David Swanson
Proces Jeffreya Sterlinga jest nieco przygnębiający dla każdego, kto wolałby, aby ludzkość poświęciła trochę uwagi uniknięciu nuklearnej apokalipsy, mimo że Sterling ujawnił zbrodnię CIA Kongresowi, a Sterling lub ktoś inny (co najmniej 90 osób mogło to zrobić) ujawnił przestępstwo autorowi, który umieścił to w książce i umieściłby to w New York Times jeśli, wiesz, to nie były New York Times (gazeta zastosowała się do żądania cenzury Condoleezzy Rice).
Ostatnim razem, gdy oskarżonemu informatorowi postawiono zarzuty w sądzie cywilnym Stanów Zjednoczonych za „szpiegostwo”, był to Dan Ellsberg, a New York Times był zupełnie inną bestią.
Oto relacja Raya McGoverna z czwartkowego wystąpienia Condoleezzy Rice w procesie Sterlinga:
„Dzisiaj w sądzie było surrealistycznie; Rice na szpilkach podskakuje w odległości 2 stóp ode mnie, jak na wybiegu modelek, z wyrazem twarzy Pauli Broadwell — a jednocześnie Bill Harlow siada obok mnie po swoim zeznaniu wyjaśniającym, jak ciężko próbował skłonić Jima Risena do słuchania rozsądku i nie ścigania / publikowania historii o nieudanej operacji CIA „Merlin”… ..i jak słuchając prośby Rice'a na spotkaniu w Białym Domu, Jill Abramson, szefowa biura NY Times w Waszyngtonie, czuła się „ poza jej zakresem płac” i jak jej mistrzowie z NYT (niespodzianka, niespodzianka) ugięli się przed hiperbolą Białego Domu/CIA dotyczącą niebezpieczeństw związanych z publikowaniem i zgodzili się na pilne żądanie/prośbę Rice i jej szefa. (Proszę zobaczyć mój wczorajszy kawałek o pułapkach wypuszczania bobrów na wolność w tajnych działaniach na podstawie fałszywego głównego założenia, tj., że Iran pracuje nad bronią nuklearną).
„(Jeśli chodzi o Abramsona, to jako dobra dziewczyna dotarła na sam szczyt NYT jako redaktor naczelny, za wykonane usługi – była także szefem biura w Waszyngtonie, kiedy Judith Miller oferowała swoje towary z takimi osobami jak Ahmed Chalabi. Ale potem Jill zapomniała o swoim miejscu, za bardzo się zarozumiała i została bezceremonialnie wyrzucona przez czołowych ludzi z tego ekskluzywnego klubu męskich szowinistycznych tchórzy, „wszystkich wiadomości, na które Biały Dom pozwolił drukować”).
„Powrót na salę sądową: nagle zaczynam się zastanawiać, jaka może być właściwa reakcja, gdy obok ciebie siada amator Goebbels (Harlow); więc napisałem do niego małą notatkę. (Wydawało się, że ani trochę go to nie przeraziło, więc jestem pewien, że nie miałby nic przeciwko, gdybym się z tobą tym podzielił):
"„Newsweek, luty 2003, cytat ze sprawozdania Husseina Kamela z 1995 r.: „Rozkazałem zniszczenie wszelkiej broni — biologicznej, chemicznej, rakietowej, nuklearnej”. Harlow: artykuł Newsweeka „niepoprawny, fałszywy, błędny, nieprawdziwy”. 4,500 żołnierzy amerykańskich zabitych. Konsekwentne kłamstwo.
„Wszyscy stoją; urlop sędziego i ławy przysięgłych; i nie jestem pewien, czy przeczytał notatkę. Daję mu to; czyta to, uśmiecha się, „Miło cię widzieć, Ray!”
„Aaarrrgggh.”
Wracając do przygnębiającej natury tego, o czym poinformował nas Sterling lub ktoś inny:
Albo CIA działała na całkowicie bezmyślnym autopilocie – jak wszyscy, oprócz mnie, wydaje się wierzyć – albo próbowała podłożyć dowody programu broni nuklearnej w Iranie. Oznacza to, że nielegalnie rozprzestrzenił technologię broni jądrowej, przedstawił Iranowi oczywiste oszustwo, naraził się na poważną wrogość wobec Rosji i miał zerowe szanse na wypełnienie deklarowanej misji spowolnienia irańskiego programu zbrojeniowego, gdyby taki istniał, i nie miał zerowej szansę dowiedzieć się, co robi Iran. Upychanie planów nuklearnych pod drzwiami w Wiedniu nikomu nie mówi, co robi Iran. Przekazanie Iranowi planów broni jądrowej (lub konstruowanych części broni jądrowej, jak rozważano) nie spowalnia nieistniejącego programu ani nawet istniejącego — nawet wtedy, gdy w planach są uwzględnione oczywiste wady. Rosyjsko-amerykański frontman CIA natychmiast zauważył wady. Własny „czerwony zespół” CIA wykrył wady, naprawił je iw ciągu kilku miesięcy zbudował działającą część z planów. Więc znowu, albo to była tylko szalona chęć zrobienia czegoś, czegokolwiek, co nie służy żadnemu możliwemu celowi i ryzykuje przyspieszenie zniszczenia planety, albo ktoś miał na myśli, że korzystne byłoby podłożenie planów nuklearnych na Iran. W końcu Irańczycy nie zamierzali uwierzyć, że rosyjskie plany spisano amerykańską angielszczyzną. Ale Amerykanie mogą wierzyć, że Iran będzie miał plany nuklearne napisane po angielsku, ponieważ poproszono ich, aby uwierzyli również w Irak. W końcu obcokrajowcy cały czas mówią po angielsku w amerykańskich filmach.
Może nie powinienem szukać skrawków wywiadu w operacjach „wywiadowczych”.
Ale mogę je znaleźć gdzie indziej.
Stany Zjednoczone nie tylko opracowują rosyjskie plany części do broni jądrowej i rozpowszechniają je na całym świecie. Produkuje również amerykańskie wersje tych samych części. Tak jest w Kansas City. A dobrzy ludzie z Kansas City protestują przeciwko temu. I sędzia właśnie zadeklarował protestujący „niewinny” żadnego przestępstwa — po raz pierwszy zdarzyło się to na około 120 protestach. Niech jury trzymające los Jeffreya Sterlinga w swoich rękach weźmie pod uwagę:
Z Opór jądrowy:
autorstwa Jane Stoever
Po 90-minutowej rozprawie w dniu 16 stycznia 2015 r. w Sądzie Miejskim w Kansas City w stanie Missouri sędzia Elena Franco stwierdziła, że miasto nie udowodniło, że Henry Stoever miał „mens rea” (winny zamiar, przestępczy umysł) do skazania wykroczenie. Sędzia Franco stwierdził również, że świadek City nie udowodnił, gdzie znajdowała się granica własności w nowym zakładzie produkcji, zaopatrzenia i montażu broni jądrowej Honeywell w południowym Kansas City w stanie Missouri. Ta fabryka produkuje, nabywa i montuje 85% niejądrowych części broni jądrowej. Na początku procesu Henry odtworzył wideo dla sędziego, które pokazało mu i dwóm towarzyszom przekraczanie linii.
Kiedy sędzia Franco uznał Henry'ego za „niewinnego”, 31 obecnych na widowni wybuchnęło brawami. Henry uścisnął dłoń sędziego Franco, prokuratora miejskiego i świadka składającego skargę, a następnie odwiedził kibiców przed salą sądową, ocierając łzy radości.
W tej sprawie Henry złożył w sądzie i u prokuratora 12-stronicowe przedprocesowe zawiadomienie o obronie, streszczenia i wniosek in limine, w którym przedstawił szereg punktów „roszczenia słuszności” do podjęcia działań w sierpniu 22 grudnia 2014 r. przekroczyć rzekomą linię w zakładzie zbrojeniowym. W swoim oświadczeniu końcowym Henry zacytował zdanie odrębne sędziów Sądu Najwyższego Douglasa, Brennana i Fortasa z 1966 r. w sprawie Adderley przeciwko Florydzie: zamienił się w czyn wykroczeniowy”.
Henry był zaskoczony stwierdzeniem niewinności, ponieważ sędzia powiedział, że możesz czuć się rozczarowany moim stwierdzeniem (ponieważ opierało się ono na technice… a wcześniej Henry powiedział, że nie chce spierać się o to, czy linia jest prawdziwą własnością linii i że gdyby linia znajdowała się 20-30 stóp dalej od posiadłości, Henry poszedłby tam). Ponadto około dwa lata temu Henry zaprosił Franco do uznania go za winnego, aby mógł odwołać się od swojej sprawy do Sądu Stanowego (ale sprawa została oddalona bez udziału ławy przysięgłych). Prawdę mówiąc, dzisiejszy sędzia nie był przekonany, że Henry popełnił przestępstwo – brawo! brawurowo!
Cała rodzina Stoeverów świętuje. Ogromne podziękowania dla wszystkich, którzy ryzykowali aresztowaniem, dla wszystkich, którzy wspierali nasze obecnie około 120 indywidualnych przypadków przekroczenia linii przez osobę, dla wszystkich, którzy przesłali życzenia! To pierwszy ze 120 przypadków, w których sędzia uznał za stosowne powiedzieć „niewinny!”
