów antywojennych (Democracy Now, 4 sierpnia 1997). To osiągnęło szczyt podczas amerykańskiej wojny w Wietnamie i sąsiednich krajach „szkody ubocznej”, takich jak Lao PDR i Kambodża, dopóki informacje o programie nie zostały upublicznione. Dobrym przykładem sił instytucjonalnych próbujących podważać i uciszać głosy można dostrzec w tym, jak nawet wpływowa postać, taka jak dr Martin Luther King Jr., mogła zostać odrzucona przez środki masowego przekazu i, co bardziej zaskakujące, wielu jego kolegów po tym, jak zadeklarował sprzeciw wobec USA wojna z Wietnamem (Smiley, 2010).
Przykład kilka dekad później, po inwazji i okupacji Iraku w 2003 r., dodatkowo pokazuje, że erozja wolności i ci, którzy chcą mieć platformę do rzucenia wyzwania wojnie, spotykają się nie tylko z prześladowaniami ze strony rządu, ale także nękaniem i cenzurą ze strony podmiotów korporacyjnych. Kiedy wokalistka Dixie Chicks stwierdziła, że jest zawstydzona tym, że pochodzi z tego samego stanu co prezydent Stanów Zjednoczonych, wywołało to reakcję, w wyniku której płyty zespołu zostały fizycznie zniszczone w publicznych akcjach organizowanych przez prawicowe grupy i ich muzykę ocenzurowane przez korporacyjne stacje radiowe (Schwartz i Fabrikant, 2003). Próba cenzury korporacyjnej była kontynuowana nawet w filmie dokumentalnym o trudnej sytuacji Dixie Chicks, kiedy NBC, w tamtym czasie należąca w większości do General Electric (GE), odmówiła wyświetlania reklam zwiastuna filmu (Rae, 2006). GE było i jest głównym wykonawcą w dziedzinie obronności.
Od następstw 9 września 11 r., inwazji i okupacji Afganistanu i Iraku, a także innych działań wojskowych na całym świecie, swobody obywatelskie obywateli USA są nieustannie ograniczane i kwestionowane. Ustawa USA Patriot Act znacznie ogranicza publiczne swobody organizowania się, a także odmawia wielu obywatelom amerykańskim „wolności od” systemowego nękania i dyskryminacji. W tym okresie Amerykanie wyznania muzułmańskiego byli szczególnymi celami różnych ataków na ich wolności obywatelskie (Devereaux, 2001). Ponadto zgromadzenia publiczne w celu protestu były często ograniczone do tak zwanych stref wolności słowa; a następnie istnieje wysoce tajny i inwazyjny elektroniczny nadzór wszystkich naszych transakcji online, który ujawnił Edward Snowden i inni odważni demaskatorzy (Democracy Now, 2016 czerwca 10).
Powiedziałbym, że jest to największe zagrożenie dla naszych swobód obywatelskich i wolności oraz dla życia w hrabstwie, które jest naprawdę sprawiedliwe i równe zgodnie z tym prawem. Jednak ani moja rodzina, ani ja nie zostaliśmy umieszczeni w obozie internowania ani nie żyliśmy w ramach groźnych śledztw w sprawie moich przynależności lub tożsamości politycznej, więc składanie takich oświadczeń jest łatwym przywilejem. To, co robi szpiegowanie naszego śladu online, otwiera możliwości takiego traktowania wszystkich obywateli.
Prowadzenie wojen jest generalnie sprzeczne z zapewnieniem większej wolności i swobód w kraju, ale może to być przekroczenie zasięgu, a następnie oburzenie i sprzeciw, który pozwala wolności i wolności zostać zapisane w nowych prawach i nowych porozumieniach. Osłabienie systemów wojennych może otworzyć drzwi dla większej równości, wolności i sprawiedliwości; ale same wojny w żadnej formie nie tworzą nowych swobód w normalnym tego słowa znaczeniu. Wojna i instytucje, które wspierają wojny i czerpią z nich korzyści, z natury próbują ograniczyć wyzwania do swoich pozycji władzy. Jeśli obywatele danego kraju nie będą ograniczać tych instytucji, które są chętne do prowadzenia wojny, to ich własne wolności i wolności zostaną ograniczone. Uważam, że jest to zjawisko na skalę światową.
Referencje
Devereaux, R. (2016). Sędzia, który zatwierdził rozszerzenie nadzoru NYPD nad muzułmanami, chce teraz większego nadzoru. Przechwycenie. https://theintercept.com/2016/
NYPD-surveillance-of-muzułmanów-
Demokracja teraz. (4 sierpnia 1997). COINTELPRO. https://www.democracynow.org/
McElroy, W. (2002). I wojna światowa i tłumienie sprzeciwu. Niezależny Instytut.
http://www.independent.org/
Rae, S. (2006). NBC odrzuca Dixie Chicks: o co chodzi?
https://www.prwatch.org/news/
Schwartz, J & Fabrikant, G. (2003). Głoska bezdźwięczna; Wojna stawia radiowego giganta w defensywie. New York Times. https://www.nytimes.com/2003/
Buźka, T. (2010). Historia przemówienia dr Kinga „Poza Wietnamem”. NPR Talk of the Nation Broadcast. https://www.npr.org/templates/
Sweeting, M. (2004). Lekcja o internowaniu Amerykanów pochodzenia japońskiego. Przemyślenie naszych klas, tom. 2. Publikacja Nowe spojrzenie na szkoły.
Kirk Johnson jest studentem w World BEYOND Warobecny kurs online War Abolition 101, dla którego napisano ten esej.
