Nico Edwardsa, Odnawianie pokoju, Marzec 26, 2024
W szkole uczyli mnie o wojnie. O konfliktach zbrojnych, przemocy strukturalnej i broni masowego rażenia. Z drugiej strony pokój był po prostu czymś istniejącym między wojnami, stanem przyjmowanym za oczywistość, występującym przy braku bezpośredniej przemocy zbrojnej lub przemocy międzypaństwowej na dużą skalę. W moich szwedzkich podręcznikach szkolnych i dyskusjach w klasie pominięto opór i alternatywne wizje, które zawsze szły w parze z działaniami wojennymi i militaryzacją. To jest, dzieło pokojowew najszerszym i najgłębszym tego słowa znaczeniu.
Myślenie, działanie i bycie pokojowym oznacza tak wiele rzeczy – a mimo to tak niewiele z nich poświęca się należytej uwagi w trakcie naszej edukacji i debaty publicznej. Brak zróżnicowanego podejścia do uczenia się o pokoju nie jest cechą charakterystyczną Szwecji, ale raczej świadczy o doświadczeniach wielu moich rówieśników na całym świecie, od Czech po Wielką Brytanię, Włochy, Hiszpanię i Francję, po Stany Zjednoczone do Kolumbii i Malezji.
Mając na uwadze moją 15-letnią siostrę, ten podręcznik jest odpowiedzią na brak zniuansowanego spojrzenia na to, co to znaczy myśleć, robić i wierzyć w pokój. Opowiada niektóre historie o niezliczonych sposobach zaprowadzania pokoju, których żałuję, że nie uczono mnie już w szkole średniej (lub dużo wcześniej). W związku z tym elementarz pełni także funkcję wezwania do wzmożenia wysiłków na rzecz nauczania i uczenia się pokoju, a także inspiracji dla samego zasobu edukacji pokojowej, sugerując przykłady tego, czego taka edukacja może nauczyć. Co rozumiemy przez pokój? Co może robi pokój dotyczy?
W roku 2024 po raz kolejny znaleźliśmy się w klimacie społeczno-politycznym, w którym w debacie publicznej jest niewiele miejsca lub nie ma go wcale, aby rzucić wyzwanie rogiom wojny XXI wieku – tym, które rozbrzmiewają na całym świecie, bijąc w bębny rywalizacji geopolitycznej, manewrowania na krawędzi i wyścigu zbrojeń, polityka apokalipsy nastawiona na nieuniknioną, zbliżającą się globalną katastrofę. Teraz bardziej niż kiedykolwiek musimy wzmacniać, kierować i promować wysiłki w zakresie edukacji publicznej, nauczające pokoju – zwłaszcza wśród młodzieży, w szkole i poza nią.
Nico Edwards jest doktorantem stosunków międzynarodowych finansowanym przez UKRI na Uniwersytecie Sussex w Wielkiej Brytanii. Jest także badaczem stowarzyszonym w programie RDAT Fundacji World Peace Foundation, pełni funkcję doradcy naukowców ds. globalnej odpowiedzialności i jest wschodzącym ekspertem (2023/2024) w Forum ds. Handlu Bronią.
